جاودانگی، ابرفانتزی مادریدسمو؛ اگر رئال مادرید قهرمانی را در کاردیف تکرار کند!

محمد عامریان 05/31/2017 - 11:36 مشاهده پروفایل

7,410 مشاهده / 24 دیدگاه

آنها برای هزارمین بار در آستانه ایستاده اند، این بار در آستانه فتح مجدد چمپیونزلیگ، در آستانه انجام کاری که پیش تر میلان، آژاکس، یووه و یونایتد از انجام آن ناتوان بوده اند.

اختصاصی طرفداری- زیر رگبار باورنکردنی تبلیغاتی همه پیش بینی ها رای به قهرمانی یووه می دهند. اکثر خبرگزاری ها و وب سایت های معتبر باور دارند بانوی پیر از آوردگاه کاردیف برنده بیرون خواهد رفت. انگیزه و عطش مفرط یووه برای فتح جامی که از سال 1996 موفق به کسب آن نشده است در مقابل کهکشانی هایی که دو بار در سه سال گذشته موفق به کسب این جام شده اند نشان از وضعیت دو گانه دو تیم در آستانه فینال کاردیف دارد. تردیدی نیست که رئال صرف نظر از نتیجه پایانی فصل موفقی را سپری کرده است. قهرمانی در تورنمنت 38 هفته ای لالیگا در مقابل از دست دادن کوپا به بارسا، حضور در بازی پایانی سی ال در مقابل حذف بارسا در مرحله یک چهارم، حضور هفت ساله رئال در میان 4 تیم پایانی اروپا و ... حکم به برتری رئال در این فصل دارد. رئالی که در سال های گذشته با تغییر سیاست خود در حال برداشتن گام های مثبتی است و حضور آن میان 4 تیم پایانی اروپا در سال های اخیر را با هیچ هجمه رسانه ای نمی توان زیر سوال برد. فینال کاردیف اما برای مادریدی ها عرصه دیگری است، تردیدی نیست که امسال برای رئال در حکم سال پایانی نیست و این گونه نیست که بگوییم این بازی آخرین فرصت این نسل رئال است که بر عکس فینال کوپای همین سال نشان داد آینده در مادرید تا چه اندازه سفید است، اما بردن چمپیونزلیگ ابدا برای مادرید عرصه سهل انگاری نبوده و نیست هر چه باشد سی ال تورنمنت محبوب رئال است.

پیشتر گفتیم که زیدان همپای تیمش در حال یادگیری است. در حال یادگیری است مثل همین سال قبل که پس از اتمام نخستین ماه در بازی با اتلتیکو مادرید در برنابئو فهمید شاید برای بردن خیخون، سانتاندر و لئونسا نیازی به هافبک دفاعی نباشد اما برای بازی های بزرگ کاسمیرو غیر قابل مذاکره ترین مهره ترکیب است. همان جا بود که برای بستن باکس مقابل محوطه جریمه و آزار دادن طراحان حریف کاسمیرو را به اصلی ترین مهره خط میانی اش تبدیل کرد. از آن زمان تا امروز زیدان درعرصه مربی گری کم درس نگرفته و احتمالا آخرین درسش اولویت به شایسته سالاری خواهد بود. جایی که در ال کلاسیکوی آخر فصل زیدان به گرت بیلی که طبعا به صورت کامل از مصدومیت برنگشته بود بازی داد و بهایش را با سوزاندن یکی از تعویض ها در همان نیمه اول پرداخت. البته در توانایی های گرت بیل تردیدی نیست و نگارنده همچنان بیل را بهترین وینگر دنیا در بازی مبتنی بر ضد حمله می داند اما صرف نظر کردن از فرم ایده آل این روزهای ایسکو مصداق بارز گزیده شدن دوباره از یک سوراخ خواهد بود. برین اعتبار نباید شاهد سورپرایزی در ترکیب مادرید باشیم. اما رویکرد مادرید در این بازی چه خواهد بود. آیا آن ها با احساسات خود به مصاف مرموز ترین رقیب اروپایی خود خواهند رفت یا با قوه عاقله خود؟

در بازی مقابل بارسلونا، یوونتوس نشان داد تا چه اندازه بی رحم، کم اشتباه و دقیق است، چرخش استادانه دیبالا، پاس کات بک مانژوکیچ دو سوپر سیو بوفون و دفاع کم اشتباه (اگر نگوییم بی اشتباه) بی بی سی تورینی ها نشان از آن دارد که رئال به جدی ترین و سفت ترین زمین ممکن رسیده است. بوفون در 42 بازی این فصلش 21 کلین شیت داشته است (50%) و تنها 28 گل خورده در مقابل کیلوری که در 40 بازی این فصلش 49 گل دریافت کرده که نشان از تفاوت معنی دار دو تیم در این حوزه دارد این در حالی است که گلزنی رئال در همه بازی های این فصل نیز بیانگر تفاوت معنی دار رئال با همه تیم های اروپایی در فاز حمله دارد. با این همه نمایش خیره کننده دفاعی یوونتوس تنها مرهون دست های بوفون نیست و عملکرد بی نقص کیلینی و بونوچی در کنار تخریب چی نظیر خدیرا توانسته است از یووه دیوار غیر قابل نفوذی پدیدار بیاورد؛ هر چند سخت ترین دیوارها هم فرو ریخته اند. زیدان در فینال 2016 نشان داد ساده لوح نیست. پیش بینی چولو در آن بازی درست از آب در آمد، زیدان توپ را داد و فضا را در اختیار گرفت، در آن بازی رئال می توانست در همان نود دقیقه برنده بازی باشد، منتهی بی دقتی کریم و کریس باعث شد هیجان به ضربات پنالتی برسد. یووه عرصه بی دقتی و اشتباه نیست. هوش زیدان و نبوغ او را همچنین باید در تقابل رئال با تیم های دفاعی و گل سر سبد آنها اتلتیکوی سیمئونه جست. تیمی که در زمان کارلتو کابوس مادریدسمو بود در این فصل متوسط دو گل در هر بازی از رئال دریافت کرده (من جمله دو 3-0). این عملکرد نشان می دهد رئال بر خلاف سال های کارلتو بزرگ در تقابل با تیم های دفاعی مشکل آن چنانی ندارد و قرار نیست ساده لوحانه در چنگال یووه شکار شود.

این احتمال وجود دارد که یووه فشار خود را در 30 دقیقه اول بازی بگذارد و با استفاده از دنی آلوز و کوادرادو در سمت راست به رئال ضربه وارد کند و در سی دقیقه پایانی با تکیه بر بارتزالی در سمت راست دفاعی عرصه را بر رئال محدود کند. پرس شدید مانژوکیچ روی کارواخال و حضور احتمالی بارتزالی و آلوز در دقایق پایانی در سمت راست مقابل مارسلو کار را در جناحین برای رئال خیلی سخت می کند. بلند قامتان دفاعی یووه یعنی بونوچی و کیلینی روی هوا همان قدر مطمئن هستند که روی زمین از این رو استفاده رئال از ارسال های بلند در این بازی احتمالا کم ثمر تر از سایر بازی های فصل خواهد بود. تحرک مهاجم مرکزی رئال بین دو مدافع دفاعی یووه حیاتی است هم از این رو باید منتظر نمایش خوبی از کریم باشیم هرچند اعتماد به موراتا که در برابر کریم از دینامیک بیشتری برخوردار است حداقل در دقایقی از بازی در صورت نیاز نیز گزینه دوری نیست. فراموش نکنیم خدیرا روی مودرچ و پیانیچ روی کروس فشار می آورند و هر توپی که از زمین یووه بازگردد فرصت یک ضد حمله خطرناک با دیبالا و هیگواین خواهد بود. فضای پشت مارسلو که مجبور است بخاطر شرایط بازی رونالدو کل طول زمین را پوشش دهد فرصت مغتنمی برای کوادرادو خواهد بود. اینجاست که در فاز تهاجم اهمیت مودریچ و کروس در عمق دادن به بازی رئال و استفاده از فضاهای میانی و باز کردن لایه های دفاعی یووه نمود پیدا می کند، این سومین باری است که در چهار سال گذشته کهکشانی به فینال می رسند و همین تجربه می تواند برگ برنده رئال باشد، جایی که احتمالا مودریچ و کروس تفاوت ها را رقم خواهند زد.

با فرمت جدید چمپیونزلیگ رئالی ها 5 بار به بازی پایانی رسیده اند و هر پنج بار برنده شده اند 98 با میاتوویچ و سیدورف در برابر همین یووه، 2000 با رائول و ردوندو برابر والنسیای کوپر، 2002 با زیدان و ایکر مقدس در مقابل لورکوزن کلاس تاپ مولر، 2014 با سرخیو و دیماریا در برابر چولو و 2016 با زیدان و رونالدو مقابل گریژمان. تنها تیمی که در کنار مارسی، اینتر و پورتو رکورد 100% پیروزی در بازی پایانی چپمیونزلیگ را داراست با این تفاوت که آن ها تنها یک بار در بازی پایانی حاضر بودند و رئال پنج بار. بر این اعتبار رئال در عمل نزدیک ترین مثال به رویکرد ژوزه مورینیو پرتغالی در بازی های پایانی را داراست، که "فینال ها را نباید بازی کرد، باید برد". در برابر یووه از پنج باری که بازی پایانی سی ال رسیده است 4 بارش را مغلوب بوده، دفعه آخر مقابل یک اسپانیایی بنام بارسلونا. و از تنها کامیابی آن ها در فینال بیش از 20 سال می گذرد، آن هم در ضربات پنالتی مقابل آژاکس، فترتی آزاردهنده برای دومین تیم برتر قرن پیش، که همین انگیزه و عطش ترسناک ترین مهره پنهان و غیر قابل پیش بینی آن ها در مقابل رئال خواهد بود و در همان حال آزاردنده ترین فشار عصبی برای خود آن ها، فشاری مضاعف که اگر این بار هم نشد چه؟ همین وضعیت روحی با یک گل زودهنگام می تواند یووه را در وضعیتی تعریف نشده قرار دهد. رئال به آسانی تا اینجای کار نیامده، استورارو گفته بود ما مستحق پیروزی هستیم چون مسیر سختی را طی کردیم، بایرن و اتلتیکو سخت تر از بارسا و موناکو نباشد ساده تر نیستند، رئال ببازد هم اتفاقی نیفتاده اما تصور قهرمانی دوباره رئال با زیدان با سرخیو و با رونالدو ابر فانتزی بزرگ مادریدسمو خواهد بود، تا همین چند سال پیش آنها متهم بودند که قهرمانی هایشان را در تلوزیون رنگی ندیده اند و حالا در حال تکرار این عنوان هستند، کاری که هیچ تیمی موفق به انجام آن نشده است، این برد پدید آورنده جایگاهی است که بلندپروازی های مادریدسمو را برای سال ها ارضا می کند و نام آن جاودانگی است.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