طرفداری- با مبهم شدن ناگهانی آینده کریستیانو رونالدو در رئال مادرید، همه منتظر این هستند تا ببینند آیا ستاره تیم ملی پرتغال در این تابستان سانتیاگو برنابئو را ترک خواهد کرد یا خیر. از منچستریونایتد، باشگاه سابق رونالدو، به عنوان یکی از گزینه های محتمل این بازیکن یاد می شود؛ اتفاقی که باعث می شود رونالدو و مورینیو بار دیگر در یک باشگاه با هم کار کنند.
این دو نفر بین سال های 2010 تا 2013، سه سال را در رئال مادرید با هم سپری کردند. رابطه آن ها اغلب پر تنش بود و وقتی مورینیو در سال 2013 تصمیم به ترک سانتیاگو برنابئو گرفت، به نظر می رسید که رابطه آن ها با خصومت شخصی به پایان رسیده است.
نگاهی انداخته ایم به یک دهه پر فراز و نشیب بین این دو؛ قبل، بعد و حین همکاری ژوزه مورینیو و کریستیانو رونالدو در پایتخت اسپانیا.
قبل از این که گذر آن ها برای اولین بار به همدیگر بخورد، کریستیانو رونالدو و ژوزه مورینیو نحوه تربیت و زندگی بسیار متفاوتی را نسبت به یکدیگر در کشورشان، پرتغال، تجربه کرده بودند. ژوزه مورینیو، مردی که بعدها هدایت دو باشگاه غول آسای این کشور- پورتو و بنفیکا - را بر عهده گرفت، در خانواده ای از قشر متوسط جامعه پرتغال بزرگ شده بود، در حالی که این مورد درباره کریستیانو رونالدو صدق نمی کرد.
در واقع، اینکه رونالدو در خانواده ای فقیر در جزیره مادیرای پرتغال به دنیا آمده و بزرگ شده بود، سوژه یکی از نخستین درگیری های لفظی بین این دو در سال 2007 شد. در آن زمان، وقتی کریستیانو رونالدو در حال کمک کردن به منچستریونایتد برای قهرمانی در لیگ برتر بود و شیاطین سرخ فاصله ای شش امتیازی را با تیم رقیب، چلسی، ایجاد کرده بودند، رونالدو درباره ژوزه مورینیو گفت:
مورینیو نمی داند که چگونه به ناکامی های خود اعتراف کند.
سرمربی وقت چلسی ابتدا پسر پرتغالی اولدترافورد را یک دروغگو خطاب کرد و سپس پاسخی کنایه وار به صحبت های سر الکس فرگوسن درباره جدال لفظی بین او و رونالدو داد. پاسخ های مورینیو بدین گونه بود:
در این بازی، ما بچه ای را داریم که اظهاراتی نه چندان... نه چندان ناشی از پختگی و احترام را به زبان آورده است. شاید او کودکی سختی را داشته است، بدون داشتن آموزش و تحصیل مناسب. شاید گفته های او ناشی از این موضوع باشد.
سر الکس حس کرد که باید از پسرش محافظت کند، اما این ها چیزهایی طبیعی است... من هیچ مشکلی با او (فرگوسن) ندارم. هیچ مشکلی با آن پسر (رونالدو) ندارم.
| شروع به کار در رئال مادرید |
مورینیو در ماه مه 2010، تنها چند روز بعد از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با اینترمیلان، به رئال مادرید پیوست. بخش اعظم این فصل بدون درگیری قابل ملاحظه ای سپری شد، اما با نزدیک شدن به مقطع پایانی فصل، شنیده های مکرری درباره تنش در رختکن لوس بلانکوس به گوش می رسید. مادریدی ها که یک هفته قبل در دیدار فینال کوپا دل ری موفق شده بودند با ضربه سر کریستیانو رونالدو به پیروزی 0-1 مقابل بارسلونا دست یابند، حال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا میزبان رقیب سنتی بودند.
