نوشته Sid Lowe از روزنامه گاردین

داستان مارسلو ویرا ودنی آلوز؛ جرات لبخند!

محمّد فیروزی 05/28/2017 - 16:45 مشاهده پروفایل

7,350 مشاهده / 21 دیدگاه

۳ ماه پیش مردم می‌‌خواستد او را دار بزنند.

طرفداری- اینها صحبت‌های الگری با لبخندی بر لب است. در شبی‌ که خیلی‌‌ها می‌‌خواستد او را بغل کنند. داستان‌ها حکایت از آن دارد که روزی که آلوز به یوونتوس پیوست، بوفون او را در تمرینات کنار کشید تا به این تیم یاد بدهد چطور می‌‌شود قهرمان لیگ قهرمانان شد. شاید آلوز نتواند دقیقا بگوید چطور می‌‌شود این کار را کرد اما وقتی‌ الگری این صحبت‌ها را مطرح می‌‌کرد، دنی آلوز آنها را به کاردیف فرستاده بود. او در بازی رفت برابر موناکو هم دو پاس گل داده بود. حالا یوونتوس باز هم در فینال است آن هم ۲ سال بعد از شکست مقابل بارسلونا در برلین در بازی که آلوز برای رقیب بازی می‌‌کرد.

آن سوی زمین، ما مارسلو را داریم که بعد از ال‌ کلاسیکو شدیداً زیر تیغ انتقاد بود. خودش می‌‌گوید شکست تقصیر او بوده است. جرم او خطا‌ نکردن روی بازیکن حریف بود که در آخر مسی آن توپ را تبدیل به گل کرد.

افراد کمی‌ به یاد دارند که پاس گل دوم رئال مادرید در ال‌ کلاسیکو به هامس رودریگز را مارسلو داده است اما آنها ۶ روز بعد، وقتی‌ مارسلو در دقایق آخر به والنسیا گل زد و جام را در داستان مادرید نگه داشت، او را ستایش می‌‌کردند. ۶ روز قبل از آن، در دقیقه ۱۰۹ بازی، مارسلو به قلب دفاع بایرن مونیخ زد و رونالدو را در مقابل دروازه خالی‌ قرار داد.

حالا هر دو آنها در روز شنبه در کاردیف خواهند بود. هم تیمی در برزیل و رقیب چندین ساله در بزرگترین رقابت باشگاهی دنیا. دو مدافع که خیلی‌ بیشتر از یک مدافع ساده هستند. مدافع کناری؟ آنها بیشتر فوتبالیست‌های معرکه‌ای هستند. هر دو عالی‌، هر دو برزیلی هر دو متفاوت. فراموش نکنید آلوز گفته بود که نمی‌‌خواهد تنها یک بازیکن مثل بقیه‌ باشد. مارسلو هم همینطور است. هر دو آنها برنده هم هستند. آنها روی هم ۵۳ جام برده ‌اند که به زودی این عدد تبدیل به ۵۴ خواهد شد. آنها بازیکنان کلیدی تیم هستند و بعضی‌‌ها می‌‌گویند آنها "کلید" تیم هستند.

مارسلو، دنی آلوز

در طول این چند سال منتقدان این دو کم نبوده ‌اند اما اگر این دو را فقط با تمرکز بر روی خودشان بررسی‌ کنید، قضیه متفاوت خواهد شد. حتی بعضی‌ از خود این منتقدان اعتراف می‌‌کنند که فوتبال به آنها عادت کرده است. آنها نمی‌‌توانند دفاع کنند اما این مسله همانقدر جنبه منفی‌ دارد که جنبه مثبت. بازی آنها انگار از یک فوتبال ساده هم فراتر می‌‌رود؛ اگر شما مثل این دو بازیکن در زمان بازی لبخند بزنید، انتقاد‌ها از شما افزایش خواهد یافت. انگاری در این ورزش شما باید همیشه شدیداً جدی باشید. اگر لذت بردن از بازی به معنی‌ نداشتن تعهد است؛ این دو بازیکن به وضوح از بازی خود لذت می‌‌برند.

