اختصاصی طرفداری - نزدیک بیست سال از آن روزها سپری شده است. دو برد برابر چین، یک شکست و یک تساوی با عربستان، دو تساوی با کویت. در تهران با سه گل قطری های را شکست دادیم و در دوحه با دو گل شکست خوردیم که آن سقوط ما را پشت سر عربستان قرار داد و راهی پلی آف و نبرد با استرالیا کرد.
11 مهر ۱۳۷۶: ایران 3 - قطر صفر
سومین بازی. سومین حریف همسایه. یکی از اضلاع مثلث دشمن: عربستان، کویت و قطر. غیبت محمد خاکپور به دلیل محرومیت. قدرت میانه میدان و خط حمله. شکنندگی خط دفاع. افشین پیروانی و یحیی گل محمدی در قلب دفاع. ضد حمله‌های محمد سالم ال آنازی و ناصر کمیل. ترکیب علیرضا منصوریان، کریم باقری و حمید استیلی در میانه میدان. علی دایی در نوک حمله. او در سه دیدار اخیر گلی نزده است. او بی تاب است. او در دقیقه 35 دروازه قطر را با پاس دقیق منصوریان باز می کند. باقری کمی پیش از پایان نیمه اول گل دوم را می زند. شنیدن خبر پیروزی چین برابر عربستان حین بازی. هورا کشیدن. خنک شدن دل. بالا رفتن روحیه. کار تمام شده قطری‌ها.
اشتهای باز شده. ادامه حمله. باقری و یک گل دیگر. درگیری دایی و حشام محمد زاهد. جنجال سازی قطری‌ها. وقت کشی قطری‌ها. عرب‌ها در هنر وقت تلف کردن بی همتا شده‌اند. سنت همسایه‌های آن سوی آب، سنت مثلث دشمن وقت کشی است و وقت کشی. ادا درآوردن است و ادا. با به زمین غلطیدن‌های سینمایی. با درد کشیدن‌های نمایشی. با قل خوردن روی زمین. با چنگ زدن به سر و درآوردن ادای کشیدن درد. روی زمین ماندن. پزشکان و ماساژورهای شان با هر زمین خوردنی به میدان می دوند. حوله ها را پرتاب کرده و فلاسک ها را باز می کنند. مربیان شان ادای تعویض کردن درمی آورند و بازیکنان شان ادای گرم کردن کنار زمین را. ثانیه ها و دقایق را برباد می دهند و حرص تان را درمی آورند. وقت کشی بیش از حد ادایی دروازه بان قطری اعتراض علی دایی را برمی انگیزد و هو کردن تماشاگران را. پرتاب اشیا به میدان توسط چند تماشاگر خشمگین هشدار بلندگوها را به ارمغان می آورد. ترساندن دل ها را. صدرنشینی در گروه با تکیه به درخشش چین برابر عربستان. گرم شدن دل ها. خوش بینی. چیزی که سخت بدان نیاز داریم. ولی در فوتبال نمی توان موفقیت را پیش از موقع عیان کرد و شما در این تله گرفتار خواهید شد. شما به دام خواهید افتاد.
16 آبان 1376: قطر 2- ایران صفر
دوحه، دوحه لعنتی. کشمکش پیش از سفر. تنش در روز پرواز. دعای خیر مردم. رجز خوانی. سومین بازی پی در پی با همسایه‌های عرب. با یکی از سه ضلع مثلث دشمن. سومین نیش آنها به ما. سومین نیش. نیش. نیش. در حالی که تساوی چین با عربستان زمینه را برای صعود تان مهیا کرده است. چین دوست شما است. دشمن دشمن ما. 8 گل از شما دریافت کرده ولی به سود شما با مثلث دشمن جنگیده است. آنها را متوقف کرده. برای خدمت به شما متوقف کرده است. اکنون پیروزی در دوحه یعنی کسب جواز سفر به فرانسه. یعنی پایان انتظار بیست ساله.
در سراسر بازی به جواز سفر می اندیشید. به فرانسه. به پاریس و لیون و مارسی. به قرعه کشی جام جهانی. به هم گروه ها. به فرانسه و برزیل و آلمان. به خیلی چیزها. رویاپرداز شده اید. رویاپردازی می کنید. تا آن لحظه. تا آن ضربه. تا دقیقه 35. سانتر به قلب دفاع ما. بازی خوانی محمد سالم الانازی. او است که خوب جایگیری می کند نه دفاع شما. اوست که به توپ ضربه می زند نه دفاع شما. گل. از رویا به در می آیید. از خواب می پرید. بازیکنان عصبی. بازیکنان عاجز از عرضه هر چه که در چنته دارند. ساقط شدن مردان میانی. مهار علی دایی و خداداد عزیزی. تحلیل قوای جسمی (خبر برکناری ولی الله صالح نیا مربی بدنساز تیم را در میانه راه شنیده اید). شیوه یکنواخت بازی. یک رو. یک نسق. تعویض های قابل پیش بینی. باز هم مدیر روستا جای خداداد عزیزی. باز هم. قابل پیش بینی. ناتوانی تیم در تغییر روند. رنجوری. رنجوری. رنجوری.
نبرد بدون حضور ذهن. بدون تیزهوشی. بدون تدبیر. مایوسانه. مایوسانه. مایوسانه. دقیقه 80. یوسف الکواری. ضد حمله. بار دیگر محمد سالم الانازی. گل. تمام! سست شدن پا. تازه شدن داغ. آه کشیدن آتشین. آتشین. باز ایستادن زندگی از جریان. برای چند لحظه. باز ایستادن. بازگشت احساس رودست خوردن در این دوزخ سوزان. دوزخ. نفس عمیق برای رهایی از خفگی. نفس عمیق. عمیق.
بازگشت تکبر تاریخی تان. همین طور تکبر جغرافیایی: قطر. همسایه کوچک کوچک. کشوری که نزدیک سی سال پیش استقلال یافته است. با جمعیت کمتر از دو میلیون نفر. با مساحت کمتر از 12 هزار کیلومتر مربع. ولی برنده. اما فردا روز دیگری خواهد بود. فردای تلخ.
عربستان در آن فردا با یک گل قطر را شکست خواهد داد. در آن فردا از شنیدن خبر این نتیجه حیرت نخواهید کرد. مگر آنها لشگر واحدی نبودند؟ مگر مثلث دشمن نبودند؟ عربستان 12 امتیازی خواهد شد. عربستان جواز سفر به فرانسه را کسب خواهد کرد. در کنار کره جنوبی از گروه دیگر. آنها به پاریس و لیون و مارسی فکر خواهند کرد. به قرعه کشی جام جهانی. به هم گروهی های شان. به فرانسه و برزیل و آلمان. به خیلی چیزها. آنها رویاپردازی خواهند کرد. و شما در تهران غم زده منتظر می مانید. رویارویی با استرالیا پیش رو است، همین نزدیکی.
