طرفداری- شماره 9 همواره طرفداران فوتبال را به یاد مهاجم های گلزن و فرصت طلب می اندازد.
به گزارش میرور اما این عدد در لیگ برتر زیاد جمله بالا را تصدیق نمی کند. در لیست بازیکنانی وجود دارند که یا گلزن نیستند و یا اصلا مهاجم اصلی تیم خود نیستند ولی بعد از آنکه لاکازت و لوکاکو این شماره را در تیم جدیدشان انتخاب کردند وزن این لیست بالا رفت و هواداران فوتبال کمی می توانند امیدوار باشند.
20. نولیتو (منچستر سیتی)
نولیتو یکی از بازیکنانی است مناسب پوشیدن شماره 9 نیست. دو سال پیش در سلتاویگو چنان خوش درخشید که آرسنال، بارسلونا، منچستر سیتی و چند تیم مطرح دیگر را خواهان خود دید ولی برای کار با گواردیولا به جمع سیتیزن ها پیوست. اما او آن چنان که انتظار می رفت بازی نکرد و بعضا حتی نیمکت نشین بوده است. چهار گل زده در لیگ و یک کارت قرمز بی جهت در پیروزی 5-1 برابر بورنموث کارنامه این بازیکنی است که عملکردش را به آب و هوای انگلیس ربط می دهد:
رنگ پوست صورت دخترم عوض شده است به شکلی که انگار ما در غار زندگی می کرده ایم.
19-18-17. چلسی، کریستال پالاس و ساوتهمپتون بدون شماره 9
ما هیچ بازیکن شماره 9 در ترکیب این تیم ها ندیدیم. لطفا پوشیدن شماره های 1 تا 11 را دوباره اجباری کنید!
16. ساندرو رامیرز (احتمالا) (اورتون)
این شماره به احتمال زیاد به تن ساندرو رامیرز تازه وارد که ماه گذشته در یورو زیر 21 ساله ها بازی می کرد می رود. این بازیکن اسپانیایی با مبلغ 25 میلیون پوند از مالاگا خریداری شده و پتانسیل آن را دارد که در این فصل به یک مهره تاثیر گذار در ترکیب اورتون تبدیل شود. اگر به هر نحوی به او شماره 9 داده نشود شاید بازیکنی همانند لوکاس لیوا در لیورپول این شماره را در اورتون به تن کند.
15. سیدو براهینو (استوک سیتی)
او پتانسیل اینکه به مهاجمی بزرگ تبدیل شود را دارد اما کار او کمی گره خورده است. پس از بروز برخی مشاجره ها در وست برومویچ، او به یک کمپ آمادگی جسمانی در فرانسه فرستاده شد و در نهایت در ماه ژانویه به استوک سیتی فروخته شد. پس از ورود به استوک سیتی اما او در 17 بازی هرگز موفق به زدن هیچ گلی نشد.
14. سم بلداک (برایتون)
بلداک به همراه تیم تازه صعود کرده برایتون به لیگ برتر می آید. با قدی حدود 170 سانتی متر او برای مهاجم بودن کمی کوتاه به نظر می رسد اما زدن 12 گل در فصل گذشته نشان داد که او شم گلزنی بالایی دارد. اما مشکل اصلی اینجاست که او مهاجم اصلی تیمش نیست و نفراتی همچون گلن موری، آنتونی ناک ارت و تامر حمد به او ترجیح داده می شوند.
13. الیاس کاچونگا (هادرزفیلد)
تا اواخر فصل گذشته کسی حتی اسم کاچونگا را هم نشنیده بود ولی درخشش او در این مقطع نام او را بر سر زبان ها انداخت. انتقال قرضی او از اینگول اشتات حالا دائمی شده و او پیراهن شماره 9 را در اولین فصل حضور تاریخی تیم خود به تن خواهد کرد. او هم شرایطی مشابه با بلداک دارد که مهاجم اول تیمش نیست ولی گل های زیادی به ثمر رسانده و امید دارد که انتخاب اول سرمربی هادرزفیلد باشد.
12. وینسنت یانسن (تاتنهام)
بیایید رو راست باشیم، دو گل زده برای یک مهاجمی که شماره 9 به تن دارد اصلا قابل قبول نیست. بسیار خوب، بسیار خوب، قبول می کنیم او در تیمی بازی می کند که ذخیره هری کین است و تیمش فقط با یک مهاجم بازی می کند اما ضعف و سهل انگاری او در محوطه جریمه بسیار به چشم می آید. توییت هایی نظیر "این یک تمرین نیست" و "یک عذرخواهی در راه است" پس از اولین گل او برایش اصلا خوشایند نبود.
11. بنیک آفوبه (بورنموث)
بسیار قابل ستایش است که یک بازیکن تیم بزرگی را ترک کند و از همه استاندارد ها پایین تر رود و دوباره خودش را بالا بکشد. آفوبه پس از 6 بار قرضی بازی کردن در تیم های مختلف بالاخره آرسنال را در سال 2015 ترک کرد. او در ولورهمپتون خوش درخشید و در نهایت بورنموث او را به خدمت گرفت، جایی که او به فرم ایده آل خود بازگشت. با این حال آفوبه فصلی سخت را پیش روی خود می بیند. جرمن دفو احتمالا با پولی بسیار زیاد خریداری می شود در حالی که جاشوا کینگ هم فصل پیش گل های زیادی برای بورنموث به ثمر رساند. کالوم ویلسون را هم اضافه کنید که از مصدومیت رها شده و به ترکیب می خواهد باز گردد.
10. تروی دینی (واتفورد)
به این مورد می توان امیدوار بود. فصل 17-2016 زیاد برای تروی دینی جالب نبود علی رغم اینکه او 10 گل در طول آن به ثمر رساند اما روابط نسبتا نامطلوب او با والتر ماتزاری سرمربی تیمش به نظر می رسید که منجر به کاهش اعتماد به نفس وی شده باشد. دینی بازیکنی است که نمی تواند در تیم های بزرگ بزرگی کند ولی می تواند تیم های سطح پایین را به بالا بکشد. او یک بازیکن متوسط قابل احترام است.
9. سم وکس (برنلی)
عجب سالی را وکس سپری کرد. او با تیم ملی ولز تا نیمه نهایی یورو 2016 رسید و موفقیتش در آن جام را هم در تیم باشگاهی اش ادامه داد. او ذخیره آندری گری مهاجم اصلی برنلی است. او جثه بزرگی دارد ولی جثه او به درد سبک بازی اش می خورد. اما چرا رتبه نهم را به او دادیم؟ چون به عنوان مهاجم ذخیره 13 گل به ثمر رسانده است.
8. دوایت گایل (نیوکاسل)
رتبه او به دلیل گل او در ماه می 2014 به لیورپول در زمان حضورش در کریستال پالاس است. گایل یک ذخیره قابل اتکا در کریستال پالاس بود ولی در پایان فصل تصمیم گرفت که به لیگ دسته اول انگلیس و نیوکاسل برود. این تصمیمی بزرگ و تاثیر گذار در زندگی کاری او بود. او در 32 بازی 23 گل زد و تاثیر بسزایی در صعود نیوکاسل به لیگ برتر داشت و ثابت کرد که مستحق نیمکت نشینی نبوده است و حالا در سن 26 سالگی آماده است تا به کریستال پالاس ثابت کند که آنها چه مهره خوبی را از دست داده اند.
7. سالومون روندون (وست برومویچ)
او جهان را با ضربات رابونا و پنالتی های پاچوکایی منور نخواهد ساخت ولی یک مهاجم عالی برای تیم تونی پولیس است. فصل پیش او به دومین بازیکن تاریخ تبدیل شد که فقط با ضربات سر هت تریک می کند. روندون در دیدار با سوانزی در 13 دقیقه موفق به زدن 3 گل با ضربه سر شد. شاید از نظر خیلی ها او مهاجم درجه یکی نباشد ولی در تیم مناسبی برای سبک بازی اش بازی می کند.
