طرفداری-طرفداری- امیر عابدزاده، فرزند احمدرضا عابدزاده، سنگربان اسبق تیم ملی فوتبال، تهران را برای حضور در یک تیم پرتغالی ترک کرده است. امیر عابدازه که هم اکنون 23 سال دارد، سابقه عضویت در تیم های لیگ برتری پرسپولیس و راه آهن را در کارنامه دارد و در یک آکادمی فوتبال در آمریکا رشد پیدا کرده است.
وبسایت پرتغالی maisfutebol، مصاحبه ای جذاب را با او و احمدرضا عابدزاده ترتیب داده و نوشته است که عابدازه برای جا پای پدر گذاشتن به پرتغال آمده است. امیر که در تیم فوتبال باریرنسه در سطح سوم فوتبال پرتغال بازی می کند، در این مصاحبه جالب که به زبان انگلیسی صورت گرفته، از اهداف خود صحبت کرده است.
او گفت که تجربه حضور در انگلیس برایش خوب بوده و در آمریکا فرصت بیشتری برای بازی کردن و دیده شدن پیدا کرده بود. او یکی از دلایل پیوستن به تیم فوتبال باریرنسه باریرنسه را اسطوره دروازه بانی باریرنسه، مانول بنتو دانسته و ابراز تمایل کرده روزی مانند او بشود.
امیر در این باره عنوان می کند:
همیشه رویای حضور در تیم های بزرگ اروپایی را داشته ام و باید ازیک جایی این مسیر را آغاز می کردم. حضور در باریرسنه یک جهش بزرگ برای من است و از تصمیمی که گرفته ام خشنودم. ریسک بزرگی است اما از آن راضی ام.
به نظر بار سنگینی روی دوش توست. در اینستاگرام چیزی در حدود 150 هزار دنبال کننده داری. نظرت چیست؟
مردم در کشور من همیشه شبکه های اجتماعی را دنبال می کنند و خب چون نمی توانند بازی های مرا ببینند، شبکه های اجتماعی روشی برای آگاهی از وضعیت من است. می دانم یکی از دلایل شهرتم، پدرم است اما می خواهم روزی خودم بازیکن بزرگی شوم.
فرد شناخته شده ای در ایران هستی اما بخش اعظمی از آن به خاطر پدرش، احمدرضا عابدازه که روزی جزو برترین بازیکنان آسیا بوده، است. او نقش بسیار مهمی در صعود ایران به جام جهانی 1998 داشته و در آن دیدار به یاد ماندنی مقابل استرالیا، بسیار خوش درخشیده است.
بعد از گذشت 20 سال، هنوز هم مردم آن بازی را به خوبی به یاد دارند، گویی دیروز برگزار شده است. پدرم توپ های زیادی را سیو کرد و مربی می گفت اگر او نبود تیم به جام جهانی صعود نمی کرد.
وقتی امیر این صحبت ها را در مورد پدرش می کرد، برق خاصی در چشمانش بود. پدرش نیز در کنارش نشسته بود. احمدرضا عابدازه برای دیدن پسرش و البته بستن یک قرارداد تجاری با یک شرکت تولید دستکش به پرتغال سفر کرده است. خود احمدرضا عابدزاده نیز اینگونه گفت:
من همیشه دوست دارم فوتبال بازی کنم. اما در این سن و سال این اصلا کار راحتی نیست. گاه یکسال نمی توانستم خانواده ام را ببینم. همچنان در همین زمینه فعالیت می کنم و می خواهم به رشد فوتبال ایران کمک کنم.
احمدرضا در مورد بازی خداحافظی اش مقابل بایرن مونیخ در سال 2006 هم صحبت کرد و این چنین گفت.
سال 2006، پرسپولیس در ورزشگاه آزادی با بایرن مونیخ دیدار کرد و 80 هزار نفر در ورزشگاه اسم مرا صدا می زدند و این فوق العاده بود. آن روز همیشه در ذهن من باقی خواهد ماند.
احمدرضا عابدزاده در مورد فرزندش بیان داشت:
این را نمی گویم چون او پسرم است. برای من او یکی از بهترین دروازه بانان در ایران است. من از انتخاب او خوشحالم. روزی دیگو کوستا هم در پرتغال بازی می کرد و حالا یکی از بهترین بازیکنان جهان است. پرتغال کشور خوبی برای رسیدن به آرزو ها است.
پس از صحبت های پدر، امیر در ادامه عنوان کرد:
پدرم الگوی من است. او مرا عاشق فوتبال کرد و همه چیز را به من یاد داد. همه می گویند فرزند یک ستاره بودن خوب است اما گاه بعضی چیز ها را سخت می کند. همه سعی می کنند مرا با او مقایسه کنند. من ولی نمی خواهم اجازه دهم مسائل فوتبالی در رابطه ام با او اثر بگذارد چراکه او یک پدر عالی است.
امیر عابدزاده در 8 بازی گذشته اش، 9 گل دریافت کرده است. نظر او در این باره به این گونه است که:
اوضاع خوب است. اعتماد به نفسم بیشتر شده است. در آینده نیز اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهم کرد.
در پایان این صحبت جذاب، وی در مورد آینده نیز گفت:
من دوست دارم برای رئال مادرید به میدان بروم و تا به این هدفم نرسم دست از تلاش بر نمی دارم. وقتی دروازه بانان تیم های بزرگ را می بینم به خودم می گویم که چیزی از آن ها کم ندارم. بازیکنان زیادی بوده اند که دیر شروع به فوتبال کرده اند اما به مراتب بالایی رسیده اند. من هنوز امیدوارم.
