طرفداری- روی کین - کاپیتان سابق منچستریونایتد - در چنین روزی در سال 1993 به منچستریونایتد پیوست. مبلغ انتقال کین به منچستریونایتد 3/75 میلیون پوند و رکورد گران ترین نقل و انتقال بریتانیا در آن زمان را شکست. 36 ساله بودن برایان رابسون - شماره 7 وقت منچستریونایتد - و مصدومیت های گاه و بی گاه او موجب شد تا سر الکس فرگوسن به فکر تزریق خون جدیدی به خط میانی تیمش بیفتد و بهترین گزینه را در جذب هافبک 22 ساله و ایرلندی ناتینگهام فارست ببیند.
روی کین در اولین بازی اش برای منچستریونایتد در اولدترافورد موفق به زدن 2 گل شد و 3 ماه بعد، در دربی شهر منچستر مقابل منچسترسیتی، گل پیروزی بخش شیاطین سرخ را به ثمر رساند تا خیلی زود جای خود را در دل هواداران یونایتد باز کند. در آن دیدار، منچستریونایتد باخت 0-2 را با پیروزی 2-3 عوض کرد. در پایان آن فصل نیز منچستریونایتد قهرمان لیگ برتر انگلستان شد تا موفقیت های "جوجه های فرگی" از آن روز رسماً کلید بخورد.
پس از خداحافظی غیر منتظره و عجیب اریک کانتونا از فوتبال در سن 30 سالگی، روی کین در سال 1997 بازوبند کاپیتانی منچستریونایتد را در اختیار گرفت؛ هرچند مصدومیت طولانی مدت او در آن فصل باعث شد تا اکثر بازی های فصل 1998-1997 را از دست بدهد. مصدومیت او در دیداری بین لیدز یونایتد و منچستریونایتد رخ داد، جایی که روی کین در صحنه ای برای تکل زدن روی پای بازیکن لیدز اقدام کرد. بازیکنی که تحت تکل زدن کین قرار گرفته بود، الف-اینج هالَند بود. زمانی که روی کین پایش را روی زمین دراز کرد تا تکل بزند، هالند روی پای او ایستاد، زیرا فکر می کرد که کین برای صدمه زدن به او اقدام به تکل زنی کرده است. پس از مصدومیت روی کین در آن صحنه، هالند ادعا کرد که او برای فرار از کارت گرفتن توسط داور بازی، خود را به مصدومیت زده است. آن صحنه شروعی بود برای حادثه ای که 4 سال بعد اتفاق افتاد و در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
در سال 1999، مذاکرات برای تمدید قرارداد روی کین با منچستریونایتد به درازا کشید و او ابتدا پیشنهاد حقوق 2 میلیون پوند در سال باشگاهش را رد کرد تا شایعات انتقال او به سری آ ایتالیا قوت بگیرد. با این حال، در نهایت منچستریونایتد با خواسته های مالی کین موفقت کرد و قرارداد این هافبک ایرلندی تا سال 2004 تمدید شد. پس از این تمدید قرارداد، منچستریونایتد قیمت بلیط های اولدترافورد را افزایش داد و دلیل این امر را مبلغ تمدید قراداد روی کین اعلام کرد. این حرکت باشگاه با عصبانیت روی کین همراه شد و او از منچستریونایتد خواست که رسماً بابت این موضوع از او عذرخواهی کند. در پایان همان فصل (2000-1999)، روی کین به عنوان بهترین بازیکن سال لیگ برتر انگلستان از نگاها اتحادیه فوتبال انگلستان و ورزشی نویسان انگلستان انتخاب شد.
