اختصاصی طرفداری- هر ساله در این برهه زمانی که تقریبا از فوتبال باشگاهی زده می شویم، رجوع به فوتبالِ ملی که همواره با غیرت و غرور گره خورده است راهکار خوبی به نظر می رسد. اگر فینال لیگ قهرمانان اروپا را باخته اید، احتمالا به ریکاوری طولانی تری نیاز دارید. اگر مثل من و میلیون ها ایرانی دیگر با دیدنِ تورنمنت های فوتبالی عاشق فوتبال شده اید، این نوشته برای شماست. برای ما، هیچ چیز تورنمنت های ملی نمی شود. اصلا وقتی می فهمی طرف برای کشورش، مردمش و آرمان هایش وارد زمین شده، طور دیگری می شوی. می دانی که حداقل در اینجا قرار نیست، کسی دیگری را بخرد و با آن پز بدهد. همه با تمام داشته هایشان می آیند و برای کشور و هویتشان می جنگند.
۱- امروز تولد میرو کلوزه است. میرو را قطعا از آن شب شگفت انگیز برابر عربستان شناختیم. آن عربستانی که نگذاشت بلاژِ ما به جام جهانی برود و روز آخر با بحرین، بساط عجیبی در منامه راه انداخت و حالا یک ملت، پشتِ آلمان بودند. یک ملت، با میرو، پشتک می زدند و بعد از ۹۰ دقیقه، حس می کردند کمی آرام شده اند. میروسلاو یوزف کلوزه در باشگاه های زیادی بازی کرد و تقریبا در همه جا به موفقیت رسید اما برای ما تا ابد همان مهاجم کلاسیکِ آلمان باقی ماند. بازیکنی که همیشه پشت مدافعان منتظر فرصتی بود که هواداران را از جایش بلند کند.
میرو بخش مهمی از فوتبالش در مانشافت را با هافبک هایی بازی کرد که شاید چیزی نبودند که امروز کروس یا اوزیل ارائه می دهند. با این حال مهاجم ۱۸۴ سانتی متری آلمان به حدی با این پیراهن گل زد که تصور اینکه بازیکنی بتواند رکورد گل هایش در جام جهانی را جابجا کند، به شدت افسرده مان می کند. کلوزه در خوب و بدِ آلمان، کارش را کرد و در نهایت با بردنِ جام جهانی، به چیزی رسید که لیاقتش را داشت. به نظر می رسد برای دیدن مهاجمی کلاسیک و اروپایی که همواره پشتک می زند، باید مدت زیادی را صبر کنیم.
۲- امسال از آن سالهاست که باید خود را با مقدماتی جام جهانی و جام کنفدراسیون ها سرگرم کنیم. اما یک بازی دوستانه مهم هم کمی برایمان خاطرانگیز بود. برزیل و آرژانتین در ملبورن به مصاف هم رفتند که در نهایت سامپائولی در اولین دیداری که هدایت غول های آرژانتینی را بر عهده داشت بازی را برد. برزیلِ آقای تیته به طور عجیبی خوب شده و خیلی زودتر از پیش بینی ها، صعودش را به جام جهانی قطعی کرد. در روزی که برخی از بازیکنان مهم سلسائو در زمین نبودند، تمام نگاه به آرژانتین بود تا ببینیم سامپائولی به چه چیزی فکر می کند. رومرو، در منچستریونایتد اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و مدافعان آرژانتینی به نظر می توانند چیزی بهتر از افتضاح ۲ سال اخیر را ارائه دهند. نقطه اوج امروز که به شدت هیجان زده مان می کند، ترکیب دیبالا، مسی و دی ماریا است که به هیگواینی می رسد که شاید از نظر آماری، به خصوص از نظر تبدیل موقعیت به گل، کمتر مهاجمی در جهان مثل او باشد اما طی یک ماه اخیر به شدت کند و شلخته شده است. هیگواین باید به خودش بیاید. نه در تورین و نه در آرژانتین، جایگاه ثابتی وجود ندارد و بازیکنان آماده هستند که جایگزینش شوند. این هم بگوییم که ژسوس چقدر ما را یاد رونالدوی اصلی می اندازد، مخصوصا اینکه مثل او همواره مصدوم است!
