طرفداری- در این نوشتار، نگاهی خواهیم داشت به آن دسته از مهم ترین بازیکنان فوتبال که نتایج آزمایش آنها مثبت بود و اغلب با محرومیت های سنگین مواجه شدند. (اعم از مواد مخدر یا مواد نیروزا)
مانوئله بلازی
دو هفته پس از متهم شدن محمد کالون به استفاده از ناندرولون، باز هم یک پرونده مشابه در سری آ مفتوح شد و این بار، بلازی هافبک پارما با اتهام مشابهی رو به رو گردید. بلازی پس از سپری نمودن محرومیت 8 ماهه به میادین فوتبال برگشت و حتی برای نجات زندگی ورزشی اش، پیراهن تیم هایی همچون فیورنتینا و ناپولی را نیز پوشید. او در حال حاضر در لیگ هند حضور داشته و جالب اینکه طی 18 سال حضور در فوتبال حرفه ای و 14 بار ترنسفر به باشگاه های مختلف، فقط یک گل به ثمر رسانده است!
کارلوس گورپگی
مدافعی که تمام سال های دوران ورزشی اش را در اتلتیک بیلبائو سپری نمود در سال 2003 به علت استفاده از ماده ممنوعه ناندرولون محروم شد. این تست دوپینگ پس از پایان داربی باسک از گورپگی گرفته شد در حالی که او در ان مسابقه، 2 گل زده بود. ابتدا محرومیت او به صورت تعلیقی اعلام گردید ولی پس از ادعای گورپگی در دادگاه تجدیدنظر مبنی بر این که بدنش به طور طبیعی، ناندرولون تولید می کند، دادگاه به این نتیجه رسید که این مدافع کهنه کار را تا آوریل 2008 محروم نماید.
برنار لاما
دروازه بان اسبق پاریس سن ژرمن در سال های اوج خود به سر می برد و در حالی که به عشق پیراهن این تیم، از حضور در بارسلونا صرف نظر کرد، در فوریه 1997 به علت مصرف ماده مخدر شاهدانه، به مدت دو ماه محروم و همین غیبت دو ماهه باعث از دست دادن جایگاه ثابت او درون دروازه پاریس سن ژرمن و تیم ملی فرانسه گردید. لاما پس از بازگشت به میادین، هرگز به دروازه بان قابل اتکایی تبدیل نشد.
آنجلو پروتزی
بهترین دروازه بان فوتبال ایتالیا پیش از ظهور جی جی بوفون، یک نقطه تاریک در کارنامه ورزشی خود دارد. پروتزی در سال 1990 به دلیل وجود ماده ممنوعه فنترمین در بدنش، یک سال محروم شد. دلیل وجود این ماده در نمونه این بازیکن، مصرف قرص های کاهش دهنده اشتها بود. پروتزی بعدها به یوونتوس پیوست.
آبل ژاویر
مدافع اسبق تیم ملی پرتغال را با مدل مو و آرایش های عجیب و غریبش می شناختیم اما او در سال 2005 و هنگامی که در میدلزبورو بازی می کرد، به علت استفاده از ماده ممنوعه متاندروستنولون، ابتدا 18 و سپس به مدت 12 ماه محروم شد. در واقع این مدافع پرتغالی را باید اولین بازیکن شاغل در لیگ برتر دانست که به علت دوپینگ محروم شده است. آبل ژاویر یکی از معدود بازیکنانی است که مستقیماً از اورتون به لیورپول پیوست و در سال 2008 با پیراهن تیم لس انجلس گلکسی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او که متولد موزامبیک است، در حال حاضر هدایت تیم ملی کشور زادگاهش را بر عهده دارد و پس از آویختن کفش ها و بازنشستگی از فوتبال، به دین اسلام روی آورد و نام خود را به فیصل ژاویر تغییر داد!
