طرفداری- 17 جولای 1994، ورزشگاه رز بول، شهر پاسادنا و ایالت کالیفورنیا، کلمات کلیدی هستند که روبرتو باجو از آن به عنوان بدترین خاطره دوران فوتبالی خود یاد می کند. اکنون 23 سال از آن روز لعنتی برای ایتالیا و جادویی برای برزیل می گذرد. فینالی که اتفاقات آن تا ابد به عنوان یکی از نوستالژیک ترین بازی های تاریخ جام های جهانی در ذهن ها باقی خواهد ماند.
در جام جهانی 1994، ایتالیا طبق سنت دیرینه خود بازی های گروهی را به بدترین شکل و با شکست غیر منتظره مقابل جمهوری ایرلند شروع کرد و در نهایت از گروه خود با 4 امتیاز و به سختی جواز صعود به مرحله بعد را به دست آورد. آن ها به عنوان آخرین تیم در جدول تیم های سوم گروه ها، به دور بعد رفتند. اما از مرحله حذفی بود که بودای کوچک به طرز شگفت انگیزی تیم آریگو ساکی را تا فینال رهبری کرد. ایتالیا با سه برد مشابه 2-1 ولی باز هم با مشقت زیاد، از یک هشتم نهایی تا نیمه نهایی را پشت سر گذاشت تا در فینال مقابل حریف دیرینه خود، برزیل قرار گیرد.
در مرحله یک هشتم نهایی، روبرتو باجو با گل دقیقه 88 خود مقابل پدیده آن سال ها، تیم نیجریه، ایتالیا را به رقابت ها برگرداند و بازی را به تساوی کشاند. سپس خودش در وقت های اضافی و در دقیقه 102 کار را تمام کرد تا ایتالیا با سربلندی از مرحله یک هشتم نهایی عبور کند. در مرحله یک چهارم نهایی آتزوری مقابل اسپانیا قرار گرفت و بازهم باجو بود که در دقیقه 88 گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر رساند تا ایتالیا این بازی را هم با نتیجه 2-1 برنده از زمین خارج شود. درگیری مائورو تاسوتی و لوئیس انریکه مهم ترین صحنه ای است که از آن مسابقه در ذهن فوتبال دوستان باقی مانده است.
در نیمه نهایی، ایتالیا مقابل بلغارستان و استویچکف برخلاف 5 بازی قبلی خود، خیلی زود و مقتدرانه کار را یکسره کرد. ایتالیا با 2 گل بودای کوچک در 25 دقیقه ابتدایی کار را تمام کرد تا یک پای فینال باشد. اما آن پیروزی برای لاجوردی پوشان بسیار گران تمام شد چرا که روبرتو باجو، ستاره تیم ساکی از ناحیه همستریگ دچار آسیب دیدگی شد، آن هم در شرایطی که کم تر از سه روز تا فینال پاسادنا فرصت باقی مانده بود. باجو در سه بازی حساس مرحله حذفی 5 گل به ثمر رساند و به لطف درخشش او، آتزوری بازی به بازی بهتر شد تا این باور به وجود آید که ایتالیا می تواند انتقام شکست جام جهانی 1970 را از سلسائو بگیرد. اما آن مصدومیت بد موقع همه را در مورد فینال نگران کرد. وی بعدها در مورد این آسیب دیدگی در سال 2002 گفت:
من ناچار بودم در فینال بازی کنم. حتی اگر آن ها پای من را قطع می کردند! عملکرد من در فینال هنوز نقل محافل است ولی حتما احساس خوبی داشتم و آماده بودم وگرنه بازی نمی کردم.
بر خلاف ایتالیا، کارلوس آلبرتو پریرا با ستاره هایش، بازی ها را مقتدرانه آغاز کرد اما هر چه به انتها رسیدند از قدرت و شکوه برزیل کاسته شد. سلسائو با درخشش تافارل، کافو، آلدایر، دونگا، ببتو و روماریو در مرحله گروهی با 7 امتیاز صعود کرد اما تازه این شروع کار آن ها بود. برزیل در مرحله یک هشتم نهایی به سختی و با تک گل ببتو در دقایق پایانی موفق شد آمریکای میزبان را از پیش رو بردارد. در مرحله بعد در یک بازی به یاد ماندنی، به سختی و بازهم با درخشش ببتو و روماریو موفق شدند 3-2 از سد محکمی مثل هلند به سلامت عبور کنند، آن هم در شرایطی که تا دقیقه 82 بازی مساوی دنبال می شد. در مرحله نیمه نهایی در یک بازی سخت و نفس گیر، سوئد را با ستاره جوانش هنریک لارسن شکست دادند. تک گل این بازی را هم روماریو در دقایق پایانی به ثمر رساند تا برزیل مطابق انتظار یکی از فینالیست ها باشد.
اما سرانجام روز 17جولای فرا رسید و جام جهانی 1994 به آخر خط خود رسیده بود. درحالیکه روبرتو باجو همیشه بعد از آن مسابقات اعلام کرد آماده بازی فینال بوده است اما فینال مطابق میل او و آتزوری پیش نرفت. در طول 120 دقیقه باجو فقط سایه ای از آن قاتل بازی های قبل بود و سرانجام در یک بازی برابر و نه چندان جذاب، کار به ضربات پنالتی کشید. هر چقدر جریان بازی آرام و کسل کننده بود، ضربات پنالتی پر از هیجان و در نهایت پر از خاطره به پایان رسید. هر دو تیم از 3 ضربه نخست، یکی را از دست دادند تا اینکه پنالتی چهارم آتزوری فرا رسید. ماسارو آن پنالتی را از دست داد، تا همه نگاه ها به ساق های باجو در پنالتی آخر دوخته شود، اما برخلاف انتظار باجو توپ را به فضای بالای دروازه تافارل زد تا آرزوهای ایتالیا برای فتح جام جهانی و انتقام از برزیل نقش بر آب شود. باجویی که با درخشش خیره کننده خود یک تنه آتزوری را به فینال آورد، با ضربه آخر خود، جام جهانی را از دستان لاجوردی پوشان دور کرد.
بعدها، وی در مورد آن پنالتی گفت:
سال ها مرا تحت تاثیر قرار داد. مطمئنا بدترین لحظه از دوران بازی من بود. هنوز خواب آن را می بینم. بدون شک اگر می شد تنها یک صحنه را از زندگی ورزشی ام پاک کنم، همین صحنه را انتخاب می کردم.
وی ادامه داد:
در نگاهی به گذشته باید بگویم که از دست دادن جام جهانی آن هم در ضربات پنالتی، چیزی نیست که من موافق آن باشم. اگر شما در زمین بازی ببازید، مشکلی نیست و همه چیز سر جای خودش است حتی اگر سزاوار شکست نباشید اما در ضربات پنالتی به آن شکل ...!
