اختصاصی طرفداری- بایرن مونیخ در حال سپری کردن فصلی رویایی به سر می برد و با نمایش های خوب خود بسیار امیدوار است بتواند برای نخستین بار سه گانه قهرمانی را در انتهای فصل از آن خود کند.
در بخش اول این یادداشت سعی در تجزیه و تحلیل ترکیب یازده نفر ابتدایی بایرن به صورت خط به خط شده که امید است مورد پسند مخاطبین سایت طرفداری واقع شود.
دروازه؛ یار دوازدهم مونیخی ها
مانوئل نویر بدون شک یکی از برترین دروازه بانان حال حاضر دنیای فوتبال است، اما نکاتی وجود دارد که تا حدود زیادی او را از سایر هم پست هایش متمایز می کند.
نویر از 35 بازی ممکن در این فصل 33 بار برای تیمش به میدان رفته است و در بیش از نیمی از این بازی ها دروازه خود را بسته نگه داشته است و در حال به جا گذاشتن رکوردی خیره کننده در این زمینه است. اما نکته ای که باعث خلق این آمار شگفت انگیز در این فصل شده عکس العمل های او نبوده است، جدا از خط دفاع نفوذ ناپذیری که در برابر او بازی می کند، نویر خود می تواند به عنوان یک دفاع آخر کامل و قابل اتکا ایفای نقش کند. او با اعتماد به نفسی تحسین برانگیز از دروازه خارج می شود و از معدود دروازه بان های بزرگ دنیاست که علاوه بر تسلط بر توپ و بازی با پای عالی، از هر دو پای خود می تواند برای ضربه زدن به توپ استفاده کند، در پخش کردن توپ از ابتدای زمین خودی به خوبی به هم تیمی های خود کمک می کند، هنگامی که تیمش در بازی هایی مثل بازی با دورتموند در نیم فصل اول زیر پرس شدید حریف قرار می گیرد توپ گیری و پاس کاری می کند و چه چیزی مهم تر از اینکه آنقدر اعتماد به نفس دارد که می تواند در فینال لیگ قهرمانان برای تیم خود پنالتی بزند! البته پا به توپ شدن های او و اعتماد به نفس بیش از اندازه اش گاهی لرزه بر اندام هواداران بایرن می اندازد و ضعف در خروج هایش روی توپ های ارسالی می تواند از معدود نقاط تاریک بازی او باشد.
خط دفاع؛ کاپیتان لام و شرکا
مونیخی ها در این فصل و در 24 بازی در بوندس لیگا تنها هشت بار دروازه خود را باز شده دیده اند و در جام حذفی هنوز گلی دریافت نکرده اند، این آمار جالب توجه مدیون خط دفاع فولادین بایرن است که در این فصل با اضافه شدن دانته برزیلی گام بزرگی به سمت پیشرفت برداشته است.
مدافع برزیلی بایرن در 33 بازی خود در این فصل با نمایش هایی بسیار فراتر از انتظارات، پاسخ اعتماد مربیان بایرن را داده است. او قدرت حفظ توپ بالایی دارد، در سر زنی و توپ های هوایی بسیار مسلط نشان می دهد، در کرنر ها و ضربات ایستگاهی به جمع مهاجمان اضافه می شود و به یکی از بازیکنان ثابت ترکیب هاینکس تبدیل شده است.
ژروم بواتنگ را می توان یک سطح پایین تر از بقیه بازیکنان بایرن دانست، او پیشرفت خوبی در بازی خود داشته و بر روی توپ های هوایی بی نقص عمل می کند و در مصاف های نفر به نفر به سادگی فصل قبل از حریف جا نمی ماند، اما هنوز در آفساید گیری ها کند است و در بازی خوانی مانند یک بازیکن مبتدی رفتار می کند، شاید اگر اشتباهات او در بازی با لورکوزن نبود، بایرن اکنون در بوندس لیگا بدون شکست بود.