روی کین در سال 2000 و پس از پیروزی منچستریونایتد مقابل دینامو کیف در اولدترفورد، بار دیگر جنجال آفرینی کرد. او از بی سر و صدا بودن برخی از هوادران حاضر در اولدترافورد در زمان سلطه دینامو کیف بر توپ و میدان عصبانی بود و پس از پایان آن بازی گفت:
در بازی های خارج از خانه، هواداران ما شگفت انگیز هستند. من به آن ها لقب هواداران "جان سخت" را داده ام. اما در بازی های خانگی، هواداران چند نوشیدنی و شاید یک ساندویچ میگو می گیرند و از اتفاقاتی که در زمین می افتد خبر ندارند. فکر می کنم برخی از مردمی که به اولدترافورد می آیند حتی نمی توانند واژه "فوتبال" را هجی کنند، چه برسد به اینکه فوتبال را درک کنند.
این صحبت های روی کین به بحث روز انگلستان درباره اتمسفر استادیوم های این کشور تبدیل شد، به نحوی که امروز در فرهنگ لغت فوتبال انگلستان، عبارت "دسته ساندویچ میگو خورها" وجود دارد و به کسانی که گفته می شود که در استادیوم های فوتبال حضور می یابند یا خودشان را طرفدار فوتبال معرفی می کنند، اما علاقه ای واقعی به این ورزش ندارند و به خاطر کلاس و پرستیژ فوتبال به این ورزش گرویده اند.
در سال 2001 و در دربی منچستر، روی کین بار دیگر جنجال ساز شد. در حالی که 5 دقیقه تا سوت پایان بازی باقی مانده بود، روی کین به دلیل زدن تکلی بلند بر روی پای الف-اینج هالَند (بازیکنی که در سال 1997 باعث مصدومیت طولانی مدت کین شده بود) از بازی اخراج شد. از نحوه تکل روی کین مشخص بود که او با انگیزه انتقام شخصی اقدام به این کار کرده است. این اخراج با محرومیت اولیه 3 جلسه ای و جریمه 5 هزار پوندی برای کین همراه بود، اما پس از انتشار کتاب اتوبیوگرافی روی کین در آگوست 2002 که او در آن به صدمه زدن عمدی به هالند اقرار کرد، مجازات های بیشتری برای او در نظر گرفته شد. تعریف روی کین از آن تکل را می خوانیم:
به اندازه کافی منتظر مانده بودم. آن لعنتی را با شدت زدم. فکر می کنم توپ را هم با تکل زدم. این را از طرف من داشته باش، [غیر قابل ترجمه]. دیگر هرگز روی پای من قرار نایست و حرف از تظاهر من به مصدومیت نزن.
اعتراف به عمدی بودن آن حادثه موجب شد تا اتحادیه فوتبال انگلستان، بار دیگر پرونده آن اتفاق را باز کند. روی کین بار دیگر به 5 جلسه محرومیت و پرداخت 150 هزار پوند جریمه محکوم شد. با وجود محکوم شدن گسترده حرکت او از سوی رسانه ها و شخصیت های فوتبالی، کین بعدها در مصاحبه ای عنوان کرد که همچنان از زدن آن تکل پیشمان نیست. او در این باره گفت:
نگرش من نسبت به آن حادثه این بود که "او را نابود کن". از یک دست می دهی و از آن دست می گیری. او با من وارد جنگ شد و رویکرد من این بود که او باید تاوان کارش را ببیند.
هالند بعدها عنوان کرد که تکل روی کین به نوعی دوران حرفه ای فوتبال او را به پایان رساند. او دیگر هرگز نتوانست یک دیدار فوتبال را به طور 90 دقیقه ای بازی کند. با این حال، هلند چند دقیقه پایانی آن دیدار را در زمین ماند و در دیدار بعد نیز برای 68 دقیقه به میدان رفت. او همچنین بین دو دیدار مذکور در دیداری دوستانه برای تیم ملی کشورش – نروژ – بازی کرد. در واقع مشکل اصلی هالند، مصدومیت دنباله دار پای چپ او بود که برایش مشکل ساز شد، نه پای راستی که تحت اصابت تکل کین قرار گرفته بود.