۳- مقدماتی جام جهانی همواره در اوج جذابیت دنبال می شود. دیشب در کونکاکاف مطابق انتظار مکزیک و آمریکا بردند. آمریکا با افتضاح کلینزمن، کمی وضعیتش خطرناک شده بود که حالا دوباره به مکان امنی بازگشته است. کاستاریکا مساوی بدی به پاناما داد و من تاکید می کنم که امسال از پاناما غافل نشوید. تیمی که در طول زندگی همواره از کانال و فرارهای مالیاتی اش شنیده ایم، شاید بتواند به بزرگترین تورنمنت فوتبال برسد. هندوراسی که واقعا نچسب بود، کمی از روسیه فاصله گرفته است. اهمیت دیگر این منطقه برای ما این است که تیم چهارم قاره باید با تیم پنجم آسیا بازی کند. یعنی احتمال مهمی وجود دارد که آسیا برای اولین بار در تاریخ با ۵ تیم در جام جهانی حاضر شود.
در آفریقا مقدماتی جام جهانی برگزار نمی شود و تیم ها درگیر مقدماتی جام ملت های آفریقا هستند، پس فعلا تا ۲ ماه خداحافظ. در آمریکای لاتین هم همین است. آرژانتین با قرار گرفتن در رتبه پنجم، کمی نگرانمان کرد اما حتی اگر پنجم هم بماند، بعید است نماینده اقیانوسیه که ۹۹ درصد همان نیوزیلند است، بتواند کار خاصی بکند و تیم آمریکای لاتین، در پلی آف پیروز خواهد بود. بازیِ اکوادر و آرژانتین در تابستان به اضافه بازی های پرو که تنها تیمی است که امید زیادی دارد سرانجام به جام جهانی بازگردد، هیجان مهمی را در آگوست به دنیای فوتبال خواهند داد.
برسیم به اروپا. اروپا از امشب دوباره برای جام جهانی به میدان می رود و احتمالا همه معترفیم که ۱۳ سهمیه برای اروپایی که حتی در مقدماتی جام ملت های اروپا هم رقابت شدید است، کافی نیست. یکی از مهمترین بازی های سال امشب در استکهلم برگزار می شود. سوئد میزبان ستاره های فرانسوی است که این روزها دنیا را از آن خود کرده اند. فرانسه امشب می تواند با برد، خود را بیش از هر زمان دیگری به روسیه نزدیک کند اما سوئد که در رتبه دوم گروه است، نمی خواهد عقب بکشد. در این گروه، تیمی است که عادت داریم بازی هایش را ببینیم و شاید این بار به جام جهانی نرسد. بیایید دست به دعا شویم که هلند با مربی جدید، بقیه بازی هایش را ببرد تا حداقل به پلی آف برسد. از بلغارستان هم نگذرید که در این گروه از نارنجی ها بالاتر است.
سوییس در گروه دوم و با سرمربی سابق لاتزیو، حالش خیلی خوب است و همه بازی هایش را برده تا قهرمان اروپا و رونالدو در رتبه دوم باشند. پرتغال تنها به این امید است که در بازی آخر گروه در لیسبون، سوییس را ببرد و مستقیم صعود کند. امتیاز دادن هر کدام از دو تیم در بازی های باقیمانده، به شدت می تواند در نتیجه نهایی تاثیرگذار باشد. حتی یک مساوی = خداحافظ صعود مستقیم. در گروه سوم بیایید از همین حالا صعود آلمان را به جام جهانی تبریک بگوییم. آلمان تمام بازی هایش را به راحتی برده است ولی از حق نگذریم که باید در پاییز در پراگ و بلفاست، به مصاف چک و ایرلند شمالی برود.
