طرفداری- تفاوت های بین پپ گواردیولا و دیگو سیمئونه سرمربی دو تیم بایرن مونیخ و اتلتیكومادرید در كنفرانس خبری قبل از بازی دو تیم كاملا مشخص بود، چون گواردیولا در این كنفرانس با به تن داشتن كت و شلوار و كراوات بسیار رسمی ظاهر گردید، اما دیگو سیمئونه به پوشیدن لباسی ورزشی اكتفا كرده بود، گواردیولا در این كنفرانس همانند یك دیپلمات سخنرانی نمود، اما همتای آرژانتینی وی رویارویی با بایرن مونیخ را به یك جنگ تشبیه نمود. در واقع این دو سرمربی هر دو جنگجویی هستند كه با روش های مختلف در این مرحله از رقابت های لیگ قهرمانان هدفی یكسان را دنبال می كنند كه آن رسیدن به پیروزی است. رویارویی پپ مقابل سیمئونه را می توان به مقابله اندیشه با اشتیاق و كنترل با نبرد تشبیه نمود كه بخش اول آن در استادیوم ویسنته كالدرون به نفع دیگو سیمئونه به پایان رسیده است.
دیگو سیمئونه و اتلتیكو مادرید از تطابقی كم نظیر برخوردار هستند، چون آنها با روش های آنارشیستی خود به خوبی می توانند با باشگاه های فوتبالی دارای مدیریتی منظم و دقیق، مقابله نمایند. در واقع هر تیمی كه مایل باشد در استادیوم ویسنته كالدرون به پیروزی دست یابد، می بایست با بهترین جنگجوهای خود مقابل شاگردان دیگو سیمئونه صف آرایی نماید. پپ گواردیولا اما در چهارشنبه شب چنین تصمیمی نگرفت و فرانك ریبری و توماس مولر دو ستون اصلی و جنگجوی واقعی خود را نیمكت شنین نمود. به خصوص مولر كه با كمال میل چنین چالش هایی را می پذیرد و به آنها وارد می شود. در واقع در بازی مقابل چنین حریفانی دفاعی و مستحكم در بین بازیكنان مونیخ تنها از بازیكنانی نظیر مولر، روبن و تا حدودی ریبری می توان انتظار گل زنی داشت.
گواردیولا در زمان مربی گری خود در بارسلونا هرگز از حضور اینیستا و ژاوی صرف نظر ننمود و می توان شرایط و اهمیت مولر در بایرن مونیخ را با این دو بازیكن بزرگ بارسلونای سال های اخیر مقایسه نمود. دو سال پیش نیز در رویارویی با رئال مادرید در همین مرحله از لیگ قهرمانان اروپا گواردیولا تصمیم به نیمكت نشینی توماس مولر گرفت، دیداری كه مونیخی ها با نتیجه ای مشابه شكست را پذیرا شدند. گواردیولا در رویارویی با اتلتیكو مادرید در حقیقت از چیدمانی استفاده نمود كه در این فصل هرگز از آن بهره نبرده بود و این موضوع تا حدودی پرسش برانگیز است.
در دیدار چهارشنبه شب اتلتیكو مادرید از لحاظ فیزیكی قوی تر و از لحاظ روحی آماده تر و تهاجمی تر به نظر می رسید. در ابتدای بازی شاگردان سیمئونه نه تنها عقب نكشیدند و بر روی كارهای دفاعی تمركز ننمودند، بلكه فوتبالی قابل قبول از خود نیز بروز دادند و حتی به گل نیز دست یافتند. بر خلاف آنها بازیكنان بایرن مونیخ با وجود اینكه می دانستند كه مقابل چه حریفی قرار خواهند گرفت و از شرایط بازی در ویسنته كالدرون به خوبی آگاه بودند، حداقل در نیمه اول نتوانستند واكنشی مناسب از خود بروز دهند. از سوی دیگر تغییر در سیستم و چیدمان تیم برای اصلاح عملكرد تیم نیز همواره از نقاط قوت گواردیولا محسوب می گردیده است، اما این سرمربی اسپانیایی در این دیدار هرگز نتوانست از چنین نقطه قوتی به نفع مونیخی ها و در جهت تغییر نتیجه بازی با تعویض هایی كه انجام داد، استفاده نماید.
دیگو سیمئونه در كنفرانس بعد از بازی به خوبی به نكته ای بسیار مهم اشاره نمود، "در جنگ ها طرفی كه تنها از سربازان بیشتری برخوردار باشد، پیروز نمی شود، بلكه تاكتیك های حضور در چنین جنگی حرف اول را می زند." و در بازی رفت سیمئونه با تاكتیك های خود به خوبی گواردیولا را مقهور خود نمود و حال سرمربی بایرن مونیخ می بایست این پرسش را از خود مطرح نماید كه چرا بعد از سه فصل حضور در مونیخ هنوز نتوانسته در حساس ترین مقطع فصل به یك تركیب ثابت و چیدمانی خاص اعتماد نماید. در بازی برگشت حال بایرن مونیخ در مقابل سیستم دفاعی مستحكم گواردیولا نیاز به زدن دوگل و هم زمان جلوگیری از دریافت گل دارد. در این بازی مولر در تركیب اصلی قرار خواهد گرفت ولی آرین روبن به دلیل مصدومیت و شوارتسنبك زننده گل نجات بخش مونیخی در فینال 1974 به دلیل كهولت سن در این دیدار حساس حضور نخواهند داشت. دیگو سیمئونه در دیدار مقابل بایرن مونیخ بر طبق ادعای خود به دنبال انتقام نخواهد بود، چون وی به هر دیداری به عنوان شانسی جدید برای پیروزی می نگرد و برای وی تنها رسیدن به پیروزی با هر تاكتیكی مهم است، حال هواداران مونیخی امیدوارند كه گواردیولا علاوه بر درس گرفتن از دو شكست قبلی خود مقابل حریفان اسپانیایی در این مرحله حساس از لیگ قهرمانان اروپا، همچنین به دقت به حرف های سیمئونه در كنفرانس خبری بعد از بازی نیز گوش كرده باشد.
عدم كسب سومین شكست متوالی در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل تیمی اسپانیایی برای گواردیولا بسیار حائز اهمیت است، وی به حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا با بایرن مونیخ جهت باقی گذاشتن خاطره ای خوش از خود بعد از سه سال حضور در مونیخ و همچنین نجات شهرت خود، نیازی مبرم دارد و در واقع بازی برگشت مقابل اتلتیكو مادرید برای این سرمربی اسپانیایی از فینال نیز مهم تر است.
