طرفداری- پس از ظهور مارکوس رشفورد در منچستر یونایتد، بد نیست که نگاهی داشته باشیم به استعدادهای جوان دست پرورده این باشگاه که نتوانستند مراحل ترقی خود را تکمیل کرده و تبدیل به بازیکنان بزرگی شوند. ده استعداد سوخته باشگاه منچستر یونایتد در سال های اخیر را مورد بررسی قرار خواهیم داد. به هر حال رشفورد آخرین محصول موفق آکادمی کارینگتون بوده و اگر فن خال هیچ نقطه مثبتی در دوران حضورش در اولدترافورد نداشته باشد، حداقل می تواند به کشف کردن رشفورد افتخار کند. آیا آن نسل طلایی 92 یا به قول روزنامه های انگلیسی «Class of 92» در دوران «پسا فرگوسن»، بار دیگر از کارینگتون ظهور خواهد کرد؟ لازم به ذکر است که در این بررسی، فقط 10 بازیکن عمده را در لیست قرار دادیم در حالی که می توان به اسامی دیگری از جمله لی شارپ هم اشاره کنیم.
تری کوک
در آن تیم از نسل رؤیایی منچستر یونایتد که توانست جام حذفی جوانان 1995 را فتح نماید، یک بازیکن حضور داشت که پنالتی خود را گل کرد تا افتخار آفرینی های آن نسل آغاز شود. به عکس زیر خوب دقت کنید. همه چهره های جوان این عکس را می شناسید به جز یک نفر که در ته عکس ایستاده است. او همان بازیکنی می باشد که پنالتی پیروزی بخش یونایتد را تبدیل به گل کرد و جایزه بازیکن برتر جوان سال 1995 را گرفت و نامش تری کوک است. او به همراه هم سن و سال های خود به تیم اصلی باشگاه راه یافت ولی بر خلاف دوستانش، نتوانست مراحل ترقی را طی کرده و فقط 8 بار برای تیم اول باشگاه منچستر یونایتد بازی کرد. پس از جدایی از اولدترافورد و حضوری نه چندان موفق در گریمزبی تاون، سوار کشتی شد و به آن سوی اقیانوس رفت تا پیراهن تیم کولورادو رپیدز در MLS را بر تن کند و بعد، به استرالیا رفت تا شانس خود را با تیم نورث کوئینزلند در A-LEAGUE بسنجد. بازی در لیگ آذربایجان با پیراهن تیم قباله و تحت هدایت تونی آدامز آخرین حضور تری کوک در میادین فوتبال بود. وی اکنون علاوه بر کار مربیگری، با آژانس های نقل و انتقال بازیکنان نیز همکاری می کند.
راول موریسون
سر الکس فرگوسن همواره از او به عنوان یک «گوهر گران بها» و بازیکنی با «توانایی های درجه یک» یاد می کرد اما مسائلی که خارج از زمین فوتبال بود، اجازه ورود موریسون به درون زمین اولدترافورد را نداد. فرگوسن در سال 2012 به او اجازه داد تا به وستهم برود هر چند که موریسون در دوره های قرضی حضور در بیرمنگام، کاردیف سیتی و QPR نیز نتوانست به توفیق چندانی دست یابد. حتی حضور در لاتزیو هم نتوانست تغییری را در زندگی حرفه ای این بازیکن ایجاد نماید و حاصل حضور وی در لاتزیو فقط 51 دقیقه بازی کردن در کل این فصل سری آ می باشد. موریسون فقط 23 سال دارد و هنوز دنیا برای او تمام نشده است.
فدریکو ماکدا
درخشش مقطعی این بازیکن ایتالیایی تبار در سال 2009 و در کورس قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ برتر را نمی توان فراموش کرد و آن گل به یاد ماندنی که در دقایق تلف شده بازی وارد دروازه استون ویلا کرد. اگر به یاد داشته باشید، در آن هنگام از او به عنوان جانشینی برای کریستیانو رونالدو و دیمیتار برباتوف در اولدترافورد یاد می شد ولی ماکدا مسیر پیشرفت را به خوبی طی نکرد. ماکدا در سابقه حضور در تیم های پایه ای لاتزیو را داشت، پس از ناکامی در تبدیل شدن به بازیکنی قابل اعتنا و پس از حضور قرضی در چند تیم، راهی کاردیف سیتی و سپس ناتینگام فارست شد.
