طرفداری- تیم ملی فوتبال آمریکا به عنوان میزبان کوپا آمریکا 2016 به آن اهدافی که یورگم کلینزمن سرمربی آلمانی این تیم ترسیم کرده بود، تا حدود زیادی دست یافت. آمریکا پس از باخت در بازی افتتاحیه مقابل کلمبیا، در دو بازی بعد مرحله گروهی مقابل کاستاریکا و پاراگوئه پیروز شد و سپس با غلبه بر اکوادور در مرحله یک چهارم نهایی، به هدف اولیه خود یعنی حضور در مرحله نیمه نهایی این تورنمنت دست یافت. شاید اگر شانس با کلینزمن و شاگردانش یار بود و آنها به آرژانتین برخورد نمی کردند، رسیدن به فینال کوپا آمریکا هم برای یانکی ها محقق می شد.
در هر صورت کسی از تیم ملی آمریکا انتظار معجزه نداشت و این تیم با پذیرفتن شکست 4-0 مقابل آرژانتین، به حضور در بازی رده بندی قناعت کرد. البته آمریکا در مقابل آرژانتین هیچ حرفی برای گفتن نداشت و جالب اینکه طی 90 دقیقه این بازی، حتی یک ضربه به سمت چارچوب دروازه حریف (چه داخل و چه خارج چارچوب) نداشت. آمریکا در طول رقابت های کوپا آمریکا و حتی پیش از این جام، به تناوب از دو سیستم 2-4-4 و 3-3-4 استفاده می کند انتخاب نوع سیستم توسط کلینزمن دارای ارتباط مستقیم با نوع حریفان است.
یکی از داغ ترین مباحث پیرامون تیم ملی فوتبال آمریکا در دوران مربیگری یورگن کلینزمن، بحث استفاده از یک تاکتیک و سیستم بازی مناسب است. کارشناسان فوتبال در کشور آمریکا دو دسته هستند. دسته اول کسانی هستند که به سیستم 2-4-4 اعتقاد دارند و دسته دوم معتقدند که تیم ملی آمریکا باید از سیستم 3-3-4 استفاده نماید. به همین منظور، یادداشتی در سایت معتبر ESPN نوشته شده که بخش هایی از آن را با تکمیل مطالب مربوطه، تقدیم حضورتان می کنیم.
تیم ملی آمریکا پیش از شروع جام و در اغلب بازی های دوستانه یا مقدماتی جام جهانی 2018 از سیستم 3-3-4 استفاده کرد در حالی که پیش از آن، یورگن کلینزمن علاقه خاصی به سیستم 2-4-4 داشت. پس از باخت آمریکا در بازی افتتاحیه کوپا آمریکا مقابل کلمبیا با سیستم 3-3-4 ، بسیاری از منتقدان از کلینزمن درخواست کردند که دوباره به همان سیستم 2-4-4 برگردد. با اینکه چیدمان اولیه تیم ملی آمریکا در بازی بعد مقابل کاستاریکا بر اساس همان سیستم 3-3-4 بنا نهاده شد، اما در اغلب دقایق این بازی، همان سیستم 2-4-4 در زمین پیاده گردید. جف کارلایل نویسنده ESPN در پاسخ به آن عده از منتقدان که می گویند سیستم 2-4-4 یک سیاهچال بزرگ در تیم آمریکا ایجاد می کند، چنین می گوید:
اگر چنین سیاهچالی به وجود بیاید، آن گاه یک کشش جاذبه بسیار قوی را خواهیم داشت و کل تیم با این سیستم (منظور 2-4-4) احساس راحتی می کنند.
اینکه چه سیستمی در یک بازی مؤثر واقع شود یا خیر به عوامل زیادی بستگی دارد که شاید مهم ترین آن، میزان قدرت یا ضعف تیم حریف باشد. خیلی مهم است که بدانیم تیم حریف تا چه اندازه ای فضا در اختیار شما می گذارد. کارایی یک تیم در حرکات بدون توپ و دسترسی هر بازیکن به توپ است. با توجه به نوع حریفان و شرایط هر مسابقه و دقایقی که گل می زنید یا گل می خورید، لازم است هر تیمی از خود انعطاف پذیری نشان داده و با تغییر استراتژی، موجب گیج شدن تیم حریف گردد و این امر میسر نخواهد شد مگر اینکه مربی تیم بیش از یک تاکتیک را در کیسه داشته باشد.