ژوزه مورینیو برای این دیدار رویکردی دفاعی را در دستور کار قرار داد، اما نقشه او شکست خورد. دو گل از لیونل مسی باعث شد تا بارسایی ها با دست پر به استقبال دیدار برگشت بروند. کریستیانو رونالدو از این موضوع راضی نبود و پس از پایان آن دیدار در واکنش به این سوال که آیا از نحوه بازی رئال مادرید رضایت داشته یا خیر، گفت:
نه، راضی نیستم، اما باید با چیزی که از من خواسته شده وفق پیدا کنم. شرایط همین گونه است که می بینید. ما یک استراتژی داریم.
این صحبت ها برای ستاره پرتغالی مادرید گران تمام شد. او در دیدار بعدی رئال مادرید در لالیگا، شکست خانگی 2-3 مقابل رئال ساراگوسا، به نیمکت تیم تبعید شد. با این حال، رونالدو در 5 بازی باقی مانده از ابتدا برای تیمش به میدان رفت.
در حالی که کریستیانو رونالدو و ژوزه مورینیو اختلاف سلیقه پیدا کرده بودند، برای موفقیت به یکدیگر نیاز داشتند و هر دوی آن ها متوجه این موضوع مهم شدند. ژرژ مندس، سوپر ایجنت پرتغالی که مدیر برنامه هر دو نفر بود، دست به کار شد تا رابطه آن ها را ترمیم کند و موفق شد آن ها را برای حمایت کردن از یکدیگر در چشم رسانه های عمومی مجاب کند. این امر یقیناً باعث شد تا دست اندازهای مسیر این دو کمی هموار تر شوند، اما همچنان نتوانست راه را به طور کامل صاف کند و این میانجی گری فقط تا زمان معیّنی کارساز واقع شد.
در حقیقت، حضور ژرژ مندس در این رابطه که نقش مخرج مشترک آن را داشت، برای ژوزه مورینیو همچون باری روی شانه اش به نظر می آمد؛ گویی در مواقعی 'آقای خاص' این فشار را از سوی مندس حس می کرد که ملزم به داشتن رابطه ای خوب با کریستیانو است. مورینیو یک بار در این باره به رونالدو گفته بود:
من باید مراقب تو باشم، چون تو برادرِ برادرم هستی- و وقتی کسی برادرِ برادرِ کسی است، این رابطه آن ها را با یکدیگر هم برادر می کند.
دومین فصل ژوزه مورینیو در رئال مادرید با قهرمانی آن ها در لا لیگا و ایجاد اختلافی 9 امتیازی با بارسلونا همراه بود، شاهکاری که با رسیدن مادریدی ها به 100 امتیاز در آن فصل حتی معرکه تر هم شد. هرچقدر که این فصل خوب بود، نحوه رقم خوردن اتفاقات در فصل بعدی نیز قابل ملاحظه بود. فاصله 24 امتیازی رئال مادرید با بارسلونا بدین معنا بود که جام قهرمانی لا لیگا به کاتالونیا خواهد رفت.
همانطور که انتظار می رفت و غیر قابل اجتناب به نظر می رسید، روابط دو نماد پرتغالی و غیر حلّالِ رئال مادرید به هم خورد و هرچقدر که آن ها به پایان فصل نزدیک تر شدند، این رابطه وخیم تر شد.
پس از گلزنی کریستیانو رونالدو در سومین بازی فصل رئال مادرید در لا لیگا، مقابل گرانادا، که تنها اولین پیروزی فصل آن ها محسوب می شد، این ستاره پرتغالی شادی پس از گلی را از خود به نمایش نگذاشت. رونالدو پس از آن که درباره علت این موضوع مورد پرسش قرار گرفت، جو رختکن تیم را "اندوهگین" توصیف کرد؛ کلمه ای که در خاطر مورینیو باقی ماند و این مرد پرتغالی در اواخر آن فصلِ فاجعه بار به عمد از این واژه استفاده می کرد.
