طرفداری- علیرضا علیفر، شخصیت جذاب و البته پرحاشیه این روزهای رسانه ملی ایران، وقتش را در اختیار طرفداری قرار داده تا گپی زده باشیم در مورد مسائل این روزهای فوتبال ایران و حواشی پیرامونش.
ناگفته هایی از علیرضا علیفر را در زیر بخوانید:
با شروع فصل نقل و انتقالات شایعاتی پخش شد که قصد رفتن به تیم صبای قم را داشتید؟
من چند روزی نبودم و یکی از واسطه های صبای قم با مدیربرنامه های من تماس گرفته بود. مدیربرنامه های من هم گفته بود که خود آقای علیفر باید باشند و ضمنا باید از طرف باشگاه تماس گرفته شود.
از سایر باشگاه ها پیشنهادی دارید؟
تا این لحظه خیر. من قبل از این اعلام آمادگی کرده ام اما نیم فصل به مانند ابتدای فصل نیست که همه تیم های لیگ برتری و لیگ یکی بخواهند مربی انتخاب کنند. در نیم فصل نهایتا سه یا چهار تیم بخواهند که مربیان شان را عوض کنند. طبیعتا پیشنهاد مربیگری هم کم است. من در آغاز فصل 8 پیشنهاد داشتم که هیچ کدام متعلق به تیم های تهرانی نبود. روز های گذشته مدیربرنامه هایم گفت که واسطه ای تماس گرفته و گفته است که اگر آقای علیفر بخواهند می توانیم صبا را برایشان درست کنیم. من همیشه به مدیربرنامه هایم گفته ام که اگر پیشنهادی از سوی خود باشگاه شد، شما به من ابلاغ کنید، نه صحبت های واسطه را.
اگر پیشنهاد خوبی از باشگاه های تهرانی داده شود، به سمت مربیگری می روید؟
بله من خودم ابراز آمادگی کردم. البته می دانید که تیمی که خوب نتیجه گرفته است، مربی اش را عوض نمی کند. برخی از تیم هایی هم که نتیجه نگرفته باشند باتوجه به شرایط و ذهنیت های مدیر تصمیم می گیرند. امکان دارد یک مدیر تیمش در رده سوم جدول باشد و مربی اش را عوض کند. این یعنی مدیر با خرج هایی که کرده و بازیکنانی که خریده، انتظار داشته است که تیمش در صدر جدول باشد ولی بعضی از مدیران این تفکر را دارند که وقتی تیم در بالای جدول است، نباید مربیشان را عوض کنند یا حتی تیم های میانه جدول. معمولا در تمام دنیا، این باشگاه های پایین جدول هستند که در بین دو نیم فصل مربیان خود را عوض می کنند. اگر پیشنهادی از باشگاه های تهرانی برسد من با شرایط بسیار ساده ای قبول می کنم چون برایم آسان است اما در مورد پیشنهاد باشگاه های شهرستانی چون باید خانه و خانواده باهم جابه جا شویم، پیشنهاد مالی باید در حدی باشد که بتوانم کار اصلیم را رها بکنم و به آنجا بروم.
در ایران بازار گرمی ها خیلی زیاد است. نظرتان در مورد پنجره نقل و انتقالات ایران در مقایسه با دیگر کشور ها چیست؟
من همیشه گفته ام. ما ایرانی ها نه تنها در مسئله فوتبال بلکه در تمام جنبه های زندگی به حاشیه بیشتر از متن اهمیت می دهیم و طبیعتا این در فوتبال ما هم وجود دارد و چون در کشور ما دو تیم بسیار محبوب وجود دارد و تقریبا نیمی از مردم علاقه مند به استقلال هستند و نیمی دیگری به پرسپولیس، کانون توجهات بر روی این دو تیم است.
بین دو نیم فصل نیز معمولا بازیکن خوب و ممتاز در دسترس نیست مگر اینکه بازیکن بزرگی با تیمی اختلاف داشته باشد و به تیم دیگری برود. بین دو نیم فصل نقل و انتقالات جالب و جذابی صورت نمی گیرد نه تنها در ایران، در خارج هم همین گونه است. باشگاه ها معمولا اجازه خروج به بازیکنانی که برایشان خوب کار کرده اند، نمی دهند. عموما در نیم فصل بازیکنان درجه دو و سه جابه جا می شوند و مربیان تیم های پایین جدول. در کل فرق پنجره نقل و انتقالات ما با دیگر کشور ها، چه کشور های صاحب فوتبال و چه کشور های آسیایی این است هیچ کجا به اندازه ایران، مردم به حاشیه نمی پردازند و چون در ایران بیشتر به حاشیه توجه می شود، نقل و انتقالات جذاب نمی شود.
15 هفته از لیگ برتر گذشت، این فصل را چطور ارزیابی می کنید؟
به صورت کلی در هر کاری راس هایی وجود دارد. در فوتبال باشگاهی ما راس کار دو تیم استقلال و پرسپولیس هستند. وقتی این دو تیم خوب باشند، از روی آن ها نتیجه گیری می شود و می گویند لیگ در حال حاضر سطح خوبی دارد. جز بازی های این دو تیم بازی دیگری از تلویزیون پخش نمی شود و اگر هم بشود بازی های شهرستان و درجه سه است و گزارشگران همان شهر بازی را گزارش می کنند و همان گزارشگر ها آنقدر به صحبت در مورد تیم شهر خود می پردازند و یک طرفه گزارش می کنند که بیننده صدای تلویزیون را می بندد. در واقع عدالت در گزارش رعایت نمی شود. من کاری به کیفیت گزارشگران ندارم، همه همکاران ما خوب هستند، ولی آنقدر یک طرفه گزارش می کنند که بیننده صدای تلویزیون را قطع می کند.
کل جامعه فوتبال در مورد سطح لیگ با توجه به روند استقلال و پرسپولیس نتیجه گیری می کنند. یعنی اگر آن ها خوب کار کنند گفته می شود که لیگ خوب است و سطح بالایی دارد چون همه بازی های این دو تیم را می بینند. در ورزشگاه هم که 10 یا 15 هزار نفر بیشتر حضور ندارند و اگر 6 یا 7 میلیون بیننده دارد، همه بیننده های تلویزیونی هستند. بیننده تلویزیونی هم فقط این دو تیم را می بیند چراکه فقط بازی های این دو تیم پخش می شود و قضاوت سطح لیگ با توجه به این دو تیم صورت می گیرد. ضمن احترام بسیار زیادی که برای تمامی بازیکنان این دو تیم قائلم اما این دو تیم چند فصل است که خالی از ستاره اند. فوتبال در همه جای دنیا با ستاره هایش زنده است. اگر قرار باشد به بازیکنان این دو تیم لقب ستاره بدهی، از نظر من در استقلال فقط می توان به رحمتی و حیدری لقب ستاره داد. دو بازیکن فقط. در صورتی که سال های قبل 11 ستاره در این دو تیم بازی می کردند و چند ستاره هم روی نیمکت می نشستند. در پرسپولیس هم لقب ستاره را می توان به سید جلال حسینی و مهدی طارمی داد. هیچکدام از دیگر بازیکنان ستاره نیستند.
اگر باشگاه های بزرگ و ثروتمند دنیا را هم در نظر بگیرید، بدون ستاره حتی با آن بزرگی و آن افتخار بازی هایشان جذابیت ندارد. حتی در کشور های خودشان هم برای تماشای بازی نمی روند چه برسد به کشور هایی که تمام بازی های این تیم ها را می خرند. دلیل اینکه بازی های رئال مادرید و بارسلونا در سراسر دنیا پخش می شود این است که این دو تیم ستاره و فوق ستاره دارند. این مسئله را ربط می دهم به سوالی که شما پرسیدید. سطح لیگ برتر ما پایین است. سطح لیگ ما نسبت به سال های قبل به مانند تیم ملی ما می ماند. جام جهانی 1974 را نظر بگیرید. 11 ستاره برای تیم ملی در زمین بازی می کردند. در جام جهانی 1994، 11 فوق ستاره از نظر فوتبال ایران و آسیا در تیم ملی بازی می کردند. از نظر من در تیم ملی هم به مانند استقلال و پرسپولیس دو یا سه ستاره وجود دارد که من از آن ها نام نمی برم. خالی بودن استقلال و پرسپولیس از ستاره باعث پایین آمدن کیفیت کار، جذابیت و حضور تماشاگران در ورزشگاه ها شده است. نبودن ستاره در تیم ملی هم علاقه مردم را نسبت به تیم ملی کم کرده است.
مسابقات جام حذفی را تا به حال چگونه دید و در آینده چه روندی را برای آن پیش بینی می کنید؟
توضیحی که من در مورد لیگ برتر دادم، دقیقا در مورد جام حذفی هم صدق می کند. در حالی که لیگ برتر که خیلی جذاب تر و پر بیننده است و ثبات و سازماندهی بهتری دارد، با آن شکل است و برای بازی های دو تیم استقلال و پرسپولیس 10 هزار نفر به ورزشگاه می روند و گاه این تعداد به 3 یا 4 هزار نفر هم می رسد با این وصف، تکلیف جام حذفی مشخص است.
در تمام دنیا مربی ها در جام حذفی نیمی از بازیکان ذخیره و آن دسته از بازیکنانی که فرصت بازی پیدا نمی کنند را بازی می دهند و حتی وقتی به مرحله نیمه نهایی و نهایی می رسند بازهم حداقل از 2 یا 3 بازیکن ذخیره استفاده می کنند. من سطح جام حذفی را نه در ایران بلکه در تمام دنیا پایین تر از سطح لیگ ها می دانم. ضمن اینکه شگفتی هم در جام حذفی زیاد است.
به شخصه زیاد جام حذفی را دنبال نمی کنم. آن اعتباری که لیگ ها در تمام دنیا دارند، جام های حذفی ندارند. از نظر من قهرمانی در جام حذفی هم تنها در سابقه باشگاه قرار می گیرد و یک افتخاری است برای آن باشگاه که در جام حذفی به قهرمانی رسیده است و حالا به خاطر داشتن سهمیه آسیایی، جام حذفی پر اهمیت تر شده است. من ولی پیش بینی در مورد جام حذفی نمی کنم چراکه اصلا قابل پیش بینی نیست و تعیین برنده روی قدرت تیم ها نیست و چون در جام حذفی از بازیکنان ذخیره استفاده می شود، نمی توان ترکیب اصلی تیم ها را در بازی بعدی پیش بینی کرد.
چه صحبتی با کارابران طرفداری دارید؟
من یکی از دوست داران سایت طرفداری هستم و همیشه اخبار ورزشی را از این سایت دنبال می کنم. از هوادارانم در طرفداری ممنونم. هرچه در جامعه فوتبال دارم از لطف شماست. برایتان آرزوی موفقیت می کنم.
