طرفداری- مانند چند فصل گذشته نیمکت تراکتورسازی در وضعیت مبهمی قرار گرفته است و معلوم نیست هدایت این تیم در لیگ شانزدهم را چه کسی بر عهده خواهد گرفت.
در فصول اخیر، نیمکت تراکتور و اینکه چه کسی هدایت این تیم را بر عهده خواهد گرفت، همواره یکی از سوژه های داغ اهالی فوتبال در فصل نقل و انتقالات بوده است و همیشه گزینه های زیادی برای هدایت این تیم مطرح می شود. تیم محبوبِ ترک ها اما در این چند فصل گذشته با مشکلی بزرگ به نام عدم ثبات در نیمکت مواجه بوده است. اگر نگاهی داشته باشیم به لیگ های چند فصل اخیر، بهتر درک می کنیم که مشکلات این تیم در نیمکت تا چه حد بزرگ است.
آخرین باری که یک مربی از ابتدا تا انتهای فصل هدایت تی تی ها را بر عهده داشته بر می گردد به لیگ یازدهم که امیر قلعه نویی برای اولین بار سرمربی تراکتور بود و تا آخر فصل نیز در پست خود باقی ماند. اما بعد از لیگ یازدهم دیگر هیچ مربی نتوانست یک فصل کامل را در تراکتور دوام بیاورد. در لیگ دوازدهم تونی اولیویرا که بعدها تبدیل به یکی از محبوب ترین چهره های فوتبالی تاریخ تراکتورسازی شد، هدایت این تیم را بر عهده گرفت. پیر مرد پرتغالی با جنب و جوشش در کنار زمین و البته بازی روی زمین و زیبای تیمش دل هواداران تراکتور را ربود و نتایج خوبی هم در آن فصل با این تیم گرفت اما در فاصله دو هفته مانده به پایان رقابت ها از تراکتور جدا شد.
در لیگ سیزدهم مسئولان تراکتورسازی این بار به سراغ مجید جلالی رفتند و هدایت تیم را به او سپردند. تراکتورِ جلالی در نیم فصل اول نتایج بسیار خوبی گرفت و یکی از بخت های اول قهرمانی به شمار می رفت اما در نیم فصل دوم دچار افت شدیدی شد و کم کم هواداران خواستار جدایی او شدند و تونی اولیویرای محبوب در میانه های فصل بار دیگر هدایت تراکتور را بر عهده گرفت. اما او هم نتوانست تراکتور را به جمع مدعیان برگرداند و در آسیا هم عملکرد قابل دفاعی از خود به جا نگذاشت. بر خلاف لیگ و آسیا اما او هنوز یک امید دیگر برای کسب موفقیت در تراکتور داشت و آن هم جام حذفی بود. آقا معلم تراکتور را تا نیمه نهایی جام حذفی جلو برده بود و تونی با دو برد در برابر فولاد در تبریز و مس در کرمان، تیمش را قهرمان جام حذفی کرد تا آن ها از این راه بار دیگر به آسیا بروند.
بعد از قهرمانی در جام حذفی، هواداران تراکتورسازی خواهان حفظ تونی شدند اما مسئولان تراکتور باز هم مایل به ادامه همکاری با او نبودند و این بار به سراغ مربی بومی به نام رسول خطیبی رفتند. او که علاقه زیادی به استفاده از جوانانِ بومی در تیم های خود دارد، تراکتورِ پیرِ فصل قبل را تبدیل به تیمی جوان و با انگیزه کرد. با بازیکنان جوان و بومی مانند سامان نریمان جهان، احمد کامدار، حبیب گردانی، پیمان کشاورز، فرشاد احمدزاده، محسن دلیر، سعید آقایی و ... هواداران و البته خود خطیبی هدفشان کسب سهمیه آسیا بود. اما این تیم جوان و بومی، لیگ را فوق العاده پر قدرت آغاز کرد و با تکیه بر خط حمله بی نظیر خود حریفان را یکی پس از دیگری شکست می داد و در نهایت نیز عنوان قهرمانی نیم فصل را از آن خود کرد. اما در این بین اختلاف شدید بین خطیبی و عباسی، مدیر عامل تراکتورسازی باعث شد تا رسول پاشا نیز نتواند بیش از یک نیم فصل در تراکتور بماند و پس از چند نتیجه ضعیف در ابتدای نیم فصل دوم از این تیم جدا شد.
