کاربر el matador : دلیل این که فن خال در آژاکس و بارسا و بایرن مونیخ موفق بود ولی در منچستر یونایتد این نتایج را گرفت چیه؟ آیا اگر فن خال بمونه منچستر را متحول می کنه؟
سوت پایان دیدار یونایتد - کریستال پالاس که به صدا درآمد، سرخپوش ها در نبرد دراماتیکی جام حذفی را فتح کرده بودند، آن هم ده نفره. آن هم پس از عقب افتادن در برهه پایانی بازی. با این وصف گروهی از طرفداران یونایتد، لویی فن خال را هو کردند و نام مورینیو را فریاد زدند. آنها به فتح جام حذفی اهمیت ندادند و خواهان رفتن فن خال شدند. حقیقت این بود فن خال هرگز در انگلیس جا نیفتاد. مصاحبه هایش ترکیب مسخره ای داشت و حرکات و سخنانش دستمایه شوخی رسانه ها و طرفداران می شدند. به همین دلیل پل اسکولز در اوایل فصل طی مصاحبه ای گفت "کسی باید به فن خال بگوید مربی منچستر یونایتد است و مربی یونایتد کاری نمی کند که این چنین مورد تمسخر واقع شود". ولی به نظر می رسید فن خال با بالا رفتن سنش درنمی یافت کجا رفته و چه می گوید. او هرگز در انگلیس خودش را پیدا نکرد و ترکیب مرد جاافتاده ای که راه خودش را می رود پیدا کرد.
در عین اخبار درز کرده هشدار می دادند بازیکنان یونایتد از تمرینات فن خال، انتخاب ها و شیوه بازی اش به تنگ آمده اند. بازیکنان اردوی آمریکا را با زندان مقایسه کردند و در سراسر فصل تلویحی و گاهی آشکار نق زدند فن خال آنها را به صلیب کشیده. بازیکنان به مرز شورش و طغیان رسیده بودند و مرور فصل نشان می دهد هیچ بازیکنی شکوفا نشد و احتمالا فقط دخیا در قواره خودش بازی کرد. یونایتد در این فصل بدترین آغازش در لیگ را طی ربع قرن سپری کرد. این که یونایتد فقط یک گل بیشتر از ساندرلند – تیمی که 237 روز را در منطقه سقوط سپری کرد – زد و یا این که 430 شوت روانه دروازه حریفان کرد و میان 20 تیم لیگ در این زمینه در رتبه 15 قرار گرفت نشان از بن بست می داد. در یک کلام فن خال در منچستر قربانی انعطاف ناپذیری اش شد و کم تر کسی تصور می کند او در اولدترافورد بماند.
آریا رضایی: آیا ژوزه مورینیو که به فوتبال دفاعی اعتقاد دارد در منچستر یونایتد موفق خواهد شد؟
می دانیم همه اصطلاح "دفاع اتوبوسی" را به نیش و طعنه در اشاره به مورینیو مورد استفاده قرار می دهند. این که تیم های او به دفاع اهمیت فراوانی می دهند. ولی بررسی کارنامه ژوزه چیزهای دیگری را هم نشان مان می دهد. این که خطوط حمله تیم های او باطراوت بوده اند و البته بسیار زهردار. آمار و ارقام نشان می دهند تیم های مورینیو بیش از اکثر حریفان گل زده اند. چلسی در اولین فصل حضور مورینیو در استمفورد بریج یعنی فصل 2005-2004 که قهرمان لیگ هم شد 72 گل زد و 15 گل دریافت کرد. 72 گل یعنی بهترین خط حمله لیگ پس از آرسنال با 87 گل. در آن فصل منچستر یونایتد به رهبری آلکس فرگوسن 58 گل زد. چلسی در فصل پیش که قهرمان لیگ برتر شد با 73 گل زده پس از منچستر سیتی با 83 گل بهترین خط حمله لیگ را معرفی کرد. اینتر به رهبری مورینیو در فصل 10-2009 که سه گانه رویایی را فتح کرد در سری آ با 75 گل زده بهترین خط حمله را به رخ کشید و در فینال لیگ قهرمانان هم 0-2 بایرن مونیخ را به زانو درآورد... ولی پیش بینی این که مورینیو در منچستر یونایتد موفق خواهد بود بسته به تعریف "سقف موفقیت یونایتد + مورینیو" دارد. نکته این است اگر مورینیو در اولدترافورد لیگ را فتح نکند ناکام قلمداد خواهد شد. در عین حال همه می دانیم فصل بعد لیگ برتر با ورود گواردیولا و کونته و حضور کلوپ و ونگر و پوچتینو پر تب و تاب تر و فشرده تر دنبال خواهد شد.
