طرفداری- تیم فوتبال استقلال تهران که با هدایت پرویز مظلومی در لیگ شانزدهم، پس از کسب تساوی در مقابل صبا، جایگاه سوم را از آن خود کرد و در فینال جام حذفی نیز قافیه را به ذوب آهن باخت، با روی کار آمدن علیرضا منصوریان به عنوان سرمربی جدید این تیم، کارهای نقل و انتقالاتی آبی ها نیز آغاز شد.
حال می خواهیم احتمالات را برای سیستم بازی آبی ها در فصل آینده بررسی کنیم. البته لازم به ذکر است که وضعیت سجاد شهباززاده هنوز مشخص نشده و از طرفی احتمال پیوستن احسان حاج صفی به استقلال نیز وجود دارد و این مقاله بدون در نظر گرفتن حضور این دو در استقلال نوشته شده است.
محتمل ترین سیستمی که ممکن است علیمنصور تیمش را با آن به میدان بفرستد. در این حالت، امید ابراهیمی که چندی پیش پس از کش و قوس های فراوان قراردادش را تمدید کرد، به عنوان هافبک دفاعی استقلال عمل خواهد کرد تا با خراب کردن بازی حریف، زمینه را برای حملات خودی ها فراهم سازد. کمی جلو تر از او، بختیار رحمانی، هافبک طراح آبی ها خواهد بود و وظیفه بازیسازی و تغذیه مهاجمان بر عهده او خواهد بود. با پیوستن او به استقلال، این تیم خلا چندین ساله نداشتن یک بازیساز در میانه میدان بعد از مجتبی جباری را برطرف کرد.
خسرو حیدری و یعقوب کریمی وینگرهای راست و چپ آبی های پایتخت خواهند بود. حیدری با سانترهای خطرناک و پاس های در عمقش، به خوبی می تواند مهاجمان تیمش را صاحب موقعیت گلزنی کند. یعقوب کریمی نیز با تکنیکی که دارد و با استفاده از توانایی عبور از یار مستقیم، قادر به بر هم زدن نظم خط دفاعی حریف و ایجاد فضا برای دیگر بازیکنان خواهد بود.
در این سیستم، استقلالی نیاز به یک مهاجم سایه و جلو تر از او یک مهاجم نوک خواهند داشت. آرش افشین، بیش ترین شانس را برای بازی در پست مهاجم سایه را خواهد داشت هر چند جابر انصاری نیز اگر روی فرم باشد، قطعا رقیب جدی برای افشین خواهد بود. در پست مهاجم نوک اما کاوه رضایی تقریبا بی رقیب است و می تواند با خیالی آسوده به میدان برود. او در فصل گذشته در 24 بازی ( 1629 دقیقه ) که برای ذوب آهن به میدان رفت موفق به زدن 6 گل شد که البته مطمئنا هواداران استقلال انتظارات خیلی بیش تری از او در این فصل خواهند داشت. تنها رقیب او در پستش علی قربانی خواهد بود که به نظر نمی آید بتواند جایگاه کاوه را به خطر بیاندازد.
البته در صورت ماندن شهباززاده در استقلال، معادلات در خط آتش این تیم عوض خواهد شد زیرا منصوریان علاقه دارد از زوج کاوه و سجاد در خط حمله استفاده کند.
4-1-4-1 نیز سیستمی است که شانس زیادی برای استفاده از آن توسط منصوریان دارد. در این حالت، امید ابراهیمی یک خط جلو تر رفته و فرشید باقری جوان به عنوان تنها هافبک دفاعی آبی ها ایفای نقش خواهد کرد.
بختیار رحمانی همانند سیستم 2-4-4، به عنوان هافبک طراح و بازیساز عمل خواهد کرد اما این بار امید ابراهیمی را نیز در کنار خود خواهد دید تا این دو وظیفه بازیسازی و ایجاد موقعیت برای دیگر بازیکنان را بر عهده بگیرند. هر چند هر دوی این بازیکنان از قدرت شوتزنی بالایی برخوردار هستند و از این راه می توانند گلزنی نیز بکنند.
