طرفداری - سرالکس فرگوسن به تازگی در صحبت هایی تیم حال حاضر منچستر را با تیم افسانه ای سال ۱۹۹۹ مقایسه کرده است. منچستر یونایتد در آن سال موفق به کسب ۳ گانه ای تاریخی شد.
اما MARTIN KEOWN نویسنده دیلی میل معتقد است که هنوز نمی توان این دو تیم را با هم مقایسه کرد و منچستر در ابتدا باید به دنبال کسب جام باشد ، MARTIN KEOWN معتقد که که پیر مرد اسکاتلندی این حرف ها برای بالا بردن روحیه تیمش انجام داده است.
MARTIN KEOWN در ستون خود در روزنامه دیلی میل به مقایسه این دو تیم پرداخته است:
هرگز فراموش نکنید زمانی که سر الکس فرگوسن موضوعی را بیان می کند دلایل خاص خود را دارند، من فکر می کنم که او به دنبال بالا بردن روحیه تیمش است وگرنه بدون کسب جام نمی توان تیم حال حاضر با تیم سال ۱۹۹۹ مقایسه کرد.
دروازه بان ها :
در حال حاضر بسیاری داوید ده خیا را با پیتر اشمایل مقایسه می کنند، ده خیا نیز بار ها مورد تحسین دروازه بان سابق منچستر قرار گرفته است. عملکرد فوق العاده او در بازی مقابل رئال مادرید مورد تمجید فرگوسن قرار گرفته است اما او برای رسیدن به سطح پیتر اشمایکل افسانه ای باید بازی های خوب خود را به طور منظم ادامه دهد.
پیتر اشمایکل را با شک و شبهاتی می تواند بهترین دروازه بان تاریخ دانست ولی بطور قطع اون بهترین دروازه بان تاریخ لیگ برتر است.
داوید ده خیا در به جریان در آوردن بازی بهتر از دروازه بان دانمارکی است و بازی با پای بهتری دارد و جا به جایی های او در محوطه جریمه سریع تر است اما واکنش های اشمایکل با اعتماد به نفس بهتری انجام می شد، شیوه ای که او در هنگام موقیعت تک به تک از دروازه دفاع می کرد شبیه بازی هندبال بود.
دفاع ها
دفاع راست :
گری نویل بهترین دفاع راست تاریخ انگلستان است و به طور قطع رافائل برزیلی در حد و اندازه های کاپیتان سابق منچستر نیست.
دفاع چپ :
دنیس آروین دیگر دفاع منچستر بود، او در سمت چپ بازی می کرد ولی راست پا بود ، گری نویل در مورد او گفته است شما هیچ وقت نمی توانید بگویید که او در پست اشتباهی بازی می کرده است.
در مقایسه پاتریس اورا و دنیس آورین می توان به این نکته اشاره کرد که اورا به علت چپ پا بودن عملکرد بهتری دارد ولی مانند بسیاری از دفاع های مدرن ، هنگامی که او رو به جلو حرکت می کند شما نگران بوجود آمدن فضای های خالی در پشت سر او هستید
دفاع مرکزی :
یاپ استام بهترین مدافع مرکزی سال های اخیر منچستر است، او مانند یک رولز رولس بود، مهم نبود که چه کسی کنار او بازی می کند، با اینکه هنینگ برگ، دوید می و رونی جوهانسون همگی بازیکنان خوبی بودند اما یاپ استام متفاوت بود.
اما در حال حاضر اگر به دفاع های مرکزی یونایتد نگاه کنید متوجه می شوید که آنها نیز دیوار سر سختی برای هر مهاجمی هستند، آنها استعداد فوق العاده ای دارند، ریو فردیناند ، نمانیا ویدیچ ، فیل جونز و کریس اسمالینگ. آنها از دو نسل متفاوت هستند.
به نظر من بهترین فرد برای مدیریت خط دفاع منچستر فردیناند است، سن او از همه بیشتر است اما با این حال هنوز در بازی های بزرگ عمکرد خوبی دارد
بازیکن کناری ( بال ها ) :
در آن روز ها، اندیشه های فرگوسن به گونه ای بود که بازیکنان کناری یا همان بال ها در طول نود دقیقه در گوشه زمین می ماندند و تحرک زیادی در عرض زمین نداشتند، درحال حاضر منچستر بازیکن زیادی را دارد که توانایی بازی کردن در گوشه ها را دارند. آنتونیو والنیسا که یک وینگر به تمام معنا است، نانی و کاگاوا نیز توانایی بازی در مرکز و گوشه ها را دارند، حتی وین رونی و ونی ولبک نیز در مقاطعی از فصل به عنوان یک وینگر در ترکیب قرار می گیرند. اما ترکیب منچستر متفاوت از سال ۱۹۹۹ است، در حال حاضر بازیکنان کناری موظف به حرکت در عرض زمین هستند تا به با قرار گرفتن در پشت سر مهاجمان به آنها کمک کنند، کاری که دنی ولبک در بازی مقابل رئال مادرید انجام داد. اما به طور کلی مقایسه وینگر های سال ۱۹۹۹، یعنی رایان گیگز در سمت چپ و دوید بکهام در سمت راست، نشان می دهد که بازیکنان کنونی منچستر در کلاس پایین تری قرار دارند.
هافبک های مرکزی :
در این پست هم نیز کلاس ۱۹۹۹ برنده می شود ، در آن زمان روی کین به خوبی حفظ توپ می کرد و همه چیز به دقت زیر نظر او بود، او یک نیروی محرکه فوق العاده بود. دیگر بازیکن آن زمان پل اسکولز بود، ویژگی های اسکوز او را از دیگر هافبک ها متمایز می کرد، اسکولز با دادن پاس توی عمق و فرار از عمق و شمع گل زنیه بالا یک هافبک تمام عیار به شمار می رفت. نیکی بات دیگر هافبک آن زمان منچستر نیز بازیکن خوبی محسوب می شد.
اما در مورد تیم فعلی منچستر: مایکل کریک را دوست دارم، تا کنون نظر مثبت بسیاری از منتقدان را بدست آورده است،
پل اسکوز نسبت به سال ۱۹۹۹ افت کرده است و تام کلورکی با وجود استعداد زیاد هنوز به بلوغ کافی نرسیده است، احساس می کنم که منچستر به یک بازیکن خاص در مرکز میدان نیاز دارد
مهاجمان :
مهاجمان آن فصل یونایتد اندی کول و دوایت یورک بودند. به نظرم من جدا کرد آنها غیر ممکن بود، آنها با چشمان بسته نیز همدیگر را پیدا می کردن و با وجود اوله گانر سولسشیر و تدی شرینگهام کسب ۳ گانه کار چندان سختی به نظر نمی رسید. اما فکر می کنم که خط حمله کنونی منچستر برتری نامحسوسی نسبت به خط حمله سال ۹۹ دارد. داشتن رونی و فن پرسی آرزوی هر مربی است و آنها بازیکنان استثنایی هستند. چچاریتو و ولبک هنوز مسیر طولانی برای فوق ستاره شدن در پیش دارند اما ولبک با وجود اینکه در ماه دسامبر در بیشتر بازی ها نیمکت نشین بود اما در برنابئو توانایی های خود را به نمایش گذاشت. اگر این گروه ۴ نفره بتوانند بهتر از خط حمله سال ۹۹ عمل کنند باید به آنها نمره ۱۰ از ۱۰ را داد.
