محمد ....من خواستار برکناری عوامل شکست که منصوریان در صدر آنهاست هستم چون:
1. تو پیش فصل برایه اینکه نشون بده متفاوته از روش بدنسازی استفاده کرد که انتقاد بهش زیاد بود ولی زیر بار نرفت و نتیجه رو هم تو ماه هایه اول به عینه دیدیم که تیم تو نیمه هایه دوم چه شرایطی پیدا کرده بود
2. با اینکه مکررا ازشون خواسته شد که بازی تدارکاتی بیشتری انجام بدن بازهم با لجاجت زیر بار نرفت و فقط یک یا دو بازی تدارکاتی تو پیش فصل انجام داد(با تیمهایه محلی) و بجایه اینکه تو پیش فصل و قبل از شروع لیگ ایرادات تاکتیکی رو شناسایی و رفع کنن تو لیگ تازه ایرادات رو دیدند
3. خیلی سریع تحت تاثیر جو استادیم و انتقادات در رسانه ها و فضایه مجازی از هدف اصلیشون که فوتبال مالکانه و زیبا شعارش بود از فلسفه فوتبالیش براحتی تمام دست کشید. و تیمی که داشت روز به روز هماهنگتر و بهتر میشد و تنها زمان بیشتری نیاز داشت رو با یک تصمیم بزدلانه و عجولانه کاملا از لحاظ تاکتیکی و ترکیبی تغییرداد با اینکه مشخص بود ناهماهنگی و از دست دادن امتیازات در 30 دقیقه آخر بازی ها بدنسازی غلط در پیش فصل و ناهماهنگی بخاطر تغییرات زیاد در تمام سطوح باشگاه بود ولی در عوض تیم رو با تغییر تاکتیک 3 ماه به عقب برد
4. بازیکنان رو جدب کرد که نیاز تاکتیکی بهشون نداشت با اینکه که یکی از بهترین تیمهایه ممکن رو بسته بودند از لحاط فنی ولی کاملا ناهمگون و غیرمتوازن بودند .. خریدها بیشتر جنبه کری و قدرت نمایی داشت
5. با رفتار احساسی دوباره بار زیادی رو رو دوش ستاره هایه تازه جدب شده آورد منجمله باقری و بختیار .. با اینکه میتونست با دور کردن حاشیه و زمان دادن و تمرین بیشتر به هردو کمک به درخشش کنن ولی در عوض هردو رو به کمکاری متهم کرد و بازهم با لجاجت یکی را بیرون راند و دیگری را در اوج آمادگی به نبمکت دوخت که شاید اگر اینگونه نبود امید ابراهیمی الان مصدون نبود... در فوتبال روز دنیا میبینیم که مربیان بزرگ حتی تو روزی که تیم خوب نیست برایه دور کردن انتقادات فشار کاذب روانی از بازیکنان مسئولیت شکست رو بعهده میگیرن ولی منصوریان موقعی که مشخص بود ایراد از کادر فنی هست بازیکنان رو محکوم به کمکاری میکرد و حتی تیم جوونی که رو نیمکت باقی موندنش رو مدیونشون بود رو بارها محکوم به بیتجربگی کرد در صورتی که کسی یادش نمیاد بعد از دربی یا بازی السد گفته باشن که تیم بیتجربه بود یا جوونان به بلوغ رسیده بدون هیچکار تاکتیکی و فقط با درخشش و انگیزه جوانانمان بازی را درآوردیم
6. تو نیم فصل دوباره به سمت خرید هایه احساسی رفت در صورتیکی نیم فصل قبل دیده بود که خریدهاش تبدیل به نقطه ضعفش شدن و بازیکنانی که یا پا به سن گداشته ان مثه آندو و جباروف که نمیشه حساب بلندمت روشون باز کرد یا شهباززاده که نیم فصل حتی درست تمرین نکرده بود و نیم فصل زمان میبرد که برگرده به شرایط ایدهآل رو جذب کرد که خدارو شکر محروم شدیم و باز هم یکبار دیگر ثابت کرد که هیچ اعتمادی به بازیکنان جوونش نداره و از سر اجبار بازیکنانی که تحت نظر مظلومی و قلعه نوعی جذب شده بودن رو بازی میداد و میده و همیشه با اولین فرصت برایه جذب بازیکن با دست گداشتن رو ستاره هایه رو به افول (اندو جباروف) و یا جوونترهایه درجه دو (شهباززاده - تبریزی) بهمون ثابت میکنه که سلیقه بدی تو انتخاب بازیکن داره