تا رسیدن به آن مقطع، رونالدو و مورینیو یک بار، پس از پیروزی 0-2 رئال مادرید در نیمه های ژانویه مقابل والنسیا در کوپا دل ری، با یکدیگر به مشکل خورده بودند. در آن حادثه، مورینیو عصبانیتش را از عدم مشارکت رونالدو در تعقیب بازیکنان حریف به او نشان داده بود. گییم بالاگه، خبرنگار مشهور اسپانیایی، در بیوگرافی ای که برای کریستیانو رونالدو نوشته، ادعا کرده است که آن دو تا آستانه درگیری فیزیکی نیز پیش رفتند و افراد حاضر در صحنه باید کریستیانو رو مهار می کردند تا مانع از بروز رفتار خشونت آمیز از سوی او شوند. این گمان وجود دارد که رونالدو در آن حادثه به مورینیو گفته است:
بعد از این همه کاری که برایت کردم، این طور با من رفتار می کنی؟ چطور جرأت می کنی چنین چیزی را به من بگویی.
در حالی که رابطه این دو به آستانه نقطه شکست رسیده بود، رونالدو در مواجهه با سوالی درباره آینده ژوزه مورینیو در رئال مادرید این چنین پاسخ داد:
این موضوع برایم اهمیتی ندارد. چیزی که برایم اهمیت دارد، آینده خودم و آینده باشگاه است.
در پیروزی 2-6 رئال مادرید مقابل مالاگا در ماه مه 2013، کریستیانو رونالدو دویستمین گل خود را برای این باشگاه به ثمر رساند. ژوزه مورینیو قبل از پایان آن ماه از رئال مادرید اخراج می شد و واکنش رونالدو به این موضوع بار دیگر بیانگیر یک داستان مشخص بود. مورینیو قبل از آن دیدار به انتقاد از این ستاره پرتغالی پرداخته بود و رونالدو پس از گلزنی در آن بازی با فریاد زدن یک واژه توهین آمیز رو به سرمربی اش، پاسخ مورینیو را داد. او همچنین با اشاره به زمین زیر پایش، گفت: "من اینجا هستم، من اینجا هستم". تصور عمومی بر این بود که او به این نکته اشاره کرده که در داخل زمین صحبت هایاش را بیان می کند و نه در خارج از آن.
عکسِ در حال جدایی این دو به خوبی نشان می داد که رابطه آن ها به کجا کشیده شده است. پیش از آخرین حضور مورینیو روی نیمکت رئال مادرید، عکسی از آن ها در تونل استادیوم گرفته شد که نشان می داد چقدر برای عدم داشتن تماس چشمی تلاش می کردند.
آن جدایی بدون شک قهری تلخ و گزنده بود و به نظر حتمی می آمد که این دو دیگر با یکدیگر کار نکنند.
| ترمیم صدمات وارده به رابطه |
نخست، مورینیو در تلویزیون اسپانیا ظاهر شد تا درباره مساله اش با رونالدو صحبت کند. او در این باره اظهار داشت:
من فقط یک مشکل با او داشتم، مشکلی خیلی ساده و ابتدایی، که به انتقاد یک مربی از بازیکن از نقطه نظر تاکتیکی مربوط می شود. مربس سعی می کند چیزی را بهبود دهد، که از نظر من، قابل بهبود پیدا کردن است. در آن زمان، رونالدو واکنش خوبی به آن انتقاد نشان نداد، چون شاید فکر می کند همه چیز را می داند و مربی نمی تواند برای پیشرفت بهتر به او کمک کند.
مدت کمی پس از این اتفاق، دومین دوره سرمربی گری مورینیو در چلسی اعلام شد. در آن زمان از او درباره رونالدو پرسیده شد و 'آقای خاص' وجود هر گونه رابطه ای بین خود و رونالدو را رد کرد. وی بدین گونه به سوال مذکور پاسخ داد:
رابطه ای بین ما وجود ندارد. او برای رئال مادرید بازی می کند و من در چلسی هستم. شما نمی توانید ما را در حال گشت و گذار با همدیگر ببینید. من خوب و نه چندان خوبِ گذشته را به یاد دارم. به یاد دارم که رونالدو یک ماشین گلزنی است، او به من کمک کرد که قهرمان بشوم، جام حذفی را ببرم و در سوپرکاپ پیروز بشوم. او احتمالاً همچنین به خودش و همه ما کمک کرد تا با قهرمانیِ 100 امتیازی مان تاریخ سازی کنیم، آن هم در حضور بهترین بارسلونایِ تاریخ. کریستیانو خاطرات خوبی را به یاد من می آورد و من برای او بهترین آرزوها را دارم، چه در باشگاهش و چه در تیم ملی پرتغال.
