خورشید چشم تو بود؛ دو سال دیگر با ما باش آرسن ونگر عزیز

محمد عامریان 06/01/2017 - 11:17 مشاهده پروفایل

5,869 مشاهده / 24 دیدگاه 1 3 1

برای خیلی ها آرسنال گروگان این سال های آرسن ونگر فرانسوی است، جایی که او آگاهانه با پافشاری بر سر ایده های سنتی خود در حال دورتر و دورتر کردن این باشگاه لندنی از جایگاه واقعی آن است، ولی آیا او واقعا تا این اندازه بد است؟

اختصاصی طرفداری- دو دستگی هواداران آرسنال بر سر موضوع ماندن یا رفتن آرسن ونگر فراسوی در باشگاهی که بیش از بیست سال در آن بوده هم احتمالا در زمره بزرگ ترین دو گانگی های پیش آمده میان طرفداران است. در طرفی بسیاری از هواداران ونگر معتقدند همان طور که خود او می گوید باید به او اعتماد کرد و در سمت دیگر برخی می گویند تیمی که آنها دوست دارند نامش "آرسنال" است نه "آرسن". با این همه خبر تمدید قرارداد دو ساله پیرمرد فرانسوی در روز گذشته نشان از آن دارد که سیاست های محافظه کارانه استن کرونکه در حفظ وضع موجود بر همه بنرها، پلاکاردها و نمایش های خلاقانه مخالفین ونگر در دنیای واقعی و مجازی غلبه کرده و موافقان حضور ونگر که عمدتا از آن ها تحت عنوان AKB (Arsene knows Best) یاد می شود فعلا بازی را از WOB (Wenger Out Brigade) ها برده اند. دو گانگی که بی تردید صرف نظر از درستی تصمیم تیم مدیریت آرسنال برای اعتماد به مربی فرانسوی بیش از همه آینده این باشگاه بزرگ لندنی را تحت الشعاع قرار می دهد و فشار را بر روی تیم اضافه می کند.

اگر انصاف فیلتر ما باشد، بررسی عملکرد ونگر در سال های اخیر احتمالا نباید کار آسانی باشد. گروهی معتقدند ونگر نتوانسته از آرسنال شخصیت برنده و جاه طلبانه ای بسازد و بجز سال های آغازین هزاره سوم آرسنال کمتر دارای شخصیت قهرمانی بوده است و عمدتا در رقابت های جزیره با همین ذهنیت معلول و ناتوان از کسب عنوان قهرمانی باز مانده است. اینکه در فصل 65-2015 در حالی که اکثر بالاتفاق رقبا نظیر یونایتد، چلسی و سیتی در دراماتیک ترین وضعیت خود به سر می برند و تیمی در اندازه های لستر سیتی عنوان قهرمانی را به دست آورد و بازهم آرسنال از دستیابی به قهرمانی باز ماند، دلیل خوبی برای اثبات همین مدعاست. حتی در فصل بعد با وجود اینکه ونگر در مصاحبه پیش فصل اذعان کرد این تیم بالغ ترین تیمی است که درهمه این سال ها در اختیار داشته است نیز نتوانست انتظاراتی که بیانِ این جمله به بار داشته بود را به بار بنشاند. آرسن گفته بود ترکیبِ فعلی من به مردانه ترین شکل ممکن آماده رقابت است و در پایان نه تنها نتوانست عنوان قهرمانی را بدست آورد، پایین تر از تاتنهام، حتی جایگاه چهارمی و حضور در چمپیونزلیگ سال آینده که عمدتا در این سال ها توجیه هواداران آرسن در دفاع از حقانیت او بوده است را نیز در خطر می بیند، حالا مشخص نیست ستارگان اصلی او که فصل بعد در مهم ترین رویداد باشگاهی اروپایی حاضر نخواند بود، حاضرند باز هم با آرسن و آرسنال ادامه دهند و مشخص نیست اگر آنها که از قضی هر روز به یکی از حاضرین اروپایی جزیره لینک می شوند آرسنال را ترک کنند چه سرنوشتی در انتظار توپچی ها خواهد بود.

البته به جز نیمه تاریک، ماه نیمه روشنی هم دارد. بگذارید اینطور به قضیه نگاه کنیم. عملکرد ونگر با توجه به داشته هایی که باشگاه در اختیار او قرار داده است چندان هم قابل چشم پوشی نیست. منتقدین ونگر به قول چاس نیولی بردن نویسنده گاردین باید از خود بپرسند در صورتی که در مثلا در سال 2013 ونگر آرسنال را ترک کرده بود و با توجه به حجم باورنکردنی ریخت و پاش های رقبا در همان فصل نخست می توانست اوزیل را از رئال مادرید برای پیوستن به لندنی ها متقاعد کند، اف ای کاپ را ببرد، سانچز را به آرسنال بیاورد و برای دومین فصل از عنوان خود دفاع کند، به مقام دوم رقابتی ترین لیگ برتر برسد و برای سومین سال پیاپی مهم ترین جام حذفی انگلستان را ببرد عملکرد او را چگونه ارزیابی می کردند. بنظر می رسد صرف نظر از همه نقدهای وارده به پیرمرد فرانسوی، برخی نقدها با چاشنی بی انصافی همراه بوده است. بی انصافی باورنکردنی که در ویدئوی منتشر شده از برخی هواداران آرسنال در یوتیوب به اوج خود می رسد جایی که یکی از آنها می گوید نه فقط از رفتن آرسن که از مردن او خوشحال خواهد بود! شاید همین کم لطفی ها بود که ونگر را واداشت تا از فقدان احترام برخی هواداران گله کند آن هم در حالی که ندیده بودیم مربی نسبت به هواداران تیم خودی در کنفرانس مطبوعاتی چنین حرف های بزند. حتی اگر فرض کنیم همین امروز هم ونگر از کار کنار گذاشته شود، چه کسی قرار است جانشین او باشد، ژاردیم؟ توخل؟ چه تضمینی وجود دارد در حالی که تا همین امروز سیتی هر روز شوک جدیدی به بازار وارد می کند، با این شرایط مالی که در اختیار ونگر قرار دارد، مربی جدید بتواند عملکرد بهتری نسبت به اوداشته باشد، آیا مکانیزم های لازم برای شروع عصر بعد از ونگر تعبیه شده یا آرسنال هم قرار است مثل یونایتد به ورطه معمولی های ولخرج جزیره وارد شود آن هم با کرونکه؟

