اولین دوره حضور ایران در جام جهانی 1978 بود که با توجه به جو موجود و شرایط حاکم بر فوتبال آن دوران حاشیه چندانی در پی نداشت. البته اولین حضور در جام جهانی با صعودی بی دردسر آن هم با ستارگانی چون ناصر حجازی، حسن روشن، غفور جهانی و بزرگان دیگر نقطه عطفی در فوتبال ایران بود که این روزها ارزشش بیش از پیش به چشم می آید. به هر حال ارزش کار ستارگان آن دوره به قدری بالاست که قلم جز ستایش چیز دیگری نمی تواند در وصف شان بکار ببرد.
دومین دوره حضور ایران در جام جهانی از همان بازی های مقدماتی سال 1997 با حواشی بسیاری همراه بود و این اتفاقات تا خود بازی ها نیز ادامه داشت. نیمکت تیم ملی در آن دوران سرنوشت عجیبی داشت، اخراج مایلی کهن و جانشنی ویرا و پس از آن برکناری عجیب ویرا از سمت سرمربیگری تیم آن هم پس از صعود فوق العاده به جام جهانی یکی از عجیب ترین اتفاقات آن دوره بود. حضور جلال طالبی روی نیمکت تیم ملی و عدم فرمان برداری عده ای از بازیکنان از وی یکی دیگر از سوژه های داغ آن دوران به شمار می رفت. درگیری بین ستاره های تیم نیز از مهم ترین حواشی تیم ملی سال 98 بود، درگیری های لفظی علی دایی و خداداد عزیزی از جمله مهترین این اتفاقات بود که اردوی تیم ملی را تحت تاثیر قرار داده بود. غیر حرفه ای بودن عده ای از ملی پوشان و برخی اعمال خارج از عرف حرفه ای در اردوهای خارج از کشور هم بارها از زبان خود ملی پوشان آن دوره نقل شده است.
اوج حواشی در سومین دوره حضور ایران در جام جهانی بود. سال 2006 پس از صعودی آسان به جام جهانی رسانه ها با فشارهای بالا نسبت به تیم ملی انتظارات را از این تیم، فوق العاده بالا برده بودند. بحث سن و سال بالای علی دایی و مشکل او با چند تن از ستاره های تیم ملی از مهم ترین مشکلات تیم سال 2006 بود که حتی در سه بازی تیم ملی در بازی های جام جهانی نیز به عینه شاهد آن بودیم. یاغی گری علی کریمی پس از تعویض و لگد معروفش به ساک پزشک تیم نیز هیچ گاه از یادها نخواهد رفت. ولی مهم ترین حاشیه این دوره بدون شک به رئیس فدراسیون فوتبال آن زمان برمی گردد که قبل از شروع بازی ها طی تماسی تلفنی وی را از سمتش برکنار کرده بوند، محمد دادگان که زحمات بسیاری برای تیم ملی و آمادگی این تیم برای حضور در آلمان کشیده بود، به واسطه اختلافاتی که با رئیس وقت سازمان تربیت بدنی داشت و دلیل آن نیز دلیلی به دور از ورزش بود درآستانه آغاز بازی های جام جهانی پیغامی با مضمون برکناری حتی در صورت موفقیت در بازی ها دریافت نمود و همین کافی بود که تیم از درون وارد حاشیه ای جدید شود. در این بین حواشی کوچک بسیاری نیز وجود داشت که اعتراض گروهی از قومیت ها به شعار تیم ملی در جام جهانی، اختلاف برخی از اصحاب رسانه با ملی پوشان و قهر برخی بازیکنان و امتناع از دستورات سرمربی در حین بازی از جمله آنها بود.
چهارمین دوره حضور تیم ملی در جا جهانی سال 2013 با برد کره جنوبی در خاک این کشور رقم خورد و تیم ملی ایران به عنوان تیم اول گروه جواز حضور در جام جهانی 2014 را کسب کرد. کسب مجوز صعود به جام جهانی آغازی بود بر حواشی اطراف تیم که شدیدتر از ادوار گذشته گریبان تیمی را گرفت که به زعم خیلی ها ضعیف ترین تیم ملی حاضر در تاریخ جام های جهانی است. اختلاف سرمربی تیم ملی با مدیران و سرمربیان باشگاه های بزرگ بر سر زمان اردو ها و تعطیلی بازی های لیگ، عدم دعوت ستارگانی چون رحمتی و عقیلی به تیم ملی و در نهایت حواشی مربوط به اسپانسر تیم ملی در جام جهانی همه و همه دست به دست هم دادند تا بار دیگر اتفاقات کوچک و بزرگ مانع از داشتن جوی آرام در تیم ملی شوند. در حالیکه تمام کشورهای صعود کرده به جام جهانی به بهترین نحو ممکن در حال آماده سازی برای حضوری شایسته در این رقابت های بزرگ هستند، تیم ملی ما اسیر حواشی شده است که بازگو کردنشان نیز کام فوتبال دوستان را تلخ می کند. بدون شک با نزدیک تر شدن به یک تورنمنت بزرگ، بیشتر از آمادگی فنی، نیاز به آمادگی روانی اهمیت بیشتری پیدا می کند و چه خوب است حداقل تیمی که از لحاظ فنی شرایط مطلوبی ندارد، شرایطی برای داشتن آرامش روانی اش ایجاد کنیم!
سرمربی تیم ملی هرچقدر هم شخصی ضعیف و ناکارآمد باشد که البته اینگونه نیست، بازهم سرمربی تیمی است که نماینده کل کشور ماست و موفقیت این تیم موفقیت کل کشور محسوب می شود. شایسته است که همه فوتبالی ها با کنار گذاشتن برخی کدورت ها و منافع شخصی سهمی در ایجاد آرامش تیم ملی در آستانه حضور در بزرگترین واقعه فوتبالی دنیا داشته باشند.
