محسن نظاممقایسه نتایج استقلال علیرضا منصوریان با پرسپولیس مدل برانکو در فصل گذشته بسیار اشتباه است. تیم برانکو در بازی های آغازین فصل گذشته به لحاظ فنی فوتبال قابل قبولی به نمایش گذاشته و دچار نا داوری و بدشانسی شده بود. در آن زمان اکثر کارشناسان کیفیت فنی تیم برانکو را تأیید می کردند. اما استقلال منصوریان مشکلات بزرگی به لحاظ فنی دارد. شاگردان این مربی جوان در فاز حمله و دفاع نیازمند تغییرات گسترده ای هستند. ساختار فنی استقلال نسبت به فصل گذشته هیچ پیشرفتی نکرده است. اساسا تیم منصوریان تفکر و استایل بازی مشخصی ندارد که بعد از گذشت چند هفته و با هماهنگی بازیکنان به بهترین شکل آن را اجرا کند. این در حالی است که سبک بازی پرسپولیس برانکو در فصل گذشته فوتبالی روی زمین بر اساس مالکیت توپ و بازی سرعتی بود. امید استقلال برای گلزنی همچنان سانترهای خسرو حیدری است، این در حالی است که آنها با جدایی سجاد شهباززاده مهاجم هدفی که قدرت سرزنی بالایی داشته باشد را در اختیار ندارند. با با حضور خسرو حیدری در پست مهاجم کناری، عملا سرعت از فاز حمله این تیم گرفته شده و آنها در ضد حملات از کارایی لازم برخوردار نیستند. آنچه مشخص است استقلال در فصل جاری خوب بسته نشده و به اصطلاح بالانس نیست. آنها در پست دفاع میانی، دفاع چپ و مهاجم هدف با مشکلات زیادی رو به رو هستند. در واقع آنها بهتر است از سیستم چهار_چهار_دو استفاده کنند. حتی سیستم سه_پنج_دو هم می تواند مشکلات را به حداقل برساند. استفاده از سه دفاع میانی، قرار گرفتن وریا غفوری و خسرو حیدری در جناحین. استفاده از مثلث فرشید باقری، امید ابراهیمی و بختیار رحمانی در میانه میدان و حضور جابر انصاری و کاوه رضایی در نوک حمله منطقی تر به نظر میرسد. اما مشکل دیگر آنها روی نیمکت است. علیرضا منصوریان بازیکن شاخصی که بتواند در لحظات حساس به میدان آمده و شرایط بازی را سود آبی پوشان پایتخت عوض کند را روی نیمکت ندارد. اعتقاد دارم استقلال در فصل جاری و در بهترین حالت بتواند سهمیه کند. آنچه مشخص است قهر مانی برای منصوریان و شاگردانش عملیاتی غیرممکن است.
