طرفداری- پانزدهم آوریل سال 1989، روزی بود که 96 مرد، زن و بچه ای که برای دیدن دیدار نیمه نهایی جام حذفی انگلستان بین تیم های لیورپول و ناتینگهام فارست به استادیوم رفته بودند، هرگز به خانه بازنگشتند.
در 28 سالی که از این فاجعه می گذرد، خانواده های بازماندگان همیشه شجاعت و وقار خود را در طی این سال ها نشان داده اند.
در آوریل سال گذشته بود که هیئت منصفه یک دادگاه پس از سال های طولانی رای نهایی خود را صادر کرد که 96 جان باخته به هیچ وجه متهم نبوده و سرپرست پلیس دیوید داکنفیلد به عنوان متهم اصلی مشخص شد تا خانواده های بازماندگان پس از سال ها حداقل به آرامش برسند.
روزنامه سان نیز که اخبار کذب بسیاری نسبت به این فاجعه منتشر کرده بود، در نهایت عذرخواهی کرد ولی این مسئله هرگز به چشم فوتبال دوستان نیامد و تا کنون فروش این روزنامه در شهر لیورپول منع شده است.
همچنین امروز باشگاه اورتون اعلام کرد که خرید و فروش روزنامه سان در این باشگاه نیز منع شده است. کالوین مک کنزی، سردبیر روزنامه سان که در آن سال نوشته بود: ' هواداران لیورپول روی نیروهای پلیس ادرار می کردند'، راس بارکلی، هافبک باشگاه اورتون رو 'گوریل' خطاب کرده و پلیس نیز در حال بررسی مسلئه است.
پس از اعلام رای دادگاه در سال گذشته، باشگاه لیورپول مانند رسم هر ساله دیگر مراسم یادبود برگزار نمی کند.
ورزش فوتبال همیشه به همگان ثابت کرده که بهانه ای برای کنار هم بودن مردم است. نمونه آخر این مسئله را می توان از حمایت همه باشگاه ها از تیم دورتموند به دلیل حادثه اتوبوس این تیم دید.
پس از فاجعه هیلزبرو نیز باشگاه ها همیشه همدردی خود را با لیورپول نشان داده و حتی باشگاه های دشمن نیز هر ساله به از دست رفتگان ادای احترام کرده اند.
اکانت رسمی باشگاه منچستریونایتد
حمایت باشگاه اورتون در ورزشگاه گودیسون پارک
بنر هواداران دورتموند
هواداران المپیاکوس یونان
هواداران سلتیک اسکاتلند
بیشتر بخوانید:
داستان فاجعه هیلزبرو؛ اشتباهات مرگبار و دروغ هایی که دهه ها مخفی ماند