داوید آلابا یکی دیگراز مدافعان بایرن است که با بیست سال سن و با نمایش های خوب خود تمام نگاه ها را به سمت خود معطوف کرده است، جوان اتریشی با دوندگی های بی امان خود در سمت چپ زمین و هماهنگی کاملی که با فرانک ریبری پیدا کرده هم در دفاع و هم در حمله بی اشتباه نشان داده است و می تواند سالیان متوالی سمت چپ خط دفاع بایرن را به یاد سال های حضور لیزارازو برای باواریایی ها بیمه کند.
فیلیپ لام، کاپیتان بایرن مونیخ سالیان متمادی است که در بالاترین سطح فوتبال برای باشگاه و کشورش بازی می کند، مدافع 29 ساله بایرن به سان سالیان گذشته بسیار پر تحرک و کم اشتباه نشان می دهد و در حمله بسیار به تیمش کمک می کند با پاس گل هایی که در این فصل برای توماس مولر، تونی کروس و مانژوکیچ مهیا کرده به خوبی از پس نقش مدافع-هافبک کناری بر آمده، او تا به اینجای فصل هفت پاس گل در بوندس لیگا برای هم تیمی های خود مهیا کرده که برای یک مدافع آمار بسیار خوبی است و انتقاداتی که مبنی بر عدم توانایی در رهبری تیم از او می شد دیگر شنیده نمی شوند و امسال به خوبی بازیکنانش را به سوی افتخار هدایت می کند.
هافبک های دفاعی؛ رئیس، تفاوت را رقم می زند
در یک جمله می توان تمام تفاوت بین ناکامی های فصل پیش و موفقیت های این فصل را به فرم بازی شواین اشتایگر نسبت داد. فصل گذشته هم تا اواسط فصل برای بایرن رویایی پیش می رفت، آن ها با هشت امتیاز اختلاف صدر نشین بوندس لیگا بودند، با یازده کلین شیت پیاپی رکورد جدیدی از خود به جا گذاشتند و گروه مرگ لیگ قهرمانان را با طوفان خود درو می کردند، در بازی برابر ناپولی در حالی که سه بر صفر از حریف خود پیش بودند شواینی از ناحیه کتف دچار مصدومیتی شدید شد و کلید ناکامی های پایان فصل درست از همان لحظه زده شد، حتی درهمان بازی هم ناپولی دو گل به ثمر رساند و چیزی نمانده بود به بازی برگردد. تیموشوک، گوستاوو و کروس نمی توانستند خلا و دوندگی های او را پر کنند و بازگشت او هم مصادف بازگشتش به اوج نشد، در بسیاری از بازی ها، حتی رقابت های یورو با درد بازی می کرد و نتوانست به بازیکنی که پس از جام جهانی از طرف ژاوی به «بهترین هافبک دفاعی دنیا» معرفی شده بود بازگردد.
اما پس از کابوس یورو و سپری کردن تعطیلات در سکوت محض، شواینی به روزهای اوجش بازگشته، سرعت دهی به بازی، هدایت بازیکنان و گرداندن توپ از یک سوم دفاعی خودی، هوش بسیار بالا در بازی خوانی، خنثی کردن ضد حملات حریف، پوشش دهی مناسب به مدافعان در هنگامی که آن ها برای گلزنی تلاش می کنند، قدرت شوت زنی و ضربات کاشته بی نقص، دادن پاس های کلیدی و از همه مهم تر دیکته کردن ریتم بازی از جمله خصوصیاتی است که باعث شده او را با لقب "رئیس" در دنیای فوتبال بشناسند. او در اکثر بازی های بایرن در این فصل بیشترین پاس ها را داده است، بیشتر از تمام بازیکنان حاضر در میدان دوندگی داشته است و تقریبا همیشه بیش از هشتاد و پنج درصد پاس هایش به مقصد رسیده اند.