بعد از جدایی خطیبی هواداران دوباره خواستار آمدن تونی شدند و همین اتفاق نیز افتاد و پیر مرد سیبیلوی تی تی ها دوباره به تبریز آمد. با آمدن تونی شوکی تازه و مثبت به تیم وارد شد و بعد از چند نتیجه ضعیف در ابتدای نیم فصل دوم با هدایت خطیبی، آن ها دوباره همان تراکتوری شدند که در نیم فصل اول همه حریفان از آن ها می ترسیدند. نتایج خوب تراکتور در لیگ چهاردهم با تونی، با گلباران کردن استقلال در آزادی به اوج خود رسید. اما در حالی که همگان تراکتور را مدعی اول قهرمانی می دانستند، با اتفاقات عجیبی که در بازی با نفت افتاد، جام قهرمانی به اصفهان رفت.
لیگ پانزدهم در حال آغاز بود و تراکتوری ها که از اتفاقات پارسال زخم خورده بودند، قصد داشتند تیمی بسازند که چند هفته مانده به پایان لیگ، قهرمانی خود را حتمی کند. این بار بر خلاف همیشه پس از کش و قوس های فراوان تونی در تراکتور ماند. فصل جدید شروع شد اما به دلیل مشکلات بسیار از جمله عوض شدن اسکلت تیم نسبت به سال قبل و ناهماهنگی بازیکنان، تراکتور دقیقا برعکس نتایجی که انتظار می رفت را گرفت و در حالی که با وجود نتایج ضعیف، اکثر هواداران تراکتور به سختی از مربی محبوب خود حمایت می کردند، عباسی تصمیم به تغییری دیگر در راس کادرفنی تراکتورسازی گرفت و مربی را به تراکتور آورد که هوداران بعد از اینکه در پایان لیگ یازدهم به شکلی عجیب آن ها را رها کرد، از او دل خوشی نداشتند. امیر قلعه نویی.
اما با آمدن قلعه نویی هم چیزی تغییر نکرد و تراکتورِ امیر تا هفته ها به عملکرد ضعیف خود ادامه داد و انتقادهای هواداران نیز روز به روز بیش تر می شد تا اینکه با پیروزی دو بر یک در مقابل سپاهان و شروع خوب در آسیا شرایط تغییر کرد. تراکتور دیگر آن تراکتورِ بی نظم ابتدای کار نبود و با بردهای پشت سر هم در لیگ و آسیا، حمایت هواداران نیز بیش تر شد تا جایی که تراکتور خود را به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی نیز عنوان کرد اما با دو نتیجه ضعیف در مقابل صبا و سیاه جامگان، آن ها در نهایت در رده چهارم قرار گرفتند و برای کسب سهمیه آسیا هم نگاهشان به فینال جام حذفی بود که با شکست استقلال دستشان از لیگ قهرمانان آسیا پس از چهار سال کوتاه شد. تراکتورسازان با هدایت امیر قلعه نویی برای اولین بار از گروه خود در لیگ قهرمانان آسیا صعود کردند اما در مرحله یک هشتم نهایی با وجود شایستگی زیاد در نهایت قافیه را به النصر امارات باختند تا پرونده این فصل تی تی ها بسته شود.
حال مانند فصول گذشته وضعیت نیمکت تراکتورسازی مشخص نیست و باید دید امیر مانند لیگ یازدهم تبریز را ترک خواهد کرد و جایش را به کسی دیگر خواهد داد یا حال که حمایت هواداران را در پشت خود دارد خواهد ماند و تیمش را برای قهرمانی خواهد بست؟
