اختصاصی طرفداری
پرسپولیس 1 - چلسی 1
مراوده پرسپولیس با انگلیسی ها در آن دوران بسیار گرم بود. آلن راجرز انگلیسی روی نیمکت سرخپوش ها نشسته بود و زمینه ساز ورود بریتانیایی ها به شمار می رفت. آنها بارها میهمانان انگلیسی را به تهران دعوت کردند که میان شان منچستر یونایتدشاخص ترین به شمار می رفت. یونایتد یک شبه به تهران آمد و برابر پرسپولیس به تساوی 1-1 دست یافت و بلافاصله راهی جنوبشرقی آسیا شد. پرسپولیس بعدها آلن ویتل بازیکن اورتون را هم کمی پیش از انقلاب به خدمت گرفت که بازی های بسیار خوبی برای سرخپوش ها انجام داد.
پرسپولیس 1352 را احتمالا بهترین پرسپولیس همه ادوار می خوانند. همان پرسپولیسی که تاج، بزرگ ترینش رقیبش را در تابستان همان سال 0-6 شکست می داد. یکی از آن میهمانان سرشناس آن پرسپولیس، چلسی به رهبری دیو سکـستون بود. تیمی که سه سال پیش در 1970 جام حذفی انگلیس را برده بود و دو سال پیش در فینال جام در جام اروپا 1971، رئال مادرید بزرگ را به زانو درآورده بود. اما در آن اردیبهشت 1352 فقط بیست و پنج هزار نفر در استادیوم صد هزار نفری به تماشای نبرد آبی پوش های استمفورد بریج و سرخپوش های تهرانی نشستند. چلسی بی میل بازی کرد. بی اصرار در نمایش قدرتی که داشت. بی اعتنا به سابقه و معروفیتش. با پرهیز از درگیری. با اصرار در گردش توپ در میانه میدان. با این وصف تامی بالدوین – که از آرسنال راهی چلسی شده بود - در دقیقه 18 دروازه بهرام مودت را با ارسال توپ از روی نقطه کرنر باز کرد. گل بالدوین یکی از گل های نمونه انگلیسی مبتنی بر سانتر توپ از کناره های میدان به شمار می رفت.
پرسپولیسی ها در نیمه دوم، توپ و میدان را در انقیاد خود درآوردند. مسیح مسیح نیا کاپیتان تیم ملی جوانان که برای اولین بار برای پرسپولیس به میدان رفته بود زوج قلب دفاع کنار جعفر کاشانی بود و برابر پیتر اوزگود، سلطان استمفورد بریج، نمایش فوق العاده ای ارائه داد. علی پروین در گوش راست بارها به جلو تاخت و توپ را برای همایون بهزادی سانتر کرد. فریدون معینی در میانه میدان جنگید و حسین کلانی که خدمت سربازی اش را انجام می داد با سر تراشیده اش لندنی ها را با سرعتش به دردسر انداخت. سرانجام ایرج سلیمانی – مرد میانی مسجد سلیمانی پرسپولیس – بود که دقیقه 75 راهی میدان شده و نتیجه را در واپسین دقیقه عوض کرد. سلیمانی در دقیقه 89 دروازه پیتر بونتی را با شوت از راه دور گشود. سلیمانی کمی پیش تر دروازه مانگا، سنگربان ناسیونال اروگوئه قهرمان جام بین قاره ای را باز هم در واپسین دقایق - در امجدیه - گشوده بود و این ضربه دیرهنگامش طعم همان گل شیرین را داشت.
تاج صفر - چلسی 1
دیدار دوم چلسی در استادیوم امجدیه برابر تاج انجام شد و طرفداران پرسپولیس در آن بعد ازظهر به شکل غیرمنتظره ای آبی پوش های تاج را تشویق کردند. ولی چلسی آن روز هم بسان دیدار برابر پرسپولیس با خست بازی کرد، باز هم بی میل، باز هم بی حوصله، باز هم بی شوق. کاپیتان تاج، منصور پورحیدری بود و میان تاجی های سرشناس ناصر حجازی، جواد الله وردی، علی جباری، رضا عادلخانی و کارو حق وردیان غایب بودند، ولی غلامحسین مظلومی، مسعود مژدهی، مهرداد زمانزاده، حسن نگارش،پرویز مظلومی، نصرالله عبدالهی و همین طور حسن روشن هجده ساله به میدان رفتند و جملگی از ته دل بازی کردند.
شیوه دو تیم تفاوت اساسی داشت. چلسی به سنت انگلیسی به سانتر روی می آورد و پسران زدراکف رایکف در سوی دیگر استاد بازی با توپ روی زمین به شمار می رفتند. ماروین هینتن دروازه منصور رشیدی را در دقیقه 24 با تکیه به همان سنت و با ارسال توپ از روی نقطه کرنر پس از آن که پیتر اوزگود با سر ضربه ای به توپ زد گشود. هینتن گلزن به شمار نمی رفت، مدافع بود و طی 344 بازی برای چلسی هم فقط 4 گل زد، با این وصف آن روز دروازه رشیدی را گشود.
تاجی ها نیمه دوم را جانانه آغاز کردند و جانانه هم به پایان بردند. سماجت و سختکوشی آبی پوش ها غول های استمفورد بریج را خشمگین کرد و به مصدومیت شدید مسعود مژدهی انجامید. جایی که او طی نبرد رو در رو برابر میکی دروی مدافع تنومند چلسی آسیب دید و میدان را به کمک پزشکان ترک کرد. مرد برتر میدان حسن روشن – طفل شیرین رایکف - بود که با دریبل ها و فرارهایش ستاره های چلسی را آزار داد و آزار. او در دقیقه 75 توپ را با ضربه سر مظلومی مهار کرد و آن را از روی سر مدافع برابرش عبور داد ولی توپ با آخرین ضربه اش از بالای دروازه راهی خارج میدان شد. روشن می توانست در دقایق پایانی دروازه بونتی را با شیرجه دو پا به سوی توپ باز کند، ولی توپ به دیرک عمودی دروازه خورد و در بازگشت برابر پای جواد قراب قرار گرفت که او هم نتوانست از آن بهره ای ببرد.