خاوی مارتینز چهل میلیون یورویی زوج باستین شواین اشتایگر در پست هافبک دفاعی در این فصل بوده است. مارتینز در اوایل فصل به خوبی جایگاه خود را در تیم و پست بازی اش نیافته بود و به نظر سر در گم می رسید، اما هر چه فصل بیشتر پیش می رود، بازی او درخشان تر می شود و بیشتر جایگاه خود را در تیم می یابد.
بال های کناری و هافبک پشت مهاجم؛ ریبری و کارخانه گل سازی!
از هفت نفر اول فهرست پاسور های گل بوندس لیگا چهار نفر بازیکن بایرن هستند که به جز فیلیپ لام سه تن دیگر پشت سر تک مهاجم این تیم بازی می کنند! فرانک ریبری و توماس مولر با 9 و تونی کروس با 7 پاس گل.
توماس مولر پس از فصلی نه چندان درخشان به روزهای اوج خودش بازگشته، او که پست اصلی اش مهاجم نوک است توانسته به خوبی از مصدومیت روبن در اوایل فصل بهره ببرد و با انرژی پایان ناپذیر خود سمت راست ترکیب بایرن را بسیار قدرتمند نشان دهد و علاوه بر پاس گل های پر شمارش هنوز قریحه گلزنی خود را حفظ کرده و تا کنون یازده گل در بوندس لیگا و چهار گل در لیگ قهرمانان هم برای تیمش به ثمر رسانده است.
تونی کروس را در حال حاضر یکی از بهترین های پست خودش در اروپا می دانند، او علیرغم سن و سال کم بسیار خونسرد است و هوشمندانه بازی می کند، از اکثر نبرد های نفر به نفر پیروز خارج می شود، با هر دو پا قدرت شوت زنی بالایی دارد، دیدی باز و از خود گذشتگی کافی برای موقعیت سازی برای سایر هم تیمی ها را داراست و در هنگام دفاع نقشش را در یک سوم دفاعی حریف و یک سوم میانی به خوبی ایفا می کند و روی ضربات شروع مجدد و ارسال کرنر ها مهره ای قابل اتکا به شمار می رود، بدون کوچک ترین حاشیه و جار و جنجال در حال باز کردن جای خود در بین بزرگان این پست در اروپاست.
فرانک ریبری در حال سپری کردن یکی از بهترین فصول دوران حرفه ای خود است و در علاوه بر تکنیک فردی مثال زدنی اش بالاخره توانسته وظایف دفاعی خود را نیز بپذیرد و در کار دفاع هم به تیم کمک کند، نفوذ های بیشمار او از سمت چپ و سرعت بالایش مدافعان هر تیمی را به اشتباه وا می دارد و با پاس های بی نقصی که روی دروازه ارسال می کند برای مولر و مانژوکیچ گل سازی می کند.
مهاجم؛ ستاره غیر منتظره
ماریو گومز فصل گذشته را در حالی به پایان رساند که شاید اگر درخشش بیش از اندازه مسی و رونالدو نبود می توانست نامی در تاریخ برای خود دست و پا کند، 26 گل زده در بوندس لیگا و 12 گل زده در لیگ قهرمانان. آماری بسیار خوب برای یک مهاجم هدف، اما چه چیزی باعث می شود که مانژوکیچ تازه وارد بتواند گومز را علیرغم تمام آمار های خیره کننده اش به یک نیمکت نشین صرف بدل کند؟
مانژوکیچ که یکی از خرید های این فصل بایرن است بر خلاف ماریو گومز که مهاجم هدف و بازیکن محوطه جریمه است بسیاری از نقاط یک سوم دفاعی حریف را پوشش می دهد، از لحظه از دست رفتن توپ در مقابل دروازه حریف پرسینگ را آغاز می کند، برای دفاع بارها و بارها تا محوطه جریمه خودی عقب می آید، در بازیسازی شرکت می کند و علاوه بر گلزنی گل سازی نیز می کند. نمی توان به او لقب پدیده داد، اما دوندگی ها و مشارکتش در بازی تیم از او مهاجمی ثابت در ترکیب یوپ هاینکس ساخته است.
