اختصاصی طرفداری- تصور کنید که شما در تیم نه چندان بزرگ تورینو بازی می کنید اما استعداد فوق العاده شما، باعث راهیابی به تیم ملی ایتالیا و تحقق رویای کودکی، یعنی انتقال به یکی از بزرگ ترین باشگاه های ایتالیا و اروپا می شود. اما در ادامه، یک حادثه، همه چیز را خراب می کند. واقعا دردناک است.
جانلوییجی لنتینی، در روز 27 مارس 1969 در شهر کوچک کارمانیولا در حومه تورین متولد شد. لنتینی دوران فوتبال خود را در تیم پایه های تورینو آغاز کرد و استعداد خوبی از خود نشان می داد. پست اصلی بازی وی اغلب وینگر راست و چپ بود اما جانلوییجی در پست مهاجم نیز به خوبی بازی می کرد. اگرچه لوییجی رادیچه، سرمربی تیم معتقد بود که جایی برای یک نوجوان در ترکیب اصلی تیمی که برای بقا در سری آ تلاش می کند، نیست و با توجه به این عقیده، لنتینی علی رغم استعداد بالایش فرصت قرارگیری در تیم اصلی را نیافت. در سال 1988 لنتینی به صورت قرضی به آنکونا که تازه به سری بی راه یافته بود پیوست و به کسب تجربه در این تیم پرداخت. حاصل کار لنتینی در آنکونا، به ثمر رساندن 4 گل در 37 بازی بود.
در فصل بعد، لنتینی که تبدیل به بازیکن بهتری شده بود به تورینو بازگشت اما تورینو به سری بی سقوط کرده بود. گراناتا در تلاش بود تا دوباره به سطح اول فوتبال ایتالیا بازگردد و با درخشش لنتینی جوان، این امر محقق شد و تورینو در فصل 90-89 قهرمان سری بی شد. تورینو به سری آ بازگشت و دو فصل بعد یعنی در فصل 92-91 تورینو با کمک سرعت، خلاقیت و تکنیک بالای لنتینی یکی از بهترین فصول تاریخ خود را تجربه کرد. تورینی ها موفق شدند تا بالاتر از رقیب سنتی یعنی یوونتوس در رتبه سوم سری آ قرار گیرند، قهرمان میتروپا کاپ شوند و نایب قهرمانی جام یوفا را کسب کنند. در جام یوفا، تورینو در نیمه نهایی رئال مادرید را حذف کرد اما در نهایت در فینال تسلیم آژاکس شدند. لنتینی نمایش درخشانی در این فصل ارائه داد و تبدیل به یک قهرمان برای طرفداران تورینو شد.
در این مدت، لنتینی جوان نخستین بازی ملی خود را انجام داد و برابر بلژیک برای اولین بار پیراهن آتزوری را بر تن کرد اما در نهایت این مسابقه به تساوی بدون گل انجامید. رشد سریع جانلوییجی نادیده گرفته نشد و در سال 1992 رقابتی شدید بین میلان و یوونتوس، دو غول فوتبال ایتالیا برای خرید وی در گرفت. نبرد روسونری و بیانکونری برای جذب وی حدود یک ماه به طول انجامید اما در نهایت، این میلان بود که لنتینی را به چنگ آورد و برای این انتقال مبلغی حدود 18 میلیارد لیره ایتالیا (معادل 10 میلیون یورو) پرداخت کرد. حالا لنتینی، گران قیمت ترین بازیکن جهان شده بود و همواره در دنیای فوتبال از این انتقال یاد می شود. فابیو کاپلو، سرمربی وقت میلان در خصوص لنتینی گفته بود:
او واقعا استعداد بزرگی است. قوی، سریع و قدرتی. او واقعا یک بازیکن خوب است.
فصل اول لنتینی در میلان فراتر از آن چه که او انتظار داشت، رقم خورد. میلان در آن فصل موفق شد تا فاتح اسکودتو شود و همچنین به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید اما بر خلاف انتظارات در یک بازی عجیب روسونری مغلوب المپیک مارسی شد. عملکرد لنتینی با زدن 7 گل و ارسال چندین پاس گل بسیار خوب بود و هواداران میلان از عملکرد وی کاملا راضی بوده و به وجد آمده بودند.
اما روزهای خوب ستاره جوان فوتبال ایتالیا، دوام چندانی نداشت و زمان فاجعه بزرگ، در آگوست 1993 فرا رسید. وقتی لنتینی در تورنومنت پیش فصل در جنوا در راه برگشت به خانه اش بود، دچار یک سانحه رانندگی مرگبار شد و پس از دو روز حضور در کما، به طرز معجزه آسایی از مرگ نجات یافت. جمجمه لنتینی شکسته و کاسه چشم وی شدیدا آسیب دیده بود. رسانه های ایتالیایی بیش از این که درباره سلامتی لنتینی نگران باشند، درباره مبلغ بالای انتقال وی به میلان و آیا این که سرمایه گذاری میلان بر روی وی شکست خورده است صحبت می کردند. پزشک ها، مطمئن بودند که لنتینی به میادین فوتبال باز می گردد اما از گفتن زمان بازگشت وی خودداری می کردند.
به طرزی اعجاب انگیز، لنتینی در سال 1994 به میادین بازگشت اما همه دریافتند که اوضاع همانند قبل برای او خوب پیش نمی رود. لنتینی با اختلال حافظه و تاری در دید دست و پنجه نرم می کرد. مارسل دسایی، هم تیمی لنتینی در خصوص او گفت:
شما می توانید به راحتی تفاوت در مهارت های لنتینی پیش از تصادف و پس از تصادف را تشخیص دهید. تعادل او کاملا متفاوت شده است.
در طول دو فصل و نیم بعدی که لنتینی در میلان حضور داشت، به یک بازیکن کم تر کلیدی و نیمکت نشین تبدیل شد. او یک مدال لیگ قهرمانان و سری آ دیگری را به دست آورد اما در حالی که نقش چندانی در به دست آوردن آن ها نداشت. وضعیت برای بازیکنی که زمانی از او به عنوان بزرگ ترین استعداد جهان فوتبال یاد می شد، کاملا غم انگیز است. مرد18 میلیارد لیری، در 4 سال حضورش در میلان تنها 60 بازی انجام داد و در سال 1996 برای بازگشت به دوران خوبش، به طور قرضی به آتالانتا پیوست اما سرنوشت برای او بد رقم خورده بود و در آتالانتا نیز نتوانست تا درخشش قبل خود را تکرار کند. پس از یک فصل حضور در آتالانتا، لنتینی در انتقالی 2 میلیون پوندی به باشگاه سابق خود، تورینو بازگشت.
لنتینی به مدت سه سال در تورینو توپ زد و به این تیم در سال 2001 کمک کرد تا قهرمان سری بی شود به سری آ راه یابد. در پایان آن فصل، لنتینی با خاطره ای خوش از تورینو جدا شد و در لیگ های دسته های پایین ایتالیا به بازی پرداخت. دوران فوتبال وی تا سال 2008 ادامه یافت و وی در تیم کارمانیولا، شهرستان کوچک محل تولدش از فوتبال خداحافظی کرد. وی تنها 13 بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد و از سال 1996 به بعد دیگر نتوانست پیراهن آتزوری را برتن کند.
از جیجی لنتینی همواره به عنوان یکی از بزرگ ترین استعدادهای جهان فوتبال یاد می شود اما آن تصادف مرگبار مسیر زندگی وی را به طور کلی عوض کرد و نتوانست به آن چیزی که استحقاقش را دارد، دست یابد. شاید لنتینی هیچ گاه تبدیل به یک سوپر استار نشد اما او برای خیلی ها یک قهرمان است، مردی که تا پایان ایستاد و به فوتبال عشق ورزید.
