طرفداری- پایان باکسینگ دی برای چلسی آنتونیو کونته خوش یمن نبود و وایت هارت لین به مانند همیشه به جهنم چلسی تبدیل شد، تا آن‌ها علاوه بر از دست دادن رکورد پیروزی‌های پیاپی خود، فرصت افزایش فاصله در صدرجدول با لیورپول را نیز از دست بدهند. واکنش پایان بازی مائوریتسیو پوچتینو در آغوش گرفتن آنتونیو کونته دوست داشتنی و خوش و بش با تمام بازیکنانش بود، او می‌دانست نه تنها یکی از بزرگترین پیروزی‌هایش را در تاتنهام کسب کرده، بلکه یک پیروزی بزرگ برای لیگ جزیره را نیز رقم زده است.
روند فوق العاده چلسی به پایان خود رسید، بردن 13 بازی پیاپی در لیگی رقابتی مانند لیگ جزیره که بر اساس معیار بسیاری یکی از سخت‌ترین لیگ‌های دنیاست، حکایت از کار فوق العاده کونته و شاگردانش دارد، رقم خوردن این 13 پیروزی پیاپی آن‌هم در کریسمس و باکسینگ دی، اوضاع را حتی برای سایر تیم‌ها شوم‌تر رقم زده بود. امّا اکنون این پیروزی‌ها به پایان رسید وطبیعی بود که چشم همه تیمهای بالانشین جزیره به این بازی بود.
هیچ سر و رازی در اینکه چگونه شاگردان پوچتینو این‌کار را انجام دادند وجود ندارد، همانند شکست منچسترسیتی پپ گواردیولا، آن‌ها مزد سازمان‌دهی فوق العاده، تلاش سخت و خلاقیتشان را گرفتند. سازمان‌دهی که تنها زیرنظر مربی چون پوچتینو رقم می‌خورد. مربی که دو فصل و نیم از حضورش در تاتنهام می گذرد، امّا تاریخچه نمایش‌های فوق العاده تیمش با چلسی عجین شده است. آخرین هفته های فصل قبل را به یاد بیاورید، آن‌ها برتری 2-0 در استمفوردبریج را از دست دادند و همان ناچیز شانس قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را از دست دادند و حکم قهرمانی لسترسیتی را امضا کردند.
پیروزی 5-3 تاتنهام مقابل چلسی، شکست 2-0 در لیگ کاپ مقابل چلسی، از جمله نتایج دیگری است که پوچتینو مقابل چلسی تجربه کرده است، پیش از نمایش فوق العاده آن‌ها در بازی رفت همین فصل در نیمه نخست که البته در نهایت با شکست آن‌ها و ادامه روند پیروزی‌های چلسی همراه شد.
امّا این پیروزی نباید به هم ریختگی در چلسی را به دنبال داشته باشد، آن ها ابداً نمایش بدی در این بازی نداشتند. امّا با توجه به دو بازی پیاپی با آرسنال و لیورپول، شاگردان کونته باید بتوانند اشتباهات تاکتیکی در دیدار مقابل تاتنهام را برای این دو بازی رفع کنند. همانطور که کیهیل هم پس از بازی گفت:
پاس های سرگردان زیادی داشتیم و پایین تر از سطح واقعی خود بازی کردیم.
به طور خلاصه باید گفت که همه چیز برای چلسی خوب بود، امّا کافی نبود. با این وجود می‌توان گفت که کمی خستگی هم در بازیکنان چلسی مشهود بود و وقتی در این مورد صحبت می‌کنیم، کافی است به دیگو کوستا اشاره کنیم. بازیکنی که روی فرم همیشگی اش نبود. سه یا چهار موقعیت مناسب را که شاید دیگو کوستا هفته های قبل به گل تبدیل میکرد، شب گذشته از دست داد.
بازی تاکتیکی دو تیم تا دقایق پایانی نیمه نخست جواب داده بود و مربیان درحالی که خود را آماده می‌کردند راهکاری برای نیمه دوم پیدا کنند، با سانتر اریکسن و ضربه سر دله آلی این تاتنهامی ها بودند که پیروزی را که شاید شایسته اش بودند در نیمه نخست تصاحب کردند و همانطور که کونته هم پس از بازی گفت، آن ها در بدترین زمان گل را دریافت کردند.
چلسی نیمه دوم را خوب آغاز کرد، چندین موقعیت جدی روی دروازه تاتنهام ایجاد کرد و برنامه شاگردان کونته حفظ مالکیت توپ در عمق زمین تاتنهام بود و به نظر می رسد که چلسی بتواند به گل مساوی برسد. شاید اتکینسون می توانست خطا روی ویکتور موزس را پنالتی اعلام کند، امّا جلو کشیدن چلسی که برای زدن گل مساوی بود با ناکامی مواجه شد و سناریو اریکسن و دله آلی تکرار شد تا تاتنهام دومین بار دروازه چلسی را بازکند.
با این وجود، شاگردان کونته تمرکزشان را از دست ندادند و از نظر سطح توان و انرژی به خوبی خود را در جریان بازی حفظ کردند و می دانستند که به مانند فصل قبل اگر بتوانند یک گل به ثمر برسانند، سناریو بازی 2-0 باخته در استمفوردبریج که به تساوی کشیده شد را اینجا نیز می توانند تکرار کنند. امّا این بار داستان فرق میکرد، چلسی تأثیر گذاری بازی های قبلش را نداشت، خط حمله چلسی خسته به نظر میامد و همه این‌ها دست به دست هم داد تا هوگو لوریس مجبور به واکنش چندان مهم در این بازی نشود.
نظر گرت ساوتگیت، سرمربی تیم ملی انگلیس، که در استادیوم حضور داشت، مطمئناً جلب دله آلی شد که به بهترین شیوه ممکن از دو ارسال تماشایی اریکسن بهترین استفاده را برد، نباید از نقش ویکتور وانیاما غافل بود که به خوبی فضای حرکتی پدرو، کوستا و هازارد را مسدود کرده بود.
به هر حال، این مسابقه ای نبود که سرنوشت فصل را تعیین کند، چلسی با 5 امتیاز برتری نسبت به لیورپول به خانه برگشت و در حالی که تنها تمرکزش روی لیگ خواهد بود و درگیر مسابقات اروپایی نخواهد شد. تنها چلسی باید مراقب تیمهای که با این شکست انرژی گرفته اند باشد.