در گروه چهارم، به طور عجیبی ۴ تیم برای صعود و یا حداقل قرار گرفتن در رتبه دوم می جنگند. صربستان و ایرلند بر خلاف تصور اولیه، با ۱۱ امتیاز راه خود را از اتریش و ولز ۷ امتیازی جدا کرده اند. بازی های این گروه در هر دور حساس است و گرت بیل برای رسیدن به جام جهانی، نیاز به معجزه دارد. نبرد صربستان دوباره اوج گرفته و ولز در بلگراد و ایرلند و اتریش در دوبلین، اهمیت بسیار زیادی دارد که نباید پس فردا آنها را از دست بدهید. در گروه پنجم اگر لهستان در خانه فردا رومانی را هم ببرد، می توانیم صعودش را تقریبا تبریک بگوییم. مونته نگرو، دانمارک و حتی ارمنستان هم امیدوار هستند به پلی آف برسند.
در گروه ششم هم انگلیس می تواند با پیروزی در خانه اسکاتلند، تقریبا جشن صعود بگیرد. آنها مهمترین بازی مقدماتی شان را با پیروزی برابر اسلواکی و البته در خانه حریف پشت سر گذاشتند. نبرد اسلواکی، اسلوونی و اسکاتلند برای رتبه دوم جذاب به نظر می رسد. در گروه هفتم اسپانیا و ایتالیا از روز اول به جز بازی رو در رو که با تساوی ۱-۱ در تورین به پایان رسید، همه بازی هایشان را برده اند. چه تیمی صعود خواهد کرد؟ اگر فرض کنیم این دو تیم تا پایان حتی یک مساوی هم ندهند و همه بازی هایشان را ببرند، همه چیز در بازی آخر تابستان در مادرید مشخص خواهد شد. با توجه به اینکه احتمال اینکه ایتالیا بتواند اختلاف ۸ گله در تفاضل را با اسپانیا جبران کند بسیار کم است، می توان گفت که آتزوری تنها در صورتی مستقیم به روسیه می رود که لاروخا را در مادرید ببرد. در غیراینصورت پلی آف و همه می دانیم که ایتالیا در برابر تیم های کم نام و نشان، چه حالی دارد...
در گروه هشتم، بلژیک در رقابتی که باید راحت تر در صدر قرار می گرفت، با دادن مساوی در بروکسل به یونان، کمی شرایطش را خطرناک می بیند. بوسنی، دیگر تیمی است که ۲ رقیب بالایی را به چالش می کشد. در گروه نهم، کرواسی جای نسبتا محکمی برای خود ساخته اما برای رفتن به روسیه، باید در ایسلند و ترکیه پیروز شود. در این گروه از اوکراین هم نمی توانیم غافل شویم.
و اما آسیا. دوشنبه روز مهمی برای فوتبال ماست. دوشنبه می توانیم برای اولین بار در تاریخ فوتبال برای دو بار پیاپی به جام جهانی برویم و خودمان جزیی از مهمترین تورنمنت دنیای فوتبال باشیم. ایران مقدماتی جام جهانی را به بهترین شکل دنبال کرده و تنها کافی ست از سد رقیب همیشگی این روزها یعنی ازبکستان بگذرد تا تبدیل به سوین تیمی شود که بعد از روسیه و برزیل، به جام جهانی می رسند. نمی توانیم خیلی انتظار داشته باشیم قطرِ ناامید برابر کره جنوبی کاری از پیش ببرد اما سوریه اگر می خواهد مردمان جنگ زده ش را همچنان امیدوار نگه دارد، باید از سد چینِ آقای مارچلو لیپی بگذرد. در دیگر گروه، شرایط خیلی پیچیده شده است و ۳ تیم با ۱۶ امتیاز و البته ژاپن با یک بازی کمتر با هم رقابت می کنند. اگر ژاپن در تهران برابر عراق پیروز شود، احتمالا در بازی آینده در خانه می تواند مقابل استرالیا جشن صعود بگیرد. نمی توانیم انکار کنیم که شرایط جوری به نظر می رسد که عربستانی ها که یک بازی خانگی با ژاپن دارند و بازی دیگری با کشور دوست و همسایه، امارات، در جایگاه بهتری نسبت به استرالیا برای صعود به جام جهانی هستند. آیا عربستان دوباره به تورنمنت اول جهان باز می گردد و آیا استرالیا می تواند آسیا را در پلی آف پنج تیمه کند؟ باید منتظر ماند و دید.