مایکل برنچ
بازیکن اسبق اورتون را یکی از استعدادهای ناب فوتبال انگلیس می دانستند. او در فصل 97-1996 و در 17 سالگی برای اولین بار با پیراهن اورتون در کنار بازیکنان بزرگی همچون نویل سوتال و آندری کانچلسکیس به میدان رفت و به سرعت توجه مطبوعات را به عنوان یک بازیکن مستعد به خود جلب کرد. ده سال بعد، زندگی ورزشی اش پس از حضور در تیم هایی نظیر وولوور همتون، بردفورد و چستر بر باد فنا رفت و مجبور به خداحافظی از فوتبال در 27 سالگی شد. مایکل برنچ در سال 2012 به علت در اختیار داشتن یک کیلوگرم کوکائین با درجه خلوص 82 درصد در منزل، توسط پلیس دستگیر شده و به 7 سال زندان محکوم گردید. یک بار هم برای فروش کمتر از 3 کیلوگرم آمفتامین به شخصی در لیورپول، دادگاهی شد. در دادگاه تجدیدنظر، درخواست برنچ رد شده و حکم 7 سال زندان برای او تأیید گردید. مشکلات مالی باعث اتخاذ این تصمیم نادرست از سوی برنچ برای قاچاق مواد مخدر شد.
مایکل کینسلا
او که دروازه بان تیم زیر 15 ساله های لیورپول بود، بعدها به ترنمر راورز پیوست. وقتی که جان آلدریج سرمربی ترنمر اعلام کرد که نیازی به کینسلا 20 ساله ندارد، وی از این باشگاه جدا شد و برای تأمین مخارج زندگی اش از جمله خرید یک خانه در اسپانیا و چند خودروی سرعتی، به فروش کوکائین در خیابان های لیورپول روی آورد. کینسلا به قدری از قاچاق مواد مخدر درآمد داشت که حتی پیشنهاد دو باشگاه چستر و مورکیمب را در 25 سالگی رد کرد زیرا حقوق 200 پوند در هفته را در مقابل درآمدهای خود، ناچیز می دانست.
در سال 2007، پلیس به منزل او هجوم برده و با تفتیش آنجا به مقادیری کوکائین (به ارزش 300 هزار پوند)، هروئین (به ارزش 200 هزار پوند) و همچنین فهرستی از قاچاقچیان مواد مخدر دست یافت. بدین ترتیب، کینسلا به 7 سال زندان محکوم گردید. به علت حضور کینسلا در باند خلافکاران توزیع کوکائین، هروئین و اکستازی در خیابان های مرسی ساید، محکومیت دیگری هم به او ابلاغ شد که حاوی 9 سال زندان علاوه بر 7 سال قبلی است. تحقیقات پلیس نشان داد که کینسلا یکی از کلیدی ترین افراد در این باند خلافکاران می باشد. کینسلا که روزگاری همبازی جیمی کراگر در تیم های پایه ای لیورپول بود، پس از آزادی از زندان یک پروژه جدید را با کمک یک نهاد خیریه آغاز کرده و در حال کمک به بازیکنانی است که در معرض بازنشستگی قرار دارند تا آنها را از قرار گرفتن در معرض این نوع ناهنجاری ها نجات بدهد. جالب اینکه کینسلا در زندان والتون لیورپول، با جوی بارتون همبند بوده و حتی در حیاط زندان با یکدیگر فوتبال بازی می کردند!
لازم به ذکر است که بازیکن دیگری به نام جرارد کینسلا هم در فوتبال بریتانیا حضور داشت که به علت استفاده از ماده ممنوعه آنابولیک استروئید در سال 2013 و در 21 سالگی، به مدت 2 سال محروم شد. البته او بازیکن سطح بالایی نبود و در تیم فلیتوود تاون بازی می کرد ولی محصول باشگاه اورتون و هم بازی روس بارکلی در تیم های پایه ای این باشگاه بود.