6. اندی کارول (وستهم)
او تا پیش از مصدومیت کمی بهتر کار می کرد. اما انگار او احیا شده است. او گل های مهم، تماشایی و عجیب و غریبی می زند. دیدن بازی اش جالب است. متاسفانه وستهم نمی تواند تیمی مناسب در اطراف او دست و پا کند و جور تیم به گردن اوست اما هر زمان که سر حال باشد، وستهم خوب کار می کند. می توان گفت کارول یکی از بهترین مهاجمان در انگلیس است.
5. جیمی واردی (لستر سیتی)
اگر این رتبه بندی را 1 سال قبل انجام می دادیم او در صدر فهرست قرار داشت اما رتبه پنجم هم رتبه خوبی برای اوست. او 30 ساله است و در حال نزدیک شدن به پایان خط، اما سن برای واردی فقط یک عدد است. او در زمان بازی فردی کاملا جوان نشان می دهد. نمرات منفی اش در میانه فصل با رانیری پس از روی کار آمدن شکسپیر به کلی عوض شد و این مهاجم انگلیسی به همه ثابت کرد که موفقیتش در فصل قهرمانی لسترسیتی اصلا اتفاقی نبوده است.
4. فرناندو یورنته (سوانزی)
او کمی شبیه به روندون است، فصل پیش در مقطعی مناسب از فصل به تیمی مناسب پیوست. پس از نتایج ناامید کننده و پایین آمدن سوانزی در جدول رده بندی، آنها به مهاجمی نیاز داشتند که کار گلزنی را برای شان انجام دهد و این یورنته 2 متری بود که در جدال برای بقا در لیگ برتر به داد آنها رسید. یورنته در اتلتیک بیلبائو پرورش یافت و در سال 2013 به یوونتوس پیوست. در سن 32 سالگی او ثابت کرد که هنوز شم گلزنی دارد و قطعا او فصل آینده مهاجم اول سوانزی خواهد بود.
3. روبرتو فیرمینو (لیورپول)
او فصل گذشته با شماره 11 بازی می کرد اما با آمدن محمد صلاح او پیراهن 9 را به تن خواهد کرد. 12 گل در فصل گذشته برای لیورپول جذاب کلوپ نسبتا کم است اما تعداد بازی بیشتر در کنار صلاح، کوتینیو و سادیو مانه در فصل آینده لیورپول را جذاب تر هم خواهد کرد. حضور در رتبه سوم نشان از عملکرد مناسب فیرمینو در فصل گذشته دارد.
2. الکساندر لاکازت (آرسنال)
او ناجی جدید آرسنال است. او آمده که آرسنال را به رقابت برای بردن لیگ برگرداند. لاکازت برای بردن کفش طلا آمده است. برنده جنگ لوکاکو و لاکازت را یک چیز تعیین می کند: تجربه حضور در لیگ جزیره. هزینه 52 میلیون پوندی آرسنال برای او با توجه به آمارش قابل توجیه است. 28 گل در 28 بازی، آن هم برای تیم چهارم جدول لیگ فرانسه. او تکه گم شده پازل آرسنال است. موافقید؟
1. روملو لوکاکو (منچستر یونایتد)
بدون هیچ گونه حرفی، بهترین شماره 9 لیگ جزیره کسی نیست جز روملو لوکاکوی 75 میلیون پوندی. بر خلاف شماره 9 های دیگر، او نیازی به استدلال ندارد. لوکاکو خیلی بد شانس بود که رقابت برای کفش طلای لیگ برتر را به هری کین باخت و دلیلی ندارد که او فصل آینده با شیاطین سرخ موفق نشود. یونایتدها فصل پیش ثابت کردند که می توانند یک مهاجم درشت و قوی هیکل مثل زلاتان ابراهیموویچ در ترکیب شان داشته باشند و لوکاکو هم بازیکنی تقریبا شبیه به زلاتان است. شک و شبهاتی در مورد لمس اول توپ توسط او وجود داشته اما اگر این تنها اشکالی است که می توانید به یک گلزن بالفطره بگیرید، احتمالا راه اشتباهی را برگزیده اید.
