طرفداری- وقتی در خاک بریتانیا از فوتبال صحبت می شود، ناخودآگاه همه به یاد بندر لیورپول در مرسی ساید می افتند. همان جایی که نام آن همیشه با نام فوتبال عجین شده است. در بریتانیا کم نیست شهرهایی که با فوتبال زندگی کرده اند اما تفاوتی که بین مردم شهر لیورپول با بقیه شهرها وجود دارد، این است که گویی فوتبال همچون خونی در رگ های آنها جاری است و فوتبال را نفس می کشند و آن را از گوشت و پوست و استخوان ادراک می کنند.
تاریخچه کوتاه:
یک شهر و دو تیم که سال ها در بالاترین سطح فوتبال جزیره حضور داشته و کلی خاطره از رویارویی با یکدیگر دارند. دیشب باز هم نوبت داربی مرسی ساید رسید. شاید باید با تأسف گفت که در سال های اخیر داربی مرسی ساید یعنی تقابل لیورپول و اورتون در مقایسه با سایر داربی های بزرگ بریتانیا و سایر نقاط اروپا، کمتر مورد توجه بوده و تبلیغ کمتری روی آن صورت گرفته است.
فقط به نام های بزرگی که در تاریخ این داربی به میدان رفته اند توجه کنید تا ببینید که از چه مسابقه بزرگی صحبت می کنیم. ایان راش، جان بارنز، نویل سوتال، رابی فاولر، دانکن فرگوسن، استیو جرارد، لوئیز سوارز، تیم کیهیل و حالا شاید دیووک اوریگی و فونز موری! راستی جدال نیل رادوک و دانکن فرگوسن در آن داربی به یاد ماندنی مرسی ساید را به خاطر دارید؟ اورتون از سال 1999 در آنفیلد پیروز نشده و این یعنی قرمزها همیشه دست بالا را داشته اند.
داربی مرسی ساید را می توان ارثیه فوتبال برای مردم شهر لیورپول دانست و یک بازی با پرستیژ که باید تک تک آنها را نوشت و ثبت کرد تا بماند برای آیندگان که بخوانند و لذت ببرند از این رویارویی دو قطب شهر. شاید بازی دیشب از حیث قهرمانی یا سقوط به دسته پایین تر دارای اهمیت نبود، اما فقط کافیست که نام این دو تیم را مقابل یکدیگر بنویسیم تا مردم شهر شروع به کرکری خواندن کنند.
رسانه ها استدلال می کنند که باخت در این بازی برای اورتون، به معنای تکمیل شدن فصل ناموفق تافی ها و شاید آغازی بر پایان دوران حضور روبرتو مارتینز روی نیمکت این تیم باشد. فراموش نکنید که اولین داربی مرسی ساید در این فصل تبدیل به آخرین حضور برندن راجرز روی نیمکت لیورپول شد و این مربی اهل ایرلند شمالی پس از تساوی 1-1 با اورتون در گودیسون پارک و کسب فقط 3 برد از 10 بازی نخست، برکنار گردید تا یورگن کلوپ در آن روز خاطره انگیز پاییزی در ماه اکتبر، به آنفیلد بیاید و زمزمه کردن شعار «ما هرگز تنها گام بر نخواهیم داشت» را با ورژن اورجینال تری ادامه دهد. جالب اینجاست که روبرتو مارتینز در صورت عدم پیروزی اورتون در بازی دیشب، به رکورد منفی 3 برد از 10 بازی اخیر دست پیدا می کرد. این رکورد برای شما آشنا نیست؟! بله! همان رکوردی که باعث اخراج برندن راجرز شد!
بازگشت لوکاس لیوا از مصدومیت و حضور وی در ترکیب اصلی به همراه آدام لالانا جالب توجه بود. اورتون نیز جان استونز را در قلب خط دفاعی قرار داده بود در حالی که او طی روزهای اخیر با ناراحتی معده مواجه گشت. حضور کوین میرالاس و آرون لنون در ترکیب اصلی اورتون کمی عجیب به نظر می رسید.