7. برایه موندن رو نیمکت استقلال به هواداران خیانت کرد و از مدیریت افتخاری دفاع کرد . مدیری که منصوریان میدونست اگه برود او هم خواهد رفت و ایشون ترجیح داد شخصی مثل افتخاری بمونه و ایشونو ابقا کنه حتی اگه باعث عدم نتیجه و پیشرفت باشه و با وروود به مسایل مدیریتی و بی احترامی به مدیران قبلی سعی به لاپوشانی کردن در صورتیکه همه به یاد داریم چگونه از اسم بردن از دشمنان باشگاه حرف میزدند- دشمن را معرفی نکرد هیچ برایه نفع شخصی با او عهدو پیمان کرد
8. نشون داد که فقط موقعی قاطع هست که مسئله براش شخصی باشه مثه قضیه رحمتی وگرنه خیلی دیدم که به عنوانی مختلف به ستاره هایه تیم باج میده.. و بعضا با بزرگ کردن بازیکن حریف سعی بر بزرگ کردن خود دارد.. نمونه داخلی رحمتی خسرو امید کاوه .. نمونه خارجی همین کنفرانس آخر و عبدالرحمن .. روز شکست با تعریف بیش از اندازه از عبدالرحمن تلاش به لینک شدن به لیگ قطر را داشت
9.ایشون تو تمرینات خیلی اکتیو هست ولی هیچوقت این بادی لنگوییجی که در حین بازی داره رو ازشون نمیبینی چون دوربینی نیست .. .یکی از ذلالیل عدم استقبال هئادار از بازی ها همین کارهایه نمایشی در حین بازی یا بعد از بازی با رخمتی هست
10. ایشون با علم به اینکه خرمگاه و چینی هیچ سابقه بینالمللی ندارن و تو زمان بازیشون هم جزو بازیکنان متوسط بود و مدرک انچنانی مربیگری و سابقه ای ندارن و نمیتونن بار فنی داشته باشن تو نیم فصل هم زیر بار تقویت کادر نرفتن .. این درمورد یکسری بازیکن هم صدق میکنه
منصوریان کلا ادمایی رو دور خودش جمع میکنه که ازش بهتر نباشن یا پتانسیل بهتر شدن نداشته باشن... بخاطر اینکه دوست داره محبوب ترین فرد تو کل باشگاه باشه و خیلی سریع با کسایی که نمیخوان حالت شاگرد مرشدی با ایشون داشته باشن یا تبدیل به نوچه بشن مشکل پیدا میکنه به هزارتا چیز هم متهمش میکنه .. مثل کاری که با بختیار و فرشیدباقری و حاج محمدی و مدافع راست دو فصل گذشته استقلال کرد
آخرین نکته اینکه بهم ثابت شد که ایشون هیچ درکی از پتانسیل تیم ندارن و نمیدونن کجایه کارهستن و درک درستی از بازیکنان و شیوه و پتانسیل بازیشون ندارن و گواه این ادعا این است که تا دیروز دم از پتانسیل قهرمانی این تیم در آسیا با جذب فقط سه بازیکن داشت ولی بلافاصله پس از فقط یک باخت در سریعترین حد ممکن حرف از جذب حداقل 4 بازیکن بینالمللی به غیر از جباروف و چشمی میزنند
سوالی که مطرح هست اینه که ما هوادارا تا کی قراره شاهد تصمیمات عجولانه احساسی لجوجانه نا آگاهانه و جوگیرانه باشیم؟
ما تا کی قرار شاهد شو آف هایه ایشون باشیم؟ تا کی اجازی میدیم یک فرد شعورمونو به بازی بگیره و برای پرکردن عقده هایه شخصی باشگاه محبوبمونو به پرتگاه میبره؟
تا کی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