فبیان برندی
یک استعداد جوان متولد شهر منچستر که از 9 سالگی به عضویت باشگاه منچستر یونایتد در آمد و علاوه بر دریافت دستمزد از سنین کم، مراحل ترقی را در کارینگتون پیمود تا اینکه در فینال جام حذفی جوانان 2006 مقابل لیورپول درخشید. البته او هرگز نتوانست به تیم اصلی یونایتد راه پیدا کند و پس از چند حضور قرضی در تیم های دیگر، تصمیم گرفت که راهی لیگ تایلند شود تا برای تیم Ubon UMT United بازی کند. جالب تر اینجاست که وی تصمیم گرفت تا پیراهن تیم ملی فوتبال سن کیتس و نویس را بپوشید تا در مسیر جام جهانی 2018 با این تیم همراه باشد. به راستی آیا متعصب ترین هواداران شیاطین سرخ هم او را به خاطر می آورند؟
بویان جورجیچ
پس از فتح «سه گانه 1999»، باشگاه منچستر یونایتد به خود می بالید که یک استعداد سوئدی زاده صربستان را در اختیار دارد که توانسته جایزه بهترین بازیکن جوان سال را به خود اختصاص بدهد. کارشناسان او را یک بازیکن خلاق و ماهر در تک روی می دانستد که جایگزینی برای اریک کانتونا در باشگاه منچستر یونایتد باشد. نوع رفتار و عملکرد وی باعث شد تا نتواند با فرگی کار کند و پس از چند حضور قرضی در تیم های دیگر، در سال 2005 به از یونایتد جدا شد و به رنجرز پیوست. جورجیچ پس از حضور نا موفق در چند تیم دیگر، حدود یک سال پیش برای آخرین بار در سوپر لیگ هند رؤیت شد.
دنی درینک واتر
در تاریخ فوتبال بازیکنان زیادی بوده اند که در آکادمی باشگاه دوران نوجوانی خود مورد بی مهری قرار می گیرند ولی به تیم دیگری رفته و با آن تیم، قابلیت ها و استعدادهای خود را به رخ تیم سابقشان می کشند. دنی درینک واتر بدون شک نمونه بارز این حقیقت است. او که در سال 2012 و پس از اینکه نتوانست حتی یک بار برای منچستر یونایتد به میدان برود، راهی لستر سیتی شد ولی توانست به خوبی در خط هافبک «روباه ها» جا بیفتد. درینک واتر به همراه لستر قهرمان چمپیون شیپ 14-2013 شد و در این فصل نیز یکی از ارکان این تیم در صدر نشینی لیگ برتر می باشد که حتی با این درخشش ها، به تیم ملی انگلیس هم راه یافت. شاید درینک واتر را به همراه «سه شیرها» در یورو 2016 ببینیم. بدون شک او استعداد سوخته فوتبال نیست، بلکه استعداد سوخته باشگاه منچستر یونایتد است.
ران روبرت سیلر
هیچ گاه باشگاه منچستر یونایتد نتوانست یک دروازه بان بومی درجه یک را تربیت نماید اما ران روبرت سیلر آلمانی که در آکادمی این باشگاه رشد کرده بود، پس از ناکامی در راهیابی به تیم اصلی، در سال 2010 به کشورش بازگشت تا پیراهن تیم هانوفر را بپوشد. او کمی هم خوش شانس بود که دوران حضورش در هانوفر با خودکشی روبرت انکه دروازه بان اصلی این تیم همراه گردید تا سیلر تبدیل به دروازه بان اصلی هانوفر شده و حتی پس از دعوت شدن به تیم ملی آلمان، به همراه مانشافت به قهرمانی جام جهانی 2014 برسد.
دنیل ناردیلو
بازیکنی که در سال 1999 از آکادمی وولوور همپتون خریداری شد، انتظارات زیادی از او می رفت و سرعت خیره کننده و دوندگی اش زبانزد همگان بود. ناردیلو در تیم جوانان باشگاه منچستر یونایتد درخشید اما هرگز به سطح بالاتری راه پیدا نکرد و پس از بازی برای 11 تیم مختلف حتی در Football League، در سال 2016 به پلیموث ملحق شد.
رودریگو پاسبون
امضاء کردن با یک پلی میکر 18 ساله برزیلی به خودی خود، یک اتفاق خوب برای باشگاه منچستر یونایتد بود. فرگی خیلی زود به این استعداد جوان برزیلی و بازیکن سابق اینترناسیونال،اعتماد و از او به عنوان بازیکن ثابت در بازی جام حذفی مقابل میدلزبورو استفاده کرد ولی پاسبون بد شانس در برخورد با امانوئل پوگاتتز بازیکن حریف، دچار شکستگی استخوان پا شد تا تنها بازی وی برای شیاطین سرخ، به همین مسابقه محدود شود. او در سال 2010 با سانتوس به فوتبال برزیل برگشت ولی پس از ناکامی در سانتوس و حضور در 5 باشگاه متفاوت طی 4 سال بعد، از سال 2014 تاکنون در لیگ دسته دوم برزیل و در تیم ناتیکو بازی می کند.
دنی وبر
پس از جدایی اندی کول از منسچتر یونایتد در سال 2001 و درخشش وبر در تیم جوانان این باشگاه، همگان از او به عنوان یک جانشین مناسب در خط حمله شیاطین سرخ یاد می کردند. البته دنی وبر نتوانست فرگوسن را متقاعد نماید که به جز در بازی های حذفی، به او اعتماد کند. وبر پس از سپری کردن دو دوره حضور قرضی در تیم های پورت ویل و واتفورد، در نهایت از سوی باشگاه منچستر یونایتد در سال 2003 به واتفورد فروخته شد و پس از حضور در 5 باشگاه مختلف از آن هنگام تا سال 2014، با طی کردن یک روند نزولی، از باشگاه سلفورد سیتی سر در آورد که تحت مالکیت پیتر لیم، گری و فیل نویل، نیکی بات، پل اسکولز و رایان گیگز قرار دارد. وبر همچنان عضو تیم سلفورد سیتی می باشد.
