اختصاصی طرفداری - ورزشگاه خانگی آنها استادیو ناسیونال نام دارد و در شهر لیما واقع شده است. لقب تیم ملی فوتبال پرو لا بلانکوروخو و لوس اینکاس است. پرو در رنکینگ 5 می 2016 فیفا در رده 46 جهان ایستاد و بهترین رتبه آنها در این رنکینگ، رتبه 19 در جولای 2013 است.
فوتبال در قرن 19 میلادی توسط مهاجرین بریتانیایی وارد کشور پرو شد. در سال 1859 اولین باشگاه ورزشی در لیما تاسیس شد: باشگاه کریکت لیما. این باشگاه در ورزش های کریکت و راگبی و فوتبال فعال بود. بعد از جنگ با شیلی در سال های 1879 تا 1883 فوتبال به عنوان ورزشی مدرن در پرو گسترش یافت. صاحبان کارخانه های مختلف هم از برگزاری بازی های فوتبال در محیط کار استقبال می کردند چون تفریحی بود که به هماهنگی و اتحاد کارگران کمک می کرد. کم کم رقابت بین لیما و کالائو هم شکل گرفت و ریشه دواند.
لیگ فوتبال پرو در سال 1912 شروع به کار کرد. در سال 1921 این لیگ به خاطر اختلافاتی که بین تیم های مختلف ایجاد شده بود به پایان راه رسید. یک سال بعد فدراسیون فوتبال پرو تاسیس شد و در سال 1926 لیگ کار خود را از سر گرفت. این فدراسیون در سال 1925 عضو کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی شد. کم کم تیم ملی پرو هم سروسامان گرفت و اولین بازی رسمی آنها در سال 1927 برگزار شد. دراین سال آنها میزبان جام ملت های آمریکای جنوبی در لیما بودند و در بازی اول 4-0 در برابر اروگوئه شکست خوردند. آنها در بازی دوم 3-2 بولیوی را شکست دادند. آنها در جام جهانی 1930 هم به میدان رفتند و در مرحله اول حذف شدند.
در آن سال ها مسابقات فوتبال به صورت سازمان دهی برگزار نمی شدند و بازیکنان فوتبال برای حفظ آمادگی و کسب تجربیات جدید تیم های مختلفی از کشورهای همسایه شکل می دادند و برای بازی با تیم های اروپایی به این قاره سفر می کردند. بازیکنان پرویی هم در این تیم ها در کنار بازیکنان شیلیایی بازی می کردند. در دهه 1930 پرو با 3ستاره نامی شناخته میشد: الخاندرو ویانوئوا، تئودورو فرناندز، خوان والدیویسو (دروازه بان). آنها تاثیر چشمگیری در بازی داشتند و هر حریفی را مقهور حرکات خود می کردند. پرو در اولین دوره از بازی های بولیوی در سال 1938 به قهرمانی در رشته فوتبال رسید و آوازه بیشتری به دست آورد.
در دهه 1940 و 1950 فوتبال پرو با افت چشمگیری مواجه شد که دلایل سیاسی و ساختاری داشت. آنها در راه رسیدن به جام جهانی 1958 سوئد هم مغلوب برزیل قهرمان شدند و نتوانستند به این رقابت ها راه پیدا کنند.
از دهه 1960 فوتبال پرو جان دوباره ای گرفت. آنها مجوز حضور در جام جهانی 1970 مکزیک را هم به دست آوردند. تئوفیلو کوبیاس و هوگو سوتیل ستاره های پرو در آن سال های طلایی بودند. آنها در جام جهانی 1970 تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفتند و مغلوب برزیل قهرمان شدند. پرو اولین جایزه بازی جوانمردانه فیفا را به دست آورد. 5سال بعد آنها برای دومین بار به قهرمانی در فوتبال آمریکای جنوبی رسیدند (که به تازگی نام کوپا آمریکا برای آن برگزیده شده بود). پرو در دو جام جهانی بعدی هم حضور داشت. آنها در جام جهانی 1978 آرژانتین تا مرحله دوم جام پیش رفتند و در جام جهانی 1982 اسپانیا هم در مرحله گروهی حذف شدند. در آن دوره پرو به داشتن سبکی شناورو زیبا در فوتبال معروف بود.