هر ترکیبی‌ به یک شخیصت نیاز دارد که زین الدین زیدان اسم آن را "واگیر دار" می‌‌گذارد. بازیکنی با مزه که به معنی‌ بازیکنی بی‌ خیال نیست. شما نمی‌‌توانید ۸ سال در بارسلونا و ۱۰ سال در مادرید بازی کنید ولی‌ تعهدی نداشته باشید. یوونتوس شما را به خاطر نداشتن تعهد نمی‌‌خرد و اگر بی‌ تعهد باشید، بارسلونا بعد از فروش شما سقوط نمی‌‌کند. اگر آنها فکر می‌‌کردند که دلتنگ آلوز نخواهند شد، شدیداً اشتباه کرده ‌اند. خود آلوز می‌‌گوید مردم تصور می‌‌کنند چون شما حمله می‌‌کنید پس از پس دفاع کردن بر نمی‌‌آیید. این حرف‌ها را آلوز ۵ سال پیش به زبان آورد اما هنوز برای فوتبال این روز‌ها صدق می‌‌کند. او تغییر نکرده است. این بقیه‌ بوده ‌اند که تغییر کردند. بعضی‌‌ها کار‌های او را دیر کشف کرده ‌اند و حالا به نظر می‌‌رسد استعداد او و مارسلو بیشتر از همیشه نمایان شده است.

نباید کشف این بازیکنان اینقدر طول می‌‌کشید. موضوع این نیست که این بازیکنان دفاع هم می‌‌تواند بکنند. موضوع اصلی‌ سوالی‌ است که خود آلوز می‌‌پرسد. دفاع کردند دقیقا یعنی‌ چه؟

آیا به این معنی‌ است که هیچگاه دریبل نخورید یا به شما حمله نشود؟ محض رضای خدا بی‌خیال شوید. فوتبال در آن صورت خیلی‌ کسالت آور خواهد شد. شما می‌‌توانید فقط تمرین دفاع کردن بکنید اما باز هم مهاجم حریف از شما رد خواهد شد. فکر می‌‌کنید، شما تنها بازیکن سریع دنیا هستید و مهاجم حریف کند است؟ اگر دفاع کنید حمله نمی‌‌کنید، اگر حمله کنید، دفاع نمی‌‌کنید. اصلا فوتبال برای چیست؟ مگر غیر این است که فوتبال یعنی‌ بردن. و بردن به گل‌های زده بیشتر نیاز دارد. برنده تیمی نیست که به خوبی‌ دفاع می‌‌کند. اگر گل نزنید، دفاع کردن شما بی‌ فایده است.

مارسلو، دنی آلوز

حتی در خود برزیل این دو استعداد دیر کشف شدند. گاهی‌ در مورد آنها تردید‌هایی‌ وجود داشته است. مثل فینال لیسبون که مارسلو ثابت نبود و مثل درگیری‌های هیئت مدیره بارسلونا با آلوز. با این حال چیزی که این دو به تیم عرضه می‌‌کنند، چندین برابر ضعف‌های آنها است. اگر آنها حمله می‌‌کنند به خاطر این است که مربیان از آنها خواسته ‌اند. دلیل دوم اینکه آنها در این کار بسیار خوب هستند. آنها قانون شکنی نمی‌‌کنند بلکه کاملا بر عکس پیرو قانون تیم هستند. آنها روی هم ۱۰۰۰ بازی انجام داده ‌اند آن هم در دشوار‌ترین باشگاه‌های دنیا.

مارسلو ابتدا با فوتسال شروع کرد. در سال‌های اول حضور در مادرید، مارسلو گاهی‌ به شکل پنهانی در رقابت‌های ۵ نفره شرکت می‌‌کرد. در مصاحبه‌ای اعتراف کرده بود که دوست دارد در بازی ۵ نفره از فوتبال خداحافظی کند تا در زمین چمن. برادر زن مارسلو می‌‌گوید دریبل‌ها و حرکات تکنیکی‌ او در شرایط دشوار راهی‌ برای فرار از موقعیتی است که هیچکس فکرش را هم نمی‌‌کند.

بخشی از این مساله به استعداد آنها بر می‌‌گردد اما شکل بازی آلوز و مارسلو هم برگرفته از تجربه است و هم برگرفته از محیط. فوتسال با توپ‌های کوچک تر اما سنگین تری انجام می‌‌شود که همیشه روی زمین است. فوتسال به ضربه، سرعت، تکنیک و فکر نیاز دارد. آلوز می‌‌گوید در مدرسه خوش شانس بوده است که می‌‌توانسته فوتسال بازی کند. خودش می‌‌گوید این بازی به شما آگاهی‌ بیشتری می‌‌دهد. ورزشی که شما باید از مغزتان بیش از هر جای دیگر بدنتان استفاده کنید. فضای بسیار کمی‌ وجود دارد و یارگیری بسیار نزدیک انجام می‌‌شود. باید خیلی‌ با هوش و خیلی‌ سریع باشید. در فوتبال، کسانی‌ که این دو فاکتور را دارند، نسبت به بقیه‌ دست بالا را دارند.

مساله این نیست که آنها مدافعانی هستند که می‌‌توانند حمله کنند. مساله شکل حمله کردن آنها است. اینکه مدافعان کناری دائم به جلو بزنند یک مساله است اما چیزی که آلوز و مارسلو ارائه می‌‌کنند، کاملا متفاوت است. آنها وارد محوطه می‌‌شوند، قبول مسئولیت می‌‌کنند، می‌‌سازند، یک و دو می‌‌کنند، می‌‌دوند یا تنه می‌‌زنند آن هم مانند یک شماره ۱۰. کلمه "مدافع کناری" شاید گاهی‌ راهنمای ما برای پست بازی آنها باشد اما گاهی‌ اوقات هم گول زننده است.

خیلی‌‌ها می‌‌گویند مارسلو این فصل بهترین بازیکن رئال مادرید بوده است. در سویا همه چیز از طریق آلوز انجام می‌‌شد. در بارسلونا او بیش از هر کس دیگری در لیگ به مسی پاس گل داد. در یوونتوس او بیش از هر کس دیگری در لیگ قهرمانان موقعیت گل ساخته است. بعد از نمایش آلوز مقابل موناکو خود الگری به وجد آماده بود و می‌‌گفت:"دیدید چی‌ کار کرد؟ پاس گلش را دیدید؟ کاری که او کرد وظیفه یک هافبک مرکزی است."

چیزی شبیه به کاری که مارسلو می‌‌کند. والدانو می‌‌گوید مارسلو چنان توپ را به حرکت در میاورد که انگار در وسط حیاط خانه خود بازی می‌‌کند. در مورد آلوز هم، کیه لینی اعتراف کرده بود کاری که او می‌‌کند در فرهنگ آنها "دیوانگی" قلمداد می‌‌شود. حالا این دو برزیلی با یک روحیه یکسان که عاشق فوتبال بازی کردن هستند، به فینال رسیده ‌اند. مارسلو بنفش می‌‌پوشد و دنبال ۳ مین قهرمانی در ۴ سال اخیر است و آلوز سفید و سیاه به تن می‌‌کند و به دنبال سومین سه‌ گانه خود و ۳۴ مین جام شخصی‌ در ۸ سال اخیر است.

آمار این دو برای مدافعانی که دفاع کردن بلد نیستند آنچنان هم بد ایست. اینکه چه کسی‌ می‌‌برد را ما نمی‌‌دانیم اما دنبال کردن جواب این سوال قطعا جذاب خواهد بود.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