در فصل 2002-2001، منچستریونایتد با تساوی 3-3 مقابل بایر لورکوزن در مجموع بازی های رفت و برگشت و به دلیل گل کمتر در خانه حریف، از رسیدن به فینال اروپا باز ماند. پس از آن ناکامی، روی کین در یک مصاحبه جنجالی دیگر به انتقاد از برخی هم تیمی هایش پرداخت و آن ها را به سرگرم شدن با ثروتشان متهم کرد و ادعا کرد "برخی از آن ها فوتبال را فراموش کرده اند و اراده ای که برایشان (ساعت) رولکس، ماشین های متعدد و عمارت هایشان را به ارمغان آورده را از دست داده اند". کمی قبل تر در همان فصل، روی کین به صورت رسانه ای هشدار داده بود که تیم قهرمان سه گانه سال 1999 در حال از هم پاشیدن است. او اعتقاد داشت هم تیمی هایی که در فینال سال 1999 بازی کرده و قهرمانی اروپا را برای باشگاه کسب کرده بودند، دیگر انگیزه ای برای سخت کار کردن نداشتند.
در آگوست 2002، روی کین به دلیل کوبیدن آرنجش به جیسون مک اتیر – بازیکن وقت ساندرلند - برای 3 جلسه محروم شد و تحت جریمه 150 هزار پوندی سر الکس فرگوسن نیز قرار گرفت. این محرومیت و جریمه با محرومیت 5 جلسه ای اتحادیه فوتبال انگلستان پس از بازگشایی ماجرای ال—اینج هلند همراه شد و فرصتی را برای استراحت روی کین و دوری او از فوتبال فراهم کرد. او در طول این دوران درباره محرومیت ها و مصدومیت های متعددش صحبت کرد و دلیل آن ها را تکل های محکم و عصبانیت های شدیدش قلمداد کرد که بیش از پیش در حال تحت تاثیر قرار دادن فوتبال او بودند. در نتیجه این صحبت ها، او سعی کرد تا خودش را در زمین بیشتر کنترل کند و برخوردها و جر و بحث هایش با بازیکنان حریف را محدود نماید. در این زمان، برخی کارشناسان بر این باور بودند که تغییر سبک روی کین موجب کاهش تاثیرگذاری او در خط میانی شده است و این را به کم شدن جنب و جوش او در زمین مرتبط دانستند. با این وجود، روی کین مدتی بعد بار دیگر با روحیه اسیدی قدیمی اش به میادین بازگشت و منچستریونایتد را در قهرمانی فصل 2003-2002 رهبری کرد.
در طول سال های 2000 تا 2005، کاپیتان وقت منچستریونایتد دشمنی سر سختانه ای را با پاتریک ویرا – کاپیتان آرسنال – داشت. معروف ترین نمونه در این زمینه به سال 2005 و در استادیوم هایبری مربوط می شود. در آن زمان رابطه بسیار بدی بین دو باشگاه منچستریونایتد و آرسنال برقرار بود. دقایقی پیش از شروع آن بازی و در حالی که بازیکنان دو تیم در تونل استادیوم بودند، روی کین مشاهده کرد که پاتریک ویرا و گری نویل – مدافع کناری وقت یونایتد – با یکدیگر درگیری هایی را دارند. این درگیری به دلیل تکل بد گری نویل روی پای خوزه آنتونیو رِیِس – بازیکن وقت آرسنال – در بازی آخر دو تیم بود. کین با دیدن این صحنه، وارد درگیری لفظی با کاپیتان آرسنال شد. در حالی که این صحنه به طور زنده از شبکه Sky Sports در حال پخش بود، صدای روی کین به راحتی شنیده می شد که به داور می گفت: "به او (پاتریک ویرا) بگو دهان لعنتی اش را ببند".
پس از آن بازی که با پیروزی 2-4 منچستریونایتد به پایان رسید، کین در مصاحبه ای جنجالی از تصمیم ویرا برای بازی در تیم ملی فرانسه انتقاد کرد و ابراز کرد که او باید برای کشور محل تولدش – سنگال – بازی می کرد. پاتریک ویرا در جواب صحبت های روی کین گفت که کاپیتان منچستریونایتد خود از بازی های ملی ایرلند کنار کشیده است و صلاحیت اظهار نظر در چنین مباحثی را ندارد. داور آن بازی – گراهام پل – نیز بعدها اذعان کرد که هم روی کین و هم پاتریک ویرا را باید در تونل بازی و قبل از شروع آن دیدار اخراج می کرد، اما تحت فشار بود که چنین تصمیمی را نگیرد.
روی کین به عنوان کاپیتان، منچستریونایتد را به 9 افتخار مهم رساند و پر افتخار ترین کاپیتان تاریخ این باشگاه محسوب می شود. او پنجاهمین گلش برای منچستریونایتد را در پنجم فوریه 2005 و در دیدار مقابل بیرمنگام به ثمر رساند. حضور روی کین در فینال جام حذفی سال 2005 که با قهرمانی آرسنال در ضربات پنالتی همراه بود، هفتمین حضور او در یک بازی فینال بود و این یک رکورد در فوتبال انگلستان محسوب می شود. همچنین با دریافت 13 کارت قرمز، روی کین به طور مشترک رکورد دریافت بیشترین کارت قرمز در فوتبال انگلستان را در اختیار دارد. او در سال 2004 به دلیل تاثیری که بر روی فوتبال انگلیس داشت به تالار مشاهیر فوتبال انگلستان وارد شد. کین همچنین تنها بازیکن ایرلندیست که در لیست "فیفا 100" حضور دارد. این لیست از سوی پله – اسطوره فوتبال جهان و برزیل – انتخاب شده و بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال را شامل می شود.
روی کین در 18 نوامبر 2005 به طور غیر منتظره ای از منچستریونایتد جدا شد. این جدایی با توافق دو طرف بود. او قبل از شروع آن فصل و در طول تمرینات پیش فصل منچستریونایتد در کشور پرتغال به امکانات آن کمپ معترض شد و با سر الکس فرگوسن وارد بحث گردید. عصبانیت "فرگی" از روی کین زمانی تشدید شد که او در مصاحبه ای با تلویزیون باشگاه اعلام کرد پس از پایان مدت قراردادش با منچستریونایتد، حاضر است این باشگاه را ترک کند. کین همچنین در یک موقعیت دیگر – این بار پس از شکست تحقیر آمیز 1-4 یونایتد مقابل میدلزبرو – با تلویزیون باشگاه مصاحبه کرد و جنجالی بزرگ آفرید. او در این مصاحبه رسماً از عملکرد 4 هم تیمی اش – آلن اسمیت، کایرن ریچاردسون، درن فلچر و جان اوشی انتقاد کرد. با این حال، شدیدترین انتقادات روی کین به ریو فردیناند اختصاص داشت. او درباره فردیناند گفت:
فقط به این خاطر که هفته 120 هزار پوند حقوق می گیری و 20 دقیقه در مقابل تاتنهام خوب بازی می کنی، با خودت فکر می کنی که یک فوق ستاره هستی.
کادر فنی منچستریونایتد، این انتقادات ناشی ازعصبانیت کین را بسیار مخرب دانستند و تلویزیون باشگاه سریعاً این مصاحبه را از برنامه هایش حذف کرد. کسانی که در حین مصاحبه کین، حرف های او را شنیده بودند، صحبت های او را - حتی در استانداردهای روی کین نیز – بسیار تند و انفجاری توصیف می کردند.
2 هفته بعد، روی کین بار دیگر با سر الکس فرگوسن به مشکل خورد و پس از آن حادثه، خیلی سریع با منچستریونایتد به توافق رسید تا اجازه جدایی را به او بدهند و او بتواند قراردادی بلند مدت را با باشگاهی دیگر منعقد کند. منچستریونایتد برگزاری یک دیدار بزرگداشت را برای او پیشنهاد داد تا از 12/5 سال حضور او در باشگاه قدردانی شود. سر الکس فرگوسن و دیوید گیل – مدیر اجرایی وقت منچستریونایتد – نیز برای کین آرزوی موفقیت در حرفه اش را کردند.
در روز 15 دسامبر، از روی کین به عنوان بازیکن سلتیک اسکاتلند رونمایی شد، باشگاهی که از کودکی هوادار آن بود. گزارش های ابتدایی حاکی از این بود که روی کین حقوق هفتگی 40 هزار پوندی را از سلتیک دریافت می کرد، هرچند او در دومین کتاب اتوبیوگرافی اش فاش کرد که این گزارش ها نادرست بوده و او تنها هفته ای 15 هزار پوند را از سلتیک دریافت می کرده است.
چندی بعد و در روز 9 می 2006، دیدار بزرگداشت روی کین در اولدترافورد برگزار شد. این بازی با نتیجه 0-1 به نفع منچستریونایتد به پایان رسید. در نیمه اول، روی کین با پیراهن سلتیک بازی کرد و در نیمه دوم در نقش سابق خود – کاپیتان منچستریونایتد – به میدان آمد. 69591 برای تماشای آن بازی به اولدترافورد آمدند که هنوز هم رکورد پر جمعیت ترین تعداد تماشاگر برای بزرگداشت یک بازیکن در انگلستان محسوب می شود. تمام عواید حاصل از آن بازی به خیریه مورد علاقه روی کین اهدا شد.
در پایان فصل 2006-2005، کین با سلتیک موفق به قهرمانی در لیگ اسکاتلند و جام اتحادیه اسکاتلند شد و آخرین عناوین فوتبالی اش را کسب کرد. در ژوئن 2006 و با توصیه پزشکان، روی کین از فوتبال کناره گیری کرد و این در حالی بود که تنها 6 ماه از پیوستنش به سلتیک می گذشت. اعلام خداحافظی او از فوتبال با ستایش های بسیاری از جانب شخصی های فوتبالی همراه بود. سر الکس فرگوسن درباره پایان داستان روی کین و حضور در زمین های فوتبال گفت:
در طول سال های پیش رو، وقتی قرار به انتخاب بهترین تیم های تمام دوران باشد، نام روی کین در آن تیم ها وجود خواهد داشت.
پس از کناره گیری از فوتبال، روی کین خیلی زود رو به سرمربیگری آورد. در طول 6 ماه حضور در سلتیک، برخی او را به عنوان جانشین احتمالی گوردون استراکان در سلتیک به حساب می آورند، اما او سرمربی ساندرلندی شد که در رقابت های چمپیونشیپ حضور داشت. در حالی که ساندرلند در آن مقطع در یک بحران جدی به سر می برد و باخت هایی پیاپی را کسب کرده بود، روی کین موفق شد خیلی زود در مقابل وست برومویچ آلبیون به پیروزی برسد. پس از این پیروزی، او قراردادی 3 ساله را با ساندرلند امضا کرد. در حالی که ساندرلند در منطقه سقوط به سر می برد و از سمت انتهایی جدول در رتبه دوم قرار داشت، کین خیلی زود تغییراتش را اعمال کرد. او ضمن حفط دستیار اولش، تغییراتی را در کادر فنی اش ایجاد کرد و در روز آخر نقل و انتقالات، 6 بازیکن جدید را برای ساندرلند جذب کرد که از جمله آن ها می توان به دوایت یورک – هم تیمی سابق کین در منچستریونایتد اشاره کرد.
2 بازی اول روی کین به عنوان سرمربی رسمی ساندرلند نمی توانست بهتر از آن رقم بخورد. او در حالی که تیمش 0-1 از دربی کانتی عقب بود، در پایان با نتیجه 1-2 پیروز شد و در دیدار بعد نیز با نتیجه 0-3 از سد لیدز یونایتد گذشت. با روی کار آمدن کین به عنوان سرمربی ساندرلند، این باشگاه توانست به تدریج از قعر جدول چمپیونشیپ جدا شود. زمانی که سال 2006 به پایان رسید، ساندرلند دیگر در نیمه پایینی جدول قرار نداشت. او در ژانویه 2007، 5 بازیکن دیگر را نیز به خدمت گرفت که از جمله آن ها می توان به جذب قرضی جانی اونز و دنی سیمپسون (بازیکنان وقت آکادمی منچستریونایتد که اکنون در وست برومویچ و لسترسیتی حضور دارند) اشاره کرد. نتایج خوب ساندرلند ادامه پیدا کرد، به طوری که روی کین به عنوان بهترین سرمربی ماه مارس چمپیونشیپ انتخاب شد. در حالی که ساندرلند برای صعود مستقیم به لیگ برتر تلاش می کرد، کین با رفتار غیر حرفه ایِ 3 تن از بازیکنانش برخورد کرد. آن ها دیر به اتوبوس تیم اضافه شده بودند و در نهایت کین تصمیم گرفت که آن ها را از تیمش کنار بگذارد. در روز 29 آوریل و با شکست دربی کانتی – رقیب ساندرلند – مقابل کریستال پالاس، صعود ساندرلند و بیرمنگام به رقابت های لیگ برتر قطعی شد تا روی کین در اولین تجربه سرمربیگری اش به افتخاری باورنکردنی و دراماتیک برسد. یک هفته بعد، روی کین به همراه ساندرلند قهرمان چمپیونشیپ شد و جایزه بهترین سرمربی فصل چمپیونشیپ را کسب کرد.
در فصل بعد، روی کین به عنوان سرمربی ساندرلند در لیگ برتر حضور پیدا کرد. تاریک ترین نقطه فصل برای کین و تیمش در گودیسون پارک – استادیوم اختصاصی اورتون – رقم خورد، جایی که آبی های مرسی ساید با نتیجه 1-7 از سد شاگردان کین گذشتند. روی کین از آن بازی به عنوان یکی از تاریک ترین روزهای دوران حرفه ای فوتبالش یاد کرده است. با این حال، شرایط ساندرلند در نیم فصل دوم بهبود یافت و قبل از دو بازی پایانی لیگ، بقای ساندرلند در لیگ برتر قطعی شد. در همین حال، روی کین به خرید بازیکنان سابق منچستریونایتد ادامه می داد و کایرن ریچاردسون، فیل باردزلی، پل مک شین و دنی هیگین بوتام را به ساندرلند آورد. او همچنین به قوانین سفت و سخت انضباطی اش ادامه و لیام میلر را به دلیل دیر آمدن به تمرینات در لیست فروش قرار داد.
در فصل 2009-2008، شرایط برای ساندرلند آن چنان خوب پیش نرفت. نتایج تیم روی کین ثبات نداشت و این کار را برای او سخت کرده بود. در پایان ماه نوامبر، ساندرلند 5 دیدار از 6 دیدار اخیر خود را بازنده شده بود. در روز چهارم دسامبر و در حالی که ساندرلند در رتبه هجدهم لیگ قرار داشت، روی کین از پست سرمربیگری این باشگاه استعفا داد. روش سخت گیرانه سرمربیگری روی کین، مطلوب بازیکنان ساندرلند نبود و پس از کناره گیری او از سمتش، گزارش هایی مبنی بر جشن و سرور بازیکنان این باشگاه از خبر استعفای روی کین منتشر شد.
در سال 2009، روی کین به عنوان سرمربی جدید باشگاه ایپسویچ تاون در لیگ چمپیونشیپ منصوب شد. روی کین در ایپسویچ شروع خوبی را نداشت و برای کسب اولین پیروزی اش به همراه این تیم، مدت ها صبر کرد. او 2 سال در ایپسویچ فعالیت کرد و به دلیل عدم گرفتن نتایج مطلوب و عدم موفقیت در رساندن این باشگاه به لیگ برتر، در ژانویه 2011 از سمتش برکنار شد.
