طرفداری-هفته سی و چهارم لیگ برتر نیز مثل همیشه جذاب و پر حادثه بود. اکنون نگاهی خواهیم داشت به آن چه در این هفته گذشت.
پرده اول
یک آخر هفته دیگر با لیگ برتر، یک دور دیگر از ستیزه و این بار یک داور در قلب این وقایع بود. جان ماس پس از پایان بازی در ورزشگاه کینگ پاور محتاج این بود که توسط نیروهای امنیتی محافظت شود و به دلیل جو نامناسبی که بر ورزشگاه حاکم بود، با احتیاط هر چه بیشتر به خارج از ورزشگاه منتقل شد. دلیل این امر نیز واضح بود؛ اخراج جیمی واردی پس از نشان دادن کارت زرد دوم به دلیل شبیه سازی، گرفتن یک پنالتی برای وست هم و سپس تکرار همین امر این بار به سود لسترسیتی در فاصله چهار دقیقه به پایان مسابقه. جایی که وست هم در حال غلبه بر لستر بود.
درباره عدالت اما، می توان چیزهای زیادی گفت -بنابراین نگاه کردن به این رساله از بازی را به روزهای آینده موکول می کنیم- برای الان به همین کفایت می کنیم که این مهم چه از روی تصادف و چه از روی عمد بوده باشد، نتیجه تساوی منصفانه ترین نتیجه بازی بود.
پرده دوم
تاتنهام امشب این فرصت را دارد تا اختلافش با لسترسیتی را در صدر جدول به پنج امتیاز کاهش دهد. آن ها برابر استوک سیتی سرسخت، جایی برای اشتباه ندارند. شاید هواداران تاتنهام از امتیازاتی که وست هم در ورزشگاه کینگ پاور از روباه ها سلب کرد، خوشحال شده باشند اما تقریبا به همان اندازه تساوی روز گذشته آرسنال برابر کریستال پالاس برایشان شیرین بود. آرسن ونگر با این نتیجه عملا شانس قهرمانی در این فصل از رقابت های لیگ برتر را از دست داد اما حال چالش جدیدی رو به روی توپچی ها است که پس از سقوط به رتبه چهارم جدول، اینک باید برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا بجنگند. این یکی از کسل کننده ترین نمایش هایی بود که هواداران آرسنال در این فصل نظاره گر آن بودند و وقتی که آن چه در این فصل برسرشان آمد را مرور می کنند، بیش از هر باشگاهی از فرصت هایی که از دست دادند رنج خواهند برد. در همین حال کریستال پالاس به دست و پا زدنش در راه نجات، ادامه داد. آن ها هنوز در خطر هستند اما نه کاملا.
این نتیجه ای بود که اگر بخواهیم با خود صادق باشیم، برای آینده رقم خورد. همان طور که انتظار می رفت ساندرلند به گونه ای بازی کرد که توانست سه امتیاز مهم را انباشته کند و نوریچ نیز دریافت که اگر به همین روند ادامه دهد، همان گونه که هفته قبل برابر کریستال پالاس به دردسر افتاده بود، به مشکل خواهد خورد. تنشی به این شدت انتظار نمی رفت اما شاید بتوان گفت که ساندرلند بهترین نمایش خارج از خانه اش را در این هفته به اجرا گذاشت. علاوه بر این آن ها رقابت بر سر اجتناب از سقوط را با توجه به نتایج چند هفته اخیرشان وارد مرحله جدیدی کردند.
