اختصاصی طرفداری- دیدار تیم های تراکتورسازی تبریز و پرسپولیس تهران از آن جهت حائز اهمیت بود که تیم تهرانی در پی تثبیت جایگاه خود در جدول از همان ابتدای لیگ و تیم تبریزی درصدد کسب اولین امتیاز از دیدار خانگی بودند.
برانکو در دیدار برابر تراکتورسازی تبریز نشان داد که از ابتدای لیگ به وجود ترکیب و ساختار ثابت اعتقاد راسخی دارد. تنها تغییر پرسپولیس نسبت به بازی با فولاد خوزستان اجباری و حضور گاودین منشا به جای علی علیپور محروم بود.
نیمه اول بازی را به دو بخش می توان تقسیم کرد: 20 دقیقه اول و 25 دقیقه دوم
در 20 دقیقه ابتدایی نیمه اول، پرسپولیس بازی کاملاً مالکانه ای را از خود به نمایش گذاشت. یکی از علل این امر احتیاط بیش از حد تراکتورسازان و ارائه ساختاری تدافعی بود. اما عدم حضور در نقل و انتقالات، وجود بازیکن هایی با پست غیرتخصصی و عدم هماهنگی بازیکنان در بازی های ابتدایی لیگ جملگی دلایلی بودند که نشان می دادند در مقابل پرسپولیسی که با حفظ ترکیب فصل قبل، آن را ترمیم نیز نموده است، سرخ پوشان تبریز با ارائه چنین ساختاری یک تیم از قبل بازنده هستند.
نمایی از طرح ریزی محتاطانه حملات تراکتورسازی در 20 دقیقه اول: 10 بازیکن تراکتور در زمین خودی
بازی محتاطانه تراکتوری ها موجب شد تا شجاع خلیل زاده و محمد انصاری به جلو بیایند و پاسکاری فوق العاده ای را با محسن مسلمان، صادق محرمی و حسین ماهینی به نمایش بگذارند. با این پاسکاری خطی پرسپولیس بارها توانست تعویض جناحین بازی را به نمایش بگذارد و حملات زیادی از کناره ها پایه ریزی شد. فشار ناشی از این همین حملات باعث مرتکب شدن خطا و در نهیات گل اول پرسپولیس شد.
اما پس از دقیقه 20 نیمه اول با تغییر استراتژی تراکتورسازی این تیم توانست توازن را در مالکیت توپ برقرار کند. بازی رو به جلوی تبریزی ها، هماهنگی قابل قبول میان شهرام گودرزی، مهدی کیانی، محمد نوری و فرزاد حاتمی و انجام عمل پرس، پرسپولیس را مجبور به عقب نشینی کرد و این شانس را به تراکتورسازان داد تا موقعیت سازی کنند. روی یکی از همین پرس ها بود که با اشتباه خلیل زاده، گل تساوی را فرزاد حاتمی به ثمر رساند.
تغییر استراتژی بازی تراکتورسازی پس در 25 دقیقه دوم نیمه اول و خارج شدن از لاک احتیاط
تأکید پرسپولیس بر روی موقعیت سازی از کناره ها در نیمه اول از نکات بارز این دیدار بود. فرشاد احمدزاده و وحید امیری در مجموع 10 بار در جناح چپ و محرمی 5 بار در جناح راست بیرون محوطه جریمه صاحب توپ شدند. سرخ پوشان پایتخت 14 سانتر از جناحین انجام دادند که به جز یک مورد، نتوانست موقعیت خطرناکی را روی دروازه گروسیان ایجاد کند. فقط 1 حرکت عمقی در این نیمه از جانب طارمی انجام گرفت.
تراکتورسازان نیز 8 بار از جناحین اقدام به موقعیت سازی کردند. آن ها 5 سانتر از جناحین انجام دادند که 2 سانتر منجر به ایجاد موقعیت شد و 2 ضربه در چهارچوب نیز به سمت دروازه بیرانوند نواخته شد.
در نیمه دوم و تا دقیقه 60 ، هر دو تیم بازی پایاپای را از خود ارائه دادند. انجام پرس و پاس به جناحین در دستور کار هر دو تیم قرار داشت. برانکو به واسطه همین توازن بازی و از آنجا که محسن ربیع خواه ذاتاً یک بازیکن ایستا است، کمال کامیابی نیا را به جای گادوین منشا به بازی آورد تا ضرباهنگ خط هافبک پرسپولیس بالاتر رفته و کامیابی نیا با علم به حضور یک هافبک دفاعی دیگر، راحت تر به حمله اضافه شده از ضربات تمام کننده خود استفاده کند. همین اتفاق هم افتاد و تعویض طلایی برانکو روی یک پرتاب اوت گل برتری سرخ پوشان تهران را به ثمر رساند.
هر چند که موقعیت های خطرناک تراکتورسازی در نیمه دوم بیشتر از رقیب تهرانی بود، اما آن ها نتوانستند تحرک لازم را در فاز هجومی بعد از دریافت گل از خود نشان دهند.عدم وجود بازیکن تأثیرگذار بر روی نیمکت تراکتور نیز باعث شد تا یحیی گل محمدی گزینه آلترناتیو خاصی را برای تغییر نتیجه نداشته باشد.
با وجود گلزنی منشا و کامیابی نیا، در پرسپولیس بازی وحید امیری را باید ستود. امیری در فاز هجومی پرسپولیس بیشترین تحرک را داشت و با تیزهوشی مثال زدنی اش بارها روند بازیسازی سرخ پوشان را تسهیل کرد. در تراکتورسازی نیز ضمن تمجید از شهرام گودرزی باید به نقطه پرگار این تیم یعنی مهدی کیانی اشاره کرد. با وجود باخت تیم تبریزی، کیانی هم در نقش پخش کننده توپ و هم تخریب کننده حریف روز موفقی را پشت سر گذاشت.