کاربر محمد footballs: سال هاست هوادار اورتون هستم (به دلایل خاص خودم) و هر سال اوضاع متوسط تیم را دنبال می کنم. تیم گاهی سهمیه اروپایی می گیرد ولی معمولا نمایش اروپایی خوبی ندارد. آیا فرهاد مشیری با حضورش مثل آبراموویچ در چلسی خرج خواهد کرد؟ چشم انداز حضور او در اورتون چقدر روشن است؟
اورتون معمولا تیم خوب جنگاوری است که در لیگ برتر معمولا از سقفی به بالاتر پرواز نمی کند، چرا که به هر حالی 9 بار قهرمان لیگ یک شده اند. در حقیقت اورتون را با ثباتش و رکورد 113 سال حضور در لیگ یک (و لیگ برتر) می شناسند، این که تیمی هم نیست که سقوط کند.
چالش اصلی اورتون فاصله مالی اش با رقبایی مثل منچستر سیتی و منچستر یونایتد و چلسی و حتی لیورپول است. مالکان اورتون بریتانیایی هستند و مالکین حریفان قوی تر، خارجی های میلیونر. اورتون تیم بریتانیایی باقی مانده و هنوز و به تعبیری آلوده سرمایه خارجی نشده و به همین دلیل در گودیسون پارک شعار "اورتون: باشگاه مردم / "The People's Club" " بالا رفته. اورتون هرگز مثل یونایتد و سیتی ریخت و پاش نکرده و نمی کند، چرا که یک سوی ریخت و پاش ناکامی هم هست، مثل یونایتد و 250 میلیون پوند خرید در عصر فن خال، و انگلیسی ها هرگز اهل ولخرجی نبوده و نیستند. فرهاد مشیری ایرانی تبار به عنوان بیشترین سهامدار اورتون وارد شده، ولی او 49/9 درصد سهام اورتون را در اختیار دارد، بیل کن رایت 13/20 درصد را و 36/9 درصد هم به سایر سهامداران تعلق دارد. در حالی که آبراموویچ نه تنها به سرمایه های خارجی اش تکیه دارد بلکه مالک بلامنازع چلسی هم هست و همه تصمیمات را خودش می گیرد. همه اینها یعنی اورتون، اورتون باقی خواهد ماند و راهی که چلسی پیموده را طی نخواهد کرد.
