طرفداری - به گزارش ورزش زنان، بانوان دونده تیم ملی دو و میدانی ایران، روز به روز ناراضی‌تر می‌شوند.
دل‌نوشته منتشر می‌کنند و از مشکلات می‌نالند. یک تنه برای کسب موفقیتی که گویا برای هیچ کس مهم نیست می‌جنگند و بهخاطر عدم حمایت کافی، ناکام می‌مانند. دو و میدانی، ورزش صدم ثانیه‌هاست. مریم طوسی، دونده پرافتخار کشورمان در آخرین مسابقه انتخابی المپیک هم نتوانست سهمیه المپیک را کسب کند؛ اما منتقدان از او خواستند که سریع‌تر بدود و اختلاف رکورد چند صدم ثانیه‌ای خود را جبران کند. یک نفر اما در این میان، پاسخ منتقدین را دوستانه داد و از زنجیره‌ای که برای موفقیت لازم است سخن گفت. گلی بهبودفر، مادر الناز کمپانی، دونده رکورددار ایرانی، که همیشه از مشوقین و حامیان اصلی بانوان ورزشکار بوده است. شرح گفتگوی ورزش زنان با خانم بهبودفر را در زیر می خوانید.
خانم بهبودفر، یکی از نکاتی که همیشه در زمان بازی‌های دو و میدانی دیده می‌شود، حضور خانواده‌های بانوان دونده در کنار آن‌ها و در حاشیه پیست مسابقه است. برای ما بگویید علت این حضور چیست؟
خیلی ممنونم که متوجه این موضوع شدید. ما خانواده‌ها به خاطر عشقی که به فرزندانمان داریم، دوست داریم همیشه در کنارشان باشیم. بچه‌های ما عاشقانه و بخاطر نام ایران این کار را دنبال می‌کنند. ما هم آن‌ها را تنها نمی‌گذاریم.
به نظر می‌رسد بانوان دونده، مشکلات متعددی دارند. کمی از این مشکلات بگویید؟
گلایه‌ها که فراوان است. من خودم نمی‌دانم فدارسیون علمش را ندارد یا مشکل بودجه دارد و یا نمی‌خواهد کاری کند، ولی امکانات لازم را برای بچه‌ها فراهم نمی‌کنند. پیست مناسب یا مربی خوب از اولین نیازهای ورزشکاران است. سال گذشته به الناز گفتند در شیراز تمرین کن، در حالی که شیراز دو پیست دارد، یکی همیشه حدود دو هزار خانم در آن در حال پیاده‌روی هستند و دیگری هم زمان‌های محدودی در دسترس است. هزینه‌ها هم که همه به عهده خودمان است.
آیا ملی‌پوشان درآمدی دارند؟
تا سال گذشته حقوقی نداشتند. مدتی است که مبلغی معادل ۴۵۰ هزار تومان که بعد از مالیات و کسور می‌شود حدود ۳۸۰ هزار تومان را دریافت می‌کنند. همین حقوق هم چند ماهی عقب افتاده بود و ماه قبل پرداخت کردند.
هزینه مسابقات و تمرینات و غیره را چطور تامین می‌کنید؟ هزینه‌ها حدودا چقدر است؟
ما همه هزینه‌ها را خودمان تقبل می‌کنیم. گاهی یک کفش بچه‌ها یک میلیون و دویست هزار تومان است.
تکلیف کسی که این امکان را ندارد چیست؟
خب مجبور می‌شوند کنار بکشند. خیلی‌ها بودند که همزمان با الناز شروع کردند، خیلی هم با استعداد بودند، ولی به دلیل مشکلات مالی در تامین هزینه‌ها نتوانستند ادامه بدهند.
شما و مادر مریم طوسی از نزدیک شاهد فعالیت مریم بودید. فکر می‌کنید علت ناکامی‌اش در مسابقات انتخابی المپیک چه بوده؟
علت اصلی به نظر من کمبود مربی درجه یک است. سطح بچه‌ها پیشرفت کرده و نیاز به مربیان سطح بالاتر دارند. مربیان قبلی خیلی زحمت کشیدند و بچه‌ها را به اینجا رساندند؛ اما الان نیاز بچه‌ها فراتر رفته است.
مساله بعدی هم مسایل روحی و روانی هست. بچه‌ها وقتی از نظر روانی در شرایط خوبی قرار دارند خیلی بهتر و راحت‌تر نتیجه می‌گیرند که خیلی طبیعی است. خود شما اگر یک روز حوصله نداشته باشید، قدم‌هایتان هم سنگین‌تر می‌شود. من همیشه به بچه‌ها می‌گویم با ذهنتان بدوید نه پاهایتان. چون این‌ها برای صدم ثانیه رقابت می‌کنند و این صدم ثانیه‌ها به ذهن و روح آماده بیشتر نیاز دارد.
چرا ورزشکاران حرفه‌ای ما در مسابقات جایزه بزرگ داخلی شرکت نمی‌کنند؟
گاهی ابزار لازم برای برگزاری مسابقه نیست یا گاهی اصلا در آن رشته مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود، البته در این مورد به طور قطع مطمئن نیستم؛ اما به طورکلی بچه‌ها از سطح بالایی برخوردارند و در ایران چندان رقیب ندارند.
گفته می‌شود همه تمرکز فدارسیون دو و میدانی روی احسان حدادی است که مدال بگیرد، تا فشارها از روی فدراسیون کم شود. این مساله را تا چه حد درست می‌دانید؟
به هر حال فشارها روی فدراسیون وجود دارد. اگر بخواهیم مقایسه کنیم که مقایسه بین آقایان و خانم‌ها کار درستی نیست، ولی در مجموع برای آقایان امکانات خیلی بیشتر است. مثلا در یک اعزام برون مرزی، ۱۷-۱۸ نفر از آقایان هستند و حدود ۳-۴ نفر از خانم‌ها. البته به نظر من برای آقایان هم امکانات خاصی چندان فراهم نشده و به طور کلی امکانات باید برای همه خیلی بیشتر از این باشد. چیزی که مهم است نام ایران است. این‌ها نه فقط فرزندان ما، بلکه فرزندان ایران هستند و ما به خاطر بالا رفتن پرچم کشورمان احساس غرور و افتخار می‌کنیم.
حرف آخر؟
حرف آخر اینکه دست شکسته کار می‌کند ولی دل شکسته نه. باید به این بچه‌ها آرامش داده شود تا بتوانند خوب کار کنند، ولی متاسفانه هیچ تلاشی برای فراهم کردن اوضاع روحی و روانی آرام برای بچه‌ها و تشویقشان به سمت جلو نمی‌شود. فدراسیون باید مشوق و حامی بچه‌ها باشد.
از سایت ورزش زنان هم خیلی تشکر می‌کنم که حمایت می‌کند و مسایل را پوشش می‌دهد.
