طرفداری- میانگین تماشاگران حاضر در بازی های دورتموند به بیش از 80 هزار نفر می رسد که از منچستر یونایتد، بایرن مونیخ، رئال مادرید و حتی بارسلونا هم بالاتر است.
طی سال های اخیر، آنها بازیکنان بزرگی چون روبرت لواندوفسکی، متس هوملس و ماریو گوتسه را معرفی نموده اند و سوپراستار فعلی شان هم پیر امریک اوبامیانگ است. سرمربی سابق آنها، یورگن کلوپ، هم یکی از بزرگترین پیشوایان هوی متال فوتبالی شناخته می شود. بروسیا دورتموند اکنون در رده سوم بوندس لیگا قرار دارد و در لیگ قهرمانان تا پایان دور پنجم، بالاتر از رئال مادرید، صدرنشین گروه ششم بازی ها است.
پل لمبرت و جام قهرمانی چمپیونز لیگ در سال 1997
عکس قبل از بازی دورتموند در فینال لیگ قهرمانان سال 97 برابر یوونتوس
هواداران طبقه کارگری دورتموند، که در مرکز منطقه راین واقع شده، همیشه بهترین نتایج را از تیم شان می خواهند، ولی تا به امروز هیچ کدام از تیم های آنها نتوانسته اند موفقیت سال 1997 دورتموند را تکرار کنند. می توان ادعا کرد بعد از سال 97، دورتموندی ها در پی قهرمانی های متعدد میلان، آیاکس، سلطه باشگاه های انگلیسی، قدرت گرفتن جالب توجه بایرن مونیخ و تسلط غول های اسپانیایی در اروپا، یک قهرمان فراموش شده لیگ قهرمانان به شمار می روند.
با این حال، قهرمانی 20 سال گذشته زنبورها در چمپیونز لیگ، یکی از بهترین داستان های فوتبال به شمار می رود. داستانی که با توجه به تزریق بی حد و حصر پول به فوتبال طی سال های اخیر، همراه با درس هواداری و عشق به توپ گرد است. نزدیک ترین نمونه مدرن به دورتموند ورژن 97 که یوونتوس و زین الدین زیدان را در فینال آن سال محو کرد، اتلتیکو مادرید است که اخیرا دو بار به مانع بزرگی به نام رئال مادرید برخورد کرده است.
کارل هاینتس ریدله و شادی پس از یکی از گل هایش در فینال 1997 مونیخ
اوتمار هیتسفلد، سرمربی آن سال های بروسیا دورتموند و شادی فتح لیگ قهرمانان
پل لمبرت، بازیکن اسکاتلندی ملی پوش آن سال های دورتموند، که بعد از انجام 4 بازی آزمایشی از مادرول به تیم آلمانی پیوسته بود، این گونه صحبت می کند:
آنها به فوتبال به چشم شغل نگاه می کردند تا سرگرمی. دورتموند کمابیش زندگی ام را تغییر داد. ذهنیت آنها با هر جایی متفاوت بود.
دورتموند به عنوان یکی از قدیمی ترین باشگاه های آلمان شناخته می شد و گروه های هواداری بی نظیری را در کنار خود می دید، ولی در دهه های 70 و 80 میلادی، گریبان گیر مشکلات مادی متعددی شد و در همان سال ها هم بود که بایرن مونیخ خود را به عنوان یک قدرت بزرگ، معرفی کرد.
با این حال، در سال 92 و پس از تحویل سکان هدایت باشگاه به اوتمار هیتسفلد، شرایط کاملا دگرگون شد و او توانست آنها را در سال های 95 و 96، به قهرمانی های پشت سرهم بوندس لیگا برساند.
لمبرت یکی از ارکان قهرمانی دورتموند در سال 97 بود
یورگن کولر شادی قهرمانی تاریخی دورتموند در لیگ قهرمانان را با سرمربی اش تقسیم می کند
تیمی که در نهایت به قهرمانی اروپا در آن سال رسید، بسیار متوازن بود. ملی پوشانی چون یورگن کولر، اندریاس مولر، ماتیاس زامر، اشتفان روتر و اشتفان فروند آن سال قهرمانی یورو 96 را به همراه مانشافت کسب کرده بودند و کارل هاینتس ریدله، به عنوان یکی از بهترین مهاجمان بوندس لیگا شناخته می شد. در بین خارجی ها، استفان چاپیوسات سوئیسی و پائولو سوسای پرتغالی قرار داشتند، ژولیو سزار برزیلی قلب دفاع را مستحکم کرده بود و لمبرت خط هافبک را هدایت می کرد و وظیفه کنترل زیدان در فینال را به عهده داشت. بعدها در این باره گفت:
حس می کردم برنده خواهیم شد. در آن زمان اگر تیمی قرار بود دورتموند را شکست دهد، باید واقعا قوی می بود.
زنبورها در نیمه نهایی آن سال منچستر یونایتد سرالکس فرگوسن را مغلوب کرده بودند. در دیدار فینال، اسکات ریدله دو بار در 5 دقیقه گل زد تا دورتموند 2 بر صفر پیش بیفتد. یوونتوس، که بزرگانی چون دیدیه دشام، کریستین ویری و آلن بوکسیچ را در کنار زیدان در اختیار داشت، یکی از گل ها را توسط الساندرو دل پیرو جبران کرد. بعد هیتسفلد ریکن جوان را به میدان فرستاد که توانست تنها پس از 12 ثانیه، دروازه پروتزی جلو کشیده را به زیبایی بازی کند.
لمبرت در جدال با اوله گونار سولسشر در نیمه نهایی لیگ قهرمانان 1997
موفقیت بزرگی برای تیم آلمانی بود و هیتسفلد توانست خود را در تاریخ باشگاه، ماندگار کند. با این حال، طی سال های آتی، این سرمربی سوئیسی-آلمانی توسط بایرن مونیخ به کار گرفته شد و 4 سال بعد به همراه باوارایی ها هم قهرمانی اروپا را بدست آورد. الان مدت ها است، دورتموند به عنوان تیم دوم آلمان شناخته می شود.
لارس ریکن به همراه کاپ لیگ قهرمانان
اندریاس مولر، یورگن مولر و کارل هاینتس ریدله در دور افتخار پس از فینال لیگ قهرمانان 1997
کلوپ بعدها توانست دو بار دورتموند را قهرمان بوندس لیگا کند، اما در فینال تمام آلمانی سال 2013 لیگ قهرمانان، جام را به بایرن مونیخ واگذار کرد و مدتی بعد وست فالن را به مقصد آنفیلد ترک کرد.
دورتموندی ها الان وضعیت خوبی دارند. از توماس توخل به عنوان یکی از آینده دارترین سرمربیان فوتبال نام برده می شود و باشگاه های بزرگ بسیاری چون منچستر سیتی و رئال مادرید به شدت به دنبال جذب اوبامیانگ هستند. گوتسه به تیم بازگشته و هافبک-مهاجم تراز اول آنها، مارکو رویس، همچنان در باشگاه مانده است. دورتموندی ها پیشنهادات متعدد تاتنهام برای خرید اسون بندر را رد کرده اند و آمدن گونزالو کاسترو از لورکوزن، قدرت خط میانی آنها را بالاتر برده است.
این طور که دیده می شود، بروسیا دورتموند فعلا قصد ندارد از بین بزرگان اروپا کنار برود، ولی 20 فصل از تاجگذاری تاریخی آنها در اروپا می گذرد و باید آنها چه زمانی می توانند بار دیگر خود را به عنوان فاتح لیگ قهرمانان و تیم شماره یک اروپا، معرفی کنند.
جشن قهرمانی بازیکنان بروسیا دورتموند در پایان فینال چمپیونز لیگ سال 97
ویژه فینال تمام آلمانی: نگاهی به قهرمانی دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا
از زبان بزرگان دنیای فوتبال بخوانید: چطور باید لیگ قهرمانان را فتح کرد (بخش اول) (بخش دوم) (بخش سوم)
