کاربر ashkan daqiqi: آیا با توجه به عملکرد خوب توخل در نخستین فصل خود در دورتموند و خروج پپ گواردیولا از بایرن مونیخ حداقل در این فصل شاهد پایان سلطه بایرن بر بوندس لیگا خواهیم بود؟
چرا؟ آیا بایرن تضعیف شده؟ آیا کارلو آنچلوتی در مرتبه پایین تری از پپ گواردیولا قرار دارد؟... بایرن چندان تغییری نکرده و در تابستان فقط دو نفر را به صف مردانش افزوده. یک بازیکن تهاجمی و یک مدافع را، رناتو سانچز از بنفیکا و متس هوملز از بوروسیا دورتموند را، چرا که در همه پست ها بازیکنان شایسته ای داشته. در حالی که دورتموندی ها برغم کسب 78 امتیاز و زدن 82 گل در فصل پیش با تغییرات زیادی روبرو شده اند. گوتسه، شورله، گوئریرو، سباستین روده، مارک بارترا و دمبله تازه وارد هستند، ولی از سوی دیگر هوملز (کاپیتان تیم)، گوندوعان (بازیساز تیم)، مخیتاریان (یک گوش معرکه) و لیتنر هم رفته اند... به نظر می رسد دوران جدید دورتموند آغاز شده، ولی توخل باید به سرعت تیم جدیدی را شکل دهد که این امر آسان نیست، چنان که خودش هم گفته "بازیکنان جدیدم خیلی چیزها را تغییر خواهند داد"... با این وصف هرچند بایرن در در سوپر کاپ، دورتموند را با دو گل نیمه دوم ویدال و مولر در زمین دورتموند شکست داده و آنها را قهرمان دوباره آلمان می دانم، ولی شخصا اعتقاد دارم قهرمانی تیم دیگری جز بایرن در بوندس لیگا به سود فوتبال آلمان و حتی خود بایرن خواهد بود.
کاربر کیارش نمازی فر: کدام باشگاه ها بیشترین تعداد بهترین گلزنان ملی را همزمان کنار هم در اختیار داشته اند؟
همین حالا می توان به منچستر یونایتد اشاره کرد که زلاتان را به عنوان بهترین گلزن سوئد، وین رونی را به عنوان بهترین گلزن انگلیس و هنریخ مخیتاریان را به عنوان بهترین گلزن ارمنستان در اختیار دارد. زلاتان 62 گل زده، رونی 50 گل و مخیتاریان 19 گل... بارسلونا 2009- 2008 هم تیری آنری فرانسوی، سامی اتوئو کامرونی، ایدور گودیانسن ایسلندی و سیدو کیتا از مالی را در اختیار داشت که بهترین گلزنان کشورشان بودند.
کاربر Grande INter: به نظر شما فرانک دی بوئر تا چه حد می تونه با توجه به روش بازی و تاکتیک هایی که تو آژاکس داشت، تو سری آ موفق باشه و چقدر به آینده اینتر با دی بوئر امیدوارید هستید؟
مسئله همیشه مربی هم نیست و باید به سایر جنبه ها هم نگاه کرد. برای مثال در فصل پیش ایکادری و یووتیچ به تعداد کافی برای همساز شدن کنار هم بازی نکردند یا در حالی که ترکیب گری مدل – کاندوگبیا – بروزوویچ طی دوره ای بسیار دلگرم کننده به نظر می رسید، ولی دفاع تدریجا فروپاشید و همه چیز وابسته شد به درخشش هنداونوویچ یا این که اینتر به یک بازیساز نیاز داشت و آن را بدست نیاورد. چنین مواردی مانچو را در منگنه قرار دادند و او هرگز نتوانست تیمش را تقویت کند و مثلا یحیی توره را به خدمت درآورد. حالا آنتونیو کاندروا از لاتزیو راهی اینتر شده که مرد میانی چند منظوره ای است و باید دید چگونه در تیم جا می افتد یا نه؟ باید دید مائورو ایکاردی که دو فصل پیش آن همه گل زد دوباره پرواز خواهد کرد یا نه؟
نمی دانیم می دانید یا نه ولی دی بوئر پیش از این ها چندان جمله های خوشایندی هم در باره سری آ و فوتبال ایتالیا برزبان نیاورده بود. جایی هم خوانده ام - غلط یا درست - در یکی از بندهای قرارداد او با اینتر آمده اگر دیگو سیمونه از آتلتیکو مادرید جدا شد، باشگاه می تواند دی بوئر را بدون ادعای غرامت کنار بگذارد. به هر حال ورود دی بوئر به ایتالیا و اینتر تا حد بسیاری غیرمنتظره بوده.
حالا اینتر فصل جدید را با شکست 0-2 برابر کیوو آغاز کرده، در حالی که طی 11 دیدار برابر کیوو نباخته بود. تلاش دی بوئر برای روی آوردن به دفاع سه نفره با دامبروزیو، رانوچیا و میراندا ناکام ماند و مردان نراتزوری چندان توفیقی در نبردهای تن به تن هم نداشتند، چنان که رانوچیا با خطای دو پا روی اینگلسه تا مرز اخراج پیش رفت. تعویض های بعدی هم بی ثمر بودند: یعنی بروزوویچ جای بانگا، پریسیچ جای کاندروا و پالاسیو جای ادر... اما حرف آخر: دی بوئر دومین هلندی سری آ روی نیمکت پس از کلارنس سیدرف در میلان است. دستاورد سیدرف در میلان تلخ بود و راستش به سرنوشت دی بوئر در اینتر خوش بین نیستم. او زمان کافی برای سامان بخشیدن نداشته و فقط یک بازی تدارکاتی را پشت سر گذاشته. فلسفه دی بوئر در آژاکس و بارسلونا چیزهای نیستند یک دو هفته ای در اینتر جا بیفتند. آیا طرفداران اینتر به دی بوئر فرصت خواهند داد خودش، بازیکنانش و تیمش را پیدا کند؟ نمی دانم. احتمالا خیر.
کاربر Stefan Auditore: چرا بازیکنان بریتانیایی خارج از مرزهای کشورشان موفق نمی شوند؟ تعداد بازیکنان موفق به اندازه انگشتان دو دست هم نمی رسد...حتی بازیکنی مثل دیوید بکام با این که در اسپانیا، ایتالیا و فرانسه به میدان رفت هرگز درخشش خود در یونایتد را تکرار نکرد. گاهی هم یک بازیکن استثنایی مثل گرت بیل پیدا شده.. آیا این عدم موفقیت بازیکنان انگلیسی و بریتانیایی در اروپا می تواند دلیلی برای نتیجه نگرفتن تیم های ملی بریتانیایی در تورنمنت های بین المللی باشد؟
مدت ها است تمرکز فوتبال انگلیس روی مسائل مالی و پول بوده و نه بارور کردن بازیکنان بومی اش. سال 1992 تعداد 177 بازیکن یعنی 73 درصد بازیکنان لیگ یک انگلیس، ملیت انگلیسی داشتند و حالا این تعداد در لیگ برتر شده فقط 32 درصد. لیگ برتر به بازیکنان خارجی تکیه داده و نه بومی ها. در حالی که اسپانیا 77 درصد بازیکنان لالیگا اسپانیایی هستند و در بوندسلیگا 55 درصد. همه اینها زمینه ساز نزول تیم ملی انگلیس شده. مقالات پرشماری در این باره نوشته شده.
کاربر زهرا پ: آیا تاکنون تیمی به دلیل کسر امتیاز از لیگ سقوط کرده؟
میدلزبورو در فصل 97-1996 به دلیل بیماری 23 بازیکنش برابر بلکبرن بازی نکرد، ولی از آن جا که بیست و چهار ساعت قبل از بازی این امر با به اطلاع مسئولان لیگ نرساند با کسر سه امتیاز روبرو شد. آنها در روز آخر لیگ با 39 امتیاز سقوط کردند و کاونتری 41 امتیازی از سقوط رهایی یافت... در عین حال باید به آرسنال فصل 91-1990 اشاره کرد. اتحادیه فوتبال انگلیس در آن فصل دو امتیاز از توپچی ها به دلیل درگیری برخی از بازیکنانش با بازیکنان منچستر یونایتد در ماه اکتبر کسر کرد، ولی آرسنالی ها باز هم قهرمان لیگ شدند، با 83 امتیاز در حالی که لیورپول به عنوان تیم دوم 76 امتیازی بود.
کاربر مرتضی پورقاضی: آیا شده تیمی بیشترین گل را در لیگ بزند و کمترین گل را هم بخورد، ولی قهرمان لیگ نشود؟
بارسلونا در فصل 2007-2006 تعداد 78 گل زد و 33 گل خورد، ولی رئال که 66 گل زده و 40 گل خورده بود قهرمان شد: امتیازات دو تیم برابر بود و نتایج رو در رو قهرمان را تعیین کردند... شالکه هم در فصل 2001-2000 برغم آن که بیشتر از بایرن مونیخ گل زده یعنی 65 گل و کمتر هم گل خورده بود یعنی 35 گل، قهرمانی را به بایرن که 62 گل زده و 37 گل دریافت کرده بود واگذار کرد... منچستر یونایتد هم در فصل 98-1997 تعداد 73 گل زد و 26 گل خورد که بهترین رکوردها بودند ولی عنوان قهرمانی به آرسنال با 68 گل زده و 33 گل خورده تعلق گرفت... لاتزیو هم در فصل 99-1998 با 65 گل زده و 31 گل خورده نتوانست بالاتر از میلان که 59 گل زده و 34 گل خورده بود قرار گرفته و قهرمان شود.
کاربر adel 863: خیلی ها آلکس فرگوسن را بهترین مربی تاریخ می خوانند، ولی چرا او در لیگ قهرمانان، فرگوسن درخشش لیگ برتر را تکرار نکرد؟ فرگوسن طی 27 سال دو بار لیگ قهرمانان را فتح کرد، ولی شاید اگر جان تری حین نواختن آن ضربه پنالتی زمین نمی خورد یا معجزه 99 برابر بایرن مونیخ رخ نمی داد این مربی بزرگ بدون حتی یک قهرمانی در لیگ قهرمانان خداحافظی می کرد...
تصور می کنم اگر خیلی ها فرگوسن را یکی از بهترین ها می دانند بلافاصله برای توجیه آن به دیرپایی او در منچستر یونایتد هم اشاره می کنند. این که حضور طولانی و دیرپا بی اهمیت نبوده و نیست. در حقیقت معیار "بهترین بودن" جای بحث دارد. آیا این که چند بار لیگ قهرمانان را فتح کرده اید معیار مناسبی است یا این که بیش از 25 سال در یک باشگاه مانده و در یک لیگ پر تب و تاب از سالی به سال دیگر به توفیق دست یافته اید؟ این بسته به شما دارد که کدام معیار را انتخاب کنید؟ مثلا مورینیو مربی بسیار برجسته ای است و دو بار هم لیگ قهرمانان را فتح کرده، ولی هرگز چهار فصل را در یک باشگاه سپری نکرده، یا این که اگر معیار را قهرمانی اروپا قلمداد کنیم پشت سر باب پیسلی که با لیورپول سه بار قهرمان شده قرار می گیرد، در حالی که دوران مربیگری پیسلی با این دوران به کلی فرق دارد... به هر حال همیشه با این قضیه "بهترین بودن در فوتبال" خصوصا برای مربیان مشکل داشته ام. چون بدرستی نمی توان معیار ثابتی را تعریف کرد، برخی "درصد کسب پیروزی" را معیار قرار می دهند و برخی "تعداد جام ها" را و برخی "اهمیت جام ها" را. خصوصا آن که باشگاه ها و لیگ ها با هم فرق دارند و قدرت مالی هم نقش کلیدی پیدا کرده. بنابراین تصور می کنم وقتی به دو قهرمانی فرگوسن در لیگ قهرمانان – به قول شما دو قهرمانی که می توانست از دست برود و یونایتد در آن دو فینال خوب هم بازی نکرد - اشاره می کنید باید به 13 قهرمانی لیگ برتر، 5 جام حذفی و 4 جام اتحادیه هم اشاره کنید. به این که او چندین تیم را در گذر ایام شکل داد و آن بالا برد. این که کدام بازیکنان آمدند و کدام ها رفتند. یونایتد چقدر خرج کرد و چقدر خرج نکرد... و از همه مهم تر منچستر یونایتدی که او تحویل گرفت چی بود و یونایتدی که برجای گذاشت چه داشت؟ یونایتد نیمه دهه 1980 که فرگوسن تحویل گرفت یک تیم میانه جدولی لیگ انگلیس بود و یونایتد این دوران یک باشگاه بین المللی ثروتمند با برند جهانی بشمار می رود که حتی ناکامی سه ساله و غیبتش در لیگ قهرمانان مانع نشده گران ترین بازیکن جهان راهی اولدترافورد شوند.
کاربر behzad srn: می خواستم خواهش کنم یک کتاب در مورد سیستم های فوتبال و پست بازیکنان در میدان معرفی کنید.
کتاب های انگلیسی پرشماری وجود دارند، ولی میان مراجع فارسی زبان – با کمال شرمندگی - باید به کتاب خودم با عنوان "نیمکت داغ" چاپ نشر چشمه اشاره کنم که روند تغییرات تاکتیکی از دهه 1930 از هربرت چاپمن را تا دوران معاصر یعنی فرگوسن، ونگر، پپ و مورینیو دنبال کرده. در این کتاب جزئیات تاکتیکی مربیان بزرگ تاریخ فوتبال مورد تحلیل قرار گرفته اند.
بخش های قبلی پرسش و پاسخ کاربران عزیز طرفداری با دکتر صدر گران قدر را می توانید اینجامشاهده فرمایید.