نیمه اول:
وقتی بازی با سوت داور آغاز شد، لنز دوربین در همان دقایق نخستین به روی جایگاه ویژه رفت تا حضور تری مک درموت به عنوان خاص ترین تماشاگر حاضر در آنفیلد را به رخ بیننده های تلویزیونی بکشاند. لیورپول از ابتدا با توپ پُر وارد زمین شده بود و در دقیقه 6 اولین حمله جدی آنها با دو تک به تک متوالی آدام لالانا و فیلیپ کوتینیو با یوئل روبلس دروازه بان اورتون توأم شد. روبلس در این صحنه ها آماده نشان داد و لیورپول را از رسیدن به گل زودهنگام محروم کرد.
هر چه زمان جلو تر می رفت، لیورپول بازی خود را به اورتون تحمیل می کرد و حملات خطرناک تری را در مقایسه با حریف انجام می داد. سرعت بازی در نیمه اول، بالا بود و در اواسط نیمه، برخورد لوکاکو با ساکو در محوطه جریمه لیورپول کمی مشکوک به نظر می رسید ولی داور اعتقادی به پنالتی نداشت. این صحنه را می توان اولین حضور اورتون و لوکاکو در محوطه جریمه لیورپول پس از گذشت حدود 22 دقیقه دانست. لوکاکو به طور کامل اسیر مدافعان لیورپول بوده و حتی برای دریافت توپ مجبور است تا میانه زمین بیاید.
اغلب حملات لیورپول از جناح راست و با تکیه بر حضور ناتانیل کلاین و جیمز میلنر در این منطقه صورت می گیرد. میلنر در نیمه اول عملکرد بسیار خوبی را در سمت راست خط هافبک به نمایش گذاشت و در عمل باعث سنگین تر شد کفه به سمت لیورپول شد. لیورپول هرگاه عرصه را برای حرکت از کناره ها یا عمق تنگ می دید، به شوت های از راه دور متوسل می شد که دیووک اوریگی و لوکاس لیوا چندین بار این چنین شانس خود را آزمودند.
در نهایت و در دقیقه 43 باز هم جیمز میلنر بود که در متن یک حرکت قرار گرفت و با سانتر دقیقی که از جناح راست توسط وی صورت گرفت، دیووک اوریگی را در معرض گلزنی قرار داد تا باز هم مهاجم جوان بلژیکی لیورپول برای تیمش گل بزند. اوریگی که تا قبل از سوت آغاز، حضورش در ترکیب اصلی به جای دنیل استوریج با حرف و حدیث های زیادی همراه شده بود، حالا تبدیل به گلزن اول لیورپول شده است تا استدلال پرتقالی یورگن کلوپ هم با این گل اوریگی، نتیجه بدهد! تصویر بردار رِند، بلافاصله پس از شادی گل اوریگی دوربین خود را به سمت دنیل استوریج روی نیمکت نشانه می گیرد تا واکنش او را بسنجد.
به نظر می رسد که عطش لیورپول پس از زدن گل اول هنوز فروکش نکرده و شاگردان کلوپ قصد دارند که کار را در همین نیمه اول تمام کنند. یک کرنر، یک حرکت ترکیبی بسیار زیبا از بازیکنان لیورپول با چند پاس کوتاه و تک ضرب متوالی و در نهایت سانتری که از جناح چپ باز هم توسط جیمز میلنر صورت گرفت، گلی دیگر را با ضربه سر برای قرمزها به همراه داشت. ممدو ساکو که گل حساس او به دورتموند در همین آنفیلد از اذهان هواداران لیورپول پاک نشده است، یک بار دیگر به عنوان مدافع پیش تاخته برای تیمش گل زد.
راستی، نام جیمز میلنر را فراموش نکنید. او دو پاس گل داد تا لیورپول ظرف 3-4 دقیقه پایانی نیمه اول، دو گل به همشهری و رقیب همیشگی بزند. طلسم نبردن اورتون در آنفیلد 17 ساله می شود اگر این تیم در نیمه دوم هم به همین صورت بازی کند.
نیمه دوم:
نیمه دوم با اتفاق بدی آغاز شد. فونز موری مدافع مستحکم آرژانتینی اورتون با تکل بسیار وحشتناکی که روی ساق و مچ پای دیووک اوریگی میرود، با کارت قرمز مستقیم داور رو به رو شده و وقتی اوریگی از شدت مصدومیت تعویض گردید، همگان به بی مبالاتی فونز موری در این صحنه بیشتر پی بردند. بیست و یکمین کارت قرمز تاریخ داربی مرسی ساید به نام فونز موری ثبت شد تا این داربی بیشتر از هر رویارویی دیگری در تاریخ لیگ برتر، کارت قرمز داشته باشد.
حالا مصدومیت اوریگی باعث شد که استوریج جای او را در زمین بگیرد.استوریج با انگیزه بسیار بالایی وارد زمین شد تا به کلوپ ثابت نماید که باید همواره او را به عنوان مهاجم اول تیمش در نظر بگیرد. لیورپول پس از حضور استوریج به شدت حملات خود افزود و در نهایت پاس قطری هنرمندانه لوکاس لیوا از میان 4 مدافع اورتون عبور کرده و به استوریج رسید تا او 10 دقیقه پس از حضور در زمین، دروازه اورتون را برای سومین بار در داربی مرسی ساید بگشاید و ششمین گل خود به اورتون را بزند. پنجاهمین گل استوریج برای لیورپول طی 87 بازی، وی را از لحاط سرعت دستیابی به 50 گل، تبدیل به چهارمین بازیکن تاریخ باشگاه کرد که به این رکورد گلزنی رسیده اند.
3-0 نتیجه درخشانی است و شاید کلوپ به یارانش فرمان عقب نشینی بدهد اما به نظر انگار چنین نیست. لیورپول همچنان می تازد و بی رحمانه به سوی دروازه اورتون حمله می کند. لیورپول از چپ و راست روی دروازه اورتون ده نفره توپ می ریزد و به دنبال رقم زدن یک باخت تاریخی به این تیم است. اورتون پس از ده نفره شدن، در امور تدافعی بسیار آشفته تر از قبل نشان می دهد. شاید تنها بازیکن لیورپول که نتوانسته از این خوان گسترده، لقمه ای چرب را نصیب خود نماید، کوتینیو است.
کوتینیو دو فرصت عالی گلزنی را درون محوطه جریمه اورتون خراب کرد تا اینکه نوبت جشن گلزنی پسرک ریزنقش لیورپول نیز فرا رسید. یک شوت دقیق پشت محوطه جریمه توسط کوتینیو روی توپ دریافتی از جو آلن که دقایقی قبل به زمین آمده بود، به معنای ثبت چهارمین گل قرمزها در دقیقه 76 بود. البته استوریج ادعا می کرد که توپ به پشت او اصابت کرده و باید گل را به نام وی ثبت کنند اما این گل سهم کوتینیو بود و استوریج پس از گل چهارم لیورپول، حتی می توانست باز هم گل بزند که ضربه چیپ او وارد دروازه نشد.
کلوپ در دقایق پایانی بازی ترجیح داد که به جردن آیب هم فرصت حضور در داربی را بدهد که حضور آیب در زمین با از دست دادن یک موقعیت عالی گلزنی توسط او در یک موقعیت تک به تک با روبلس شد. حملات لیورپول در نیمه دوم بسیار متنوع بود و نحوه بازی تهاجمی و حملات بی امان از نقاط مختلف زمین توسط لیورپولِ کلوپ، شباهت بسیار زیادی با روزهای اوج دورتموندِ کلوپ داشت. لیورپول از موقعیت ده نفره شدن اورتون به بهترین نحو استفاده کرد ولی حتی اگر اورتون ده نفره نمی شد هم حرف خاصی برای گفتن نداشت.
فاز تهاجمی لیورپول از حیث سرعت و تعداد بازیکنانی که هنگام حمله به تیم اضافه می شدند، مثال زدنی بود. یکی از بدترین باخت های اورتون در داربی مرسی ساید رقم خورد و حتی روبرتو مارتیز از این بازی به عنوان بدترین لحظات حضورش روی نیمکت اورتون یاد کرد و آخرین امید مارتینز، بازی مرحله نیمه نهایی جام حذفی مقابل منچستر یونایتد خواهد بود.
پیتر رید کارشناس فوتبال معتقد است که مارتینز می خواست از سیستم 1-3-2-4 در زمین استفاده نماید اما هرگز در طول بازی نتوانست آرایش منظمی داشته باشد و حضور هافبک هایی همچون جیمز مک کارتی و محمد بشیچ در پست دفاع وسط عجیب و اشتباه بود. برایان اوویدو مدافع راست اورتون یکی از بدترین بازیکنان میدان محسوب می شد که بارها جا ماند. همچنین تعویض شدن گرت بری در بین دو نیمه، تعویض روس بارکلی در اوایل نیمه دوم در حالی که بهتر از بقیه بازیکنان اورتون بازی می کرد، استفاده از میرالاس ناآماده و البته محو بودن میرالاس و لوکاکو در جریان بازی را باید بزرگ ترین علامت های سؤال پیش روی مارتینز دانست. بشیچ هم که در نیمه دوم وارد بازی شد، فاجعه ای بیش نبود.
نکات آماری ویژه:
لیورپول در این بازی 37ضربه به سمت دروازه حریف داشت که 13 ضربه داخل چارچوب داشت ولی اورتون که فقط 3 ضربه نصف و نیمه به سمت دروازه لیورپول در 90 دقیقه بازی زد، حتی نتوانست یک ضربه داخل چارچوب هم داشته باشد تا 226 اُمین داربی مرسی ساید تبدیل به یکی از یک طرفه ترین داربی های تاریخ شده و پُر از خاطرات خوب برای هواداران لیورپول به جز خبر مصدومیت دیووک اوریگی.
لیورپول 64 لمس توپ را داخل محوطه جریمه اورتون داشت و اورتون، فقط و تنها فقط 3 لمس توپ در محوطه جریمه لیورپول!
چهارمین پیروزی متوالی لیورپول در کلیه رقابت ها را می توان یک اتفاق نوبرانه برای هواداران این تیم دانست و البته دو برد متوالی خانگی در لیگ برتر که برای اولین بار از می 2015 اتفاق افتاد تا یازدهمین بازی متوالی بدون باخت قرمزها در داربی مرسی ساید در لیگ برتر رقم بخورد. باخت 4-0 اورتون در این داربی با روبرتو مارتینز در ژانویه 2015 نیز اتفاق افتاده بود.
و در پایان چند نکته خاص را به عنوان تماشاگر این بازی به خوانندگان عزیز یادآوری می کنم. کلوپ آمد و دیدیم که از اوریگی و ساکو که توسط مجله اکیپ در لیست بدترین خریدهای لو شامپیونه قرار گرفته بودند، چه بازیکنان مؤثری ساخت. اوریگی در 5 بازی اخیر، 5 گل برای لیورپول زده است. کلوپ آمد و بلافاصله از لوکاس لیوا برگشته از مصدومیت در ترکیب اصلی استفاده کرد و لوکاس هم پاسخ خوبی به اعتماد مربی خود داد. کلوپ آمد و از جیمز میلنر یک رهبر تمام عیار ساخت به نحوی که میلنر در این روزها بهترین پاسور فوتبال جزیره محسوب می شود. میلنر در سال 2016 توانسته 11 پاس گل بدهد و نزدیک ترین رقیب او از حیث تعداد پاس گل، فقط 8 پاس داده است. به راستی که کریستین بنتکه چه شد؟!
