طرفداری- حدود شش ماه پیش بود که فوتبال یکی دیگر از آن زیبایی های خود را به نمایش گذاشت، شوخی ها و "فکرش را بکن" های در طول فصل تبدیل به واقعیت شدند و معجزه، رخ داد. روزی که در پایتخت یک لشکر 100 هزار نفری سرخ پوش تلخ ترین پیروزی خود را می دید در آن سوی کشور، خوزستانی ها مثل همیشه قهرمان شدند.
اما حدود شش ماه از آن روز گذشته است و استقلال خوزستان هر روز از تیم قهرمان فاصله می گیرد و سربازانش را یک به یک از دست می دهد. از همان روز بعد از قهرمانی پیشنهادات رسید، سرمربی تیم راهی سپاهان شد، فرناندو ده خسوس، بهترین دروازه بان لیگ، سنگر را ترک کرد و به تبریز رفت، موسی کولیبالی، دیوار قدرتمند استقلال خوزستان نیز به همراه عبدالله ویسی به سپاهان رفت، نصاری راهی تیم همسایه شد، خنیفر، سینگ و چند بازیکن دیگر نیز استقلال خوزستان را ترک کردند.
واکنش استقلال خوزستان به این خروجی ها با خرید چند بازیکن جوان همراه بود، شاید قدرت بازیکنان خروجی را نداشته بودند اما می شد امید داشت که با بازیکنان قدیمی ترکیب خوبی را شکل دهند.
لیگ شروع شد اما استقلال خوزستان دیگر تیم قهرمان نبود، نتایج سینوسی، درخشش های لحظه ایی و در آخر نیم فصل، کسب تنها 18 امتیاز از 15 بازی. استقلال خوزستان در نیم فصل 6 تساوی، 5 شکست و تنها 4 پیروزی بدست آورد تا امیدهایمان برای حضور قدرتمند این تیم در لیگ قهرمانان آسیا، کمرنگ و کمرنگ تر شود. این امید همچنان بود تا اینکه نیم فصل تمام شد و دوباره فصل نقل و انتقالات آغازی بود برای تخلیه استقلال خوزستان.
دقیقا یک سال پیش استقلال خوزستان که صدر نشین لیگ برتر در فصل 95-1394 بود فصل نقل و انتقالات را به آرامی هر چه تمام به پایان رساند بدون هیچ فروشی و با خرید دو بازیکن. اما این نیم فصل، تیم آبی پوش روزی قهرمان، مرکز تمام توجهات در نقل و انتقالات بود. مشکلات مالی استقلال خوزستان و پیشنهاد های رنگارنگ تیم های دیگر ستاره این تیم را به درب های خروج این باشگاه نزدیک و نزدیک تر کرد. رحیم زهیوی، جلال عبدی از خروجی های این باشگاه بوده اند و اخباری مبنی بر خروج پورقاز، بیت سعید و محمد طیبی نیز شنیده می شود و بازیکنان جدیدی که خریده شده اند نیز در تیم های سابق خود درخشش چندانی نداشته اند.
از کارگری تا قهرمانی؛ طیبی ناممکن ها را ممکن کرد
استقلال خوزستان ایستاده در حال مردن است و مسئولان این استان با دانستن این نکته که این تیم نماینده خوزستان و ایران در لیگ قهرمانان آسیا است این مرگ تدریجی را به نظاره نشسته اند.
سرنوشت استقلال خوزستان شبیه سرنوشت تمام قهرمانان فوتبالی و غیر فوتبالی شده است، شبیه دورتمند کلوپ، شبیه اتلتیکوی سیمئونه، شبیه فولاد فرکی و...
اما سرنوشت این روزهای استقلال خوزستان بیش از همه وقت شبیه سرنوشت دیگر قهرمانی های این استان است. آنها قهرمان می شوند، ایستاده می میرند اما برمی خیزند و دوباره قهرمان می شوند. آنها بیش از همه می دانند اگر گردان برود گروهان بگردد یعنی چه. اگر گروهان برود دسته برگردد یعنی چه. اگر دسته برود نفر برگردد یعنی چه. نفت دارانی که از نفت فقط اسمش را دارند، مرزدارانی که از مرز تنها گرد و خاکش را دارند، قهرمانانی که از قهرمانی تنها یاد وخاطره اش را دارند. اما خوزستان همیشه نشان داده است که بر می خیزد، ققنوس وار از آتش. این بار شاید در جبهه ای دیگر یا شاید چند هفته آینده در یکی از استادیوم های حاشیه خلیج فارس.