پس از حدود دو سال دوری از فوتبال، روی کین در سال 2013 به عنوان دستیار مارتین اونیل – سرمربی جمهوری ایرلند – انتخاب شد تا برای اولین بار به عنوان دستیار سرمربی فعالیت کند. مارتین اونیل و روی کین دوران موفقیت آمیزی را در طول 3 سال اخیر گذراندند و ضمن صعود به یورو 2016، عملکردهای قابل قبولی را در فرانسه ارائه دادند و در پایان نیز در مرحله یک شانزدهم نهایی مقابل تیم میزبان شکست خوردند.
کین همچنین در سال 2014 و ضمن حفظ سمتش در تیم ملی ایرلند، به عنوان دستیار پل لمبرت در استون ویلا مشغول به کار شد، اما تنها 4 ماه در کنار لمبرت باقی ماند و در نوامبر 2014 به دلیل "تمرکز کردن روی سمتش در تیم ملی جمهوری ایرلند" از استون ویلا جدا شد.
او در سال های گذشته به عنوان کارشناس تلویزیونی شبکه ITV انگلستان فعالیت کرده است. با این حال، کین ابتدا تمایل چندانی به فعالیت به عنوان کارشناس تلویزیونی نداشت و در مصاحبه ای حسش را این گونه بیان کرده بود:
هفته گذشته، شبکه ITV از من خواست تا به عنوان کارشناس بازی سلتیک به این شبکه بیایم. چند هفته قبل از آن، از من خواسته شده بود تا بازی سلتیک در مقابل منچستریونایتد را کارشناسی کنم. فکر می کنم قبلاً یک بار این کار را برای شبکه Sky انجام داده ام و دیگر هرگز دوست ندارم آن را انجام دهم. ترجیح می دهم نزد دندان پزشک بروم، ولی این کار را نکنم. شما باید در کنار افرادی مانند ریچارد کیز (کارشناس شناخته شده انگلیسی) بنشینید و آن ها چیزهایی را می گویند که وجود خارجی ندارد. هر زمان که تلویزیون می بینم، مجبورم که صدای گزارشگر و مفسر را خفه کنم.
در مجموع، روی کین در دوران بازی اش برای 4 تیم "کوهب رمبلرز"، "ناتینگهام فارست"، "منچستریونایتد" و "سلتیک" به میدان رفت و 473 بازی را تجربه کرد. او در مجموع این تعداد از بازی، 86 گل را به ثمر رساند که 50 گل آن مربوط به دوران حضور او در جمع شیاطین سرخ است. در عرصه ملی نیز کین 67 بار برای جمهوری ایرلند به میدان رفت و 9 گل را به ثمر رساند.
افتخارات تیمی
فول ممبرز کاپ: 1992-1991
7 قهرمانی در لیگ برتر انگلستان: 94-93، 96-95، 97-96، 99-98، 2000-99، 01-2000، 03-02
4 قهرمانی در کمیونیتی شلید (جام پیش فصل): 1993، 1996، 2003
1 قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: 2000-1999
1 جام بین قاره ای: 1999
لیگ برتر اسکاتلند: 2006-2005
جام اتحادیه اسکاتلند: 2006-2005
افتخارات فردی
4 حضور در تیم منتخب فصل لیگ برتر: 93-92، 97-96، 2001-2000، 2002-2001
حضور در تیم منتخب قرن لیگ برتر: 2007-1907
2 جایزه بهترین بازیکن ماه لیگ برتر: اکتبر 1998 و دسامبر 1999
بهترین بازیکن فصل لیگ برتر از نگاه اتحادیه فوتبال انگلستان: 2000
بهترین بازیکن فصل لیگ برتر از نگاه ورزشی نویسان انگلستان: 2000
حضور در تیم فصل اروپا: 2000-1999
حضور در تالار مشاهیر فوتبال انگلستان: 2004
حضور در لیست "فیفا 100"
