اختصاصی طرفداری- برای فوتبالیست شدن، به جز استعداد ذاتی؛ فوتبالیست های بزرگ خصوصیت های دیگری نیز داشته اند. داستان جرقه ای خاموش، استعدادی سوخته به نام راول موریسون را می خوانید.
با کوئینز پارک رنجرز تمرین می کند این روزها؛ بدون اینکه مشخص باشد قراردادی بین طرفین به امضا خواهد رسید یا خیر، تنها یک تست ساده. باشگاه اصلی اش، پولی بابت فروشش نمی خواهد. تازه 23 ساله است. ابتدای ژانویه با ویگان تمرین می کرد، با تیم مربی سابقش اما مورد توجه قرار نگرفت.
تابستان 2015 به عنوان بازیکن آزاد به پایتخت ایتالیا رفت. پنجاه و هشت دقیقه در سری آ، ماحصل یک فصل و نیم، در 4 بازی مختلف که یکی از آن ها مقابل پوگبا و یوونتوسش بود. در ابتدا لقب گازای جدید را برایش انتخاب کرده بودند. او هم با شیوه ای که کمی نزدیک به گاسکوئین بود، هم در زمین، هم در بعد فیزیک و هم در خارج از آن، راه بیانکوچلسیتی را پیش رو گرفته بود. در پایان نامزد بدترین بازیکن سال 2016 فوتبال ایتالیا شد.
ژانویه 2012 با کمتر از 700 هزار پوند به وست هم منتقل شد. سه فصل حضور در وست هم؛ شروع کار بازیکن ثابت بود و 10 بازی 90 دقیقه ای داشت، اما بعد از نیم فصل سرجمع 78 دقیقه بازی کرد. دوره های قرضی متوسطی در کیو پی آر و و کاردیف و بیرمنگام در سطوح پایین تر داشت. قراردادش با چکش ها تمدید نشد.
بین 2011 تا 2015 بارها به خاطر حاشیه هایش که بر محور تجاوز و دزدی از این دست بود، در دادگاه حاضر یا بازداشت شد. در تولد 17 سالگی با یونایتد قرارداد حرفه ای پنج ساله بست و در همان هفته توسط پلیس بازداشت شد؛ اتهام او حضور در یک دزدی با سلاح سرد بود. خوش شانس بود که قاضی احساس کرد حضور در زندان کمکی به آینده او نمی کند و جریمه های نقدی و غیر نقدی متفاوتی برایش در نظر گرفته شد. در سال های بعد عمده مشکلات حقوقی او به آزار و اذیت نامزد ایرانی اش ریاح منصور و مادر وی مربوط می شد. گوشی همراه ریاح را در یک نزاع شدید از پنجره به بیرون از خانه پدر و مادر وی پرت کرده بود و این شروع مشکلات بود. در کمتر از یک سال پس از پرونده دزدی، برای پرونده دوم در دادگاه حاضر شد.
پیش از آن و در روزهای خوب، در منپستریونایتد بود. در آکادمی ای که پل پوگبا، جسی لینگارد، مایکل کین، رابی بردی و ... بازیکن هایی از این دست حضور داشتند و در ترکیب یکی از بهترین تیم های پایه یونایتد پس از کلاس 92، همه موریسون را بهترین بازیکن می دانستند. فرگوسن، فردیناند و حتی ورن جویس مربی فعلی ویگان که در سال 2011 مربی تیم جوانان یونایتد بود. آن سال با دو گل موریسون، یونایتد موفق به شکست شفیلد و قهرمانی جام حذفی شد. جویس که فردا تیمش در جام حذفی با یونایتد بازی دارد، در مصاحبه اخیر خود گفت: "در آن سن تفاوتی بین پوگبا و موریسون نبود. اما پوگبا می خواست که بهترین بازیکن جهان شود و این را بارها گفته بود." چند ماه بعد از او، پوگبا هم از یونایتد جدا شد و به یوونتوس رفت. جویس در جایی از صحبت هایش به زمانی اشاره می کند که موریسون به حکم دادگاه مجبور بود که خدمات اجتماعی انجام دهد: "به او کمک می کردم تا پهن اسب ها را پارو کند."
سر الکس فرگوسن در کتاب خاطراتش که در سال 2015 منتشر شد در مورد او نوشت: "راول استعداد ذاتی بالایی داشت، به اندازه هر بازیکن دیگری که در سال هایم به خدمت گرفتم اما مرتبا مشکل به وجود می آورد. فروشش دردناک بود. می توانست بازیکنی بی نظیر باشد اما مشکلات خارج از زمینش، چاره دیگری برای ما باقی نگذاشت."
راول موریسون در مصاحبه اکتبر 2015 خود اینطور با سرشکستگی حرف هایش را شروع کرد: "منچستر یونایتد و الکس فرگوسن شانس های کافی را به من دادند. تنها باید خودم را ملامت کنم. اشتباهات بسیاری در دوره یونایتد داشتم. تنها از حضور در دزدی صحبت نمی کنم. اوقات بسیاری را پای بازی های کامپیوتری حرام کردم؛ وقتی را که باید صرف تمرین می کردم. در بخش هایی از بازی باید پیشرفت می کردم. ریو فردیناند یک بار به من گفت باید یک ربع قبل از تمرین به کارینگتون بیایی و تا یک ربع پس از آن در زمین تمرین کن. سر الکس گفت که باید بیشتر روی فوتبال تمرکز داشته باشم. اما اشتباه کردم. "
