طرفداری-محمد احمدزاده و پیمان حسینی، بهترین بازیکن و بهترین دروازه‌بان فوتبال ساحلی در جام جهانی 2017 به همراه مربی این تیم میهمان خبرگزاری تسنیم بودند و دغدغه‌های خود را مطرح کردند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تیم ملی فوتبال ساحلی بیش از یک دهه است که در ایران آغاز به کار کرده که در این مدت به عناوین و افتخاراتی دست یافت. آنها افتخارات خود را از قهرمانی آسیا آغاز کردند و در نهایت توانستند روی سکوی جام جهانی بروند. تیم ملی فوتبال ساحلی ایران در جام جهانی 2017 که در باهاما برگزار می‌شد موفق شد بین تیم‌های قدرتمند دنیا به مقام سومی برسد و این تنها افتخار فوتبال ساحلی ایران نبود. محمد احمدزاده به عنوان بهترین بازیکن توپ طلای مسابقات را کسب کرد، همچنین سومین گلزن برتر جام لقب گرفت و پیمان حسینی هم توانست بهترین دروازه‌بان جام جهانی شود و دستکش طلایی گرفت.
عباس هاشم‌پور، مربی تیم ملی فوتبال ساحلی، محمد احمدزاده، کاپیتان تیم و پیمان حسینی، دروازه‌بان تیم ملی که حالا بهترین‌های جهان در فوتبال ساحلی هستند میهمان خبرگزاری تسنیم بودند و صحبت‌های خود را مطرح کردند. ساحلی‌بازانی که می‌گویند دغدغه اصلی آنها توجه بیشتر برای آینده آنهاست و شاید مهم‌ترین این دغدغه‌ها داشتن یک شغل باشد تا خیال‌شان از آینده راحت باشد. مشروح گفت‌وگوی آنها را در زیر می‌خوانید:
مصاحبه با عباس هاشم پور:
از آقای هاشم‌پور شروع می‌کنیم که پیشکسوت و مربی تیم محسوب می‌شود. سومی در جام جهانی و این موفقیت به چه شکل به دست آمد؟
ابتدای امر باید از طرف همه اعضای تیم و خانواده فوتبال ساحلی بابت توجه خبرگزاری تسنیم به این رشته و دعوت از ما تشکر کنم. این موفقیت بزرگ را هم به مردم عزیز و جامعه فوتبال ساحلی تبریک می‌گویم. مدیران، مربیان، باشگاه‌های لیگ یک و دو همه زحمت کشیدند برای فوتبال ساحلی. هدف‌گذاری ما هم در تیم ملی این بود بین چهار تیم قرار بگیریم و برنامه‌های منظمی داشتیم که هماهنگی‌های خوبی از سوی دپارتمان فوتبال ساحلی ایجاد شد که اردوها و بازی‌های تدارکاتی خوبی انجام شد. باید از خانم شهریاری تشکر ویژه داشته باشیم و از آقایان مهدی تاج، محمدرضا ساکت، عباس ترابیان و همه افرادی که در فدراسیون کار کردند تشکر میکنم. همچنین از امین شهریاری که اطلاع‌رسانی فوتبال ساحلی را به خوبی انجام داد تا کار ما دیده شود. برنامه‌ریزی خوبی داشتیم که به دپارتمان فوتبال ساحلی دادیم و همه برنامه‌ها و بازی‌های دوستانه‌ای که می‌خواستیم انجام شد. سه بازی خوب دوستانه داشتیم که در بازی‌های ما بی تأثیر نبود. در مسابقات هم بچه‌ها به خوبی از تجربه‌شان استفاده کردند و ما برنامه داشتیم روی سکو برویم و این اتفاق رخ داد. شرایط تیم‌ها خیلی خوب بود و فقط برزیل با سایر تیم‌ها تفاوت بیشتری داشت، اما سایر تیم‌ها نزدیک به هم بودند.
بازی‌ها را به خوبی پشت سر گذاشتیم و فقط یک بدشانسی در بازی با تاهیتی آوردیم که بازی به ضربات پنالتی کشید و ضربات پنالتی برای مردم کمی نامشخص بود و حتی سؤال می‌کردند چرا اینطور شد. باید در این خصوص توضیح بدهم که همه تیم پنالتی‌زن هستند و از محمد احمدزاده تا حمید بهزادپور همه آمادگی و روحیه پنالتی زدن داشتند. در بازی با تاهیتی شانس با ما یار نبود و خدا نخواست، اما خدا را شکر در بازی سوم و چهارمی بچه‌ها زحمت کشیدند و روی سکو رفتیم. همه بچه‌ها با غیرت کار کردند و در این مدتی که من در فوتبال ساحلی هستم، به جرأت می‌توانم بگویم با همین غیرت در سخت‌ترین شرایط توانسته‌ایم بهترین نتایج را بگیریم. بچه‌ها برای مردم و خانواده‌شان بازی می‌کنند و هیچ وقت اینطور نبوده که کسی برای پاداش بازی کند. با این حال فدراسیون همیشه حمایت کرده و پاداش‌هایی هم به بچه‌ها داده است، اما در این مقطع انتظار داریم که وزارت ورزش و جوانان هم به نوعی زحمات بازیکنان را مدنظر قرار داده و بابت رفتن روی سکوی سوم جام جهانی به آنها پاداشی بدهد. امیدوارم بتوانیم دو سال بعد هم در جام جهانی مقام بهتری کسب کنیم، اما همین مقام برای ما و دپارتمان فوتبال ساحلی در حد قهرمانی است.
به نظر می‌رسد در این چند ساله همیشه دغدغه اصلی فوتبال ساحلی بحث توجه از هر نظر بوده است. توجه به لحاظ دیده شدن و توجه از نظر حمایت‌ها و پاداش‌های مالی. با این دغدغه چطور کنار آماده‌اید؟
خوشبختانه بعد از تغییر و تحولاتی که در مدیریت فوتبال ساحلی انجام شد و خانم شهریاری مدیریت این رشته را قبول کرد، شرایط خیلی فرق کرد. همه خانواده فوتبال ساحلی این تغییر را حس کرده است و به نظرم شرایط بهتری نسبت به گذاشته داریم. آقای تاج و کفاشیان از نزدیک بازی‌های ما را در رقابت‌های قاره‌ای و آسیایی دیدند و خوشبختانه فدراسیون توجه لازم را داشته است. فقط امیدوارم وزارت ورزش هم این توجه را داشته باشد و زحمات فوتبال ساحلی را ببیند.
به نظر می‌رسد یکی از دلایل اصلی موفقیت فوتبال ساحلی برگزاری منظم و با برنامه لیگ باشد که روی آمادگی بازیکنان و تیم ملی تأثیر مستقیم گذاشت. اینطور نیست؟
اگر به گذشته‌ها نگاه کنیم، خیلی از کشورها حتی فوتبال ساحلی نداشتند، اما سال‌هاست که فعالیت باشگاهی هم داریم. با آمدن شهریاری هم واقعاً لیگ برنامه‌ریزی بهتری داشت و شکل بهتری به خود گرفت. با رایزنی‌هایی که دپارتمان فوتبال ساحلی انجام داد و ارتباط‌های که با سازمان جهانی فوتبال ساحلی از سوی خانم شهریاری صورت گرفت، اکنون همه تیم‌ها هر سال توپ اصلی آدیداس را در اختیار می‌گیرند. آقای کاسکو که در رأس فوتبال ساحلی دنیاست، اکنون به سایر کشورهایی که فوتبال ساحلی دارند، خواسته از برنامه‌ریزی لیگ ما الگو برداری کنند. این موفقیت بزرگی برای فوتبال ساحلی ماست که زیر سایه توجهاتی که از سوی خانم شهریاری شده، به دست آمده است. این برای ما خیلی جالب است که از ما الگو می‌گیرند و جای خوشحالی زیادی دارد. لیگ منظم و خوبی داریم و از این لیگ خوب تیم ملی خیلی خوبی گرفتیم. بچه‌هایی که در لیگ حضور دارند را من، آقای علی نادری و آقای میرشمسی به عنوان سرمربی از نزدیک می‌بینیم و همه بچه‌ها را آنالیز می‌کنیم. ما تیم ملی «ب» هم داریم که پس از تشکیل این تیم، چند بازیکن آن به تیم اصلی رسیدند. سن بچه‌ها بین 18، 19 و 20 سال است که آینده فوتبال ساحلی را این تیم تشکیل می‌دهند. سه بازیکن تیم «ب» هم کنار بچه‌های قدیمی کار کردند و در جام جهانی هم فرصت بازی پیدا کردند که این اتفاق خوش آیندی برای ما بود.
پیش از این جام جهانی که اتفاقات شیرینی برای فوتبال ساحلی ایران رقم خورد، شیرین‌تری اتفاق چه بود؟
کسب قهرمانی مسابقات بین قاره‌ای برای ما شیرینی خاصی داشت. ما قهرمان مسابقات قهرمانی آسیا، قهرمانی قاره‌ای و قهرمان جام بین قاره‌ای را در کارنامه داشتیم و حالا سومی دنیا هم به این شیرینی‌ها اضافه کرد. در دوره قبلی جام جهانی بین شش تیم برتر دنیا بودیم و این دوره سوم شدیم که امیدوارم در دوره بعدی مقام بهتری کسب کنیم.
این پله پله بالا رفتن که از مقام هشتم به ششم و از ششم به سوم رسیدیم، خودش نوید آینده روشنی را می‌دهد؟
بله، همینطور است و این برنامه‌ریزی خوب فوتبال ساحلی را نشان می‌دهد. می‌توانیم با برنامه‌ریزی خوب و ایجاد شرایط مناسب برای بچه‌های فوتبال ساحلی آینده بهتری هم داشته باشیم. یکی از دغدغه‌های بچه‌های فوتبال ساحلی بحث شغل است که خانم شهریاری رایزنی‌هایی را با وزارت ورزش و صندوق حمایت از قهرمانان در این زمین انجام داد و آن را پیگیری می‌کند. بچه‌ها باید از نظر روحی تقویت شوند و اگر دغدغه نداشته باشند، شرایط هم بهتر می‌شود. با این حال وقتی بچه‌ها وارد مسابقات می‌شوند، هیچ دغدغه‌ایی جز کسب افتخار ندارند. به هر حال ما پله پله بالا آمدیم، در فینال جام بین قاره‌ای برزیل را شکست دادیم که خیلی‌ها آرزوی چنین کاری را دارند و حتی شکست دادن تاهیتی هم چنین وضعیتی دارد.
این حس بالاتر رفتن در بین بچه‌های فوتبال ساحلی یک مقدار خاص است و این بار هم خواست بچه‌ها رفتن به فینال بود.
در هر تورنمنتی که شرکت می‌کنیم، هدف‌مان بهترین بودن است و سعی می‌کنیم بهترین نتایج را کسب کنیم. شاید هم این اتفاق رقم نخورد و نتوانیم موفقیتی کسب کنیم، اما این روحیه را داریم که به بهترین‌ها برسیم. شاید یک موقع اتفاق بیفتند که ما این بار سوم جهان شدیم، دفعه بعدی از این رتبه پایین‌تر باشیم، اما هدف‌مان این است که بهتر از این شویم.
مارکو اوکتاویو هم در موفقیت‌های فوتبال ساحلی نقش زیادی داشت که دوره قبلی سرمربی تیم ملی بود. این بار هم تبریک گفت و اعلام کرد مطمئن است تیم ایران قهرمان جام جهانی خواهد شد. این صحبت‌ها به شما روحیه نمی‌دهد؟
من چند سال کنار مارکو بودم و او از نظر فنی مربی بسیار خوبی بود که خیلی چیزها از او یاد گرفتم. او تبریک گفت و ما هم باید به او تبریک بگوییم که همیشه دلش کنار این تیم است. به نظرم باید خوشحالی مارکو را از نزدیک ببینیم و مطمئن هستم که او از این مقام سومی هم بسیار خوشحال است. مارکو همیشه می‌گفت ما باید در جام جهانی اول شویم و اکنون کنار تیم نیست، اما خوشبختانه با حضور آقای میرشمسی و در کنار علی نادری باهم هماهنگی خوبی داریم و مارکو هم یکی از بهترین‌های ساحلی در دنیاست.
آینده فوتبال ساحلی را با شرایطی که وجود دارد، چطور می‌بینید؟
به شخصه خوشبین هستم. همانطور که پس از قهرمانی آسیایی خوشبین بودم که در جام جهانی نتیجه خوبی می‌گیریم. به این دلیل که برنامه‌ریزی خوبی داریم و برنامه‌های دپارتمان فوتبال ساحلی و حمایت‌های فدارسیون فوتبال این نوید را به من می‌دهد.
دو بازیکن ما هم به عنوان بهترین بازیکن جام و بهترین دروازه‌بان جام انتخاب شدند. این چه حسی دارد و بهتر است احمدزاده هم درباره اینکه اکنون به عنوان بهترین بازیکن دنیا شده صحبت کند.
ما در کنار سوم شدن، توانستیم عنوان بهترین بازیکن، بهترین دروازه‌بان و سومین گلزن برتر جام را هم کسب کنیم که جای خوشحالی زیادی دارد. پیمان حسینی بهترین دروازه‌بان شد و محمد احمدزاده بین دو برزیلی بهترین بازیکن جام شد. من خودم برزیلی (آبادانی) هستم و وقتی دیدم محمد احمدزاده بین دو بازیکن برزیلی قرار گرفته و توپ طلای مسابقات را دریافت کرده، خیلی خوشحال شدم. به عنوان مربی تیم، از رفتن بچه‌ها روی سکو بغض کرده بودم. حتی برزیلی‌ها برای محمد دست می‌زدند و مائو، دروازه‌بان برزیل که از بهترین‌هاست و با پیمان رقابت داشت، وقتی دروازه‌بان ما به عنوان بهترین انتخاب شد، مائو آمد پیمان را بغل کرد و به او تبریک گفت. اینها برای ما ارزشمند است. احمدزاده هم کاپیتان تیم ماست که مسئولیت سنگینی داشت و او در این مسابقات سربلند بود که این موفقیت‌ها را به او، خانواده‌اش و مردم ایران تبریک می‌گویم. من هفت سال پیش به پیمان گفتم که یک روز بهترین دروازه‌بان دنیا می‌شوی و او امروز به این عنوان رسیده که باید به او، خانواده‌اش و مردم ایران این موفقیت را تبریک بگویم.
حسینی:
این قضیه هم بلوف آبادانی نبود و واقعاً هفت سال پیش به من گفته بود که می‌توانم بهترین دروازه‌بان شوم.
هاشم‌پور:
دقیقاً بلوف نزدم. ما اولین قهرمانی‌مان هفت سال پیش در المپیک چین بود که بعد از آن دیدم پیمان این توانایی را دارد که بهترین شود.
مصاحبه با احمد زاده و حسینی:
احمدزاده:
همه حرف‌ها را آقای هاشم‌پور زد و اجازه نداد ما صحبت کنیم! (خنده) باید از همه تشکر کنم و از بچه‌های فوتبال ساحلی که تلاش کردند تا به این موفقیت برسیم. ما هدف‌مان در این مسابقات قهرمانی بود، اما متأسفانه نشد به فینال برسیم. با این حال خوشحالی اول ما برای کسب مقام سومی و رفتن روی سکوست. در این مسابقات فقط به تیم فکر می‌کردیم و به عنوان‌های شخصی فکر نمی‌کردیم، اما نمی‌گویم خوشحال نیستم. برای خودم، خانواده‌ام، خانواده فوتبال ساحلی و مردم ایران خوشحالم که توانستم بهترین بازیکن جهان و سومین گلزن شوم و این مقام‌ها را ما برای ایران کسب کردیم. خوشحالم که سه عنوان فردی را علاوه بر سومی جام جهانی برای ایران آوردیم و امیدوارم سری بعدی با مدال طلای جام جهانی و همه عنوان‌های فردی به ایران برگردیم.
از این توپ طلاها لیونل مسی هم در جام جهانی قبلی گرفته است. اکنون می‌توانم بگوییم احمدزاده لیونل مسی فوتبال ساحلی دنیاست؟
احمدزاده:
این افتخار فقط برای خود ما نیست. اینکه پیمان بهترین دروازه‌بان شده و من هم بهترین بازیکن، اما این افتخار برای خود ما نیست و برای ملت ایران است. آقای مصطفی نظری هم در فوتسال دستکش طلا گرفته بود، اما فکر میکنم فوتبال ساحلی اولین تیمی است که علاوه بر رفتن روی سکو سه عنوان فردی هم کسب کرده‌ایم. لیونل مسی فوتبال ساحلی هم می‌گویند، اما الگوی من علی کریمی است. هم از نظر فنی و هم اخلاقی او را الگو قرار داده‌ام و می‌خواهم علی کریمی فوتبال ساحلی باشم.
حسینی:
علی کریمی الگوی همه است.
بزرگترین دغدغه‌ای که در فوتبال ساحلی دارید چیست؟
احمدزاده:
مشکلات و دغدغه که در هر تیمی وجود دارد. به نظرم تیمی که سوم جام جهانی شده با این همه عناوین فردی، یعنی تیم خوبی بوده و مدیریت خوبی داشته است. یکسری مشکلات کوچک داشتیم که نمی‌شود اسم آنها را مشکل گذاشت. مثلاً ماسه ما با جام جهانی تفاوت داشت که آن هم دیگر دست ما نبود و کاری از دست کسی بر نمی‌آید. در کل شرایط فوتبال ساحلی خوب است و بچه‌ها از نظر آمادگی روحی و روانی هم خوب بودند. مستحق رفتن به فینال هم بودیم و خوشبختانه توانستیم به دنیا ثابت کنیم تیم خوبی هستیم. امیدوارم در دوره بعدی قهرمانی کسب کنیم.
منظور از دغدغه‌ها بیشتر مربوط به شرایط شغلی و مالی است. از این دغدغه‌ها در فوتبال ساحلی نیست؟
احمدزاده:
فوتبال ساحلی به صورت حرفه‌ای 11 سال است که در کشور ما پیگیری می‌شود که در پنج، شش سال اول مشکلات و دغدغه‌هایی داشتیم. از نظر مالی مشکلاتی داشتیم که آن هم به دلیل نوپایی این رشته بود. با این حال چند سالی است که با حضور خانم شهریاری وضعیت بهتر شده، لیگ خوبی داریم و از نظر مالی هم شرایط بهتر شده است. فدراسیون فوتبال که یک فدراسیون با کلی تیم است. همه مشکلات ما مالی نیست و دست آقای تاج درد نکند که رسیدگی کرده و کنار تیم ملی فوتبال ساحلی بوده و در حد توان کمک می‌کند و پاداش می‌دهد. هر زمان فدراسیون مشکل مالی هم داشته کنار تیم بودند تا حداقل روحیه بدهند. ما از نهادهای دیگر مانند وزارت ورزش و نهاد ریاست جمهوری هم انتظار داریم که به ما رسیدگی کنند و افتخاری که برای کشور رقم زدیم، نادیده نگیرند. مشکل اصلی ما شغل بچه‌هاست که کسی منبع درآمدی ندارد و اگر دوران فوتبال ما تمام شود، باید پشتوانه‌ای برای زندگی‌مان داشته باشیم. انتظار داریم که صندوق حمایت از قهرمانان به ما توجه کند و پنج بازیکن سرباز هم در تیم‌مان داریم که امیدوارم سربازی آنها بخشیده شود و یک سری مسائل دیگر هم هست که باید به آن رسیدگی کنند.
از مسئولان وزارت ورزش و جوانان کسی کنار شما بود یا تماسی با تیم ملی فوتبال ساحلی داشت تا این موفقیت را تبریک بگوید یا پاداشی برای شما در نظر بگیرند؟
احمدزاده:
به جز پیام تبریک وزیر ورزش، نه تماسی وجود داشت و نه کسی آمد که به ما تبریک بگوید. پاداشی هم تا به این لحظه برای ما در نظر گرفته نشده است، اما جدا از پاداش ما بیشتر از مسئولان به خصوص وزارت ورزش می‌خواهیم به این مشکلات رسیدگی کنند. پاداش زودگذر است و اگر چند سال دیگر فوتبال را کنار بگذارم، پاداش‌ها هم تمام می‌شود، اما ما برای آینده‌مان شغل می‌خواهیم.
اکنون چند نفر شما بیکار هستید و شغلی ندارید؟
احمدزاده:
هیچکسی در تیم شغل ندارد. فقط من در شهرداری مشغول به کار هستم که آن هم شغل شرکتی و قراردادی است که اگر این شرکت با شهرداری قراردادش تمام شود، من هم بیکار می‌شوم. دیگر کسی شغلی ندارد. امیدوارم حداقل برای ما یک شغل استخدامی در شهرهای خودمان ایجاد شود. من عضو صندوق حمایت از قهرمانان هستم که می‌گفتند مقام آسیایی محسوب نمی‌شود، اما حالا که مقام جهانی داریم امیدوارم که از حالا به بعد برای ما حقوقی یا شغلی در نظر بگیرند. اکنون از مسئولان انتظار داریم.
حسینی:
همین شغل شرکتی هم که محمد می‌گوید ما نداریم. چند سال قول دادند، اما اتفاقی رخ نداده است. مقام‌های آسیایی ما را قبول نداشتند و می‌گفتند باید یا مقام بازی‌های المپیک یا آسیایی را داشته باشید یا جهانی که اکنون با مقام سوم جام جهانی امیدوارم دیگر بهانه‌ای در این زمینه نباشد. ما اگر خودمان هم بخواهیم کاری داشته باشیم، نمی‌توانیم چون تمام وقت در اختیار باشگاه یا تیم ملی هستیم. مثلاً خود من دوست دارم کار آزاد داشته باشم، اما وقتی ندارم.
برای حضور در تیم ملی دستمزدی دریافت می‌کنید؟
حسینی:
خیر، فقط به عشق پیراهن مقدس تیم ملی در اردوها حضور داریم. اگر هم چیزی دریافت کنیم برای زمانی است که مقامی می‌آوریم و به عنوان پاداش به ما پولی می‌دهند. البته این انتظارات را هم جایی مطرح نمی‌کنیم، چون اگر بخواهیم تلاش بچه‌ها را با درخواست چنین مسائلی مطرح کنیم، ارزش کاری که می‌کنیم را از دست داده‌ایم. بچه‌ها نشان دادند برای کشورشان بازی می‌کنند و ما انتظار داریم به این مسائل هم رسیدگی شود.
موفقیت‌های شما و سومی جام جهانی اتفاقی نیست که بتوان آن را با پول و پاداش ارزش گذاری کرد. اما به هر حال این پول و پاداش هم مقطعی است و آینده‌ای برای شما ندارد.
حسینی:
دقیقاً همین است. مسائلی که آقای هاشم‌پور و احمدزاده مطرح کردند دغدغه همه بچه‌هاست. اینکه ما شغلی داشته باشیم، درخواست کمی است برای کسی که برای کشورش به عنوان مربی یا بازیکن افتخار کسب می‌کند. ما هدف‌گذاری کردیم و توانستیم روی سکوی جام جهانی برویم و در فوتبال ساحلی فقط همین عنوان را نداشتیم. با حمایت‌های آقای تاج و برنامه‌ریزی خانم شهریاری به این موفقیت رسیدیم و اکنون همه بزرگان دنیا را مجبور کردیم به ما احترام بگذارند.
مشکلات مالی باعث دلسردی شما شده است؟
حسینی:
خیر؛ بالاخره مشکلات شاید بچه‌ها را اذیت کند، به خصوص آنهایی که زن و بچه دارند و دغدغه خانوادگی هم در بین آنها وجود دارد. مشکلات مالی آزاردهنده است، اما عشق به تیم ملی و مجموعه‌ای که در آن هستیم ما را دلسرد نمی‌کند.
به شما هم پیراهن خوب که این روزها آدیداس است می‌دهند یا نه؟
حسینی:
همه دوست داریم بهترین امکانات را داشته باشیم. به نظرم هر لباسی که باشد و پرچم ایران روی آن حک شود، دیگر جنس لباس برای‌مان فرقی ندارد. این مووضع هم در حیطه وظایف ما نیست و مسئولان خودشان باید رسیدگی کنند. وقتی مردم خوشحال می‌شوند برای ما بهترین اتفاقات رقم می‌خورد. خب اینکه پیراهن خوب است یا بد، خود مسئولان مربوط پیگیری می‌کنند و اگر ما تمرکز داشته باشیم، بهترین نتایج را می‌گیریم. اگر هم مسئله‌ای باشد، مسئولان پیگیری کرده‌اند.
هاشم‌پور:
ما در این چند سال هم مشکلی از بابت لباس و این مسائل نداشتیم.
نسبت به سال‌های گذشته، از شرایط و امکاناتی که داشتید راضی بودید؟
حسینی:
جام خیلی خوبی بود. عنوان یک شبه به دست نمی‌آید. مسلماً برنامه‌های خوب فدراسیون، دپارتمان فوتبال ساحلی، لیگ منظم، تلاش‌های مربی تیم، غیرت و تعصب تک‌تک بازیکنان دست‌به‌دست هم داد تا ما به این عنوان‌ها برسیم. جام خیلی خوبی بود، اما مسلماً یک سری ضعف‌هایی داشتیم که باید بهتر از این باشیم. ما می‌توانستیم به فینال برسیم و حتی قهرمانی جام جهانی شویم. کار خیلی بزرگی انجام دادیم، اما نباید با این سومی، دچار غرور شویم و بگوییم همه چیز تمام شده، بلکه برعکس؛ تازه همه‌چیز شروع شده است. برای جام جهانی بعدی، باید یک هدف‌گذاری دیگر داشته باشیم و دیگر افق دیدمان برای قهرمانی باشد.
پیمان حسینی با گل‌هایی که زده به عنوان دروازه‌بان میانگین هر چهار بازی، یک گل زده است.
حسینی:
بله، با احتساب 87 بازی ملی و 21 گل زده، همینطور می‌شود.
اگر دروازه‌بان نبودی چند گل می‌زدی؟
حسینی:
ما به قدری در جلوی زمین ستاره مثل آقای احمدزاده داریم که جای‌مان اینجا نیست.
پیمان می‌توانست رقیب جدی برایت باشد؟
احمدزاده:
سیستم بازی ما مثل پاور پلی فوتسال است که در طول بازی از دروازه‌بان استفاده می‌کنیم. در کل بازی، از کار با پای پیمان خیلی استفاده می‌کنیم. علاوه بر اینکه دروازه‌بان خیلی خوبی است، گلزن خوبی هم به حساب می‌آید.
اگر دروازه‌بان نباشد و کلاً بیاید جلو بازی کند چه؟
احمدزاده:
نه، نمی‌تواند. آن موقع ما خطش می‌زنیم!
حسینی:
همیشه به عنوان دروازه‌بان سعی کردم که وظیفه خودم را به خوبی ایفا کنم. همانطور که من از مدافعان و مهاجمان تیم‌مان خیالم راحت است، سعی میکنم کاری کنم که سایر بازیکنان هم با دل قرص از دروازه، بازی کنند. من همیشه گفتم که مثل محمد احمدزاده، فکر نمی‌کنم دیگر بیاید. واقعاً باید قدر ستاره‌های‌مان را ببریم. بین دو برزیلی، بازیکن ما بهترین می‌شود و آن دو بازیکن مجبورند دوم و سوم شوند. خیلی لذت‌بخش و ارزشمند است. خوشحالم که به عنوان دروازه‌بان در این تیم هستم. من خودم را مدیون هاشم‌پور می‌دانم. او دلگرمی ما بود و در خیلی از زمان‌های بازی، بیشترین انرژی را در روی نیمکت از او می‌گرفتیم. فکر میکنم خیلی از بچه‌ها و کل تیم، همین طور بودند. وقتی قیچی‌های محمد را می‌بینی، خودبه‌خود انرژی می‌گیری.
احمدزاده:
مجبوری خوب گلری کنی! (خنده)
حسینی:
وقتی بازیکنانی مثل حسن عبداللهی، مسیگر، نوشی و بزرگان را می‌بینی، واقعاً نمی‌شود از کنار اسم این بازیکنان به راحتی گذشت. تک‌تک این بازیکنان، چندین بار شده که بازی‌های مهم را درآورده‌اند.
این نسل از ستاره‌های ما چند سال دیگر می‌توانند بازی کنند؟
هاشم‌پور:
پیمان را که امسال باید کنار بگذاریم، سنش بالا رفته. البته پیمان دستکش طلا را گرفت و کار ما برای کنار گذاشتن او سنگین شد (خنده). همانطور که پیمان گفت، نسل طلایی فوتبال ساحلی ما همین بچه‌ها هستند، اما به اندازه کافی کار کردیم. الان تیم ب را تشکیل دادیم و بازیکنان با استعداد را دعوت کردیم و کارشان را می‌بینیم. محمد احمدزاده که الان در اینجا بهترین بازیکن جهان است، واقعاً جوانان باید از افرادی مثل پیمان و محمد الگوبرداری کنند. آنها خیلی باید تلاش کنند؛ مثلا اینطور نیست که ما یک جوان را تزریق کنیم، یک روز بعد بیاید و بشود محمد. خیلی سال‌ها زمان می‌برد.
احمدزاده 12 سال است که در تیم ملی حضور دارد و تلاش زیادی انجام داد که الان به اینجا برسد که این کار خیلی سختی است، اما نسلی که الان هستند، در این چند سال با دلگرمی که از سوی مهدی تاج، خانم شهریاری و سایر مدیران دریافت کردند، گروه خیلی خوبی تشکیل دادیم. چه زمانی که اکتایو بود و چه زمانی که آقای میرشمسی آمد، من خودم دوستی که بین بچه‌ها بود را می‌دیدم، خیلی خوشحال می‌شدم. من خودم در تیم‌های زیادی بازی کردم و در لیگ برتر هم در صنعت نفت آبادان بودم که اتفاقات خوبی رخ نداد. برخی مسائل و جدایی‌ها به وجود آمد، اما این تیم، بازیکنان چندین سال است که با یکدیگر زندگی می‌کنند و رفاقت خیلی عمیقی بین آنها به وجود آمده است. این منشأ گرفته از مدیریت، کادر فنی و سایر اعضای تیم بود که یک‌دل بودیم و این خیلی جالب است. این نتیجه گرفتن‌ها، حاصل یک‌دل بودن، یک‌رنگ بودن و صمیمیت موجود بین بچه‌هاست.
این بازیکنان چقدر دیگر بازی کنند؟
هاشم‌پور:
بچه‌ها تا جایی که خودشان تشخیص بدهند، می‌توانند بازی کنند.
این نسل می‌توانند در جام جهانی بعدی بازی کنند؟
هاشم‌پور:
بستگی به تمرینات دارد. این نسل فعلاً هست، اما شاید تغییراتی بدهیم. ما الان 3 تن از بازیکنانی که در تیم ب بودند را به تیم اصلی آوردیم. محمد مرادی، علی میرشکاری و علی ناظم تزریق شدند. مرادی 200 سال دارد و همه جوان هستند. این نسل، نسلی است که امیدوارم بتوانند 2 سال بعد کار کنند. لیاقت‌شان بالاتر از این است. مقام اولی را هم بیاورند و بیشتر از اینها جام بیاوریم. این اولین سالی است که بهترین بازیکن و دروازه‌بان را کسب کردیم. جای خوشحالی دارد. در این مدت، به عنوان مربی افتخار میکنم که کنار بچه‌ها هستم. آنها از لحاظ فنی بسیار بالا هستند و همین صمیمیت باعث شد این نتایج را بگیریم. به خانواده‌هایشان تبریک می‌گویم و فکر میکنم پدر و مادرشان الان خوشحال‌ترین‌ها فردها در ایران هستند. پیمان هم می‌خواهد آستینش را بالا بزند. با غیرت و با تلاش هستند که امیدوارم در آینده مقام‌های بهتری کسب کنیم.
پیمان حسینی این چند وقت لقب‌های زیادی از جمله عقاب آسیا و جی جی بوفون گرفته است. خود پیمان از کدام لقب بیشتر خوشش آمده است؟
هاشم‌پور:
ما که به محمد پلنگ مازنداران هم می‌گوییم. (خنده)
حسینی:
این لطف مردم است که انرژی آنها لذت بخش است. لقب بوفون لقب جالبی است، اما عقاب آسیا، فقط احمدرضا عابدزاده است. فکر میکنم من اگر همان عقاب ساحلی باشم بهتر باشد. عابدزاده الگوی دروازه‌بانی من بوده و لیاقت لقب عقاب آسیا را دارد. اینکه عقاب ساحلی باشم را دوست دارم، چون مردم بازیکنان و رشته فوتبال ساحلی را دوست دارند و با القاب مختلف ما را مورد لطف‌شان قرار می‌دهند. حالا به یکی می‌گویند مسی و یکی دیگر عقاب آسیا.
آقای احمدزاده به شما که مسی می‌گویند طرفدار رئال مادرید هستید یا بارسلونا؟
احمدزاده:
بارسلونا!
در این دوره دستکش طلایی را هم گرفتی؛ در این مورد صحبت کن.
حسینی:
یکی از آرزوهای خیلی مهمم، همین بود که به آن رسیدم. هدف بعدی‌ام قهرمانی جام جهانی است. البته این مقام‌های تیمی و انفرادی، حاصل تلاش یک تیم سالم، مدیریت سالم و جمع سالم بود.
بعد از جام جهانی با پیشنهادهای خارجی مواجه نشدید؟
حسینی:
قبل از جام جهانی، چند نفر از ما برای لوکوموتیو موسکو بازی می‌کردیم و قبل از آن هم در بلاروس با هم بودیم. یکی از بچه‌ها امارت بود و محمد در کویت بازی می‌کرد. من هم در بشکیکتاش بودم. محمد احمدزاده از لوکوموتیو و من هم از اسپورتینگ لیسبورن برای لیگ قهرمانان اروپا پیشنهاد داریم. البته در حال حاضر مشغول لیگ برتر خودمان هستیم. من برای تیم شهریار ساری بازی میکنم. با اینکه سال گذشته خاطره خوبی با پارس جنوبی داشتم، اما خوشحالم که در مهد استعداد فوتبال ساحلی کشورمان بازی میکنم. استان‌های شمالی کشور 4، 5 تیم در لیگ برتر دارند، اما هیچ‌وقت حامی نداشتند که امسال خدا را شکر آقای صالحی در ساری تیمداری حرفه‌ای می‌کند و استادیوم خیلی شیکی را می‌سازد که شیک‌ترین ورزشگاه ایران می‌شود. 5 بازیکن شمالی در تیم ملی هستیم و به نظر من شمال و جنوب کشور، مهد فوتبال ساحلی کشور هستند.
با این حال علاقه زیاد به فوتبال ساحلی باعث شد شهری چون یزد هم در کویر تیمداری کند و قهرمانی هم به دست بیاورد.
حسینی:
نتایج خوبی که تیم ملی فوتبال ساحلی گرفته، باعث شده که همه استان‌ها در لیگ فوتبال ساحلی تیمداری کنند. ما لیگ خیلی خوبی داریم؛ مثلاً یک سال تیم شهرداری تبریز قهرمان شد، یک سال یزد قهرمان شد و 4 سال هم بوشهر. شمال ایران هم به دلیل نداشتن حامی مالی، فقط صادرکننده بود؛ یعنی با وجود اینکه همیشه چند تن از بازیکنان شاخص تیم‌های مختلف شمالی بودند، اما خود شمال کشور، تیمی نداشت که قهرمان لیگ برتر شود. بعضی خبرها طوری پخش شده بود که فلان جا مهد فوتبال ساحلی ایران است، در صورتی که شاید یک عنوان بیشتر نداشته باشد. بعضی‌ها برای خودشان خوب مانور دادند، اما بهتر است واقعیت‌ها را بدانیم. باید بدانیم پارس جنوبی 4 بار قهرمان لیگ برتر شده که ارزشمند است.
هاشم‌پور:
برنامه‌ریزی خوبی که انجام شد و پیمان هم گفت، حالا ما لیگ خیلی خوبی داریم. الان همه شهرهای ایران صاحب تیم هستند که نشان می‌دهد برنامه‌ریزی خوبی داریم. ما هم می‌توانیم از همین لیگ خوب، این تیم خوب را جمع کنیم و به هدف‌های بعدی‌مان برسیم. این هدف‌های بعدی که می‌گویم، منظورم قهرمانی در جام جهانی است. همچنین امیدوارم از لیگ، بازیکنان جوان و با استعداد به تیم ملی تزریق شوند که مانند پیمان یا محمد احمدزاده شوند.
صحبت پایانی...
هاشم‌پور:
این مقام را به همه ایرانی‌های داخل و خارج کشور تبریک می‌گویم. از حمایت‌های فدراسیون فوتبال و خانم شهریاری هم تشکر میکنم. از شما و خبرگزاری خوب‌تان هم تشکر میکنم که ما را دعوت کردید و امیدوارم که در آینده بتوانیم بیشتر در خدمت‌تان باشیم.
احمدزاده:
از کسانی که در این 11 سال، برای فوتبال ساحلی زحمت کشیدند، تشکر میکنم. این حرف، حرف مشترک من و پیمان است. از کسانی که ابدا کننده این ورزش در ایران بودند، آقای کریم مقدم، اولین سرمربی تیم فوتبال ساحلی، فرشاد فلاحت زاده و حاج رضا صادق‌پور، رؤسای سابق فدراسیون فوتبال، تمامی کسانی که در این 11 سال در موفقیت تیم فوتبال ساحلی نقش داشتند و از مربیان تیم‌های لیگ برتر خودمان که بازیکنان را آماده می‌کنند، تشکر میکنم.
حسینی:
از امین شهریاری عزیز که ارتباط خوبی با رسانه‌ها ایجاد می‌کند، تشکر میکنم. رسانه‌ها، پل ارتباطی بین ما و مردم هستند. امیدوارم این حمایت‌ها دائمی باشد و همیشه در کنار ما باشید.
