طرفداری- فوتبال ورزشی است که برای ساعاتی تفریح و فراموشی مشکلات روزمره توسط مردان ابداع شد و بعدها چون علاوه بر سرگرمی بازیکنان، موجبات لذت بصری و روحی بینندگان آن را هم فراهم می کرده، با شاخ و برگ بسیاری که به آن داده شده است، به ورزش اول دنیا بدل گشته و در بسیاری از موارد عطش طرفداران دور زمین به آن، بیشتر از حاضرین در آن جلوه نموده است.
در این میان، پس از سال های طولانی تسخیر فوتبال توسط مردان و نزدیک تر شدن حق و حقوق دو جنس مخالف، زنان هم پابه توپ شده، اقدام به رسیدن به تمام لذت هایی را داشتند که مردانشان معرفی کرده بودند. آنها صاحب اسم و رسم، لباس مخصوص، تیم، لیگ و حتی فدراسیون شده بودند. قصد پرداختن به این مهم را نداریم، به هر حال فوتبال در ذات خود یک ورزش است و اهتمام به آن از سوی هر کس امری شایسته و مفید خواهد بود؛ به قول انگلیسی ها، کلاه مان را به احترام تمام ورزشکاران مرد و زن، پیر و جوان و آماتور و حرفه ای برمی داریم. روی سخنمان در این شماره تلنگر با مهمترین عنصر فوتبال یعنی طرفداران آن و به خصوص دختران است.
به هر پسربچه ای که نگاه می کنیم، از کودکی در تاثیر از پدر، برادر و اقوام به طرفداری از یک تیم وطنی شناخته و از همان ابتدا عشق آن و دشمنی حریف را در قلب پرورش می دهد. با بزرگتر شدن او و حضورش در حلقه های دوستی افزون تر، گوشش به شنیدن نام تیم های غیروطنی عادت می کند و باز هم تحت تاثیر دوستان و آشنایان و همچنین تعقیب عملکرد و بازیکنان آن تیم از تلویزیون، روزنامه ها و فضای بیکران اینترنت، یکی از تیم های بزرگ اروپایی را برای طرفداری انتخاب می کند. بعدها تورنمت های چندسالانه هم سبب می شود هر پسر علاوه بر تیم ملی کشورش، از یک تیم ملی خارجی هم طرفداری و بر سر آن کرکری بخواند. از گفتن این هم نباید گذشت که در تمام سال های کودکی، محبوب ترین بازی یک پسربچه، فوتبال است که مدل قدیمی آن در کوچه ها با توپ های پلاستیکی چندلایه و ورژن امروزی آن در زمین های سرپوشیده و چمن انجام می شود. در این بین، هیچ پسری نیست که از بازی های ویدویی و در صدر آن فوتبال، غافل باشد. رویای هر شب پسران سرزمین ما حضور در تیم های بزرگ حرفه ای و بهترین هدیه ای که در تمام طول عمرشان از گرفتن آن شادمان خواهند شد، یک توپ حرفه ای فوتبال یا هر چیز گرد دیگری خواهد بود که بتوان به هر نحو به آن ضربه زد و به حس و حال بزرگان دنیای توپ گرد رسید. فوتبال در خون پسرکان بوده و خواهد بود، هر پسری هم که در خلاف مسیر رودخانه شنا کند، از سوی همبازیان و دوستانش با دختران مقایسه خواهد شد. این دنیای پسران امروز و مردان آینده سرزمین ماست.
از پسران که بگذریم به رقیبان و هم رده های همیشگی شان، دختران می رسیم. آنها عموما در کودکی و نوجوانی هیچ علاقه و اطلاعاتی از فوتبال ندارند، این را می توان از جدل های همیشگی آنها بر سر کنترل تلویزیون با برادری که می خواهد فوتبال ببیند یا ساعات ورزشی که کسل کننده ترین برنامه درسی برایشان است، به وضوح مشاهده کرد. دنیای جوانی، دانشگاه و همچنین فضاهای مجازی، همه این دنیای بدون فوتبال دختران را وارونه می کند. آنها برای به اصطلاح کم نیاوردن از دوستان و آشنایان پسرشان و همچنین استثنائاتی از دوستان دخترشان، یک شبه تنها به خاطر رنگ پیراهن، ظاهر جذاب بازیکنان و تک بازی ای که به صورت کاملا تصادفی و گذرا دیده اند، طرفدار یک تیم می شوند! از فردا است که بخش اعظمی از زندگی این دختران مملو از رنگ تیم به اصطلاح محبوبشان می شود. آنها با برادرشان کل کل می کنند و با دوستانشان بحث فوتبالی می کنند؛ بحثی که شاید اگر منظقی پیش رود، در چند دقیقه با شکست طرف دختر به اتمام خواهد رسید. حتی ممکن است تا جایی پیش روند که گروه های هواداری فوتبال بسازند و مسئول آن شوند. این تا زمانی که آن تیم به شدت افت کند یا در کل کل بر سر آن تیم به بن بست برسند، ادامه می یابد و در آن زمان به هر نحو ممکن تمام نشانه های آن تیم از زندگی دختران مورد نظر حذف می شود یا در بهترین حالت از رنگی به رنگ دیگر که از قضا حال و روز خوشی دارد، تغییر می یابد!
گفتیم که پسران غیرفوتبالی با دختران مقایسه می شوند، پس نتیجه می شود که دختران قرار نیست فوتبالی باشند. دختران هیچگاه با یک توپ فوتبال در بغل به خواب نمی روند، آنها هیچگاه اسامی مستعاری از بین نام های فوتبالیست ها برای خود برنمی گزینند که از صدا شدن به آن قند در دلشان آب شود، آنها هیچگاه با مادرشان به خاطر تا دیروقت بیرون ماندن و فوتبال کردن بحث نمی کنند، آنها هیچ گاه با بهترین دوست خود بر سر فوتبال دعوایی کاملا احمقانه ولی شیرین سر نمی دهند، آنها با دیدن هر شی گردی وسوسه نمی شوند که به آن ضربه بزنند، دیدن چند ده باره کارتون فوتبالیست ها هیچ توجیهی برای دختران ندارد و اینکه آنها هیچگاه از ماه ها و سال ها قبل انتظار یک بازی و تورنمنت را نمی کشند و تا هفته ها بعد در مورد آن حرف نمی زنند.
تمام آن چه گفته شد برای بیان این نکته بود که فوتبالی شدن و ماندن هر قدر هم ساده جلوه کند، نیازمند تاریخچه عریض و طویلی از همان کودکی است. همان قدر که از پسران انتظار می رود انواع و اقسام پوشاک و لوازم آرایشی و مدل های مو را بشناسند، دختران هم می بایست ادعای سررشته در ورزشی را داشته باشند که بدون هیچ حرف و حدیثی تمام قد مردانه است.
