طرفداری- تراکتورسازیِ لیگ شانزدهم، یکی از پرستاره ترین و یا حتی پرستاره ترین تیم این فصل خواهد بود. تیمی که با داشتن تلفیقی از ستارگان جوان و با تجربه، می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد.
تیمی که آنقدر ستاره دارد که به گفته خود امیر قلعه نویی، نمی توان از بین آن ها تنها 11 بازیکن را برای فرستادن به زمین مسابقه انتخاب کرد. البته سرمربی تراکتورسازان همواره ثابت کرده که خیلی خوب می تواند از پس اداره یک تیم پرستاره بر بیاید. حال می خواهیم احتمالات را برای سیستم بازی این تیم پرستاره برای فصل آینده بررسی کنیم.
قلعه نویی در این سیستم از دو حالت می تواند استفاده کند.1) 2-4-4 لوزی 2) یا همان 2-4-4 عادی که شامل دو بال چپ و راست می شود.
در حالت لوزی، قلعه نویی ناچار است با یک هافبک دفاعی تیمش را روانه میدان کند که در این صورت از بین مهدی کیانی و سینا عشوری، یکی را باید بر روی نیمکت قرار دهد. جلو تر از هافبک دفاعی که احتمالا کیانی باشد، تراکتورسازی نیاز به دو هافبک طراح دارد که محمد نوری و جاسم کرار مناسب ترین گزینه ها برای این کار هستند. سروش رفیعی نیز با تکنیک و خلاقیت بالایی که دارد، جلوتر از آن ها و به عنوان هافبک هجومی( هافبک پشت مهاجم) قرار خواهد گرفت تا با استفاده از تکنیک و قدرت دریبل زنی که دارد، فضا را برای دو مهاجم تیمش باز کند.
در تیم های قبلی قلعه نویی که با دو مهاجم بازی می کردند، او یک مهاجم چارچوب شناس و فرصت طلب و یک مهاجم ریزنقش و تکنیکی را در خط حمله قرار می داد. در تراکتور نیز لوسیانو ادینیوی برزیلی به عنوان مهاجم چارچوب شناس و محمد ابراهیمی نیز به عنوان یار تکنیکی، می توانند اصلی ترین گزینه ها باشند هر چند که قلعه نویی نشان داده که اعتقاد خاصی به بازی فرزاد حاتمی دارد.
در حالت دوم، قلعه نویی می تواند از هر دو هافبک دفاعی خود استفاده کند. بال های چپ و راست تراکتورسازان باید بازیکنانی باشند که از سرعت، تکنیک و خلاقیت کافی برخوردار باشند که از بین بقیه بازیکنان، سروش رفیعی و محمد ابراهیمی مناسب ترین گزینه ها هستند.
حال اگر ابراهیمی به عنوان بال کناری استفاده شود، این فرزاد حاتمی و لوسیانو ادینیو خواهند بود که نقش دو مهاجم تی تی ها را ایفا خواهند کرد.
هر چند خیلی کم پیش آمده و یا حتی می توان گفت که تا حالا پیش نیامده که قلعه نویی تیم هایش را با سیستم 3-3-4 روانه میدان کند، اما اگر او در لیگ شانزدهم تراکتورسازی را با این سیستم روانه مسابقات کرد، تعجب نکنید.
قلعه نویی علاوه بر هافبک های زیادی که دارد، مهاجمان زیادی را نیز در اختیار دارد. حاتمی، ادینیو، شریفی و شهرام گودرزی، چهار مهاجم تخصصی تراکتورسازان هستند و بازیکنانی مانند ابراهیمی و رفیعی نیز توانایی بازی در خط حمله را دارند. حال که امیر این همه مهاجم را امسال در تراکتور جمع کرده، شاید قصدش استفاده از همین سیستم باشد.
در این حالت، قلعه نویی باز هم از بین کیانی و عشوری یک نفر را که به احتمال زیاد کیانی خواهد بود را انتخاب خواهد کرد. جلوتر از او، دو هافبک طراح که همانند 2-4-4 لوزی، نوری و کرار خواهند بود. حال به خط حمله می رسیم. در کناره ها، به بازیکنان تکنیکی با توانایی عبور از بازیکن روبرو نیاز هست که محمد ابراهیمی و سروش رفیعی که از تکنیک و قدرت دریبل زنی فوق العاده ای برخوردار هستند، برای این امر بسیار مناسب هستند. ادر لوسیانوی برزیلی و چارچوب شناس هم به احتمال زیاد مهاجم تمام کننده سرخ های آذربایجانی در نوک پیکان حمله خواهد بود هر چند همانطور که گفته شد به هیچ وجه نباید اعتقاد ویژه امیر به بازی حاتمی را نادیده گرفت.
3-5-2، سیستم مورد علاقه امیر قلعه نویی. در مقاطع اولی که سرمربی استقلال شد، از این سیستم بسیار استفاده کرد. هر چند در سه دوره اخیر حضورش در استقلال( لیگ های 12،13،14 )، به دلیل فراهم نبودن بعضی شرایط مانند نبود بازیکنان مناسب برای این سیستم، 2-5-3 را کنار گذاشت. یکی از اقدامات جالب توجه امیر که شاید نشانه ای از به کار بردن سیستم 2-5-3 در فصل آینده باشد، جذب نکردن بازیکن ذخیره برای دو مدافع چپ و راست تراکتور یعنی سعید آقایی و محمد ایران پوریان باشد.
از طرفی او اکنون سه مدافع وسط تقریبا هم سطح ( محمدی، شفیعی و بنگر ) را در لیست خود دارد و شاید این هم یکی از دلایلی باشد که امیر قصد استفاده از سیستم 2-5-3 را دارد.
اگر قلعه نویی بخواهد از این سیستم در تراکتورِ فصل آینده استفاده کند، آقایی و ایران پوریان که مدافعان کناری تی تی ها هستند به احتمال زیاد نیمکت نشین می شوند. کیانی هافبک دفاعی تراکتورسازان خواهد بود و کمی جلوتر از او کرار و نوری به عنوان هافبک های طراح بازی خواهند کرد.
سروش رفیعی و محمد ابراهیمی هم بال های چپ و راست تراکتوری ها خواهند بود. ایران پوریان و آقایی هم می توانند به عنوان جانشینان این دو به میدان بروند و حاتمی و ادینیو نیز خط آتش تی تی ها را تشکیل خواهند داد.
البته قلعه نویی در سال های اخیر از سیستم 1-3-2-4 نیز استفاده های زیادی داشته است اما با توجه به تعداد بالای مهاجمان تراکتور در این فصل، خیلی بعید است که او تصمیم بگیرد فقط از یک مهاجم در ترکیب تیمش استفاده کند.
چیزی که مشخص است، این است که تراکتورِ امسال تیمی است پر مهره که می توان با آن با هر سیستمی به مقابله با حریفان رفت و این تیم تاکتیک پذیری بالایی نیز دارد. حال باید تا زمان آغاز شانزدهمین دوره لیگ برتر منتظر بمانیم تا ببینیم امیر قلعه نویی چه سیستمی را برای تراکتورسازی در فصل آینده انتخاب خواهد کرد.
