چهار سه-سهمساله این است که ما باید از ارزش های باشگاه، از هویت آرسنال دفاع کنیم و به یک یا جند بازیکن وابسته نباشیم. تاریخ آرسنال بزرگتر از این حرف هاست.
بعضیا اینجا میگن ونگر چرا اینطوری حرف زده. اوزیل و سانچز برن جام بی جام. فلان میشه بیسار میشه. بابا نه نتیجه نه جام انقدرها ارزش ندارن که باشگاه بزرگی مثل آرسنال واسه تمدید قرارداد با دوتا بازیکن به دست و پاشون بیفته. به علاوه آرسنال همیشه به معنای واقعی یک تیم بوده که هیچوقت به ستاره‌ها متکی نیست. اگه بخواد به این فکر کنه با رفتن یکی دوتا بازیکن افت میکنه و بترسه که نمیشه. پس این آرسنالی که حداقل دودهه واسش زحمت کشیده شده تا اینجوری شده چی میشه؟ یک شبه تاریخ باشگاه رو نابود کنن که دوتا بازیکن بمونن شاید جام بگیرن؟ با چه منطقی این حرفها رو می‌زنید؟
من آرسنالی نیستم. به عنوان یه بارسایی که واسه آرسنال خیلی احترام قائله به بعضی از هوادارهای آرسنالی و منتقدان ونگر یه چیزی می‌خوام بگم. شماها اگه انقدر جام دوست دارین و دلتون میخواد آرسنال تبدیل بشه به یک باشگاه پرافتخار و قدرتمند خب اصلا چرا طرفدار آرسنال شدین؟ این همه تیم تو دنیا هست که پر هستن از ستاره که پشت هم دارن جام میارن.قحطی تیم بوده؟
بعد اینکه افتخار آفرینی مگه فقط به کسب جامه؟ چرا انقدر فوتبال رو یک بعدی نگاه می‌کنید؟ ونگر با اوووووون همه بازیکنی که آموزش و تربیت کرد و تقدیم دنیای فوتبال کرد و باشگاهی که همه شرایط رو فراهم کرد تا این امر انجام بشه تا جز کسانی باشن که بیشترین خدمت رو به فوتبال کردن و آرسنالی که همیشه جز تیم‌هایی بوده که زیباترین بازیها رو ارائه داده. کاری که اکثر باشگاه‌های دیگه که نه عرضه و نه جرات انجام دادنش رو دارن.
کارهایی که ونگر و آرسنال تو این سالها کردن خودش افتخارآفرینی بزرگیه. به جرات میگم نه تنها کم از هفت هشت تا جام اروپایی نداره. بیشتر هم هست.
خواهش میکنم یا آرسنالی نباشید یا اگرم هستین فلسفه این باشگاه رو بدونید. آرسنال هدف اولش جام نیست. هیچوقت نبوده و نخواهد بود. لااقل تا زمانی که ونگر هست. جام دوس دارین بهتره بیخیال آرسنال بشین.