پرده سوم
علیرغم انتظارات بسیاری از ما که منتظر مرگ و به خاک سپرده شدن ساندرلند و نیوکاسل بودیم، این هفته این دو تیم زندگی خود را احیا شده یافتند و صد البته که این در بهترین زمان ممکن رخ داد. روزگذشته نیوکاسل با همان سه گلی که ساندرلند از سد نوریچ گذشت، سوانزی را به زانو در آورد و این چیزی بود که نشانه های تجاری را در دفترچه رافا بنیتز (آن هم درست در زادروزش) پدیدار ساخت. هر مربی وقتی در باشگاهی جدید به کار گماشته می شود، به دوره ای برای سازگاری با شرایط جدید، با فرهنگ باشگاه که به آن پیوسته و برای آگاهی از وظایفی که بر عهده اش گذاشته شده نیاز دارد. بنیتز که در بازی های قبل رگه هایی از امید را زنده کرده بود، روز گذشته نیوکاسل را به راه راست بازگرداند و حال پرسش هایی که باقی می مانند این است که آیا تیم وی قادر خواهد بود در سطح بالا بماند، آیا پیش از پایان فصل ممکن است او جا بزند و آیا ضربه ای که به این تیم وارد شده در آن حدی است که کلاغ ها را به لیگ چمپیونشیپ بفرستد؟
البته باشگاهی وجود دارد که هیچ راه نجاتی برای او وجود ندارد؛ برای آن ها هیچ بختی برای حضور مجدد در رقابت های لیگ برتر فصل آینده وجود ندارد. استون ویلا سرانجام به صورت رسمی پس از شکست برابر منچستریونایتد در ورزشگاه اولدترافورد سقوطش را پذیرا شد اگرچه واقعیت این است که هدف متفاوت این تیم در مقایسه با دیدارهای قبل، این بود که دیگر برای بقا در لیگ چنگ نمی زد. ویلا روز گذشته اصلا خوب بازی نکرد. آن ها روی معدود ضربات حریف تسلیم مارکوس رشفورد شدند تا وی بار دیگر یادآور سر وصداها و فلش های دوربینی باشد که خواهان حضور وی در عرصه ملّی در رقابت های قهرمانی اروپا در قالب تیم ملی انگلستان هستند. پاسخ کوتاه است: نه، او نباید (تیم را همراهی کند). اما همه چیز برای استون ویلای نا امید به پایان نرسیده و آن ها می توانند در چند بازی آینده به دنبال مرهمی بر زخم های خود باشند.
پرده چهارم
منچستریونایتد کمی بهتر بود. بازگشت رونی با تعویض شدنش به اتمام رسید آن هم در حالی که هزاران نفر سر خود را می خاراندند و به این فکر می کردند که وی می تواند در تابستان پیش رو تیم ملی انگلستان را همراهی کند. پیروزی منچستریونایتد کمی منچسترسیتی را به تکاپو واداشت؛ سیتیزن هایی که بایستی ساعاتی بعد برابر چلسی قرار می گرفتند. ولی منچسترسیتی به آسانی هر چه تمام تر چلسی را کنار زد. پیروزی ۳-۰ برابر تیمی کاملا سوخته که در حال بازیابی خود پیش از آغاز فصل جدید است. در واقع عملکرد چلسی نشان از این داشت که اگر آن ها برای نخستین بار در دو دهه اخیر فصل را در نیمه دوم جدول به پایان برسانند، جای تعجب نخواهد بود.
پرده آخر
اما در هاوتون، هئورلیو گومز، هئورلیو گومز ترین کار ممکن را انجام داد و مرتکب خطایی شد که یک ضربه پنالتی را به وست برومویچ آلبیون داد و سپس آن را مهار کرد! دقایقی بعد، وی بار دیگر ضربه پنالتی سیدو براهینو را مهار کرد تا یک تنه پیروزی ۱-۰ را برای واتفورد به ارمغان بیاورد. در دیگر بازی های این هفته، لیورپول با نتیجه ۲-۱ از سد بورنموث گذشت و تساوی ساوتهمپتون و اورتون نیز فشار ها برای برکناری روبرتو مارتینز سرمربی اسپانیایی تافی ها را به بالاترین حد خود رساند. ساوتهمپتون بالاتر از لیورپول باقی ماند -تا همچنان بهترین راه کسب سهمیه لیگ قهرمانان سال آینده برای لیورپول، فتح لیگ اروپا باشد- اما حال فقط تفاضل گل است که آن ها را از یکدیگر متمایز می کند. هر چند در آخر هفته تمامی نگاه ها به لیگ برتر و اتحادیه فوتبال خواهد بود. جایی که عواقب ناشی از دیدار لسترسیتی و وست هم می تواند به سان ابری تا پایان فصل بر لیگ برتر سایه افکند.
