A Kمن بازیهای لیورپول رو از سالهای دور یعنی حدودا" از سی و هشت سال پیش تا حالا تقریبا" دیدم و پیگیری کردم و حرفی رو که میزنم یک درصد هم به ملیت کلوپ مربوط نمیشه بلکه به دیدگاه و عملکردش ربط داره:
آخرین باری که من چنین بازیهای قدرتمندانه و همراه با مالکیت و تنوع تاکتیکی از لیورپول دیدم تیم زمان بیل شنکلی و تا حدودی باب پیسلی بود...شاید در بعضی از بازیها مثل فینال 2005 توام با نتیجه هم بوده ولی همه میدونن که ثبات نداشته... کلوپ کاریزما و قدرت اینو داره که لیورپول رو به دوران اوج برگردونه و در مقابل صدها ویژگی مثبت و بزرگی فقط دو تا ضعف داره... اول اینکه بسیار مغروره و اعتقاد عجیبی به تیمهای پایه و آکادمی داره و در جذب ستاره ها خست بخرج میده که این هم خوبه و هم تا حدودی بد... دوم هم اینکه شدیدا" روی دوندگی و پرس و بازی مالکانه هر 11 بازیکن تیم در تمام جاهای زمین(تا حدودی توتال فوتبال) تاکید داره که این موضوع هم با وجود عالی بودن ابزار میخواد و بازیکنان بزرگ...