به جز آنچه در بالا ذکر شد عملکرد آرسن در راند پایانی این فصل لیگ برتر و اف ای کاپ حقیقتا قابل ستایش است. پس از 7 شکست کابوس وار در 12 بازی و باختن به طیفی از معمولی های این فصل نظیر واتفورد، کریستال پالاس و وست برومویچ، ونگر با سوئیچ کردن هوشمندانه ترکیب به 1-2-4-3 توانست در 10 بازی آخر برنده 9 بازی باشد و این نکته را از یاد نبرید آرسنال در حالی در جمع 4 تیم پایانی جزیره نیست که در این فصل 75 امتیاز آورد و تیم های چهارم سه فصل اخیر لیگ برتر به ترتیب 66، 70 و 79 امتیاز آورده اند که مورد آخری هم توسط خود ونگر و آرسنال بدست آمده است. بازگشت به سیستم سه دفاعه که خود از جمله دست آورد تاریخی اسطوره بزرگ آرسنال هربرت چپمن بزرگ به حساب می آید حرکت درستی بود که از آخرین باری که ونگر از آن استفاده کرد 20 سال می گذرد یعنی نخستین فصلی که او به انگلستان آمده بود. پر مرته ساکر در خصوص این چیدمان و فرم بازی می گوید: این ایده بازی به ما اجازه می دهد که توپ را از دست بدهیم و همچنان هفت بازیکن در مقابل دروازه خودی داشته باشیم. دو بازیکن در فضای مقابل باکس اعتماد و امنیت بیشتری به دفاع تیمی می دهند و تعادلی که در این حالت در تیم بوجود آمده بی سابقه است زیرا در همه زون های زمین ما بازیکنانی داریم که می توانند به تیم کمک کنند.

نمایش آرسنال در مقابل قدرتمندترین تیم این فصل جزیره یعنی چلسی در فینال اف ای کاپ به باور من همان خورشید روشنی است که از پشت بلند ترین کوه های نا امیدی این فصل ها تابیدن گرفته است. همه آن هایی که بازی های این فصل چلسی کونته در جزیره را دیده اند احتمالا با من هم عقیده اند که نمایش آرسنال در این بازی توانسته بود کاملا چلسی را از کار بیندازد و تیمِ کاملِ چلسی در مقابل آرسنال بدون کوشینلی و پیتر چک منفعل ترین و بی دست و پا ترین نمایش فصل خود را به اجرا در آورد در این بازی با توجه به پرسینگ شدید ولبک که بازی دادن به او خود تصمیم هوشمندانه ونگر بود بر روی مدافعین چلسی فرصت بازی سازی را از آنها گرفت، ژاکا و رمزی بهترین مکمل های این فصل جزیره یعنی ماتیچ و کانته را کاملا از جریان بازی خارج کردند و اغراق نیست اگر بگوییم یکی از ضعیفترین بازی های بهترین بازیکن فصل یعنی کانته را در این بازی دیدم و ماتیچ هم به واسطه نمایش پایین تر از انتظار تعویض شد و همه اینها در حالی است که با کمی دقت بازی می توانست با نتیجه ای به مراتب سنگین تر به پایان برسد؛ با این اوصاف تماشای آرسنال در فصل بعد با ایده جدید سرمربی فرانسوی اش نباید خالی از لطف باشد.

تیم قرن بیست و یکمی ونگر استعدادهای ارزشمندی نظیر هولدینگ، ایووبی و بیرین را در اختیار دارد اما این جوانه ها برای ریشه دواندن نیازمند ستارگانی ها هستند که به آنها فرصت پا گرفتن بدهد. در تک تک گام های بیرین به جز استعداد و نبوغ می شود یکجور خامی و نپختگی هم دید، مثل همان فرصت طلایی فینال اف ای کاپ که بغل پا زد توپی را که با یک ضربه روی پا می توانست به کنج دروازه کورتوآ بفرستد. شکی نیست که در آرسنال چیزهای زیادی باید تغییر کند و از هر طرف که به قضیه نگاه کنیم شاید اولویت برای تغییر با آرسن ونگر نباشد، در اِشِلی بزرگ تر به جز آرسنال، فوتبال به اونیازمند است فوتبالی هر روز از ریشه هایش در حال فاصله گرفتن است و این وسط چه ارزشمند است تقلای یک مرد، یک مردِ تنها برای ایستادن بر سر ارزش ها، همان چیزی که چند سال پیش از آن به عنوان اقتصادی سوسیالیستی در فوتبال نام برد که تاب رقابت با دلارهای شیخ منصور را شاید نداشته باشد اما ستودنی است پس دو سال دیگر با ما باش آرسن ونگر عزیز که خورشید همان چشم های توست.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