یورگن کلینزمن سرمربی تیم ملی آمریکا معتقد است که تیمش با همه سیستم ها احساس راحتی می کند و تنها باید سازماندهی و یا تطبیق بیشتری را قبل از هر مسابقه با سیستم های 1-3-2-4 ، 3-3-4 و یا 2-4-4 پیدا کند. به اعتقاد کلینزمن، نوع تاکتیک یا سیستم اتخاذ شده آن قدر هم که می گویند، اهمیت ندارد و سازماندهی تیمی از اولویت بیشتری برخوردار است.
گذشته تیم ملی فوتبال آمریکا نشان می دهد که هرگاه آمریکایی ها از سیستم 2-4-4 دور شده اند، باز هم به سوی آن سوق پیدا کرده اند. به عنوان مثال در دوران مربیگری باب بردلی در سال 2010، سیستم مورد علاقه وی یعنی 1-3-2-4 بود اما پس از مدتی و با به میدان فرستادن یوزی آلتیدور و چارلی دیویس، دوباره از همان سیستم مأنوس دو مهاجم در تیم ملی آمریکا استفاده شد. کلینزمن هم در اغلب مسابقات مقدماتی جام جهانی 2014 از دو مهاجم یعنی یوزی آلتیدو و کلینت دمسی بهره گرفت.
حتی در بازی آمریکا مقابل کاستاریکا در همین جام و هنگامی که آمریکا با گل دقیقه 37 جرمین جونز با حساب 2-0 از حریف پیش افتاد، باز هم جناح راست آمریکا آسیب پذیر نشان می داد و قدرت حفظ توپ نداشت که به همین دلیل و بنا به تشخیص کلینزمن، دوباره سیستم 3-3-4 تبدیل به سیستم 2-4-4 شد. به اعتقاد گراهام زوزی هافبک تهاجمی تیم ملی آمریکا، همین تغییرات باعث شد تا قدرت هجومی تیم ملی آمریکا در آن بازی افزایش یافته و در نهایت گل های سوم و چهارم نیز وارد دروازه کاستاریکا شود. یکی از بازیکنان کلیدی کلینزمن در این تورنمنت، بابی وود بوده که هرگاه جلوتر بازی کرده، به مدافعان حریف فشار بیشتری می آورد و علاوه بر این که از قدرت پا به توپ و حفظ توپ بالایی برخوردار است، یک بازیکن شوتزن نیز محسوب می شود.
حال این پرسش مطرح است که با توجه به ابزارهای موجود کلینزمن در تیم ملی آمریکا، کدام سیستم به نفع این تیم تمام خواهد شد؟ پاسخ این پرسش کمی دشوار است چرا که تیم ملی آمریکا در اغلب بازی های کوپا آمریکا 2016 از سیستم 3-3-4 استفاده کرده و نتایج خوبی گرفته اما استفاده از سیستم 2-4-4 باعث به اوج رسیدن توانایی های کلینت دمسی به عنوان یکی از دو مهاجم آمریکا خواهد شد و درواقع بهینه ترین استفاده ممکن از کلینت دمسی با سیستم 2-4-4 میسر می شود. در سیستم 3-3-4 کلینت دمسی مجبور است برای دریافت توپ به عقب برگردد و همین باعث کاهش شانس گلزنی و حضور مؤثر او در محوطه جریمه حریفان می شود. در چنین شرایطی برای پر کردن جای خالی دمسی در مرکز خط حمله، حتماً باید یک هافبک یا یک وینگر به جلو رفته و جای او را بگیرد. عملی شدن این ایده همواره امکان پذیر نیست و بارها دیده شده که جای کلینت دمسی در خط حمله، خالی باقی مانده است.
در سیستم 2-4-4 ، بابی وود پست سر دمسی و نزدیک به او بازی می کند و این برای دمسی شرایطی را مهیا کرده که بتواند نزدیک تر به دروازه حریف حضور داشته و مجبور نشود که برای توپ گیری ، مدام به عقب برگردد. بابی وود در تیم باشگاهی خود یعنی اونیون برلین به عنوان مهاجم مرکزی بازی می کند اما در تیم ملی، نقش هافبک وسط را دارد و شاید کلینزمن پس از کوپا آمریکا به او فرصت بیشتری برای حضور در خط حمله را بدهد. همان طور که می دانید، بابی وود در فصل آینده پیراهن تیم هامبورگ را بر تن خواهد کرد.
با توجه به همه این انتقاداتی که از کلینزمن شد، این مربی آلمانی از 5 بازی تیم ملی آمریکا تا کنون در کوپا آمریکا، ترکیب اصلی و اولیه تیم خود را فقط در یک بازی بر اساس سیستم 2-4-4 به میدان فرستاد و جالب این که همان بازی معروف نیمه نهایی مقابل آرژانتین و باخت 4-0 یانکی ها بود. پس می توان نتیجه گرفت که سیستم 2-4-4 آن قدر هم که آقای کارلایل نویسنده ESPN می گوید، برای تیم ملی آمریکا مؤثر و بی عیب نیست. این که چرا کلینزمن در این بازی از سیستم 2-4-4 استفاده کرد بر همگان پوشیده است اما می توان حدس زد که عدم حضور 3 بازیکن کلیدی به علت محرومیت، قدرت بیشتر تیم حریف و بازگشت به سیستمی که در خون بازیکنان آمریکایی است (به منظور ریسک کمتر) را می توان از مهم ترین دلایل این تصمیم دانست. حالا شاید همان منتقدانی که تأکید به استفاده از سیستم 2-4-4 داشتند، کلینزمن را محکوم کنند که چرا پس از 3 برد خوب با سیستم 3-4-4، در بازی حساس مقابل آرژانتین به سراغ سیستم 2-4-4 رفته است!
یکی دیگر از چالش های بزرگ کلینزمن در خط دفاعی بود. کارشناسان زیادی به کلینزمن پیشنهادهای متفاوت دادند و بسیاری از آنها در استفاده این مربی آلمانی از مدافعان کناری آمریکا یعنی فابین جانسون و دی آنده یدلین انتقاد داشتند. برخی از آنها می گفتند که این دو بازیکن باید یک خط جلوتر بازی کنند و برخی دیگر در مورد حضور آنها در ترکیب اصلی با کلینزمن موافق نبودند. دو مدافع میانی آمریکا در سیستم دفاع 4 نفره نیز مورد بحث و جدل های فراوان بود که به اعتقاد نگارنده، بهترین انتخاب ممکن توسط کلینزمن انجام شد. جان بروکس یک فصل رؤیایی را با هرتا برلین پشت سر گذاشته و رهبری واقعی برای خط دفاعی آمریکا شد و همچنین جف کامرون یک زوج خوب برای بروکس.
آمریکا در 3 بازی متوالی خود در کوپا آمریکا فقط یک گل دریافت کرد و نباید 4 گل دریافتی مقابل آرژانتین را ملاک عملکرد ضعیف خط دفاعی این تیم بدانیم. در هر صورت عملکرد تیم ملی آمریکا در این تورنمنت به طور کلی قابل قبول بود اما نتایجی همچون باخت 2-0 به کلمبیا و 4-0 به آرژانتین نشان می دهند که هنوز فاصله بین تیم ملی فوتبال آمریکا با تیم های قدرتمند قاره آمریکای لاتین زیاد است اما نه به اندازه ای که قابل جبران نباشد. جالب این که بازی افتتاحیه کوپا آمریکا 2016 بین تیم های آمریکا و کلمبیا دوباره در همین جام تکرار خواهد شد ولی این بار به عنوان مسابقه رده بندی و بدین ترتیب، این بازی می تواند پایانی باشد بر یک تورنمنت پر فراز و نشیب برای کلینزمن و شاگردانش.
