طرفداری _ یکا
بله درست حدس زدید، منظور ما آهن است. حتی اگر کمبود آهن خفیف باشد و به کم خونی مبتلا نباشید، باز هم استقامت و میزان انرژی شما را تحت تأثیر قرار داده و باعث می شود که اونطور که باید نتوانید ورزش کنید.
حفظ آهن خون در حد طبیعی و جلوگیری از بروز کمبود (حتی کمبودهای خفیف) از این جهت اهمیت دارد که هم خستگی عضلانی را کاهش می دهد وهم ترمیم عضلانی بدن سریعتر انجام می شود و فرد برای جلسه بعدی ورزش، آماده تر خواهد بود.
گرچه بی حالی و خستگی از اولین علائم کم خونی است اما گاهی فرد از کم خونی خود بی خبر بوده و علامت خاصی ندارد. گاهی کمبود آهن بسیار خفیف است و فرد را به کم خونی دچار نمی کند اما همین کمبود خفیف آهن در یک ورزشکار از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا بدن یک ورزشکار نیاز به اکسیژن بیشتری دارد. هر قدر که اکسیژن رسانی با نقص بیشتری همراه باشد، ترشح لاکتات در بدن فرد ورزشکار بیشتر می شود. لذا فرد را دچار خستگی زودرس عضلانی در طی ورزش می نماید.
این مسأله به خصوص در خانم های ورزشکار حائز اهمیت بیشتری است. بنابراین توصیه می شود که سالانه با انجام آزمایش خون اقدام به بررسی میزان آهن خون خود بنمایند و شاید لازم باشد که زیر نظر پزشک از مکمل آهن استفاده نمایند. همچنین، افراد ورزشکار باید به میزان کافی از منابع غذایی آهن مثل گوشت قرمز، عدس و سبزیجات برگ سبزدار استفاده کنند. گوجه فرنگی و مرکبات نیز به جذب بیشتر آهن کمک می کنند.