کاربر amieali Rossoneri: نظرتان در باره اخراج سیسنسیا میهایلوویچ چیست؟ میلان باید دنبال جوانگرایی باشه یا بازیکنان بزرگ؟
رتبه هفتمی در لیگ و ناکامی در فینال جام حذفی فصل را برای روسونری تلخ به پایان رساند. قرار بود فصل سپری شده برای میلان فصل پاسخی به دشواری ها باشد ولی بدل شد به فصل پرسشی بزرگ تر "... آیا بهتر نیست برلوسکونی، و گالیانی میلان را رها کند؟"
پیروزی برابر اینتر و لاتزیو شیرین بودند، ولی شکست 4-0 در سن سیرو برابر ناپولی تلخی بیشتری داشت و مردان میهایلوویچ نمی دانستند چگونه برابر آماج حمله های ناپولی را بگیرند. سپس او را اخراج کردند و همه خود را پشت این اخراج پنهان کردند. در حالی که می توان پرسید "چرا مدیران میلان، آلگری را عجولانه اخراج کردند و همین آلگری در یووه به توفیق دست یافت؟" یا "چرا سیدرف و اینزاگی آمدند و رفتند؟"
میلان طی سه فصل متوالی اخیر جایی بین شش تیم اول سری آ پیدا نمی کند. چیزی که از دهه 1930 بی سابقه بوده. یعنی نمی توان صرفا سینسیا را زیر شلاق گرفت و نزول میلان طی سه فصل را نادیده گرفت. میلان یک باشگاه جهانی است، یک برند جهانی است. ولی چگونه می توان به مسیر سابق بازگشت؟ تیم های موفق آنهایی هستند که با معجون تجربه و جوانی جلو رفته اند، ولی به نظر می رسد مشکل میلان ترکیب بزرگ تری دارد. با این وصف نمی توان پیش بینی کرد با رفتن برلوسکونی چه خواهد شد وبر میلان چه خواهد گذشت. میلان شبیه یک معمای پیچیده شده.
کاربر حسین حیدری: پرسش من در باره تیم هایی هستند که فوتبال آنها به کثیف بودن و زشت بودن متهم می شه. به عنوان مثال آتلتیکو مادرید و اینتر دوران هررا. شما در شبکه سه از آتلتیکو دفاع کردید، اما در کتاب تان "نیمکت داغ" فوتبالی که هررا ارائه می داد را "چهره منفی توپ گرد" و "فوتبالی بی طراوت و بدون شادابی" خطاب کردید. در صورتی که فوتبالی که آتلتیکو ارائه می ده به کاتاناچیو نزدیکه.
در همان برنامه توضیح هم دادم که آمار و ارقام نشان نمی دهند بازیکنان آتلتیکو مادرید بیش از بازیکنان حریف خطا کرده اند یا کارت های زرد و قرمز گرفته اند. یعنی برای فوتبال به قول خرده گیران "کثیف" متر و معیاری گذاشته و سپس تلاش کردم آن را تبیین کرده و بگویم دفاع آتلتیکو بسیار کارساز و قابل ستایش بوده. در باره آن چه در کتاب "نیمکت داغ" در اشاره به هررا آمده، آن عناوین را از کتب مرجع تاریخ فوتبال آوردم. این که خیلی ها فوتبال دفاعی اینتر را "ضد فوتبال" خواندند. اینتر در دو سال 1964 و 1965 با پیروزی برابر رئال مادرید و بنفیکا قهرمان اروپا شد و وقتی در فینال 1967 مغلوب سلتیک شد خیلی ها شادی شان را از شکست فوتبال هررا با صدای اعلام کردند. این نکات در بسیاری از کتب تاریخ فوتبال آمده، با این وصف آن چه هلینو هررا انجام داد یگانه بود و مرجع رجوع بشمار می رود. در حقیقت به همین دلیل یک بخش از کتاب "نمیکت داغ" به ستایش از هررا تخصیص داده شده. به هر حال فوتبال مجموعه ای است از دفاع، حمله و حفظ بازی. فوتبال فقط حمله کردن و گل زدن نیست. حمله های دریادلانه ای که که به دریافت گل های پرشمار برسد یعنی له شدن. عربستان سعودی در جام جهانی 2002 تلاش کرد برابر آلمان تهاجمی بازی کند و 0-8 خرد شد و ما – ایران – در جام جهانی 2014 برابر آرژانتین دفاعی بازی کردیم و به ضد حمله ها دل بستیم و با حداقل فاصله شکست خوردیم... از آن جا که همیشه تیم های کوچک تر و ضعیف تر را دوست داشته ام، از دفاع جانانه همان قدر لذت برده ام که از حمله های تماشایی. این که آتلتیکو با دفاع باصلابتش از سد بایرن مونیخ و بارسلونا عبور کرد نه تصادفی بوده و نه بی اهمیت.
برای خواندن بخش های قبلی این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