ممدو ساخو
مدافع لیورپول را می توان آخرین نامی دانست که تاکنون با دوپینگ و مواد نیروزا آلوده شده هر چند که او پرونده ای بسیار پیچیده دارد. در 22 آوریل 2016 و پس از بازی لیورپول مقابل منچستر یونایتد در لیگ اروپا، باشگاه لیورپول اعلام کرد که نمونه ادرار ساکو در آزمایش دوپینگ آغشته به مواد ممنوعه بوده و او توسط یوفا محروم شده است. حتی باشگاه لیورپول نیز ادامه حضور این بازیکن فرانسوی در آنفیلد را به تعلیق در آورد اما حدود دو ماه بعد، خبر تبرئه او توسط یوفا، موجب شگفتی همگان گردید. این اتفاق، یک ضربه بزرگ را به زندگی ورزشی ممدو ساخو زد و باعث شد که بازی های بسیار مهمی را چه در تیم لیورپول و چه در تیم ملی فرانسه از دست بدهد از جمله دو فینال لیگ اروپا (لیورپول-سویا) و یورو 2016 (فرانسه-پرتغال). در واقع این اشتباه بزرگ کمیته ضد دوپینگ یوفا به معنای از دست دادن یک تورنمنت بزرگ برای ممدو ساخو شد در حالی که وی می توانست با پیراهن تیم ملی فرانسه، مسیر زندگی ورزشی اش را تغییر دهد. به نظر می رسد که اشتباه بزرگ یوفا از آنجایی شکل گرفت که از مجاز بودن ماده موجود در نمونه این بازیکن اطلاع نداشتند!
بازیکنان جوانی که خیلی زود، به دام افتادند!
جوئل کیتامیریکه در 17 سالگی کنار جان تری و فرانک لمپارد با پیراهن چلسی در یک مسابقه اروپایی به میدان رفت ولی پس از مدتی، از باشگاه چلسی کنار گذاشته شد. او در سال 2008 با پیراهن چلمسفورد سیتی به طور اجباری از دنیای فوتبال خداحافظی کرد زیرا به جرم فروش کوکائین و هروئین در خیابان های ایپسویچ، به 20 ماه زندان محکوم گردید.
آندرو فرل بازیکن اسبق آکادمی باشگاه نیوکاسل یونایتد در سال 2013 به جرم همکاری با یک باند قاچاق مواد مخدر و در اختیار داشتن کوکائین و آمفتامین به ارزش 1.5 میلیون پوند توسط این باند تبهکار، به مجموع 44 سال زندان محکوم شدند. (مجموع حکم زندان برای او و سایر اعضای این باند)فرل در سال 2002 به نیوکاسل پیوست اما پس از دو سال، از این باشگاه کنار گذاشته شد. او هرگز نتوانست به سطح اول فوتبال انگلیس بازگردد و در نهایت با پیراهن تیم آماتور بدلینگتون تریرز و حقوق معادل 250 پوند در هفته، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
الیس مایلت-تیبات بازیکن اسبق تیم زیر 18 ساله های لستر سیتی، در سال 2014 به جرم حمل 30 بسته کرک و هروئین در 21 سالگی دستگیر و به زندان افتاد. وکیل مدافع الیس در دادگاه اعلام کرد که موکلش پس از کنار گذاشته شدن از باشگاه لستر سیتی و عدم وجود قرارداد با یک تیم حرفه ای، دچار سرخوردگی شده و به این عمل خلاف روی آورد.
دوپینگ های دورهمی!
پس از پلی آف حساس روسیه-ولز برای راهیابی به یورو 2004، از ایگور تیتوف ستاره فوتبال روسیه تست دوپینگ گرفته و وجود ماده ممنوعه برومانتان باعث محرومیت 12 ماهه او شد. سپس ماکسیم دمنکو و ولادیسلاو واشچوک به همراه آرتیوم کاتولین فیزیوتراپ تیم ملی روسیه همه گناه ها را به گردن دستیار آقای کاتولین یعنی آناتولی شوکین انداخته و ادعا کردند که او از طرف آندری چرنیشوف مربی تیم زیر 21 ساله روسیه، چنین موادی را به بازیکنان داده است.
در فوریه 2012، فردی تامسون بازیکن ملی پوش گواتمالایی به همراه دو هم باشگاهی اش یعنی آدولفو ماچادو ملی پوش پانامایی و ماروین سبایوس به علت وجود ماده ممنوعه بولدنون در بدنشان، از سوی فیفا محروم شدند. آزمایش دوم در یک آزمایشگاه کانادایی برگزار و بر نتایج آزمایش اول صحه گذاشت. بدین ترتیب محرومیت 2 ساله تا ژانویه 2014 به این بازیکنان تحمیل گردید. این سه بازیکن در تیم کامیونیکاسیون گواتمالا بازی می کردند.
آرون گالیندو و سالوادور کارمونا، دو بازیکنی که در تیم ملی مکزیک و باشگاه کروز آزول هم بازی بودند، در چارچوب رقابت های جام کنفدراسیون های 2005 ، جدا از سایر بازیکنان ملی پوش مکزیکی جدا در گوتینگن آلمان باقی ماندند. در ابتدا، فدراسیون فوتبال مکزیک دلیل این اتفاق را مسائل انضباطی دانست اما پس از مدت کوتاهی فاش شد که به علت جواب مثبت آزمایش دوپینگ آنهاست. بدین ترتیب هر دو بازیکن به مدت یک سال محروم و جام جهانی 2006 را از دست دادند.
جالب تر این که سالوادور کارمونا در ژانویه 2006 و بلافاصله پس از پایان دوره محرومیت، مجدداً در یک آزمایش دوپینگ ناکام ماند و برای دومین بار، استفاده از مواد نیروزا توسط وی محرز شد تا دادگاه داوری ورزش تصمیم به محرومیت مادام العمر وی بگیرد. شاید بتوان کارمونا را یکی از معدود بازیکنان تاریخ فوتبال دانست که به علت ارتکاب دوپینگ، تا ابد از حضور در میادین محروم شده است. البته عمر اورتیز دروازه بان اسبق تیم ملی مکزیک نیز در دو آزمایش متفاوت، به دوپینگ محکوم و هنگامی که در می 2010 برای دومین بار مواد ممنوعه از نوع استروئید اکسیمتالون و ماسترون در نمونه اش یافت شد، محرومیت سنگین 2 ساله را متحمل گردید. اورتیز سابقه آدمربایی، همکاری با باندهای آدمربایی و اعتیاد به کوکائین را هم داشته است.
سایر بازیکنانی که رسوا شدند!
5 بازیکن تیم ملی فوتبال زنان کره شمالی در جام جهانی 2011 به علت وجود ماده استروئید در نمونه هایشان، محروم شدند تا اولین رسوایی دوپینگ در تاریخ جام جهانی زنان رقم بخورد. استفاده از مشک آهو برای درمان صاعقه زدگی توسط این بازیکنان، دلیل وجود استروئید در خون آنها اعلام گردید!
دکتر ریکاردو آگریکولا پزشک باشگاه یوونتوس متهم شد که بین سال های 1994 تا 1998، به طور سیستماتیک، مواد نیروزا به ویژه هورمون اریتروپوئتین را به بازیکنان این تیم تجویز می کرده است. او در سال 2004 از مشاغل پزشکی محروم و پس از اثبات جرم در دادگاه، به مدت 22 ماه راهی زندان شد. در بازی زمانی بین حکم دادگاه و اجرای آن، یک رسوایی دیگر در ارتباط با مواد ممنوعه در سال 2003 و باز هم در سری آ فاش گردید که در نهایت، به محرومیت محمد کالون و مانوئله بلازی به علت استفاده از ناندرولون استروئید آنابولیک منجر شد.
دکتر اوفمیانو فوئنتس در سال 2006 به علت تجویز مواد نیروزا به دوچرخه سوارهای حرفه ای، دستگیر شد ولی بعداً از طریق روزنامه های فرانسوی فاش گردید که او با سایر رشته های ورزشی از جمله فوتبال و باشگاه های بزرگی همچون بارسلونا و رئال مادرید نیز در ارتباط بوده است. حتی خودش عنوان کرد که اگر دهان باز کند، تیم ملی اسپانیا از جام جهانی 2010 کنار گذاشته می شود! چند سال بعد، نمونه های خون ورزشکاران که در جریان این پرونده رسوایی دوپینگ در دادگاه های اسپانیا مورد نیاز بود، به طرز مشکوکی نابود شد.
وقتی که ادگار داویدز، فرانک دی بوئر و یاپ استم در یک بازه زمانی 12 ماهه در سال 2001 محکوم به استفاده از آنابولیک استروئید ناندرولون شدند، هم تیمی آنها در تیم ملی هلند یعنی برت کونترمن در اظهارنظری عجیب، دامداران هلندی را مقصر دانست و گفت که تزریق ناندرولون توسط این دامداران به گاوها باعث شده تا نوشیدن شیر آنها به مثبت شدن آزمایش دوپینگ بازیکنان هلند منجر گردد!
تیم ملی فوتبال اسکاتلند که از قضا در جام جهانی 1978 با تیم ملی کشورمان هم گروه بود، یک بازیکن متهم به دوپینگ در این مسابقات داشت. ویلی جانستون هافبک کناری وست بروم که در جریان آزمایش های تصادفی دوپینگ در جام جهانی 1978 به مصرف ماده ممنوعه فنسامفامین متهم گردید، در یک مصاحبه مدعی شد که به علت مصرف داروهای سرماخوردگی، این مواد در بدن او باقی مانده اند. او یک سال محروم شد و هرگز به تیم ملی برنگشت.
وقتی که جک ویلشر هافبک آرسنال در سال 2012 به بهانه یک مصدومیت شدید، حدود یک سال از میادین فوتبال دور بود، شایعاتی در فضای مجازی پیچید که دلیل واقعی غیبت او، محرومیت ناشی از مصرف کوکائین می باشد که به صورت محرمانه نگهداشته شده است. ویلشر این اظهارات را رد کرده و پس از مدتی، سر و صداها خوابید.
آرسن ونگر مربی آرسنال چندی پیش از سیستم و روش کنترل دوپینگ توسط یوفا انتقاد کرده و آن را کافی ندانست. ونگر اعتقاد دارد که باید سختگیری ها بیشتر شده و به جای نمونه ادرار، از نمونه خون استفاده نمود. در فصل 00-1999 لیگ برتر، از کل بازی های فصل، فقط در 32 بازی، تست دوپینگ گرفته شد. در این 32 بازی نیز فقط 2 بازیکن از هر تیم برای نمونه گیری فراخوانده شدند که بسیار ناکافی به نظر می رسد.
یکی از موارد دوپینگ، نا آگاهی بازیکن از موادی است که توسط پزشکان تجویز شده و یک بازیکن به طور غیر عمدی و ناخواسته، آن را مصرف می کند. ماتیاس آلمیدا هافبک آرژانتینی سابق پارما فاش ساخت که پیش از هر مسابقه، به بازیکنان این تیم مواد نیروزا در ترکیب با ویتامین ها داده می شد تا جایی که قادر به پرش تا سقف اتاق بودند!
پیتر نوی رورر مربی اسبق بوخوم که همیشه ارتباط خوبی هم با وحید هاشمیان داشت، در سال 2007 فاش ساخت که در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 میلادی، چندین بازیکن شالکه به طور آگاهانه از مواد نیروزا استفاده و حداقل 50 درصد بازیکنان در بوندس لیگا، پیش از 19 سالگی داروهای نیروزا مصرف می کنند. همچنین وی مدعی شد که ماده کاپتاگون توسط همه بازیکنان شالکه مورد استفاده قرار می گرفت. البته باشگاه شالکه این ادعا را رد کرد اما ینس لمن که در آن زمان به عنوان یک دروازه بان جوان در این باشگاه حضور داشت، به طور تلویحی این ادعای نوی رورر را تأیید نمود. همچنین میشائیل کروگر بازیکن و کمک مربی اسبق شالکه نیز بر افشاگری نوی رورر مهر تأیید زد.
پزشکان باشگاه آینتراخت برانشوایگ اعتراف کردند که در دهه های 1970 و 1980 میلادی، ماده ممنوعه کاپتاگون را به بازیکنان این تیم تجویز می نمودند.
جرمین هیو بازیکن سابق تیم ملی جامائیکا و کانزاس سیتی در سال 2013 به علت استفاده از مواد نیروزا در بازی مقابل هندوراس، به مدت 9 ماه محروم و مجبور به خداحافظی از فوتبال در 35 سالگی شد.
رنه هیگوئیتا دروازه بان اسبق تیم ملی کلمبیا دقیقاً 10 سال پس از آزادی از زندان به جرم کسب درآمد نامشروع از آدم ربایی، مرتکب دومین رسوایی شد و هنگامی که در لیگ اکوادور بازی می کرد، به علت استفاده از کوکائین دچار محرومیت گردید.
کرتیس وودهاوس بازیکن اسبق تیم ملی جوانان انگلیس چند ما قبل در توئیتر شخصی اش، اقدام به افشاگری کرد. او گفت که در یکی از باشگاه هایی که بازی می کرد، مربی در رختکن اعلام کرد که فقط بازیکنانی را به زمین می فرستد که از مواد مخدر استفاده کرده باشند و سایر بازیکنان می توانند به خانه بروند! به نظر می رسد که منظور وودهاوس از مواد مخدر، همان کوکائین باشد. وودهاوس که سابقه حضور در تیم هایی همچون شفیلد یونایتد، بیرمنگام سیتی، پیتربورو و هال سیتی را دارد، به طرز عجیبی از فوتبال خداحافظی و تبدیل به یک بوکسور حرفه ای سبک وزن در انگلیس شد. وی اعتقاد دارد که تمایل به مصرف کوکائین در بین بازیکنان سیاهپوست شاغل در فوتبال بریتانیا بیشتر از سایر بازیکنان می باشد!
طبق ادعای سایت گل، راب برایندد مربی بدنساز سابق چلسی نیز چندی پیش مدعی شد که بازیکنان چلسی بین سال های 2001 تا 2007 از داروهای ممنوعه استفاده می کردند.
آرین آدمی بازیکن دینامو زاگرب که در لیگ قهرمانان 16-2015 به میدان رفته بود، پس از آزمایش دوپینگ، به علت استفاده از مواد نیروزا محروم شد.
مایکل آرویو یکی از با استعدادترین بازیکنان فوتبال اکوادور در سال های اخیر است ولی هنوز به حق واقعی خود نرسیده زیرا به علت استفاده از ماریجوانا، به مدت 2 سال محروم شد و ضربه ای بزرگ به زندگی ورزشی او وارد آمد.
مارکو بوریلو مهاجم اسبق میلان که در سال 2006 برای پر کردن جالی خالی آندری شفچنکو به این تیم ملحق شده بود، در آزمایش دوپینگ ناکام ماند و جواب آزمایش او به علت وجود یک ماده ممنوعه، مثبت شد. او تا مارس 2007 محروم و بعدها به استعمال این ماده ممنوعه اعتراف نمود ولی دلیل استفاده از آن را، مصرف دارویی برای درمان یک بیماری مقاربتی دانست.
لی بویر بازیکن جنجالی لیگ برتر در دهه 1990، دوران فوتبال حرفه ای خود را از چارلتون اتلتیک آغاز کرد و اولین جنجالی که وی را در رسانه های انگلیسی مطرح ساخت، جواب مثبت آزمایش ماده مخدر شاهدانه بود که باعث محرومیت 8 هفته ای، اخراج از تیم ملی جوانان انگلیس و حضور اجباری لی بویر در دوره های بازیابی اتحادیه فوتبال انگلیس شد. همچنین دنی کادامارتری یکی دیگر از استعدادهای فوتبال انگلیس در دهه نود به دلیل استفاده از مواد ممنوعه به مدت 6 ماه از حضور در تیم بردفورد سیتی محروم شد.
ریچارد کینگسون یا کینگستون (هر دو نام صحیح است ولی خودش بدون حرف «ت» را ترجیح می دهد) دروازه بان اسبق تیم ملی غنا که سال های متمادی در سوپر لیگ ترکیه به میدان رفت، در سال 2004 به علت استفاده از مواد نیروزا، به مدت 6 ماه از حضور در تیم گالاتاسرای محروم شد.
برای پرهیز از طولانی تر شدن این مطلب، از توضیح درباره سایر فوتبالیست هایی که به استفاده از مواد مخدر یا دوپینگ محکوم شده اند، صرف نظر کرده و فقط اسامی برخی از آنها که از شهرت بیشتری برخوردار هستند را در اینجا می آوریم:
آیهان آکمان و حسن شاش (ترکیه)، نیتان بلیک (ولز)، نیکولا کاچا (ایتالیا)، کریستوف دوگاری (فرانسه)، السعدی قذافی (فرزند معمر قذافی معدوم)، پدی کنی (ایرلند)، درلیس گومز (پاراگوئه)، مگنوس هدمن (سوئد)، آنزور اسماعیلوف (ازبکستان)، امبوللو مابیزلا (آفریقای جنوبی)، ابی اسمولارک (لهستان)، ابراهیما تانکو (غنا)، تودور یانچف (بلغارستان)، نونو آسیس (پرتغال)
نسبت های خانوادگی برخی از متهمان با فوتبالیست های سرشناس
یکی دیگر از قاچاقچیان مشهور در شهر لیورپول، پسر پسر عموی استیون جرارد است. رابرت جرارد معروف به «عمو بابی» که به اتهام حمل محموله کوکائین به ارزش 60 میلیون پوند، تحت پیگرد پلیس قرار دارد. گزارش ها حاکی است که عمو بابی در هلند مخفی شده در حالی که یک بار در سال 1998 به جرم قاچاق شاهدانه از هلند، توسط پلیس بازداشت شده بود که البته با پرداخت جریمه نقدی، آزاد شد. سپس حدود 10 سال در اسپانیا زندگی کرد و بعدها، به 4 و نیم سال زندان محکوم گردید. رابرت جرارد طی این ساله ها، همواره در حال فرار از دست پلیس بوده ولی یک بار در کنسرت ریحانا در کنار همسر استیون جرارد رؤیت و بار دیگر در جریان بازی های جام جهانی 2006 و مسابقه انگلیس-اکوادور، وقتی که چهره اش را در زیر یک پوشش، نیمه مخفی کرده بود، در کنار کالین همسر وین رونی رؤیت گردید.
همچنین برادر زت نایت مدافع سابق فولام (زت نایت در لیگ برتر نیز بازی می کرد)، به جرم خرید و فروش کوکائین و هروئین در سال 2008 به زندان افتاد.
ادوارد تری پدر جان تری نیز پس از فروش کوکائین به یک خبرنگار مخفی در سال 2010، به 6 ماه زندان تعلیقی، 100 ساعت خدمات اجتماعی اجباری و 95 پوند جریمه نقدی محکوم شد. البته بنا به ادعای BBC، با توجه به ثبت گفته های شاهدان و همچنین آن خبرنگار یعنی سندرسون، احتمال یک توطئه علیه پدر جان تری بیش از احتمال خلافکاری اش به نظر می رسد چرا که سندرسون صدای ادوارد تری را حین مکالمه در کافه، ضبط کرده و اصرار داشت که از پدر جان تری برای او مواد مخدر تهیه کند. به نظر می رسد که هم درباره جرارد و هم تری، شیطنت های رسانه ای برای به حاشیه کشاندن این دو ستاره سرشناس وجود داشته است.
قسمت دوم(دوپینگ با قهوه فوری و پرواز با کوکائین؛ منوی مورد علاقه فوتبالیست ها!)
قسمت اول (تقابل مواد مخدر و دوپینگ با فوتبال؛ فوتبال پاک است یا نا پاک؟)
