اختصاصی طرفداری- در بخش دوم این یادداشت به بررسی چهار فاکتور اصلی توفیق غول های مونیخی و تاکتیک ها و شیوه بازی آن ها و بازی بازیکنان این تیم و هم چنین فلسفه مربیان و سیستم چرخشی این تیم می پردازیم.
یک- از بین بردن نقاط ضعف
تقریبا تمام کارشناسان و صاحب نظران دنیای فوتبال بر این عقیده هستند که یکی از علل اصلی عدم قهرمانی بایرن درهر سه جام فصل پیش نیمکت ضعیف و نداشتن بازیکن جانشین برای بازیکنان اصلی این تیم بود. اما آن ها به خوبی این نقطه ضعف را شناسایی کردند واز همان اولین ساعات پنجره نقل و انتقالات به فکر بهبود ترکیب خود افتادند. به جرأت می توان گفت بایرن اکنون در هر پست دو یا سه بازیکن آماده و درجه یک در اختیار دارد و با افت بارسلونا در هفته های اخیر، بسیاری از کارشناسان این تیم را بهترین تیم حال حاضر اروپا می دانند.
آن ها برای محافظت از دروازه خود با وجود مانوئل نویر نگرانی خاصی ندارند اما با این وجود با به خدمت گیری تام اشتارک یک تعویضی مناسب برای روز مبادا یافته اند، علاوه بر آن، ماکسیمیلیان راید مولر دروازه بان سوم بایرن در بازی هایی که برای تیم دوم آن ها به میدان رفته نمایش های قابل قبولی از خود به نمایش گذاشته است.
اما یکی از نقاط ضعف بزرگ بایرن در فصل پیش خط دفاع متزلزل این تیم بود که پس از دو بازی نفس گیر برابر رئال مادرید در نیمه نهایی و در نهایت محرومیت هولگر بادشتوبر و داوید آلابا از حضور در فینال عملا دست یوپ هاینکس برای پر کردن این خلا خالی بود و مجبور به استفاده از تیموشوک در این پست شد. به خدمت گرفتن دانته از بورسیا مونشن گلادباخ تقریبا این خلا را کاملا از بین برده است و به این خط دفاع اضافه کنید تولد دوباره ای که دانیل فن بویتن بلژیکی داشته است و با وجود سی و پنج سال سن در بازی هایی که برای بایرن به میدان رفته بسیار خوب عمل کرده و از عهده وظایف دفاعی خود برآمده است و باداشتوبر هم پس اتمام دوران نقاهت پس از مصدومیتش می تواند در اختیار کادر فنی این تیم قرار بگیرد. در جناحین هم آلابا و لام درخشان ظاهر شده اند و برای جایگزینی آن ها دیگو کونتنتو و رافینیا، هر چند در سطحی پایین تر از آن ها، اما آماده قرارگیری در ترکیب و سرویس دهی هستند. نکته جالب توجهی که درباره دفاع بایرن وجود دارد این است که بایرن چهار مدافع چپ پا در اختیار دارد، چیزی که شاید هر مربی آرزوی داشتن آن را داشته باشد. (طبق آمار به دست آمده، مدافعین چپ پا در برابر مهاجمان که مثل اکثریت مردم راست پا هستند عملکرد بهتری به نمایش می گذارند.)
در خط هافبک هم در فصل گذشته مشکلاتی مشابه خط دفاع به چشم می خورد و با محرومیت لوئیز گوستاوو از بازی نهایی، هاینکس مجبور به استفاده از کروس در کنار شواین اشتایگر در پست هافبک دفاعی شد و مولر را به عنوان هافبک پشت سر ماریو گومز قرار داد. تغییری که باعث کمرنگ شدن نقش شواینی در بازی به دلیل پوشش دادن به خط دفاعی و کم شدن بازدهی تونی کروس شد، اما با اضافه شدن خاوی مارتینز به این ترکیب این تیم در این فصل چهار هافبک دفاعی دارد، که فقط تیموشوک اوکراینی به دلیل بالا بودن سن کمی با گوستاوو، شواینی و مارتینز فاصله دارد که او هم در بازی هایی که به بازی گرفته شده نقش خود را به خوبی ایفا کرده است.
با بر طرف شدن معضل هافبک های دفاعی بایرن، تماس مولر نقش و وظیفه خود را به عنوان یک بال کناری کاملا شناخته است، بازیکنی که فصل پیش در ترکیب بایرن سر در گم بود در اکثر بازی ها نیمکت نشین، تونی کروس به خوبی در پست پشت مهاجم نوک جا افتاده است و فرانک ریبری بر حکمرانی خود بر جناح چپ تیم ادامه می دهد. اما برای آن ها نیز جانشینانی وجود دارد، ژردان شکیری و آرین روبن بسیار آماده اند و در انتظار کوچک ترین فرصتی برای اثبات شایستگی های خود برای حضور در ترکیب اصلی به سر می برند.
