طرفداری- رسول خطیبی را می توان یکی از چهره های شاخص و خبرساز فوتبال شهر تبریز در سال 94 دانست که پس از جدایی از تراکتور در اواسط سال 93، لیگ پانزدهم را با سیاه جامگان آغاز کرد و پس از چند هفته از این تیم جدا و مدتی بدون تیم بود تا اینکه هدایت ماشین سازی لیگ یکی را بر عهده گرفت و با ایجاد تغییراتی گسترده در این تیم که قدیمی ترین تیم شهر تبریز می باشد، ماشین سازی را در جمع مدعیان صعود به لیگ برتر قرار داد. در آخرین روزهای سال 94 سراغ رسول خطیبی رفتیم و گفت و گویی صمیمانه با وی انجام دادیم که ماحصل آن را در ادامه می خوانید:
طرفداری: آقای خطیبی فرا رسیدن سال نو را خدمت شما تبریک می گوییم.
من هم سال نو را خدمت هموطنان داخل و خارج از کشور به خصوص همشهریان و هم زبانانم تبریک می گویم و امیدوارم سالی توام با سلامتی و موفقیت در تمامی زمینه ها داشته باشند.
طرفداری: آقای خطیبی سال 94 برای شما چگونه بود؟
سال 94 سال بدی برای من نبود ولی اگر با سال های قبل مقایسه کنیم سال خوبی هم نبود اما به هر حال خدا را شکر می کنم که خودم و خانواده ام سالم و سلامت سال را به پایان رساندیم. در کارهای شخصی از خودم رضایت کامل نداشتم اما اگر بتوانم مسئولیت خودم را در ماشین سازی به خوبی به پایان برسانم اوضاع کاملا فرق خواهد کرد.
طرفداری: پس صعود ماشین سازی به لیگ برتر را می توانیم مهم ترین آرزوی شما در سال جدید بدانیم.
بله آرزویم در کنار سلامتی ملت عزیزمان، صعود ماشین سازی به لیگ برتر و موفقیت تیم تراکتورسازی در لیگ و آسیاست.
طرفداری: سرمربیگری در سال 94 را با سیاه جامگان آغاز کردید و بعد از یک وقفه کوتاه بار دیگر به شهر تبریز بازگشته و هدایت ماشین سازی را بر عهده گرفتید، کمی در این مورد صحبت کنید.
امسال اتفاقاتی رخ داد که من اسمش را تقدیر الهی می گذارم. در آغاز فصل هم از تیم ماشین سازی پیشنهاد داشتم و در کنار آن از چند تیم دیگر نیز درخواست همکاری داشتم اما با توجه به دوستانی که در تیم سیاه جامگان حضور داشتند پیشنهاد آنها را پذیرفتیم. گذراندن کلاس مربیگری A و غیبت یک ماهه در جمع سیاه جامگانی ها باعث شد که من از این تیم جدا شوم تا لطمه ای از این غیبتم به تیم سیاه جامگان وارد نشود. به طور کلی این جدایی به نفعم بود چرا که هم کلاس مربیگری ام را گذراندم و هم به شهرم بازگشتم.
طرفداری: به نظر می رسد، مربیگری در تبریز را به شهرهای دیگر ترجیح می دهید.
بله من کار در تبریز و خدمت به همشهریانم را بیشتر از هر چیزی دوست دارم و این جا راحت تر از هر جای دیگری می توانم کار کنم. من زندگی شخصی و خانوادگی ام را برای شهرم گذاشته ام و تا آخرین توانم نیز برای آذربایجان و شهر تبریز تلاش خواهم کرد.
طرفداری: آقای خطیبی شما سابقه حضور در تیم های خارجی و همچنین بازی در تورنمنت های قاره ای را دارید، عیدی بوده که به این دلیل کنار خانواده نباشید؟
من هفت دوره در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشتم و هر دوره نیز روزهای ابتدایی عید بازی داشتیم و هیچ موقع در کنار خانواده نبودیم. چهار سال و نیم در امارات و یک سال هم در آلمان بودم و این سال ها را نیز نتوانستم در کنار خانواده باشم.
طرفداری: بزرگترین حسرتی که در این سال ها داشتید چه بود؟
در آخرین پنج شنبه سال رسم این است که مردم بر سر مزار عزیزانشان حاضر می شوند ولی متاسفانه من طی آن سال ها از حضور بر سر مزار پدر و مادر و برادرانم محروم بودم که این مساله خیلی اذیتم می کرد.
طرفداری: آقای خطیبی ممنون از حضورتان در این گفت و گو، حرفای پایانی تان را می شنویم.
من هم از شما تشکر می کنم و سالی همراه با موفقیت برای مردم ایران آرزو دارم و امیدوارم که این سال یک سال پر بار و پرنشاط برای همه باشد.