حیدری و کریمی نیز به احتمال فراوان همانند 2-4-4 ، بال های راست و چپ آبی ها خواهند بود تا از کناره ها بتوانند به خط دفاعی حریف نفوذ کرده و با پاس های عرضی خود تک مهاجم تیمشان که به احتمال زیاد کاوه رضایی باشد را صاحب موقعیت گلزنی کنند.
رضایی که 4 هافبک خلاق را در این حالت پشت سر خود خواهد دید، اگر قدر موقعیت هایی که برایش فراهم می شود را بداند، می تواند نقش تعیین کننده ای در موفقیت تیمش داشته باشد.
4-2-3-1 هم می تواند سیستم بازی آبی ها در فصل بعدی باشد. هر چند شانس کم تری نسبت به 2-4-4 و 1-4-1-4 دارد.
استقلالی ها در این حالت با دو هافبک دفاعی به میدان خواهند رفت. فرشید باقری و امید ابراهیمی. باقری وظیفه تخریب بازی حریف را بر عهده خواهد داشت و نقش مهمی در جلوگیری از حملات حریفان ایفا خواهد کرد که البته در چنین شرایطی او باید کم ترین اشتباه را مرتکب شود. امید ابراهیمی، دومین هافبک دفاعی استقلال خواهد بود اما کمی جلو تر از باقری بازی خواهد کرد تا پس از توپگیری از حریفان توسط باقری، او در کار بازیسازی و طراحی حملات و ضد حملات به بختیار رحمانی کمک کند. همچنین همانطور که گفته شد او با استفاده از قدرت شوتزنی خود نیز می تواند دروازه حریفان را با خطر مواجه کند.
خسرو حیدری و یعقوب کریمی همانند سیستم های قبلی، به احتمال فراوان، بال های راست و چپ استقلال را تشکیل داده و هر کدام با توجه به ویژگی هایی که دارند می توانند موثر واقع شوند. البته محسن کریمی جوان نیز با توجه به درخششی که در فصل قبل از خود نشان داد، می تواند جای یکی از این دو را در ترکیب اصلی بگیرد.
بختیار رحمانی، هافبک خلاق آبی ها در این صورت در پست هافبک هجومی به میدان خواهد رفت. همان پستی که در فصل قبل و زمانی که پیراهن تراکتورسازی را بر تن می کرد، در مقابل تیم هایی مانند الجزیره، ذوب آهن و همچنین استقلال بسیار خوب ظاهر شد. اما نکته جالب اینکه او در این پست بیشتر از اینکه پاس گل بدهد، در امر گلزنی موفق تر عمل می کند.
کاوه رضایی، مهاجم فصل قبل ذوبی ها، تک مهاجم استقلال در این سیستم خواهد بود. البته اگر شهباززاده در استقلال ماندنی شود، قضیه فرق خواهد کرد و کاوه رقیب سرسختی را مقابل خود خواهد دید. البته در صورت ماندن سجاد، خیلی بعید است که منصوریان بخواهد از یک مهاجم در ترکیب تیمش استفاده کند.
استقلالِ امسال با هدایت علیمنصور، تیمی جوان و با انگیزه خواهد بود که این جوان بودن هم می تواند به نفع این تیم تمام شود، و هم می تواند مانند تراکتورِ لیگ چهاردهم و یا پرسپولیسِ لیگ پانزدهم، به دلیل بی تجربگی در آخرین دقایق قهرمانی را از این تیم بگیرد. حال باید تا زمان آغاز شانزدهمین دوره لیگ برتر منتظر بمانیم تا ببینیم علیرضا منصوریان چه سیستمی را برای استقلال در فصل آینده انتخاب خواهد کرد.