پرو نتوانست به جام جهانی 1986 صعود کند اما با نسل جوان فوتبال خود موسوم به لوس پوتریوس امید زیادی برای بازگشت دوباره داشت. اما هواپیمای باشگاه آلیانزا لیما در 8 دسامبر 1987 در اقیانوس آرام سقوط کرد و مردم پرو در عزای بازیکنان جوان و مستعد خود نشستند. مارکوس کالدرون، سرمربی تیم ملی پرو، و ستاره هایی چون اسکوبار و گانوزا هم در این سانحه هوایی کشته شدند.
پرو بعد از آن حادثه نتوانست در صحنه فوتبال به موفقیت چشمگیری برسد. در دور مقدماتی جام جهانی 98 فرانسه آنها دوباره به سطح اول قاره بازگشتند اما به خاطر تفاضل گل کمتر سهمیه حضور در جام جهانی فوتبال را از دست دادند. آنها در سال 1999 در جام کرین ژاپن در کنار بلژیک به قهرمانی رسیدند و در جام طلایی کنکاکاف در سال 2000 به مقام سوم رسیدند.
در دهه اول قرن 21 پرو در راه رسیدن به جام جهانی فوتبال مشکلات فراوانی داشت. هرج و مرج در لیگ این کشور موج می زد و رئسای بی کفایت فدراسیون فوتبال پرو نمی توانستند به این نابسامانی پایان دهند. تنها موفقیت های پرو در این سال ها قهرمانی در کرین کاپ در سال های 2005 و 2011 بود. آنها در کوپا آمریکای سال 2011 هم به مقام سوم رسیدند.
در مارس 2015 ریکاردو گارکا سرمربی تیم ملی پرو شد. او در کوپا آمریکای سال 2015 این تیم را به مقام سوم رساند.
تیم ملی پرو برای حضور در اولین دوره از جام جهانی فوتبال در سال 1930 دعوت شد و در سال های 1970 و 1978 و 1982 هم مجوز حضور در این رقابت ها را به دست آورد تا مجموعا 4بار در جام جهانی فوتبال حاضر باشد.
در جام جهانی فوتبال آنها 4برد و 3 تساوی و 8 باخت داشته اند.
لوییس دسوزا فریرا اولین گل پرو در جام جهانی را در 14 جولای 1930 در برابر رومانی به ثمر رساند.
جفرسون فارفان بهترین گلزن تاریخ پرو است. تئوفیلو کوبیاس هم بهترین گلزن پرو در جام جهانی است؛ با 10 گل در 13 بازی.
در جام جهانی 1930 اولین بازیکن اخراجی از یک تیم در جام جهانی فوتبال مشخص شد و او یک پرویی بود اما اطلاعات دقیقی در مورد نام این بازیکن وجود ندارد.
تیم ملی پرو 31 بار در کوپا آمریکا حضور داشته است و دو بار به مقام قهرمانی رسیده است: 1939 و 1975. آنها 6بار میزبان این رقابت ها بوده اند.
دمیتریو نیرا اولین گل پرو در کوپا آمریکا را به ثمر رساند: در 13 نوامبر 1927 در برابر تیم بولیوی.
فرناندز از پرو، سومین گلزن برتر تاریخ رقابت های کوپا آمریکاست.
دروازه بان ها: کارلوس کاسدا (یونیورسیتاریوی پرو) -پدرو گایسه (خوان پرو) - دیگو پنی (اسپورتینگ کریستال پرو)
مدافعان: لوییس آبرام (اسپورتینگ کریستال پرو) - جیر سسپدس (اسپورتینگ کریستال پرو) - آلدو کورزو (مونیسیپال پرو) - کریستین راموس (خوان پرو) - رنزو رووردو (اسپورتینگ کریستال پرو) - آلبرتو رودریگز (اسپورتینگ کریستال پرو) - رناتو تاپیا (فاینورد هلند) - میگل ترائوکو (یونیورسیتاریوی پرو)
هافبک ها: آرماندو آلفاگمه (مونیسیپال پرو) - آدان بالبین (یونیورسیتاریوی پرو) - کریستین بناونته (شارلوای بلژیک) - لوییز داسیلوا (پی اس وی هلند) - الخاندرو هوهبرگ (یونیورسیداد پرو) - اندی پولو (یونیورسیتاریوی پرو) - اوسکار ویلچز (لیمای پرو) - یوشیمار یوتون (مالموی سوئد)
مهاجمین: کریستین کوئوا (تولوکای مکزیک) - ادیسون فلورس (یونیورسیتاریوی پرو) - پائولو گوئررو (فلامینگوی برزیل) - رائول رودیاز (یونیورسیتاریوی پرو)
سرمربی: ریکاردو گارکا