در خط حمله هم همان طور که در یادداشت قبل اشاره شد ماریو مانژوکیچ با بازی های خوب خود و بهره گیری از فرصت مصدومیت ماریو گومز در ابتدای فصل هاینکس را وادار به نیمکت نشین کردن گلزن ملی پوش خود کرده است و علاوه بر آن ها، کلودیو پیزاروی پرویی هم در دومین حضور خود در تیم مونیخی آماده گلزنی برای تیمش است، نکته ای که با هت تریک او در بازی برابر لیل به خوبی آن را ثابت کرد. به همه این ها اضافه کنید میشل وایزر و امره چن جوان را که با درخشش در بازی های پیش فصل خود نوید آینده ای درخشان را می دهند.
دو- شیوه بازی و تاکتیک ها
یواخیم لو سرمربی تیم ملی آلمان در مصاحبه ای درباره آینده فوتبال گفته بود:" فوتبال آینده متعلق به بارسلونا و بایرن است، سیستم بازی به مرور به سمت ترکیب 0-10-0 پیش خواهد رفت، یعنی هر تیم از بازیکنانی تشکیل خواهند شد که در تمام خطوط قادر به بازی خواهند بود و صرفا خصوصیات تهاجمی یا تدفاعی نخواهند داشت، در فوتبال آینده جایی برای مهاجمینی نظیر فیلیپو اینزاگی، فن نیستلروی و ماریوگومز نخواهد بود."
به نظر آشنا می آید؟! فوتبالی که این روزها بایرن و تا حدودی دورتموند ارائه می دهند متفاوت با سبک بازی بارسلونا در دوران اوج آن ها است، اما شباهت این دو سبک در تسلط بر زمین و در اختیار داشتن مالکیت توپ است که با اضافه کردن چاشنی دیسیپلین و نظم آلمانی به آن و دفاعی مستحکم تر، منسجم تر والبته در مواقعی بازی منطقی تر بسیار قدرتمند تر از بارسلونا به نظر می رسد. با اتکا به همین شیوه بایرن در سی و پنج بازی که تا این مقطع از فصل در هر سه جام انجام داده نود و سه گل به ثمر رسانده و تنها شانزده گل دریافت کرده است و در هجده بازی دروازه خود را بسته نگه داشته است. نکته شایان توجه برای بایرن این است که در این فصل شانزده بازیکن مختلف برای این تیم تا به حال گلزنی کرده اند.
این شیوه بازی را می توان یکی از عوامل اصلی نیمکت نشینی گومز در این فصل دانست زیرا مانژوکیچ بسیار دونده تر و جنگنده تر از او بازی می کند و به مراتب بیش از او در دفاع به تیم کمک می کند، تکل می زند، خطا های فنی انجام می دهد و تا یک سوم دفاعی تیم خودی عقب می آید و همین نکته بزرگ ترین انگیزه بایرن برای به خدمت گیری لواندوفسکی لهستانی است. در این سیستم بازی تمام بازیکنان بایرن در حملات این تیم شرکت می کنند و در دفاع هم حتی بازیکنانی مانند روبن و ریبری و مولر هم به تیمشان کمک می کنند. جا عوض کردن پی در پی و بی امان هافبک های بایرن مونیخ بازی خوانی را برای حریفان بسیار دشوار می کند و سیستم چرخشی که هاینکس با داشتن نیمکتی قوی با آن کار می کند باعث شده تمام بازیکنان این تیم در اوج آمادگی قرار داشته باشند و اثری از خستگی ناشی از بازی در سه جام مختلف در این تیم دیده نشود، نکته ای که امسال گریبان گیر بورسیا دورتموند شده است و آن ها با بازی های زیبای خود در اروپا از قافله لیگ عقب مانده تا علنا دیگر شانسی برای قهرمانی نداشته باشند. بایرن دیگر به یک یا دو بازیکن و فرم روز آن ها وابستگی ندارد و هر بازیکن برای دیگر بازیکنان و موفقیت تیم می جنگد.
سه- کادر فنی و مدیریت
بدون شک بایرن مونیخ در چند سال گذشته و با پیروی از سبکی خاص در مدیریت و اداره باشگاه در این زمینه سرآمد باشگاه های اروپا است.
