طرفداری- سالانه و همزمان با برگزاری جام جهانی، فیفا درخواستی را به فدراسیون کشورهای صعود کرده ارسال می کند. در این درخواست از تیم ها خواسته می شود که شعار و آهنگ جام جهانی تیمشان را انتخاب کند. پیشنهادی که در ایران همواره جنجال به پا می کند.
معمولا ترانه هایی که برای تیم های ملی سروده می شود، ترانه هاییست که در ورزشگاه ها طنین انداز می شود. هواداران از آن به عنوان شعار و نماد تیم محبوبشان یاد می کنندو عاشقانه آن را فریاد می زنند. اما در کشور ما ظاهرا قشیه متفاوت است.
فلاش بک: جام جهانی 2006
چند روز پس از پایان مرحله انتخابی و قطعی شدن صعود ایران، دو تن از خوانندگان خارج نشین و البته تایید نشده ترانه ای را برای تیم ملی ایران تهیه کردند. آهنگی که خیلی زود ورد زبان ایرانیان شد. ترانه ای شاد و ریتمیک، متناسب با روح فوتبال. قطعه ای که با دو شعر مختلف خوانده شد، اما با یک ریتم. یکی فوتبالی و دیگری حماسی که در دومین ورژن از اسطوره های تاریخی ایران نیز نام برده می شد.
طبیعی بود که چند روز بعد این ترانه از سوی فدراسیون فوتبال ایران رد شد. شایعات رنگ حقیقت نگرفت و حتی کار به مجلس نیز کشیده شد تا عزم ملی برای ترانه ای که درخور شان ایرانیان و مطابق با موازین کشور باشد (و البته وطنی باشد) جزم شود.
خواننده های زیادی به صورت رسمی اعلام آمادگی کردند. از فرزاد فرزین گرفته تا خشایار اعتمادی و داریوش خواجه نوری. حتی علیرضا افتخاری هم ترانه ی پیشنهادی خود را ارسال کرد. کشمکش ها ادامه داشت و در نهایت قطعه ای از علیرضا عصار به عنوان ترانه تیم ملی تایید شد.
در حالی که حجت الاسلام علیپور ، مسوول فرهنگی فدراسیون فوتبال نام تعدادی از خوانندگان کشور را به عنوان اجراکنندگان سرود تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2006 آلمان اعلام کرده بود ، در نهایت نام امیر تاجیک از سوی سایت رسمی فدراسیون فوتبال برای انجام این مهم مطرح و حتی نام سرود تیم ملی نیز اعلام شد. اما "محمد دادكان"، رئیس وقت فدراسیون فوتبال، در پاسخ كتبی به استعلام "حسین كفعمی"، مدیر عامل باشگاه پیكان و عضو هیات مدیره پروژه جام جهانی كه به منظور تنویر افكار عمومی به عمل آمده بود. به طور رسمی اعلام كرد كه علیرضا عصار و آهنگ وی مورد تایید این فدراسیون است و بدون تردید سرود ویژه تیم ملی فوتبال كشورمان در جام جهانی توسط وی خوانده می شود.
ترانه پخش شد. آهنگی که نه تنها سنخیتی با روح فوتبال نداشت، بلکه بیشتر به شاهنامه خوانی شبیه بود. استفاده از ابیاتی سنگین و کلمات عجیب و غریب در این ترانه اعتراضات زیادی را به همراه داشت. کمتر کسی را سراغ داریم که حتی یک بیت از آن ترانه را به خاطر سپرده باشد. همان دعوایی که بر سر شعار تیم ملی و واژه "پارس" به وجود آمد و نتیجه اش شعار عجیب و غریب "صلح براي همه بر پايه عدالت و معنويت" ترانه تیم ملی را هم تحت و شعاع قرار داد تا قطعه ای که بیشتر برای ارکسترهای سمفونیک مناسب بود تا زمین فوتبال، راهی جام جهانی شود. جالب این جا بود که شاعر هر دو ترانه شاهکار بینش پژوه بود که تا مدت ها همین مساله نیز جنجال آفرین شده بود.
ترانه جام جهانی امسال را چه می شود؟
در روزهای گذشته اخباری از سوی برخی رسانه ها مبنی بر پیشنهاد رسمی فدراسیون فوتبال به «سیروان خسروی»، «محسن یگانه»، «گروه سون» و «رضا صادقی» منتشر شد که به مرور با تکذیب همه این خواننده ها رو به رو شد و تا این لحظه هیچ خواننده ای به عنوان خواننده سرود تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی معرفی نشده است.
از اواسط امسال پیش بینی می شد که هنرمندان عرصه موسیقی، نسبت به تولید آثاری با محتوای فوتبال و جام جهانی اقدام نمایند اما تا این لحظه هنوز هیچ اثری در این مورد و با این موضوعیت تولید نشده تا سرود رسمی تیم ملی فوتبال برای حضور در جام جهانی برزیل، یکی از دغدغه های اصلی و مشترک اهالی فوتبال و موسیقی باشد.
شایان ذکر است فدراسیون فوتبال قرار بود اواخر شهریور ماه در جلسه ای درباره برنامه های فرهنگی تیم ملی در جام جهانی تصمیم گیری کند که بنا به دلایلی هنوز این اتفاق رخ نداده است.
امیدواریم امسال این دغدغه تبدیل به نا امیدی نشود تا هم تیم ملی ما یک ترانه درخور شان و فوتبالی داشته باشد و هم از تمام صاحب نظران کمک گرفته شود تا یک قطعه کامل را در آستانه جام جهانی تهیه کنیم.
