اختصاصی طرفداری- دو دشمن قسم خورده فوتبال ایتالیا، امشب در ورزشگاه یوونتوس به مصاف هم می روند. رقابتِ یوونتوس و اینتر، هرگز تمام نمی شود. آنها حتی در بدترین وضعیت خود هم برای تقابل به یکدیگر فداکاری های زیادی کرده اند و حالا دو تیم در شرایطی ایده آل و با ترکیبی پرستاره، به مصاف هم می روند. کسی، آخرین باری که یوونتوس در زمین خودی شکست خورده و حتی به تساوی رضایت داده را به یاد نمی آورد اما اینتر همان تیمی است که با ترکیبی به مراتب ضعیف تر از امروز، رکورد شکست ناپذیری تیمِ کونته را پایان داد. در نقطه مقابل، یک یوونتوسِ ضعیف، اینتر مورینیو را می برد.
تاریخ می گوید دشمنی یوونتوس و اینتر تنها به زمین مسابقه معطوف نمی شود و حتی هواداران و کادر دو تیم، این موضوع را به خوبی می دانند. یوونتوس، در ۱۵ بازی اخیرش با ۱۲ برد از زمین خارج شده و اینتر در ۱۰ بازی اخیر با پیولی، در ۹ بازی پیروز بوده است. آبی های شهر میلان که زمانی از گرفتن سهمیه لیگ اروپا هم ناامید شده بودند، با استفانو پیولی معجزه کرده اند و حالا اگر بتوانند یوونتوس را در تورین شکست دهند، رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا را نزدیک تر از همیشه می بینند. برنامه بازی های اینتر نشان می دهد که نراتزوری برای رسیدن به لیگ قهرمانان، فقط باید یوونتوس را ببرد.
تورینی ها در آن سوی میدان همچنان تیم مقتدر ایتالیا هستند اما قطعا شکست در بازی رفت را فراموش نخواهند کرد. بیانکونری همچنین به زودی درگیر مراحل حذفی لیگ قهرمانان خواهد شد و این نگرانی وجود دارد که اگر به اندازه کافی اختلاف را با سایر تیم های مدعی زیاد نکند، طی ماه های آینده غافلگیر شود. آمارها هم کمی چالشِ امشب را جذابتر کرده اند. استفانو پیولی که زمانی بازیکن یوونتوس بود، هرگز موفق نشده مکس آلگری را ببرد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید پیولی عضو یوونتوسی بود که در سال ۸۴، فاتح اروپا و جهان شد، هر چند کمتر نقشی در آن ایفا کرد.
۱۳ جدال بین آلگری و پیولی را سرمربی بیانکونری ۱۰ بار برده و ۳ بار مساوی کرده است. البته آلگری آمار قابل قبولی هم در برابر اینتر ندارد! آلگری در دوران مربیگری اش ۱۹ بار به مصاف اینتر رفته که حاصل آن ۷ برد، ۴ مساوی و ۸ شکست بوده است. در کل، آمار بردهای دو تیم، ۱۰۳-۷۱ به سود یوونتوس است اما اگر از یک اینتری بپرسید، او احتمالا به شما می گوید حداقل ۳۳ برد گورخرها با داوری به دست آمده است!
این داستانِ یوونتوس و اینتر است. به آن دربی ایتالیا می گویند چون هیچ دیداری در این لیگ مهمتر از آن نیست. میلان از مجموع این دو تیم در اروپا بیشتر جام برده است اما در نهایت این یوونتوس و اینتر هستند که با هم درگیر می شوند. آنها تقریبا سر هیچ چیز با هم تفاهم ندارند و تنها روزهایی که می توانید یک اینتری را در کنار یک یوونتوسی ببینید، دیدار تیم ملی در یک تورنمنت مثل یورو یا جام جهانی ست. از فردای تورنمنت، داستان دوباره شروع می شود. آنها فقط در ورزشگاه شعار نمی دهند، بلکه با رقابت با دیگری زندگی می کنند. یوونتوس و اینتر به ترتیب پرطرفدارترین تیم های کشور محسوب می شوند.
در بازی یوونتوس و اینتر، کج بودنِ زمین هم می تواند باعث اختلاف شود. از نظر هواداران دو تیم، داور قبل از بازی در رختکنِ دیگری دیده شده و کسی که در طول بازی گل زده، احتمالا دوپینگ کرده است. یوونتوس و اینتر برای دشمنی نیازی به خرید ستاره نداشته اند، زیرا تاریخچه عظیمی پشت خود می بینند. با این حال، بازی امروز در شرایطی انجام می شود که اینتر، پرمهره ترین ترکیب خود بعد از دوران مورینیو را به زمین می فرستد. یوونتوس پرمهره ترین تیم خود بعد از کالچوپولی را در ترکیب دارد. هر دوباشگاه با مدیریت نوابغی مثل ماروتا و آسیلیو به اینجا رسیده اند.
فقط کافیست به ترکیب احتمالی دو تیم نگاه کنید. اینتر یکی از بهترین دروازه بانان جهان را در ترکیب دارد اما در خط دفاع، همچنان در حد نامش نیست. در دفاع وسط، نراتزوری با امثال میراندا و مدل شرایط قابل قبولی دارد اما فول بک هایش، احتمالا مهمترین نقطه ضعف اینتر محسوب می شوند. تصور کنید در تابستان با انتقال ریکاردو رودریگز و متئو دارمیان، چه تحول مهمی می تواند در این قسمت اتفاق بیافتد. اینتری ها در خط هافبک وضعیت خوبی دارند.
روبرتو گالیاردینی ۲۸ میلیونی چشم نواز بازی می کند و خیال هواداران ایتالیا را از داشتن یک هافبک بزرگ در آینده راحت کرده است. کوندوگبیای ۴۰ میلیونی و همچنان جوان، سرانجام به خود آمده و نمایش هایی را نشان می دهد که یک سال در انتظارش بودیم. بروزوویچ در اوج فوتبالش قرار داد و همین حالا مشتریان مهمی را به خود می بیند. نقطه عطف اینتر، خط آتشش محسوب می شود. دو وینگر این تیم یعنی پریشیچ و کاندروا که هزینه زیادی برای خریدشان شده، با سرعت وحشتناک خود معجزه می کنند و البته که در نوک حمله، مائورو ایکاردی این روزها یکی از آماده ترین و بهترین مهاجمان جهان است.
اینتر در نیمکت خود ستاره جوانی مثل گابریل باربوسای ۳۰ میلیونی، ژائو ماریو، ستاره پرتغالی ۴۵ میلیونی، اور بانگا، هافبک خلاق تیم ملی آرژانتین، ادر مهاجم تیم ملی ایتالیا و موریو، مدافع جوان کلمبیایی را در اختیار دارد.
در آن سوی میدان، یوونتوس بعد از چند ماه آزمایش، سیستم ایده آل خود را پیدا کرده و حتی در این سیستم، ضعف خط هافبک هم به چشم نمی آید. جانلوییجی بوفون در ۳۹ سالگی، همچنان یکی از بهترین های جهان محسوب می شود. خط دفاع یوونتوس، دفاعی بی نظیر در اروپا است که با وجود فول بکی مثل ساندرو و لیخشتاینری که امسال به مراتب از سال های گذشته بهتر بازی می کند، شرایط خوبی دارد. فراموش نکنید که به زودی دنی آلوز، جای لیخشتاینر را خواهد گرفت و خط دفاع یوونتوس، احتمالا بهترین فرم موجود را پیدا می کند. یوونتوس علاوه بر این، بازیکنان بزرگانی مثل بارتزالی، روگانی و بن عطیه را هم در نیمکت دفاعی دارد.
در خط هافبک، چینش به صورتی است که امثال مارکیزیو، استورارویی که طی ماه اخیر یکی از بهترین های یووه بوده و رینکون، خرید جدید باشگاه را در نیمکت می بیند. میرالم پیانیچ، یکی از ستارگان هافبک اروپا در کنار سامی خدیرایی که فصل موفقی را پشت سر گذاشته، خط هافبک بیانکونری را تشکیل می دهند. در خط حمله، تقریبا یوونتوس به ایده آل ترین وضعیت تاریخ معاصر خود رسیده است.
گونزالو هیگواین به عنوان یکی از بهترین مهاجمان جهان که ۹۰ میلیون یورو برایش هزینه شده، در نوک خط حمله قرار دارد. ماریو مانژوکیچ با بازی در وینگ چپ، به دوران اوج فوتبالش در آلمان برگشته و بازیکن ماهِ باشگاه می شود. خوان کوادرادو با بازی در پست تخصصی، بهترین نمایش ممکن را دارد و بارها با دریبل هایش، موقعیت سازی می کند. در نهایت در پست شماره ۱۰، پائولو دیبالا، ستاره جوان فوتبال جهان، مهمترین نقطه قوت تیم آلگری است.
به گفته نشریه گاتزتا دلو اسپرت، امشب ۶۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان این بازی را از شبکه های تلویزیونی می بینند. با این حال، در ایران احتمالا رسانه ملی تصاویری از ورزشگاه بالادیوس را مخابره می کند که طوفان در حال نابودی آن است!
