اختصاصی طرفداری- باید برایش می نوشتم. سال ها از زمانی که دو تیم شهر تورین صاحب دروازه بان بزرگ بودند، می گذرد و حالا در اولین روز سپتامبر سال ۲۰۱۶، یوونتوس و تورینو با دو دروازه بان که تاریخ معاصر فوتبال کمتر به خود دیده است، به زمین فوتبال خواهند آمد.
جانلوییجی بوفون، بارها اعلام کرده که جو هارت را بهترین دروازه بان دنیا می داند. برای کسانی که همه چیزشان را رسانه کنترل می کند، این حرف کاملا تخیلی و در بهترین حالت، یک تعارف به نظر می رسد اما بوفون طوری بر این موضوع تاکید کرده که باید باور کرد دروازه بان یوونتوس، سنگربان تیم ملی انگلیس را بهترین می داند. چه چیزی باعث می شود بوفون چنین دیدگاهی داشته باشد. شاید مهم ترین ویژگی هارت، استایل دروازه بانی او باشد.
در دوره ای که بسیاری از دروازه بانان تیم های فوتبال، هندبالی هستند و بیش از هر چیز به آمادگی بدنی و تمرین دلخوش می کنند، جو هارت مسیری کاملا متفاوت داشت. هارت، دروازه بانی را به صورت کلاسیک یاد گرفته و به همین دلیل است که دقیقا هنگام ضربه بازیکن حریف، کاملا عامدانه و با هوش خود به سمت توپ می رود. او در اصطلاح فوتبالی ها، واقعا دروازه بانی می کند. جو هارت متولد شده که یک دروازه بان باشد و دقیقا آن کار را با بالاترین کیفیت انجام می دهد.
هارت از انگلیسی می آید که در طول ۲۰ سال فوتبال دیدنِ من، هرگز دروازه بانی در سطح او نداشته است. دیوید سیمنِ کاریزماتیک، هرگز دروازه بان درجه یکی نبود اما در ابعاد انگلیس، گلر بزرگی بود چرا که بعد از سیمن، سرزمین مهدِ فوتبال، حتی نتوانست فردی نزدیک سیمن رو کند. دیوید جیمز تمام عمرش صرفا یک متوسط بود.
پل رابینسون قرار بود امید جزیره باشد اما جز شوتگیری، به حدی بد بود که یک تنه انگلیس را از یورو ۲۰۰۸ دور کرد و حالا در برنلی، فقط می تواند نیمکت گرم کند. کاپلو زمانی که در اوج موفقیت هدایت سه شیرها را برعهده گرفت، همه را امیدوار کرد که انگلیس بالاخره قرار است رنگ جام را ببیند اما نمی دانست که رابرت گرین، دروازه بانی که واقعا پتانسیل زیادی از خود نشان می داد، می خواهد در اولین موقعیت آمریکا در جام جهانی ۲۰۱۰، چنین فاجعه ای رقم بزند.
انگلیسی ها در نابود کردن بازیکنِ خودی، هیچ رحمی ندارند. در قرن جدید، تنها یک بازیکن در برابر هجمه رسانه ها مقاومت کرده و همچنان به طور ثابت یک دروازه بان خوب بوده است. جو هارت هم مانند سایر دروازه بان ها اشتباه می کند(چه کسی نمی کند؟)، اما او هرگز کسی نبوده که بخواهد میدان را برای قلمِ یک منتقد خالی کند.
هارت در حالی در سنین جوانی ستاره تیم ملی جوانان انگلیس بود که منچستر سیتی او را زودتر از همه دید. اسون گوران اریکسن خیلی سریع جو هارت را به ایساکسونِ آماده ترجیح داد و وی را یکی از بزرگترین استعدادهای جزیره خواند اما جالب است بدانید که این اولین باری نیست که جو با مشکلاتی در باشگاه روبرو شد. هارت در فصل ۱۰-۲۰۰۹، به طور قرضی با بیرمنگام در لیگ برتر حاضر شد و در پایان فصل، لقب بهترین بازیکن تیم را از آن خود کرد.
جو هارت، امروز ۲۹ سال سن دارد. او در ۵ سال از لیگ برتر، ۴ دستکش طلایی لیگ را بدست آورد و پتر چک تازه چند ماه قبل به رکورد او رسید. جو دو بار در تیم منتخب فصل لیگ برتر حاضر بوده و در بیش از ۱۰۰ بازی، در دوران اوج لیگ انگلیس، گلی دریافت نکرده است. هارت در این سن، ۶۹ بازی ملی در کارنامه دارد و اگر به روندش تا حداقل ۳۴-۳۵ سالگی ادامه دهد، شاید به جمع ده بازیکن برتر تاریخ انگلیس از این منظر برسد.
هارت می گوید به ایتالیا و سری آ آمده که چیزهای بیشتری یاد بگیرد. یان راش افسانه ای که خودش زمانی در دیگر تیم شهر تورین، یوونتوس بازی می کرد، تصمیم هارت را شجاعانه می داند. جویی، یک سال قبل کیلومترها آن ور تر از تورین، در فلورانس با شریک زندگی شش ساله اش ازدواج کرد، شاید قرار است آینده او هم در سرزمین چکمه رقم بخورد. جو در اولین کنفرانس خبری اش گفت که از کودکی تا این سن، بازی های سری آ را می دیده و حالا سری آ، او را در آغوش گرفته است. به ایتالیا خوش آمدی جویی!
