آرمان امدو فصل پیش که با چلسی قهرمان شد، از هفته اول تا خود نیم فصل فوتبال تهاجمی و مالکانه رو بازی می کرد. گل شورله تو بازی اول فصل که حاصل یه کار گروهی خیلی زیبا بود نوید یه فصل تازه رو برا چلسی میداد. اما بعد از نیم فصل تیم افت کرد و چلسی مورینیو تیمی شد که یه گل می زد و بقیه بازی رو اداره می کرد.
تو رئال هم فوتبال کاملا تهاجمی بازی می کرد، تیمی که هافبک وسطاش آلونسو و خدیرا باشن مشخصه که نمی تونه اتوبوس پارک کنه. تو اینتر هم ترکیبش همیشه تهاجمی بود، میلیتو و اسنایدر و اتوئو همیشه حداقل مهره های تهاجمی تیم بودن.
اما تو بازی های چمپیونزلیگ در برابر حریف های خیلی قوی تر، فوتبال دفاعی بازی می کرد و از قضا همین بازی هاست که تو حافظه بیننده ها مونده، و همه بر همین اساس مورینیو رو قضاوت می کنن. اما اگه آمار یک فصل کامل رو در نظر بگیریم می بینیم که درصد خیلی کمی از بازی ها رو دفاعی بازی می کردن.
الان هم مورینیو همون مورینیوست، البته کمی پخته تر از همیشه. بر اساس مهره هایی که داره بهترین تاکتیک رو پیاده می کنه. اما همچنان انتظار نداشته باشید که جلو تیم هایی مثل بایرن و بارسا بر سر مالکیت توپ نبردی داشته باشه.
اما احتمالا بیننده های تلویزیونی فقط