با گذشت زمان، نظرات محبت آمیز تری از سوی ژوزه بیان شد. ابتدا این مصاحبه:
رونالدو فوتبالیستی فوق العاده است. او مثل زیدان برای فرانسه است، دیگر کسی همچون او نخواهد آمد.رونالدو فوق العاده است، یک ماشین گلزنی.
و سپس این یکی:
هدایت کریستیانو رونالدو در رده بهترین اتفاقات دوران مربیگری من بوده است. او حرفه ای ترین بازیکنی است که تاکنون دیده ام. یک مربی و بازیکن ممکن است در زمانی خاص تفاوت سلیقه هایی با هم داشته باشند، اما ان اختلافات در همان زمان به پایان می رسد.
آیا این کلمات ستایش آمیز به کمک ژرژ مندس از زبان مورینیو گفته شد یا 'آقای خاص' دیگر به اندازه زمان کار کردن با رونالدو جسور نبود؟ دلیلش هر چه که باشد، این نکته فهمیده شد که این رابطه از هر دو طرف در حال بهبود پیدا کردن است، زیرا رونالدو نیز در آن زمان این جمله را بیان کرد:
کار کردن دوباره با مورینیو؟ چرا که نه؟
کریستیانو، بعدتر، از ژوزه مورینیو به عنوان بهترین سرمربی دوران حرفه ای خود یاد کرد- بهتر از پدر فوتبالی اش، سر الکس فرگوسن- و در این باره اضافه کرد:
من مورینیو را در قله مربیانی قرار می دهم که با آن ها کار کرده ام، این را همیشه می گویم.
در سال 2015، رونالدو در مصاحبه ای با اسکای اسپورتس، ایده بازگشت به اولدترافورد را رد نکرد. او قبل از فینال اخیر لیگ قهرمانان اروپا بین رئال مادرید و یوونتوس بیان کرد:
من در اسپانیا خوشحالم، اما یقیناً دلم برای انگلستان هم ترک می شود، زیرا واضح است که نمی توانید خاطراتتان را با زدن یک دکمه خاموش کنید.
با این حال، هنوز تنش ها بین او ادامه دارد. در دیدار فینال جام ملت های اروپا 2016، کریستیانو رونالدو در دقایق اولیه بازی مصدوم شد و مجبور به ترک زمین شد. رونالدو اما به نشستن روی نیمکت تیمش اکتفا نکرد و در ادامه بازی روی خط کناره زمین راه رفت و به هم تیمی هایش دستور داد.
مشاهده کریستیانو رونالدو در کنار خط عرضی زمین و تلاشش برای گرفتن جای سرمربی پرتغال، فرناندو سانتوس، بی شک صحنه های خنده داری را رقم زد، اما ژوزه مورینیو چندان از دیدن این اتفاق تحت تاثیر قرار نگرفت و به انتقاد از این رفتار کاپیتان تیم ملی کشورش پرداخت. سرمربی کنونی منچستریونایتد در مصاحبه با شبکه پرتغالی SporTV در این باره بیان کرد:
کریستیانو با آن کارهایش به هیچ وجه به تیم کمک نکرد. یازده بازیکن پرتغالی در زمین مشغول بازی بودند و فردی که مسئولیت هدایت تیم را بر عهده داشت، سرمربی تیم بود. چیزی که تجربه ام به من می گوید این است که در چنین لحظاتی، وقتی تصمیمات مهم باید اتخاذ شوند، بازیکنان در جهان های کوچک خودشان غرق می شوند.
