طرفداری - ابراهیم صادقی کاپیتان سایپا که از فوتبال خداحافظی کرد معتقد است توانایی بازی کردن در استقلال و پرسپولیس را هم داشته است.
وی در گفتگو با تسنیم در خصوص مسائل زیادی صحبت کرده است.
با وجود عملکرد پرنوسان سایپا در شانردهمین دوره لیگ برتر در نهایت در هفته آخر بقای خود را قطعی کردید.
امسال سار بسیار سختی برای ما بود اما خدا را شکر می‌کنم به خوبی این فصل نیز به پایان رسید. در هفته‌های آخر واقعا شرایط پراسترسی را تجربه کردم و با توجه به اینکه خبر خداحافظی خود را اعلام کرده بودم نگران بودم خدای نکرده سقوط نکنیم. اینکه بعد از 17 سال حضور در سایپا با خاطره تلخ از این تیم جدا شوم واقعا من را در 3، 4 روز آخر دچار استرس کرده بود اما خدا را شکر با برتری مقابل ماشین‌سازی با خاطره خوش از فوتبال خداحافظی کردم
با وجود داشتن پیشنهاد از استقلال و پرسپولیس در سالیان گذشته، ترجیح دادی در سایپا به فوتبال خود ادامه دهی و در نهایت نیز با پیراهن این تیم خداحافظی کنی. از اینکه فرصت حضور در باشگاه‌های پرطرفدار را از دست دادی پشیمان نیستی؟
من در این خصوص قبلا صحبت کردم اما واقعا خوشحال هستم در شرایطی که برخی بازیکنان به خاطر دریافت پول بیشتر باشگاه خود را تغییر و باعث ناراحتی مردم می‌شوند به باشگاه سایپا متعصب ماندم. قطعا این اتفاق باعث خواهد شد همیشه به خوبی از من یاد شود و در آینده نیز از اینکه من در یک باشگاه فقط فوتبال بازی کردم حرف زده خواهد شد. در تمامی این سال‌ها با توجه به پتانسیلم از استقلال و پرسپولیس پیشنهاد داشتم و توانایی اینکه حداقل دو یا سه فصل در این تیم‌ها بازی کنم را داشتم. این اتفاق قطعا باعث محبوبیت بیشتر من بین طرفداران این تیم‌ها می‌شد اما خوشحالم که به سایپا وفادار ماندم و اصلا از این تصمیم پشیمان نیستم.
در سال‌های حضور در سایپا قطعا خاطرات خوب و بد زیادی داشتید. بهترین و بدترین خاطره شما در مدت حضور در سایپا کدام بود؟
قطعا قهرمانی با سایپا در لیگ ششم بهترین خاطره فوتبالی من بود و این خوشحالی زمانی بیشتر می‌شود که اسکلت تیم سایپا را 6، 7 بازیکن تیم امید سایپا تشکیل می‌دادند. بازیکنانی که در سایپا رشد کردیم و با اضافه شدن نفراتی چون علی دایی که کمک بسیار به ما کرد در نهایت به مقام قهرمانی رسیدیم. در خصوص خاطرات بد نیز معتقدم با توجه به پتانسیلی که داشتیم استحقاق چند بار حضور در لیگ قهرمانان آسیا را داشتیم که متاسفانه این اتفاق نیفتاد. اینکه فقط یک بار فرصت حضور در آسیا را داشتم به نظرم از خاطرات بد من است.
قطعا بعد از سالیان سال حضور در بالاترین سطح فوتبال ایران خداحافظی سخت خواهد بود. صبح بدون فوتبال برای شما چگونه است؟
واقعا بعد از 25 سال حضور رسمی در فوتبال، خداحافظی بسیار سخت خواهد بود. من از سال 71 که رسما در رده نوجوانان به میدان رفتم و تا سال 96 که از فوتبال خداحافظی کردم جمعا 25 سال فوتبال بازی کردم. 17 سال این مدت را در تیم سایپا بازی کردم که 12 سال آن به عنوان کاپیتان سایپا بود. خداحافظی از فوتبال در هر شرایطی سخت است اما من بعد از مشورت با دوستان و خانواده‌ام به این تصمیم رسیدم و احساس می‌کنم تصمیم درستی گرفتم. خداحافظی از فوتبال برای هر بازیکنی روزی فرا می‌رسد و من نیز قبلا گفته بودم هر وقت کمتر بازی کنم و احساس کنم دیگر به من احتیاجی نیست خداحافظی خواهم کرد. در 38، 39 سالگی اینکه من در هر بازی چند دقیقه به میدان بروم یا چند بازی در میان در ترکیب حضور داشته باشم درست نیست و بهتر است این فرصت در اختیار یک بازیکن جوانتر قرار داده شود تا با حضور کوتاه مدت در میدان به آینده باشگاه کمک کند.
حسین فرکی در لیگ امسال کمتر از وجود تو استفاده کرد. به عنوان یک بازیکن قدیمی در سایپا از او ناراحت نیستی؟
به هرحال ایشان سرمربی بودند و هر تصمیمی می‌گرفتند برای من قابل احترام بود. من در سالیان حضور در سایپا با مربیان زیادی کار کردم و همانطور که بازی کردن به نظر آنها قابل احترام است باید به فرکی نیز احترام گذاشت. این مسائل از قوانین فوتبال حرفه‌ای است و من هم مشکلی با آن نداشتم.
با کدام یک از این مربیان راحت‌تر بودی و کدام یک نقش بیشتری در فوتبال شما داشت؟
با همه مربیانی که در مدت حضور در سایپا با آنها کار کردم راحت بودم اما مایلی‌کهن را بیشتر از همه دوست دارم. ایشان بسیار انسان شریف و مربی خوبی بودند و نقش مهمی در فوتبال من داشتند. مایلی‌کهن 5 سال هدایت سایپا را بر عهده داشت و تنها موفق به کسب یک عنوان سوم با تیم ما شد اما خدمات بسیار زیادی به فوتبال ایران، باشگاه و بازیکنان کرد و جوانان زیادی را به فوتبال ایران معرفی کرد.
فصل شانزدهم لیگ برتر با خداحافظی بازیکنی چون شما، رضا عنایتی، آرش برهانی و هادی عقیلی فصل ویژ‌ه‌ای بود. نظر شما در خصوص خداحافظی این بازیکن چیست؟
عنایتی، عقیلی و برهانی بازیکنان بزرگی بودند که سالیان سال در تیم‌های پرطرفدار بازی کردند و بازی‌های ملی زیادی نیز در کارنامه خود دارند. قطعا این بازیکنان با من که در تیمی بازی کردم که 100 تماشاگر نیز نداشت تفاوت دارند و قهرمانی‌های زیادی نیز کسب کردند. این بازیکنان دیدارهای ملی بیشتری نیز دارند و قابل احترام هستند. فوتبال هر بازیکنی روزی تمام می‌شود و بازیکنان جوانان نیز باید بدانند روزی زمان خداحافظی آن نیز فرا می‌رسد.
پرسپولیس در لیگ شانزدهم به مقام قهرمانی دست یافت. به نظرت این تیم استحقاق کسب عنوان قهرمانی را داشت؟
قطعا پرسپولیس مستحق کسب عنوان قهرمانی بود و حتی این تیم سال گذشته نیز استحقاق قهرمانی را داشت. پرسپولیس در 2، 3 سال اخیر فوتبالی عالی بازی کرده و باعث جذابیت لیگ ایران شده است. انتقادی که به لیگ ایران می‌توان داشت نیز مکانیزم ضعیف فوتبال ایران است. در ایران تنها 2، 3 زمین با کیفیت داریم که می‌شود روی آنها فوتبال بازی کرد و زیر ساخت‌های ما به شدت ضعیف است. باشگاه‌ها هر سال 700 ، 800 میلیون به بازیکنان پرداخت کند اما به زیر ساخت‌ها توجه ندارند و این مسئله واقعا مشکل فوتبال ایران است. باید باشگاه‌ها به دنبال ساختن ورزشگاه، زمین تمرین خوب و توسعه باشگاه خود باشند. اینکه به بازیکنان مبالغی را متعهد شویم و نتوانیم آن را پرداخت کنیم یا پول بازیکنان خارجی را پرداخت نکنیم و با شکایت آنها باشگاه‌های ما تعلیق شوند تنها به فوتبال ما ضربه می‌زند و جلوی پیشرفت ما را خواهد گرفت. افزایش بی‌رویه مبالغ قراردادها در حالی که ما در زیر ساختارها مشکل داریم واقعا به فوتبال ما ضربه می‌زند. با استعداد زیادی که در فوتبال ما وجود دارد نه تنها قابلیت حضور پر قدرت در آسیا را داریم بلکه می‌توانیم در دنیا حرف زیادی داشته باشیم.
با خداحافظی از دنیای بازیگری به دنبال مربیگری در فوتبال خواهی بود؟
قطعا حضور به عنوان مربی فوق‌العاده است و من نیز مدرک C خود را دریافت و برای حضور در کلاس‌های B ثبت‌نام کردم. 17 سال در سایپا بازی کردم و در حالی که این باشگاه 100 کارمند دارد تنها 2 نفر انها از من قدیمی‌تر هستند. با 8 مدیرعامل و 12 کادرفنی کار کردم و شناخت خوبی از فوتبال دارم. تمام تلاش خود را برای حضور در مربیگری انجام می‌دهم اما شرایط فوتبال ما به گونه‌ای است که با قاطعیت نمی‌توان از حضور یا عدم حضور در مربیگری صحبت کرد. دوست دارم مربیگری کنم اما فضای آن با فوتبال کاملا متفاوت است و به فرض اینکه بازیکن خوبی بودید مربی خوبی نخواهید شد. با تمام این تفاسیر چیزی قابل پیش‌بینی نیست.
در این سال‌ها در مقطعی فرصت حضور در تیم ملی را نیز پیدا کردی. فکر می‌کنیم توانایی انجام بازی‌های بیشتر برای تیم ملی را داشتی؟
من 2 سال عضو تیم ملی بودم و 15 بازی ملی انجام دادم. در مقطعی در تیم ملی بودم که 8 بازیکن لژیونر بودند. علی کریمی در بایرن‌مونیخ، جواد نکونام در اوساسونا، آندرانیک تیموریان در بولتون، حسین کعبی در لسترسیتی، رحمان رضایی در پروجا، مهدی مهدوی‌کیا و وحید هاشمیان در هامبورگ و فریدون زندی در کایزرسلاترن بازی می‌کردند. در کنار این‌ها رضا عنایتی، رسول خطیبی، جواد کاظمیان، مهرزاد معدنچی و ایمان مبعلی نیز در کشورهای حاشیه خلیج فارس حضور داشتند و تنها 5 بازیکن از لیگ ایران دعوت به تیم ملی می‌شد. من، جلال حسینی، امیرحسین صادقی، حسن رودباریان و مهدی رجب‌زاده در کنار این بازیکنان فرصت حضور در تیم ملی را داشتیم. 3 بازیکن هم پست من در اروپا بازی می‌کردند و واقعا کار سختی برای حضور در ترکیب تیم ملی داشتم. همین اینکه 2 سال نیز در کنار این بازیکنان بزرگ برای تیم ملی بازی کردم افتخار بزرگی برای من بود.
و حرف پایانی..
اگر ابراهیم صادقی در این سال‌ها در سایپا بازی کرد بخشی از آن مربوط به من بود و بخش دیگر با مسئولان باشگاه سایپا بود که شرایط را برای حضور من در این تیم فراهم و من را متقاعد به ادامه فعالیت می‌کردند. یکی از مشکلات بزرگ ما در فوتبال ایران تغییرات زیاد مدیریتی است و ما در 5 سال اخیر 4 مدیرعامل داشتیم.