مدیریت این باشگاه تشکیل شده از بازیکنان سابق و افسانه های باشگاه، پس از کنار رفتن بکن باوئر از سمت ریاست بایرن، رومنیگه جانشین او شد و اولی هوینس که تا آن زمان مدیر فنی باشگاه بود بر صندلی مدیریت رومنیگه نشست و در تصمیمی درست و شاید مهم ترین نقل و انتقال تابستانی این تیم، کریستین نرلینگر از کار بر کنار شد و ماتیاس سامر جایگزین او شد، سامر به خوبی با هاینکس ارتباط بر قرار کرده است، در مواقعی که به حضور او نیاز است دخالت می کند و با انتقاد هایی که می کند و تلنگر هایی که حتی در زمان پیروزی به تیم می زند نقش خود را به خوبی ایفا می کند. سامر کلیدی ترین نقش را در امضای قرار داد با پپ گواردیولا برای هدایت بایرن از فصل آینده داشت و به کار خود برای پیش بردن اهداف بلند مدت و جسورانه بایرن واقف است.
یوپ هاینکس هم با گرفتن بهترین بازی ها از بازیکنانش نقشی پر رنگ در موفقیت های این فصل بایرن دارد. حمایت از بازیکنان در هنگام انتقاد و به کار بردن سیستم چرخشی هوشمندانه او باعث شده که دهان هیچ بازیکنی برای اعتراض به نیمکت نشینی باز نشود و گاها با اتخاذ تصمیم های عجیب و به کارگیری سیستم های مختلف بازیکنانش را در پست های مختلف امتحان می کند، به عنوان مثال از شکیری پشت سر مهاجم استفاده می کند، جای روبن و ریبری را عوض می کند، از سه هافبک دفاعی و دو مهاجم به طور همزمان بهره می برد و سعی می کند با این شیوه ها تمام راه های نفوذ و نقاط ضعف تیمش را از بین ببرد.
فصل پیش اولین فصل حضور سه باره او بر روی نیمکت داغ مربیگری بایرن بود و او تا آستانه فتح سه گانه ای تاریخی پیش رفت و در نهایت با دستانی خالی بازگشت، فتح سه گانه برای او که اعلام کرده در پایان فصل برای همیشه از دنیای مربیگری خداحافظی خواهد کرد می تواند با شکوه ترین تجلیل و قدردانی از زحمات پیرمرد سرخ روی آلمانی باشد. خود این موضوع یکی از انگیزه های اصلی بازیکنان این تیم برای این فصل است و می خواهند با مربی محبوب خود وداعی خاطره انگیز داشته باشند. (هاینکس هم به احتمال فراوان پس از پایان دوران مربیگری اش در بایرن به کادر مدیریت این تیم ملحق خواهد شد.)
چهارم- ثبات مالی و سیاست جذب بازیکن
بایرن سال هاست که از سیاست خود مبنی بر به خدمت گیری بازیکنان شاخص سایر تیم های آلمانی، حتی به قیمت نابودی زندگی ورزشی آن ها دست کشیده است. آن ها جدا از آکادمی و سیستم پرورش بازیکن قدرتمندی که دارا هستند، هوشمندانه دست به جیب می شوند، خرید خاوی مارتینز و سه یا چهار بازیکن نوجوان دیگر برای تیم دوم این تیم و محک زدن آن ها برای جانشینی شواین اشتایگر به مرور زمان و در آینده دور نشان گر بلند نظری مدیران این باشگاه است.
ثبات مالی بالای این باشگاه که مصادف شده با پیشرفت چشمگیر بوندس لیگا در تمام عرصه ها باعث شده است تا این تیم یکی از قدرت های اروپایی در پنجره نقل و انتقالات باشد. و با توجه به این نکته که این سود دهی بالا و درآمد های آن ها کاملا با قوانین فیر پلی مالی یوفا مطابقت دارد انتظار می رود که این قدرت در سالیان آینده بیشتر هم بشود، همان طور که اولی هوینس اعلام کرده بود که از سال 2022 که اقساط بانکی مربوط به آلیانز آرنا به اتمام برسد، سالانه 25 میلیون یورو به قدرت خرید بایرن افزوده خواهد شد.
باید تا پایان فصل صبر کرد و دید که آیا این نقاط قوت و بازی های درخشان و برد های پی در پی آن ها را به سومین فینال در چهار فصل اخیر لیگ قهرمانان اروپا هدایت می کند و آیا همه این عوامل برای آن های تضمینی برای موفقیت و بالای سر بردن جام خواهد شد یا تیمی بهتر از آنها مانع رسیدن آن ها به اهدافشان خواهد شد.
بخش قبلی این یادداشت:
عوامل موفقیت بایرن مونیخ در این فصل (1)
