طرفداری- اگرچه نه آندره آ رانوکیا و نه ریکاردو مونتولیوو برای طرفداران میلانی هرگز تبدیل به یک سمبل نشدند، اما در گذشته آن قدر خوب بوده اند که بازوبند کاپیتانی زانتی و مالدینی را به بازو ببندند.
به نقل از کالچو مرکاتو، این دو بازیکن علی رغم تلاش زیاد اما هرگز مورد محبت هواداران قرار نگرفتند، دلیل اصلی این موضوع عدم توانایی آن ها در بالا کشیدن تیم و نداشتن ثبات بوده است. رانوکیا و مونتولیوو اما هرگز تسلیم نشدند، همیشه با تیم تمرین کردند و بالاخره دست کم در یکی دو بازی حق خود را پس گرفتند. اگرچه این دو در گذشته و حال به نوعی کاپیتان تیم محسوب می شدند و می شوند، اما دست کم توسط نیمی از هوادران این نقش آن ها به رسمیت شناخته نشده است.
در این بین وضعیت رانوکیا به مراتب بدتر بود، او در ژانویه سال گذشته از ترکیب اینتر کنار گذاشته شد و به صورت قرضی نیم فصل دوم را در سمپدوریا گذراند. این مدافع مرکزی در بازی برگشت اینتر و سمپدوریا روی اشتباهی مرگبار، ایکاردی را صاحب توپ کرد و موجبات گلزنی ستاره آرژانتینی را فراهم کرد.
هم مونتولیوو و هم رانوکیا بیش از تشویق، مورد انتقاد قرار گرفتند، شاید یکی از دلایل افت محسوس این دو تقبل مسئولیتی بود که به هیچ وجه آمادگی آن را نداشتند. به گزارش توتو اسپورت علی رغم نمایش ضعیف این دو در گذشته، این فصل هر دو بازیکن نمایش قابل قبولی داشته و می توانند یکی از اجزای اصلی تیم را در آینده تشکیل دهند.
آمار رانوکیا در این فصل:
آندره آ رانوکیا در دیدار اینتر-بولونیا به دلیل مصدومیت موریو از ابتدا در ترکیب قرار گرفت، همه انتظار داشتند که باز هم اشتباهات فاجعه بار او دودمان تیم را به باد دهد، اما این بار او مستحکم تر از همیشه نشان داد، درست مانند زمانی که به عنوان یک استعداد در رسانه های ورزشی از او یاد می شد و حتی در تیم ملی هم از او دعوت به عمل آمده بود. هر چند ضربه سر بد او در دقیقه 95 فرصت کسب 3 امتیاز را برای دی بوئر سوزاند، اما مدافعی که گل نزند بهتر از مدافعی است که به حریف گل تقدیم کند.
از دقیقه 75 به بعد که میراندا در کورس با مهاجمین بولونیا و اکثرا دسترو کم می آورد، رانوکیا به جای او پوشش کاملی در خط دفاعی ایجاد می کرد. او چندین تکل فوق العاده داشت و در چند ضد حمله حریف، ایستادگی قابل توجهی از خود نشان داد. اگرچه بعضی از کارشناسان او را روی گل اول بازی مقصر می دانند اما باید اعتراف کرد که کوندوگبیا عامل اصلی دریافت گل بوده و رانوکیا هم برای دفع توپ اقدام کرد، نقشی که وظیفه یک مدافع است.
از طرفی مونتولیوو هم با آمدن مونتلا کم کم به ثبات رسیده و امیدوارانه در زمین حرکت می کند، اگرچه بازوبندی که روزی بر دست خدای سن سیرو بسته شده بود، روی بازوی او سنگینی می کند اما مدیران میلان می توانند برای آینده روی او حساب کنند. البته مونتولیوو هم بیش تر از رانوکیا بازی کرده و هم عملکرد بهتری نسبت به مدافع اینتر داشته است. به هر حال هم دی بوئر و هم مونتلا در این فرایند نقش مهمی ایفا کرده اند، حال باید منتظر ماند و دید که آیا این عملکرد نسبتا خوب یک جرقه بوده یا با ثبات همراه می شود؟
آمار مونتولیوو در این فصل:
